Αγκάθα Κρίστι (Agatha Christie): "Ρετρό στην Ομίχλη" (Sleeping Murder)

Ο τελευταίος άθλος της Μις Μαρπλ (και όχι, δεν πεθαίνει στο τέλος η πολυαγαπημένη μας θεία Τζέην!) και ένα συναρπαστικό μυστήριο γύρω από ένα φόνο που "κοιμόταν", όπως δηλώνει κι ο αγγλικός τίτλος, για 18 ολόκληρα χρόνια! Προσωπικά, με ενθουσίασε η τέχνη της Κρίστι σε αυτό το βιβλίο.

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει κι από την άποψη ότι εκδόθηκε μετά το θάνατο της Κρίστι, το 1976, ενώ γράφτηκε 30 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του β' παγκοσμίου πολέμου και έμεινε για τρεις δεκαετίες κρυμμένο σε θυρίδα, σύμφωνα με την επιθυμία της συγγραφέα.

Δεν γνωρίζω αν η Κρίστι το προόριζε να έχει ως χρόνο δράσης τη δεκαετία του '70. Αν ήταν έτσι, τότε της ξέφυγαν ορισμένες λεπτομέρειες, που σίγουρα προδίδουν τον πραγματικό χρόνο συγγραφής του βιβλίου, τη δεκαετία του '40 δηλαδή. Εγώ εντόπισα δύο:

α). Στο σαλονάκι μιας κυρίας, που επισκέπτεται η Μις Μαρπλ, υπάρχουν κρεμασμένα τα κάδρα του βασιλιά (εννοώντας τον Γεώργιο ΣΤ' φυσικά) και των μικρών πριγκηπισσών, Ελισάβετ και Μαργαρίτας-Ρόουζ. Το 1976 βασίλισσα της Αγγλίας ήταν η Ελισάβετ όμως (ήδη από το 1952).

β). Όταν ρωτάνε έναν κηπουρό πότε δούλευε για κάποιο πρόσωπο που τους ενδιαφέρει, αυτός τους απαντά στη δεκαετία του '20!!

Κόρτο, είχες να μας πεις κάποια πράγματα για το Ρετρό στην ομίχλη. Περιμένω!

Δεν ήξερα πως άργησε τόσο να εκδοθεί το συγκεκριμένο βιβλίο. Γιατί άραγε; Είναι από τα πολύ ωραία της, όπως τα περισσότερα με πρωταγωνίστρια τη Μις Μαρπλ.

Η Αγκάθα Κρίστη κατά την διάρκεια των γερμανικών βομβαρδισμών στο Λονδίνο (κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) σκέφτηκε να γράψει τα αποχαιρετιστήρια μυθιστορήματα των δυο αγαπημένων της ηρώων, του Πουαρώ και της Μις Μαρπλ, τα οποία φύλαξε σε τραπεζική θυρίδα με εντολή να εκδοθούν μετά τον θάνατό της, καθώς θεωρούσε πιθανό να σκοτωθεί κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών.
To 1973 η Αγκάθα Κρίστη εξέδωσε το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε το Η πύλη του πεπρωμένου με ήρωες τους Τόμυ και Τούπενς. Σε ηλικία πλέον 83 ετών συνειδητοποίησε ότι δεν θα είναι ξανά σε θέση να γράψει άλλο μυθιστόρημα οπότε σκέφτεται το 1975 να εκδώσει τελικά τα δυο καταχωνιασμένα μυθιστορήματά της. Ξεκινά να αναθεωρεί την Αυλαία το αποχαιρετιστήριο μυθιστόρημα του Πουαρώ το οποίο εκδίδεται τον Σεπτέμβριο του 1975 και στη συνέχεια σκοπεύει να ασχοληθεί με το Ρετρό στην ομίχλη. Πεθαίνει όμως τον Ιανουάριο του 1976 πριν προλάβει να τελειώσει την επεξεργασία του, γι αυτό υπάρχουν πολλοί αναχρονισμοί. Τελικά το βιβλίο εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1976.

