Πού προτιμάτε να διαβάζετε;

Με αφορμή, μια δήλωση του Φαροφύλακα, που ανέφερε, πως διάβαζε μέσα στο τρένο, στον δρόμο κτλ, την Αγκάθα Κρίστη του, σκέφτηκα, σε ένα νέο νημάτιο να αναφέρουμε τα απίθανα (σε άλλους) μέρη, όπου συνήθως διαβάζουμε ένα βιβλίο.

Και αυτό, γιατί πιστεύω, πως είναι εξίσου σημαντικό, και το μέρος, που συνήθως διαλέγουμε, για να αποτραβηχτούμε, να ηρεμήσουμε, και να μπορέσουμε να βυθιστούμε, με μεγαλύτερη ευχαρίστηση, στο βιβλίο, που διαλέξαμε, την συγκεκριμένη στιγμή.

Ας αρχίσω λοιπόν, πρώτη…

Η αλήθεια, είναι, πως από μικρή, συνήθιζα να διαλέγω τα πιο απίθανα μέρη για να διαβάσω. Το γραφείο το μισούσα, μου θύμιζε τα μαθήματα του σχολείου, και έτσι το απέφευγα. Είχα ανακαλύψει λοιπόν, κάποιες γωνιές, μέσα και έξω από το σπίτι μου (αναλόγως εποχής), που μου άρεσε να κρύβομαι, και να διαβάζω.

Η πρώτη (και η πιο συνηθισμένη από τις επόμενες που θα ακολουθήσουν), ήταν και είναι, το κρεβάτι μου. Συνήθως το συνδυάζω, με την μεσημεριάτικη ξεκούραση..

Επόμενη γωνιά, ήταν, το πεζούλι από τα παράθυρο του σπιτιού μου, που ήταν αρκετά μεγάλο, ώστε να με χωρά, να κάθομαι, και να κοιτάζω έξω. Είχα την τύχη (κατά μια έννοια), να μένω σε χωριό, και τα παράθυρα του σπιτιού, μου πρόσφεραν μια καταπληκτική θέα. Τα μπροστινά παράθυρα, έδειχναν το δρόμο, και τους περαστικούς που περνούσαν, και τα πίσω, το ποταμάκι, και το δασάκι, που υπήρχε εκεί κοντά. Ανέβαινα πάνω, έκλεινα και τις κουρτίνες, άνοιγα το βιβλίο, και όποτε κουραζόμουν, κοίταζα το τοπίο. Την συγκεκριμένη γωνιά, την προτιμούσα, όταν έβρεχε ή χιόνιζε. Ήταν δε, και από τις αγαπημένες μου, τον χειμώνα. Εξακολουθω, ακόμη να προτιμώ αυτές τις γωνιές (του παραθύρου), οταν βρέχει ή χιονίζει.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι, έβγαινα έξω.. Είχα ανακαλύψει, κάπου εκεί κοντά, σε ένα ξεχασμένο χωράφι, που κατέβαινε χαμηλά στο ποτάμι, ένα εκπληκτικό μέρος, που την άνοιξη, άνθιζαν τα αγαπημένα μου αγριολούλουδα, οι ανεμώνες! Εκεί μπορούσα να είμαι για ώρες, χωρίς να με ενοχλεί κάνεις. Καθόμουν λοιπόν ανάμεσα στα λουλούδια και διάβαζα.
Όταν αργότερα, περνούσε η εποχή της ανεμώνας, γύριζα ξανά στο σπίτι, και καθόμουν κάτω από τα δέντρα της αυλής μας, κατί που κάνω ακομη και σήμερα.. να καθομαι στην σκιά ενος δεντρου, το μεσημέρι και να διαβάζω.

Τις περισσότερες φορές όμως, μου άρεσε αντί να κάθομαι από κάτω, να σκαρφαλώνω πάνω τους, και να διαβάζω… Όσο απίθανο και αν ακούγεται, διάβαζα πάνω στα δέντρα..! και δεν με έπαιρνε είδηση και κανείς, μιας που με έκρυβε το πυκνό τους φύλλωμα. Μόνη δυσκολία… τα μυρμήγκια... :χεχ: , που συνήθιζαν να ανεβαίνουν και αυτά πάνω!

