Καλησπέρα σε όλα τα μέλη.
Θα προσπαθήσω να μην γίνω κουραστικός σχετικά με τον εαυτό μου, γι’ αυτό θα γράψω περισσότερο για την σχέση που έχω με το διάβασμα.
Είμαι 34, γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ήρθα στην Θεσσαλονίκη για σπουδές και λίγο ο έρωτας που είχα για την πόλη, λίγο οι περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες που δίνει η μεγαλούπολη, αποφάσισα να ζήσω εδώ.
Ασχολούμαι με το marketing και τη γραφιστική, κάτι που ο ίδιος επέλεξα. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος με αυτό που κάνω, αλλά τα τελευταία χρόνια διαπίστωσα πως θα προτιμούσα να είχα ακολουθήσει θεωρητικές σπουδές. Ίσως κάποια στιγμή να το επιχειρήσω.
Με το διάβασμα ήρθα σε επαφή από μικρή ηλικία (πέρα των σχολικών βιβλίων). Περίπου 9-10 ετών ξεκίνησα να διαβάζω τα comics του μεγαλύτερου αδερφού μου. Δυστυχώς στο σπίτι δεν είχαμε βιβλία, πέρα από μια σειρά εγκυκλοπαιδειών, καθώς κανείς από τους γονείς μου δεν διάβαζε. Έτσι άρχισα να ξεφυλλίζω τις εγκυκλοπαίδειες και διάβαζα σε αυτές ότι μου τραβούσε την προσοχή, συνέχισα με τις αθλητικές εφημερίδες , καθώς και κάποια αστυνομικά ΒΙΠΕΡ που έφερνε κάπου-κάπου στο σπίτι ο πατέρας μου.
Διαπίστωσα πως με διασκέδαζε η ανάγνωση και ήθελα συνεχώς να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Με την παιδική λογοτεχνία ήρθα σε επαφή όταν μια μεγαλύτερη ξαδέρφη, μου έφερε δώρο τα Χριστούγεννα τον ‘’Όλιβερ Τουίστ’’. Ενθουσιάστηκα με την ιστορία και άρχισα να ζητάω από τους γονείς μου να μου αγοράζουν βιβλία. Η μητέρα μου όμως είχε διαφορετική άποψη καθώς θεωρούσε πως το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων θα με αποσπούσε από τα μαθήματα και μου υποσχέθηκε πως θα μου αγοράσει κατά την διάρκεια των θερινών σχολικών διακοπών.
Τη λύση μου έδωσε ένας συμμαθητής μου, όταν μου είπε πως υπάρχει ένα μέρος με χιλιάδες βιβλία και μπορείς να δανείζεσαι κάθε εβδομάδα όποιο θέλεις. Έτσι ανακάλυψα τη δανειστική δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης μου, όπου έπεισα με παρακάλια τον μπαμπά μου να μου βγάλει κάρτα μέλους (κρυφά από την μαμά μου).
Εκεί γνώρισα τον Ιούλιο Βερν, την Πηνελόπη Δέλτα, την Αγκάθα Κρίστι, τα ‘’Πέντε Λαγωνικά’’, τους ‘’Μυστικούς Εφτά’’, τον ‘’Τομ Σόγιερ’’ κ.α.
Στη διάρκεια της εφηβείας, επισκεπτόμουν τη βιβλιοθήκη 1-2 φορές τον μήνα, και με το χαρτζιλίκι μου ξεκίνησα να αγοράζω comics, Κλασσικά Εικονογραφημένα και αστυνομική λογοτεχνία (με μια αδυναμία στην Αγκάθα Κρίστι), τα οποία έκρυβα ανάμεσα στα σχολικά βιβλία, ώστε να μην ακούω τις κατσάδες των γονιών μου, καθώς παραμελούσα τα μαθήματα μου. Ήμουν και αντιδραστικός ως παιδί και με το σχολείο δεν είχα ποτέ καλή σχέση.
Είχα μια αποχή από τη λογοτεχνία μεταξύ 16-18 όπου επικεντρώθηκα στα σχολικά μαθήματα ενόψει των Πανελληνίων που θα ακολουθούσαν.
Ως φοιτητής διάβαζα κυρίως αστυνομική λογοτεχνία (Πόε, Στίβεν Κινγκ) καθώς και ανάλαφρα μυθιστορήματα (Κοέλιο, Αλκυόνη Παπαδάκη).
Μετά τα 24-25 άρχισα να διαβάζω ξένους κλασσικούς (Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Καμύ) και Έλληνες (Παπαδιαμάντης, Ροΐδης, Καζαντζάκης).
Βαδίζοντας προς τα 30 στράφηκα και σε άλλους δρόμους, όπως η ποίηση και άλλου είδους αναγνώσματα, Ιστορία, Φιλοσοφία, Ψυχολογία, Πολιτική, συνεχίζοντας βέβαια την λογοτεχνία, Ελληνική και Ξένη, και ανακαλύπτοντας μεγάλους δημιουργούς όπως ο Σαραμάγκου, ο Βάργκας, ο Σταϊνμπεκ και άλλους.
Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου όσο αναφορά διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, καθώς και μικρές ιστορίες τις οποία μοιράζομαι με κοντινά πρόσωπα. Ίσως κάποια στιγμή να προσπαθήσω να γράψω κάποιο βιβλίο.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας και την αποδοχή στην διαδικτυακή κοινότητα σας.