Πράγματι δεν πρόλαβε να το ξαναδουλέψει. Το διάβασα κι εγώ αυτό πριν λίγες μέρες με μια μικρή έρευνα στο google. ;)
Δεν γνώριζα όμως, ότι φοβόταν μήπως πεθάνει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δεν ήξερα καν ότι οι βομβαρδισμοί την βρήκαν στο Λονδίνο, φαντάστηκα ότι συνεχώς ταξίδευε. Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, Κόρτο!
Αυτό που δεν στέκει είναι ότι το Ρετρό δεν είχε νόημα να το αφήσει σώνει και καλά για το τέλος, αφού ούτως ή άλλως η Μις Μαρπλ δεν πεθαίνει, όπως ο Πουαρώ στην Αυλαία. Θα μπορούσε άνετα να το εκδώσει οποιαδήποτε στιγμή μετά το τέλος του πολέμου. Τέλος πάντων...

Σαν μυστήριο σας άρεσε;

Εμένα μου άρεσε, ήταν ενδιαφέρον το θέμα του.

Κι εμένα, Αγγελίνα. Μου αρέσουν κάπως περισσότερο αυτού του τύπου τα βιβλία της, που ξεκινά μια έρευνα στην ουσία από το τίποτα, από μια πολύ μικρή ασαφή ένδειξη και χρειάζεται να φέρει στο φως στοιχεία από το παρελθόν. Και σιγά-σιγά πιάνει το νήμα της υποθέσεως κι αρχίζει να φαίνεται γιατί κι από ποιον θα μπορούσε να είχε γίνει ο φόνος. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και η Νέμεσις με τη Μις Μαρπλ πάλι, ή αυτό που διαβάζω τώρα, Η Πύλη του Πεπρωμένου, με τους Τόμμυ & Τούππενς. ;)

Η πύλη του πεπρωμένου δε με συγκίνησε...μου φάνηκε πολύ φτωχό σε σύγκριση με άλλα των ίδιων πρωταγωνιστών. Το καλύτερό τους για μένα είναι το By the pricking of my thumps, που θεωρώ πως είναι από τα κορυφαία της Κρίστι γενικώς.

Ναι, στην Πύλη δεν ήταν εντυπωσιακό το τέλος, αλλά κυρίως η αναζήτηση, οι έρευνες, το σκεπτικό κτλ. ;)

Θα τσεκάρω κάποια στιγμή και αυτό που προτείνεις.

Ήταν καλό, ο/η/οι δολοφονος/οι ομως μπορουσες να τον/την/τους καταλάβεις.
Σίγουρα όχι το καλύτερο της Μις Μαρπλ, σαν καλύτερο της θεωρώ το 'A Murder Is Announced' που έχει εξαντληθεί στα ελληνικά γιἀυτό το αγόρασα στα αγγλικά.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι στο δεύτερο μυθιστόρημα της Α.Κ. που είναι και το πρώτο της με το δίδυμο Τόμμυ-Τούπενς (Μια σκιά στην ομίχλη) ξεκινά με την βύθιση του Λουζιτάνια, στον Α ΠΠ (1915) ενώ στην ελληνική μετάφραση αποσιωπάται το όνομα του πλοίου και ως χρονολογία έναρξης του αφηγηματικού χρόνου ορίζεται το 1943!

Πολύ κουλό αυτό! Ελπίζω να μην έκαναν τέτοιες επεμβάσεις και σε άλλα βιβλία!
Βασικά, το Λυχνάρι λειτουργεί ακόμη ή έχει κλείσει προ πολλού;

Από όσο ξέρω το "Λυχνάρι" συνεχίζει να εκδίδει την Κρίστη κανονικά. Υπάρχει κάποια πληροφορία για το αντίθετο;

Δες κι εδώ για τους ελληνικούς τίτλους βιβλίων της Κρίστη στο "Λυχνάρι".

Μου το έχεις δώσει το λινκ, Φάρε, και μου είναι πολύ χρήσιμο!