Αυτά… αρκετά ασυνήθιστα μέρη, δεν λέω… αλλά αγαπημένα. Δυστυχώς σήμερα, σε μερικά από αυτά, πάει αρκετός καιρός, που δεν τα επισκέπτομαι. Ίσως το κάνω στο μέλλον

Γλωσσολάγνε, ούτε και εγώ μπορώ να διαβασω, στα μέσα μεταφοράς, ζαλιζομαι (εκεί κυρίως κοιμάμαι). Και στο δρόμο περπατώντας, μια φορά, που προσπάθησα, χτυπησα.. Οπότε περιορίζω την ανάγνωση, σε σταθερά σημεία, και καθισμένη... άντε, και σε κάποιο ύψος

Λορένα μου, πολύ όμορφες οι εικόνες που περιέγραψες! )

Τώρα όσον αφορά εμένα, έτσι με την πρώτη, μού έρχονται σκηνές από αναγνωστικές αντιξοότητες κατά την διάρκεια της θητείας. Θυμάμαι για παράδειγμα, στο Κέντρο Νεοσύλλεκτων στην Θήβα να κουβαλώ τον Ντοστογιέβσκη σε αυτές τις τόσο πρακτικές, πλάγιες τσέπες του παντελονιού της παραλλαγής. Σίγουρα θα διάβασα και κάτω απ’ τα πεύκα μα πιο πολύ μου έχει μείνει μια εικόνα από ένα φρικτό καψιμί. Πλαστικές καρέκλες ριγμένες κάτω, σκουπίδια αραδιασμένα παντού, βρόμα τσιγάρου, άθλια μουσική στην διαπασών, μερικοί φαντάροι να κοιτούν ψηλά μια τηλεόραση κι εγώ να επιμένω πεισματικά στις όμορφες σελίδες. :χεχ:

Θυμάμαι έπειτα στην μονάδα να διαβάζω τον Κάφκα σ' έναν σκοτεινό θάλαμο με το βιβλίο κολλημένο δίπλα σε μια λάμπα υγραερίου. Τ' ομολογώ.. δεν μπορώ δίχως τον Κάφκα...

Τώρα όσον αφορά τα λεωφορεία, κι εγώ ανακατεύομαι αν πω να διαβάσω έστω και λίγο εκεί μέσα. Θυμάμαι όμως ένα βράδυ στην νυκτερινή διαδρομή για την μονάδα, Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη, να διαβάζω ένα βιβλιαράκι τσέπης από την σειρά της Ωρόρας με χιουμοριστικές ιστορίες επιστημονικής φαντασίας όπου ο Μπαλάνος κατάφερε μια καταπληκτική μετάφραση σε μια αφήγηση όλο παρεξηγήσεις και πραγματικά έδινα μάχη για να κρατηθώ και να μην αρχίσω να γελάω φωναχτά σαν ανόητος, πράγμα που φυσικά μοναχά επέτεινε την γελαστική μου διάθεση!

Το τρένο, για να λέμε την αλήθεια, βολεύει για διάβασμα. Μεγάλοι χώροι, σταθερή τροχιά, δεν σε ανακατεύει, μα πάει καιρός πια που δεν χρησιμοποιώ τρένα και λεωφορεία. Έχω πια το αυτοκίνητο και ναι, έχω διαβάσει κάμποσες φορές κι εκεί μέσα και κάθε φορά που εγκλωβίζομαι σε κάποια αναμονή καταριέμαι την στιγμή που πιάστηκα δίχως βιβλίο: "Πρέπει να ρίξω έναν Κάφκα στο ντουλαπάκι για ώρα ανάγκης! Γιατί το παραλείπω κάθε φορά, τέλος πάντων;"

Σίγουρα έχω διαβάσει πολλές φορές κι εγώ στο κρεβάτι αν και να πω την αλήθεια, δεν βολεύομαι πολύ. Πάντοτε ονειρευόμουν έναν μηχανικό βραχίονα ή μια φανταστική δύναμη που να κρατά το βιβλίο μπροστά μου σ' όλο το στριφογύρισμα για μια πιο βολική θέση. Θυμάμαι όμως παιδί να παλεύω με την αγρύπνια, αργά μεσ' στην νύχτα, για να τελειώσω άλλο ένα κεφάλαιο κι έπειτα άλλο ένα. Αρκετά βράδια έτσι.

Η αγαπημένη μου θέση είναι πάντοτε στην πολυθρόνα. Στην εκάστοτε πολυθρόνα. Επαρκές φως, κάποια γλυκιά μουσική —λίγη τζαζ ίσως— κι ένα ποτήρι δίπλα μου να πίνω· τελευταία είναι το κόκκινο ημίγλυκο κρασί, παλιότερα ένα σφηνάκι μπέρμπον που γέμιζε ξανά και ξανά. Ναι! γιατί έτσι μου αρέσει!

