Μπόμπιρες μολογάν και λένε...
- Thread starter Οπερα
- Start date
Χαχα, τώρα που το λες, και εγώ όταν ήμουν μικρή κ ειχα ανεβεί πάνω στο σπίτι μετά από παιχνίδι στην αυλή (5-6 να ήμουν), είχα δει ότι είχαν κάνει αλλαγές στην τραπεζαρία, είχαν μετακινήσει τους καναπέδες και την πολυθρόνα και τα είχαν αλλάξει θέση. Το τι κλάμα είχα ρίξει... Για κάποιον περίεργο λίγο δεν ήθελα να μετακινήσουν τίποτα.
Πολλή φάση έχει το νήμα!
Εμένα μου ήρθε στο μυαλό ένα όχι ακριβώς αστείο αλλά χαριτωμένο στιγμιότυπο που είχα στην Θεσσαλονίκη με ένα γλυκύτατο κοριτσάκι από την Αρμενία, γύρω στα 5-6, πριν κάποια χρόνια. Το κοριτσάκι αυτό είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και δεν είχε πάει ποτέ στην Αρμενία ούτε γνώριζε την γλώσσα. Οταν φτάσαμε στα δικά μου, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Koρ.: Εσύ από που είσαι;
Εγώ: Από την Πάτρα.
Κορ.: Εχεις πάει καθόλου στην Πάτρα;
Εγώ: Εννοείται, πηγαίνω 3 φορές τον χρόνο γιατί μένουν οι γονείς μου εκεί.
Αφού γουρλώνει λίγο τα μάτια (γιατί λαμβάνοντας υπόψη τα δικά της δεδομένα, νόμιζε ότι η Πάτρα είναι χώρα, οποτε της φάνηκε περίεργο που πήγαινα τόσο συχνα ενώ αυτή δεν έχει πάει καθόλου στην δική της χώρα) συνεχίζει:
-Μιλάς 'πατρικά';
))
Εμένα μου ήρθε στο μυαλό ένα όχι ακριβώς αστείο αλλά χαριτωμένο στιγμιότυπο που είχα στην Θεσσαλονίκη με ένα γλυκύτατο κοριτσάκι από την Αρμενία, γύρω στα 5-6, πριν κάποια χρόνια. Το κοριτσάκι αυτό είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και δεν είχε πάει ποτέ στην Αρμενία ούτε γνώριζε την γλώσσα. Οταν φτάσαμε στα δικά μου, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Koρ.: Εσύ από που είσαι;
Εγώ: Από την Πάτρα.
Κορ.: Εχεις πάει καθόλου στην Πάτρα;
Εγώ: Εννοείται, πηγαίνω 3 φορές τον χρόνο γιατί μένουν οι γονείς μου εκεί.
Αφού γουρλώνει λίγο τα μάτια (γιατί λαμβάνοντας υπόψη τα δικά της δεδομένα, νόμιζε ότι η Πάτρα είναι χώρα, οποτε της φάνηκε περίεργο που πήγαινα τόσο συχνα ενώ αυτή δεν έχει πάει καθόλου στην δική της χώρα) συνεχίζει:
-Μιλάς 'πατρικά';
))Σήμερα, στα προνήπια:
Δύο παιδιά παίζουν με το αλεύρι. Το ένα μου φωνάζει: "Κυρία! Ο Γιώργος μου χαλάει τα πυργάκια μου!" Εγώ στον Γιώργο: "Ε, μην του τα χαλάς, βρε αδερφέ!" Κι ο Γιώργος, με σοκαρισμένο βλέμμα και μ' ένα μείγμα αγανάκτησης και απορίας στη φωνή: "Κυρία, δεν είμαστε αδέλφια!"
Υ.Γ.: Μεταλλαγμένη, τώρα διάβασα τη δικιά σου ιστορία! Τρομερή η μικρή
Δύο παιδιά παίζουν με το αλεύρι. Το ένα μου φωνάζει: "Κυρία! Ο Γιώργος μου χαλάει τα πυργάκια μου!" Εγώ στον Γιώργο: "Ε, μην του τα χαλάς, βρε αδερφέ!" Κι ο Γιώργος, με σοκαρισμένο βλέμμα και μ' ένα μείγμα αγανάκτησης και απορίας στη φωνή: "Κυρία, δεν είμαστε αδέλφια!"