Για το Λυχνάρι δεν γνωρίζω κάτι επιβεβαιωμένο. Σε μια συζήτηση, ένας φίλος μου είπε πως δεν νομίζει ότι λειτουργεί ακόμη ο οίκος. Αφού λες ότι λειτουργεί ακόμη, εντάξει. Μακάρι να συνεχίσει να εκδίδει βιβλία, αλλά και να τα διανέμει σε μεγαλύτερες ποσότητες και ποικιλία στην περιφέρεια! ;) (δυσκολεύομαι να βρω πολλά σε ένα σημείο πώλησης μόνο και τα περισσότερα βιβλιοπωλεία δεν φέρνουν ποτέ λυχναράκια)

Ο/Η Μέγας Μάγιστρος έγραψε:

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι στο δεύτερο μυθιστόρημα της Α.Κ. που είναι και το πρώτο της με το δίδυμο Τόμμυ-Τούπενς (Μια σκιά στην ομίχλη) ξεκινά με την βύθιση του Λουζιτάνια, στον Α ΠΠ (1915) ενώ στην ελληνική μετάφραση αποσιωπάται το όνομα του πλοίου και ως χρονολογία έναρξης του αφηγηματικού χρόνου ορίζεται το 1943!

Click to expand...

Σαν επέμβαση είναι πολύ μεγάλη οπότε δεν είναι απίθανο η μετάφραση να έγινε από συγκεκριμένη έκδοση (και να μην είναι δηλ. επέμβαση του μεταφραστή).

Ο/Η Αγγελίνα έγραψε:

Δεν ήξερα πως άργησε τόσο να εκδοθεί το συγκεκριμένο βιβλίο. Γιατί άραγε; Είναι από τα πολύ ωραία της, όπως τα περισσότερα με πρωταγωνίστρια τη Μις Μαρπλ.

Click to expand...

Το βιβλίο αυτό άργησε να εκδοθεί:

Λάτρη, καλωσόρισες. Παρότι απαντάς σε ένα ερώτημα, κι ενδεχομένως ο τίτλος του ενός βιβλίου να είναι από μόνος του κάπως υπαινικτικός, κάνεις σημαντικότατες αποκαλύψεις για το τέλος δύο βιβλίων, πράγμα που είναι τεράστιο ταμπού στο φόρουμ μας.

Σπεύδω να βάλω απόκρυψη και ας έχουμε υπόψη πως πολύς κόσμος χαλιέται να γνωρίζει κάτι από την κατάληξη ενός βιβλίου.

(Προσωπικά, με απωθεί από το να το διαβάσω. )

Μα τι υπεροχο βιβλιο, τι υπεροχη υποθεση και η μις Μαρπλ απολαυστικη και πνευματωδης οπως παντα !!! . Τα βιβλια με τους Τομμυ και Τουπενς αξιζουν ??

@Στιλλ Νομίζω πως έχω διαβάσει δυο ιστορίες τους (αν θυμάμαι καλά, γιατί δεν είμαι σίγουρη, η πύλη του πεπρωμένου και οι άγγελοι δε φλυαρούν) και είναι αρκετά ενδιαφέρουσες αλλά δεν είναι και Μις Μαρπλ. ;)

Πολύ ωραίο βιβλίο αυτό, αρκετά διαφορετικό απ' τα άλλα της! Είναι πολύ ψυχωτικό και θα μπορούσε να θεωρηθεί θρίλερ/μυθιστόρημα τρόμου σχεδόν αφού . Η ίδια η έρευνα βέβαια είναι πνευματώδης και έξυπνη, όπως όλες οι υποθέσεις της μις Μαρπλ. Και άλλοι χαρακτήρες πάντως έχουν παράξενα ψυχολογικά χαρακτηριστικά/στοιχεία γοτθικού τρόμου.
Κι εγώ ξεχωρίζω τα βιβλία της Κρίστι με το μοτίβο: κάποιο, ίσως κι ασήμαντο γεγονός/στοιχείο αποτελεί αφορμή έρευνας για ένα φόνο που έγινε στο παρελθόν.
Δεν γνώριζα για τους αναχρονισμούς σε αυτό το βιβλίο... Όσο για το "μια σκια στην ομίχλη" απ' ότι θυμάμαι στην έκδοση του Λυχναριού έλεγε σαφώς για το πλοίο Λουζιτάνια και τον πρώτο Παγκόσμιο. Δεν γίνεται κι αλλιώς, αφού υπάρχει κι επόμενο βιβλίο με τους Τόμμυ και Τούπενς στον Δεύτερο Παγκόσμιο, όπου οι ήρωες είναι μεσήλικες, με ενήλικα παιδιά.