Λορένα, από την πρώτη στιγμή που το διάβασα μου άρεσε και μόνο σαν εικόνα ασχέτως του θέματος του διαβάσματος.
Επίσης με κατέπληξε η αγάπη σου στις ανεμώνες. Επιτέλους! Δεν είμαι μόνη σ' αυτόν τον άπονο κόσμο! :χαχαχα:
Δεν έχω μεγαλώσει σε χωριό, αλλά είχα την τύχη να περνάω τα παιδικά μου καλοκαίρια στην εξοχή και να είμαι σε άμεση επαφή με τη φύση. Αναμνήσεις από βόλτες στα δάση και σκαρφαλώματα στα δέντρα (όπου ο καλός μου συνομήλικος ξάδελφος κάρφωνε σκαλοπάτια για να μπορώ να ανεβαίνω πιο εύκολα) με συγκινούν ιδιαίτερα εκ των πραγμάτων.

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Η αγαπημένη μου θέση είναι πάντοτε στην πολυθρόνα. Στην εκάστοτε πολυθρόνα. Επαρκές φως, κάποια γλυκιά μουσική —λίγη τζαζ ίσως— κι ένα ποτήρι δίπλα μου να πίνω· τελευταία είναι το κόκκινο ημίγλυκο κρασί, παλιότερα ένα σφηνάκι μπέρμπον που γέμιζε ξανά και ξανά. Ναι! γιατί έτσι μου αρέσει!

Click to expand...

Το ΄χεις βάλει σκοπό να με αντιγράφεις; Μετά τα σπόρια θα μου πάρεις και τα ποτά;

Πολυθρόνα, άψογη θέση! Καναπές, κρεββάτι, οπουδήποτε προλαβαίνω να διαβάσω έστω και για λίγο.
Βολικό το καλοκαίρι στην παραλία, επίσης πίνοντας καφεδάκι ή ουζάκι κοντά στη θάλασσα (όχι βέβαια βράδυ!)
Στα μέσα μεταφοράς με νανουρίζει, ενώ σε τραίνο κι αεροπλάνο είναι πιο χαλαρά, αν κι έχω πλέον καιρό να τα χρησιμοποιήσω.
Και γενικά, ανάμεσα στο μεγάλο φόρτο εργασίας και το μοναχικό μεγάλωμα δύο παιδιών, όπου και όποτε βρω χρόνο τον εκμεταλλεύομαι μέχρι τελευταίας σταγόνας!

Ο/Η Χίμαιρα έγραψε:

Το ΄χεις βάλει σκοπό να με αντιγράφεις; Μετά τα σπόρια θα μου πάρεις και τα ποτά;

Click to expand...

όχι, εσύ με αντιγράφεις!

άλλωστε.. το ποτό φτάνει για όλους... ))

Λίγο κρασί, λίγο θαλασσά και το βιβλίο μου!

Αγαπητοί Μπεκραναγνώστες και αγαπητές Μπεκραναγνώστριες, δηλώνω αδυναμία να συνδυάσω ποτό με διάβασμα.

Τα καλοκαίρια δε, ξαπλώστρα παρὰ θῖν’ ἁλὸς φυσικά

Click to expand...

Λογοτεχνία διαβάζω συνήθως τα καλοκαίρια, οπότε η παραπάνω λύση είναι η πλέον ενδεδειγμένη

Μόνη δυσκολία… τα μυρμήγκια...

Click to expand...

...αρκεί βέβαια να μην πέσεις σε βιβλιοφάγες μέλισσες!

Ελλείψει ξαπλώστρας, βολεύομαι και σε ψάθα, στρώμα θαλάσσης (αλήθεια, γιατί δεν μου'ρχεται να το πω στρώμα θάλασσας; τέλος πάντων...)

Τα βιβλία που ξεκινώ στις διακοπές και δεν τελειώνουν πριν την επιστροφή στην πόλη, τα συνεχίζω οπουδήποτε: στο μπαλκόνι αραχτή και φραπεδάτη, όρθια κι ακουμπισμένη στο ψυγείο την ώρα που μαγειρεύω, όρθια ή καθιστή σε αίθουσες αναμονής ιατρείων, σταθμών, αερολιμένων, την ώρα που ταξιδεύω στο αεροπλάνο, στο πλοίο, το τρένο (στο λεωφορείο ζαλίζομαι, είναι και το αντιφατικόν του πράγματος, αν αναλογιστεί κανείς τι ακούν οι οδηγοί των ΚΤΕΛ)...

Είχα την τύχη (κατά μια έννοια), να μένω σε χωριό, και τα παράθυρα του σπιτιού, μου πρόσφεραν μια καταπληκτική θέα.

Click to expand...

Αχ, Λορένα, ευσεβείς πόθοι... Ένα τέτοιο παράθυρο εντόπισα σε μια βιβλιοθήκη με θέα στο Ιόνιο Πέλαγο και, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία -μια με δυο φορές το χρόνο!-, επωφελούμαι.

ΥΓ:Φαροφύλακα, είμαι ενθουσιασμένη με τις νέες φατσούλες!
ΥΓ:Αλλά δεν ξέρω πώς να παραθέσω φράσεις με το όνομα των χρηστών.

Ο/Η Γονυπλυθής έγραψε:

ΥΓ:Αλλά δεν ξέρω πώς να παραθέσω φράσεις με το όνομα των χρηστών.

Click to expand...

Κάνεις κλικ στο κουμπάκι "Παράθεση" οπότε συμπεριλαμβάνεται αυτόματα ως παράμετρος μέσα στην ετικέτα της παράθεσης (quote).

Επίσης μπορείς να πειραματιστείς με την Πολλαπλή Παράθεση· είναι το κουμπάκι "Π.Π." )

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

άλλωστε.. το ποτό φτάνει για όλους... ))

Click to expand...

Μόνο που εσύ είσαι αριστοκράτης. Μόνο κρασί και μπέρμπον...
Ενώ εγώ πίνω επίσης ούζο και τσίπουρο

Κι άμα με πιάσει λιγάκι, σταματάω να διαβάζω κι αρχίζω να γράφω...

Ο/Η Χίμαιρα έγραψε:

Μόνο που εσύ είσαι αριστοκράτης. Μόνο κρασί και μπέρμπον...

Click to expand...

ε, χμ.. κρασί ημίγλυκο από αυτά τα εναμισόλιτρα μπουκάλια που πουλάνε πάμφθηνα στα σούπερ-μάρκετ. :χεχ:

Λορένα, σε ζηλεύω!))

Τι ωραία η εικόνα του παιδιού που καταβροχθίζει βιβλία κρυμμένο ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου! Εγώ το μόνο που έχω καταφέρει είναι να καθίσω κάτω από την κληματαριά του πατέρα μου και να βυθιστώ σε διάφορες αστυνομικές ιστορίες ενώ χτυπάω τα πόδια μου όταν με τσιμπούν οι μύγες! Δεν είναι από τις πιο απολαυστικές στιγμές ανάγνωσης

Η παραλία ποτέ δε με τράβηξε για διάβασμα. Το πολύ έντονο φως του ηλίου και η ζέστη γίνονται εχθροί εκείνη την ώρα. Ούτε το καράβι και το λεωφορείο δεν ευνοούν την ανάγνωση... ζαλίζομαι! Στο αεροπλάνο και το τραίνο κάτι γίνεται (αρκεί να κοιμούνται τα παιδιά!).

Το καλύτερό μου είναι να διαβάζω σε πολυθρόνα με υποπόδιο δίπλα στο παράθυρο τις κρύες μέρες του χειμώνα ενώ πίνω ζεστό καφέ... Εκεί να δεις απόλαυση! Βέβαια δεν έχω δοκιμάσει να αντικαταστήσω τον καφέ με γλυκό κρασί...

Ο/Η Ωκεανίδα έγραψε:

Το καλύτερό μου είναι να διαβάζω σε πολυθρόνα με υποπόδιο δίπλα στο παράθυρο τις κρύες μέρες του χειμώνα ενώ πίνω ζεστό καφέ... Εκεί να δεις απόλαυση! Βέβαια δεν έχω δοκιμάσει να αντικαταστήσω τον καφέ με γλυκό κρασί...

Click to expand...

Τρίτος στην πολυθρόνα!! Εύγε!!!

Σε αντίθεση με τους Χίμαιρα και Φαροφύλακα, δεν πίνω ποτάκι όταν διαβάζω. Αν και δεν το δοκίμασα ποτέ.. μπορεί να κάνω καμιά προσπάθεια. Το συστήνετε ...? ;)

Προτιμώ μια ζεστή σοκολάτα το χειμώνα, και έναν χυμό το καλοκαίρι, αν και σπάνια.. γιατί αποσπούν την προσοχή μου, και καταλήγω στο να τα πίνω σχεδόν αμέσως και να διάβαζω μετά.

Ο/Η Λορένα έγραψε:

Σε αντίθεση με τους Χίμαιρα και Φαροφύλακα, δεν πίνω ποτάκι όταν διαβάζω. Αν και δεν το δοκίμασα ποτέ.. μπορεί να κάνω καμιά προσπάθεια. Το συστήνετε ...? ;)

Click to expand...