Υ.Γ.: Μεταλλαγμένη, τώρα διάβασα τη δικιά σου ιστορία! Τρομερή η μικρή
Last edited:
(έχει γίνει ένα από τα πιο αστεία νήματα! 
)
)αναμενομενο...(έχει γίνει ένα από τα πιο αστεία νήματα!
Την ψηφίζω για δικαστίνα του Αρείου Πάγου.Παίζοντας τη δικαστίνα:
Μπαμπάς: Κυρία πρόεδρε έχω ένα πρόβλημα. Κάποιος μού τράκαρε το αμάξι και τώρα δεν μου πληρώνει τη ζημιά.
Μικρή: Να αγκαλιαστείτε και να πάτε μαζί στον χορό.
Ξαναπαίζοντας τη δικαστίνα:
Μαμά: Κυρία πρόεδρε, έχω ένα χωράφι και μια συκιά, και τα σύκα πέφτουν στη μεριά του γείτονα, ο οποίος λέει ότι είναι δικά του και μου τα παίρνει.
Μικρή: (κάνοντας ότι διαβάζει τους νόμους από ένα βιβλίο) Τα σύκα που πέφτουν στη μεριά σου θα τα τρως εσύ. Τα σύκα που πέφτουν στη μεριά του θα τα τρώει εκείνος.
Μαμά: Μα, κυρία πρόεδρε, εγώ ποτίζω τη συκιά κάθε μέρα.
Μικρή: Χμμμμ, τότε, θα σου δίνει κάθε μέρα έναν κουβά νερό.
Έχοντας διαβάσει και τα άλλα που έχεις γράψει εδώ, Ίζι, δηλώνω φανατικός οπαδός της.
Ένα μπομπιράκι, δύο τριών χρονών, προσπαθεί να ανέβει σε μια καρέκλα για να φάει. Δυσκολεύεται πολύ, γιατί η καρέκλα είναι ψηλή για το μπόι του. Ωστόσο, είναι ένα δυναμικό και ανεξάρτητο παιδί που δεν θέλει βοήθεια από κανέναν. Μετά από αρκετή προσπάθεια, κι ενώ έχει κινδυνέψει δυο τρεις φορές να φάει τα μούτρα του, η μαμά του αποφασίζει να επέμβει. Αφού λοιπόν τον καθίζει με το ζόρι στην καρέκλα, εκείνος την κοιτάει απογοητευμένος και της λέει: "Ντροπή τσου!"
Επίσης, το δικό μου το μπόι δεν σταματάει να γεννά προβληματισμούς στους ανήλικους φίλους μου.
Τις προάλλες ήμουν στο σπίτι του Γιάννη, ενός παιδιού που προσέχω, και κάποια στιγμή με ρώτησε τι δουλειά κάνω. Του απάντησα ότι θα γίνω νηπιαγωγός και ακολούθησε ο εξής απολαυστικός διάλογος:
-Δηλαδή θα είσαι εσύ η δασκάλα;
-Ναι.
-Αλλά δεν έχεις κάνει ακόμα δικά σου παιδιά;
-Όχι.
-Αααα! Γι' αυτό είσαι πιο κοντή απ' τη μαμά μου!
Επίσης, το δικό μου το μπόι δεν σταματάει να γεννά προβληματισμούς στους ανήλικους φίλους μου.
Τις προάλλες ήμουν στο σπίτι του Γιάννη, ενός παιδιού που προσέχω, και κάποια στιγμή με ρώτησε τι δουλειά κάνω. Του απάντησα ότι θα γίνω νηπιαγωγός και ακολούθησε ο εξής απολαυστικός διάλογος:
-Δηλαδή θα είσαι εσύ η δασκάλα;
-Ναι.
-Αλλά δεν έχεις κάνει ακόμα δικά σου παιδιά;
-Όχι.
-Αααα! Γι' αυτό είσαι πιο κοντή απ' τη μαμά μου!
Έχω ένα ανιψάκι που το (αγα)πάω πολύ.
Σήμερα τον έχουμε εδώ και κάποια στιγμή δήλωσε πως πεινάει και συμφωνήσαμε σε μια φέτα μερέντα. Κι επειδή μου αρέσει να δίνω επιλογές στους ανθρώπους τον ρωτάω πολύ σοβαρά.
— Ποια φέτα θες να σου κάνω; Την νόστιμη ή την ακόμα πιο νόστιμη;
— Την ακόμα πιο νόστιμη!