Θα προσπαθήσω να μην γίνω κουραστικός σχετικά με τον εαυτό μου, γι’ αυτό θα γράψω περισσότερο για την σχέση που έχω με το διάβασμα.
Είμαι 34, γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ήρθα στην Θεσσαλονίκη για σπουδές και λίγο ο έρωτας που είχα για την πόλη, λίγο οι περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες που δίνει η μεγαλούπολη, αποφάσισα να ζήσω εδώ.
Ασχολούμαι με το marketing και τη γραφιστική, κάτι που ο ίδιος επέλεξα. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος με αυτό που κάνω, αλλά τα τελευταία χρόνια διαπίστωσα πως θα προτιμούσα να είχα ακολουθήσει θεωρητικές σπουδές. Ίσως κάποια στιγμή να το επιχειρήσω.
Με το διάβασμα ήρθα σε επαφή από μικρή ηλικία (πέρα των σχολικών βιβλίων). Περίπου 9-10 ετών ξεκίνησα να διαβάζω τα comics του μεγαλύτερου αδερφού μου. Δυστυχώς στο σπίτι δεν είχαμε βιβλία, πέρα από μια σειρά εγκυκλοπαιδειών, καθώς κανείς από τους γονείς μου δεν διάβαζε. Έτσι άρχισα να ξεφυλλίζω τις εγκυκλοπαίδειες και διάβαζα σε αυτές ότι μου τραβούσε την προσοχή, συνέχισα με τις αθλητικές εφημερίδες , καθώς και κάποια αστυνομικά ΒΙΠΕΡ που έφερνε κάπου-κάπου στο σπίτι ο πατέρας μου.
Διαπίστωσα πως με διασκέδαζε η ανάγνωση και ήθελα συνεχώς να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Με την παιδική λογοτεχνία ήρθα σε επαφή όταν μια μεγαλύτερη ξαδέρφη, μου έφερε δώρο τα Χριστούγεννα τον ‘’Όλιβερ Τουίστ’’. Ενθουσιάστηκα με την ιστορία και άρχισα να ζητάω από τους γονείς μου να μου αγοράζουν βιβλία. Η μητέρα μου όμως είχε διαφορετική άποψη καθώς θεωρούσε πως το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων θα με αποσπούσε από τα μαθήματα και μου υποσχέθηκε πως θα μου αγοράσει κατά την διάρκεια των θερινών σχολικών διακοπών.
Τη λύση μου έδωσε ένας συμμαθητής μου, όταν μου είπε πως υπάρχει ένα μέρος με χιλιάδες βιβλία και μπορείς να δανείζεσαι κάθε εβδομάδα όποιο θέλεις. Έτσι ανακάλυψα τη δανειστική δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης μου, όπου έπεισα με παρακάλια τον μπαμπά μου να μου βγάλει κάρτα μέλους (κρυφά από την μαμά μου).
Εκεί γνώρισα τον Ιούλιο Βερν, την Πηνελόπη Δέλτα, την Αγκάθα Κρίστι, τα ‘’Πέντε Λαγωνικά’’, τους ‘’Μυστικούς Εφτά’’, τον ‘’Τομ Σόγιερ’’ κ.α.
Στη διάρκεια της εφηβείας, επισκεπτόμουν τη βιβλιοθήκη 1-2 φορές τον μήνα, και με το χαρτζιλίκι μου ξεκίνησα να αγοράζω comics, Κλασσικά Εικονογραφημένα και αστυνομική λογοτεχνία (με μια αδυναμία στην Αγκάθα Κρίστι), τα οποία έκρυβα ανάμεσα στα σχολικά βιβλία, ώστε να μην ακούω τις κατσάδες των γονιών μου, καθώς παραμελούσα τα μαθήματα μου. Ήμουν και αντιδραστικός ως παιδί και με το σχολείο δεν είχα ποτέ καλή σχέση.
Είχα μια αποχή από τη λογοτεχνία μεταξύ 16-18 όπου επικεντρώθηκα στα σχολικά μαθήματα ενόψει των Πανελληνίων που θα ακολουθούσαν.
Ως φοιτητής διάβαζα κυρίως αστυνομική λογοτεχνία (Πόε, Στίβεν Κινγκ) καθώς και ανάλαφρα μυθιστορήματα (Κοέλιο, Αλκυόνη Παπαδάκη).
Μετά τα 24-25 άρχισα να διαβάζω ξένους κλασσικούς (Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Καμύ) και Έλληνες (Παπαδιαμάντης, Ροΐδης, Καζαντζάκης).
Βαδίζοντας προς τα 30 στράφηκα και σε άλλους δρόμους, όπως η ποίηση και άλλου είδους αναγνώσματα, Ιστορία, Φιλοσοφία, Ψυχολογία, Πολιτική, συνεχίζοντας βέβαια την λογοτεχνία, Ελληνική και Ξένη, και ανακαλύπτοντας μεγάλους δημιουργούς όπως ο Σαραμάγκου, ο Βάργκας, ο Σταϊνμπεκ και άλλους.
Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου όσο αναφορά διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, καθώς και μικρές ιστορίες τις οποία μοιράζομαι με κοντινά πρόσωπα. Ίσως κάποια στιγμή να προσπαθήσω να γράψω κάποιο βιβλίο.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας και την αποδοχή στην διαδικτυακή κοινότητα σας.