Ανεπιφύλακτα!

Ο/Η Λορένα έγραψε:

Προτιμώ μια ζεστή σοκολάτα το χειμώνα, και έναν χυμό το καλοκαίρι, αν και σπάνια.. γιατί αποσπούν την προσοχή μου, και καταλήγω στο να τα πίνω σχεδόν αμέσως και να διάβαζω μετά.

Click to expand...

Ε, μα... αυτή είναι η διαφορά. Το κρασάκι κατεβαίνει σιγά, βασανιστικά, νωχελικά, έως και σκανδαλιστικά... (περιγραφή όμως ε; ) και ΔΕΝ σου αποσπά την προσοχή. Ίσα ίσα... ταξιδεύεις ευκολότερα...

Διαβάζω κυρίως ξαπλωμένη, στο κρεβάτι ή στον καναπέ. Όταν πρέπει να διαβάσω στο γραφείο μου είναι το χειρότερό μου.

Αλλά απάντησα στην ερώτηση κυρίως για να αντιγράψω ένα κομμάτι από το βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο, Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης ... Ιδού λοιπόν :

"Βέβαια, κανένας ακόμα δε μπόρεσε να βρει ποια είναι η ιδανικότερη στάση για διάβασμα. Κάποτε ο κόσμος διάβαζε όρθιος, μπροστά σε ένα αναλόγιο. Είχε συνηθίσει να μένει όρθιος, όρθιος και ακίνητος. Όταν κουράζονταν να πηγαίνουν με το άλογο, οι άνθρωποι ξεκουράζονταν έτσι. Κανένας ποτέ δε σκέφτηκε να διαβάσει πάνω σε ένα άλογο. Κι όμως σήμερα, η ιδέα να διαβάζεις καθισμένος στη σέλα, με το βιβλίο ακουμπησμένο πάνω στη χαίτη του αλόγου, ίσως στηριγμένο με μια ειδική ιπποσκευή στ' αυτιά του αλόγου, σου φαίνεται ελκυστική. Με τα πόδια στους αναβατήρες θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά αναπαυτικά για διάβασμα. Άλλωστε ο πρώτος όρος για να απολαύσει κανείς το διάβασμα είναι να σηκώσει τα πόδια του από το έδαφος".

Δυστυχώς ο Καλβίνο δεν εξηγεί στη συνέχεια γιατί συμβαίνει αυτό, είμαι πολύ περίεργη να μάθω αν υπάρχει εξήγηση, γιατί σ' εμένα αυτό το σήκωμα των ποδιών από το έδαφος είναι πραγματικά ο πρώτος όρος.

Ο/Η Χρυσηίδα έγραψε:

Δυστυχώς ο Καλβίνο δεν εξηγεί στη συνέχεια γιατί συμβαίνει αυτό, είμαι πολύ περίεργη να μάθω αν υπάρχει εξήγηση, γιατί σ' εμένα αυτό το σήκωμα των ποδιών από το έδαφος είναι πραγματικά ο πρώτος όρος.

Click to expand...

ε, μα έτσι ξεκινά μια απογείωση..

χμμμ........ τώρα που το λες!

Λόγω του χιονιά των ημερών και έτσι για να μπούμε περισσότερο στο κλίμα, σας παραθέτω τις εικόνες που έβλεπα απο το παράθυρό μου όταν διάβαζα.

Η πρώτη είναι από την μπροστινή πλευρά του σπιτιού μου, (προσέξτε χιόνι...!). Λίγο παραδίπλα (από δεξιά μεριά..), είναι και το έλατο που στόλισα, αλλά.. δεν χώραγε στην εικόνα



Και εδώ, είναι το τοπίο από την πίσω μεριά του σπιτιού μου! Φοβερό ε..! ένα μικρό δασάκι από πλατάνια και καρυδιές στις όχθες απο το μικρό ποτάμι (μόνο το χειμωνα έχει νερό) που υπάρχει λίγο πιο πέρα.





Και για να προλάβω.. ναι! ζω μέσα στην φύση! Πιο μέσα δεν γίνεται!

Το παρόν τοπίο και σε αυτή την μορφή, είναι καταλλήλο για πάσης φύσεως βιβλία, πλην αυτά που έχουν για θέμα το καλοκαίρι

Το κρεβατι ειναι αυτο που προτιμω και εγω για το διαβασμα.
Αμα βαρεθω μπορει να κοιμηθω κιολας (αστειο).
Στην καρεκλα στο γραφειο πιανομαι, στην πολυθρονα βολευομαι καπως δεν λεω, αλλά οπουδηποτε αλλου δεν μπορω.