Ξεκινησα αυτο το νημα, γιατι αντιληφθηκα πως λειπει απο εδω μεσα το ονομα του ευφυεστατου αυτου Νομπελιστα.Δεν ειναι βεβαια και ευρυτερα γνωστος στην Ελλαδα (Νομιζω..). Δεν εχω κανει και διατριβη πανω του (τρια βιβλια εχω διαβασει ως τωρα) αλλα ειναι ενας πολυ ιδιαιτερος λογοτεχνης με πολυ διαφορετικη φιλοσοφια απο καθε αλλον,ακομη και στην γραφη του.Μαλιστα το κυριο στοιχειο του που μου εκανε εντυπωση ειναι πως αντιπαθει τα σημεια στιξης! πριν λιγες ημερες τελειωσα το Καιν. Αυτο το αιρετικο και συναμα κωμικο βιβλιο (τα λατρευω αυτα),με παρεσυρε τοσο πολυ , με αποτελεσμα να το τελειωσω σε μια ημερα! Θα ηθελα και την γνωμη σας (Γιατι οπως λενε,αυτον τον συγγραφεα ή τον λατρευεις ή τον απεχθανεσαι
Last edited by a moderator:
). Μου αρέσει το ότι συνταιριάζει το ειρωνικό με το τραγικό. Προσωπικά μου αρέσει και η ειρωνική στάση του προς την (καθολική κυρίως) εκκλησία (στάση, η οποία φυσικά θα μπορούσε να ενοχλήσει κάποιον που αντιπαθεί το αντιθρησκευτικό χιούμορ). Η περιφρόνηση στους κανόνες στίξης προσωπικά δεν με ενοχλεί αφού το βλέπω σαν οργανικό μέρος της γραφής του.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση στα μυθιστορήματά του είναι το γεγονός ότι δε χρησιμοποιεί ονόματα, δεν τα χρειάζεται. Όταν όλοι εμείς παλεύουμε να ορίσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε γνωστό το όνομά μας σε όσους περισσότερους γίνεται (βλέπε Facebook) ο Σαραμάγκου μιλάει για τον πρώτο τυφλό, τη γυναίκα που έβλεπε, το σκύλο με τα δάκρυα και ένα πλήθος χαρακτήρων που δεν έχουν ανάγκη από όνομα.