— Σωστή η επιλογή σου.
Χαίρομαι να διαπιστώνω πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που με παίρνουν στα σοβαρά!
Σήμερα τον έχουμε εδώ και κάποια στιγμή δήλωσε πως πεινάει και συμφωνήσαμε σε μια φέτα μερέντα. Κι επειδή μου αρέσει να δίνω επιλογές στους ανθρώπους τον ρωτάω πολύ σοβαρά.
— Ποια φέτα θες να σου κάνω; Την νόστιμη ή την ακόμα πιο νόστιμη;
— Την ακόμα πιο νόστιμη!
— Σωστή η επιλογή σου.
Χαίρομαι να διαπιστώνω πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που με παίρνουν στα σοβαρά!
και τελικά έφαγε μια φέτα με μερέντα...
*ψωμιου. Να τα διευκρινιζουμε αυτα.
Ανυπομονω για εκεινη τη στιγμή που θα κανω αντιστοιχους διαλόγους με τον Ο.
Επίσης, μου αρέσουν τα κουίζ. Βάζω σε μια μικρούλα το εξής ερώτημα:
Ποια είναι η πρωτεύουσα της Ισπανίας;
άλφα, η Θεσσαλονίκη
βήτα, η Δράμα
γάμα, (με ιδιαίτερη έμφαση φωνής, γεμάτη νόημα και σχετική γκριμάτσα) Η ΜΑΔΡΙΤΗ
δέλτα, οι Σέρρες
Βιαστικά μου απαντά: Οι Σέρρες!
Οπότε εγώ: Μμμμ! Σωστό κι αυτό!
(Τί να κάνω; Θέλω να εμψυχώνω στον δρόμο της γνώσης!)
Ποια είναι η πρωτεύουσα της Ισπανίας;
άλφα, η Θεσσαλονίκη
βήτα, η Δράμα
γάμα, (με ιδιαίτερη έμφαση φωνής, γεμάτη νόημα και σχετική γκριμάτσα) Η ΜΑΔΡΙΤΗ
δέλτα, οι Σέρρες
Βιαστικά μου απαντά: Οι Σέρρες!
Οπότε εγώ: Μμμμ! Σωστό κι αυτό!
(Τί να κάνω; Θέλω να εμψυχώνω στον δρόμο της γνώσης!)
Έχει η Μαδρίτη πρωτεύουσα;;;
Τις Σερρες, δε διαβασες παραπάνω;Έχει η Μαδρίτη πρωτεύουσα;;;
Έλα. Η ερώτηση ήταν "Ποια είναι η πρωτεύουσα της Ισπανίας;"
Το διόρθωσα.))
Το διόρθωσα.
))
Εγώ πάλι δεν διορθώνω τα μικρά, αυτά με διορθώνουν. Κρατούσα ένα κοριτσάκι 3 χρονών περίπου (καλά δεν την κρατούσα συνέχεια πάνω μου γιατί θα κουραζόμουν, την πήγαινα από δω, από εκεί, την άφηνα. Καταλαβαίνετε.) Της άρεσε πολύ να κάνει την ταμία και εγώ την πελάτισσα. Είχα καλαθάκι με διάφορα προϊόντα και την πλήρωνα με λεφτά τύπου μονόπολη ή με ψεύτικες πιστωτικές κάρτες. Όταν λοιπόν της έλεγα, τι ώρα είναι; Πρέπει να πάω στο σούπερ μάρκετ-σινιάλο για να παίξουμε-ερχόταν πιο κοντά και μου συλλάβιζε:
-"ΣούΚΕΡ μάρκετ"
Εννοείται πως κάθε φορά κατέβαζα το κεφάλι μου ντροπιασμένη και της απαντούσα "Συγγνώμη, δεν θα ξανακάνω αυτό το λάθος". Αντιπαιδαγωγικό, το ξέρω αλλά άι ντοντ γκιβ ε φλάινγκ φιγκ.
-"ΣούΚΕΡ μάρκετ"
Εννοείται πως κάθε φορά κατέβαζα το κεφάλι μου ντροπιασμένη και της απαντούσα "Συγγνώμη, δεν θα ξανακάνω αυτό το λάθος". Αντιπαιδαγωγικό, το ξέρω αλλά άι ντοντ γκιβ ε φλάινγκ φιγκ.
Last edited: