Από την συλλογή
"Τα ρω του έρωτα", του Οδυσσέα Ελύτη, το πολύ αγαπημένο ποίημα
"Το δελφινοκόριτσο":
Εκεί στης Ύδρας τ' ανοιχτά και των Σπετσώ
να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο
Μωρέ του λέω που 'ν' το μεσοφόρι σου
έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ' αγόρι σου;
-Αγόρι εγώ δεν έχω μου αποκρίνεται
βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται
Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται
ξανανεβαίνει κι απ' τη βάρκα πιάνεται
Θε μου συχώρεσέ μου σκύβω για να δω
κι ένα φιλί μου δίνει το παλιόπαιδο
Σαν λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε
κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε
-Χάιντε μωρό μου ανέβα και κινήσαμε
πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε.
Το λατρεύω αυτό το ποίημα, όπως και
το τραγούδι του Βιολάρη, ένα απ' τα τραγούδια που με νανούριζαν μικρή κ μου άφησε υπέροχες θαλασσινές εικόνες