Λέξεις που λείπουν

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Βλέπω καμιά φορά ένα παλιό ποδήλατο ή κάποια κάγκελα βαμμένα ξανά και ξανά και έπειτα ξεφτισμένα έτσι που τα χρώματα να μπερδεύονται και να δείχνουν όμορφα μέσα στην παλαιότητά και στο ξέφτισμα του χρόνου, κι είναι αυτό κάτι τόσο χαρακτηριστικό που είναι παράξενο που δεν έχει την πολύ δική του λέξη. Κάτι σαν ξεφτόχρωμο ή σύγχρωμο δεν ξέρω εγώ τί. Κάτι, τέλος πάντων.

Η γη στεγνή και ξαφνικά περνά μια μπόρα και την βρέχει και όταν φύγει αφήνει πίσω της μια μυρωδιά από βρεγμένο χώμα, τόσο χαρακτηριστική και πάλι δίχως μια λέξη. Δεν θα έπρεπε να λεγόταν βροχουδιά ή κάπως, τέλος πάντων;

Ανεβαίνεις στην «μπαλαρίνα» κι όταν κάνει την βουτιά νιώθεις κάπου χαμηλά ένα γλυκό γαργαλητό. Πάλι δίχως λέξη.

Παινεύονται οι άνθρωποι για τον "πλούτο" της γλώσσας τους, αλλά είναι όλες λίγο φτωχές δίπλα στον πλούτο της ζωής.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Χωρις να εχω καποιο παραδειγμα να παραθεσω, εχω την αισθηση οτι για το αρωμα βρεγμενου χωματος, παιζει να υπαρχει σε καποια διαλεκτο. Ομοιως αυτο το αισθημα στη μπαλαρινα, φανταζομαι θα εχει περιγραφει στην ιατρικη βιβλιογραφια :))

Ειχα αναφερθει, ρωτωντας αν ξερει κανενας, στο αισθημα αποτομης πτωσης που μου συμβαινει μερικες φορες πριν αποκοιμηθω, και το εχω ακουσει μονο σαν "χτάμπισμα", και αυτο σε νησιωτικη διαλεκτο.
 
Last edited:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Αν υπάρχει η λέξη σε διάλεκτο, την βάζουμε στην κοινή γλώσσα κι είμαστε έτοιμοι. Χτάμπισμα. Μια χαρά! :κόλλα5:
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Δεν νομίζω πως είναι, όμως, αδρεναλίνη. Κάτι άλλο είναι. Το μπέρδεμα με την βαρύτητα, εκεί μέσα στα σωθικά σου.
:χμ:
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Φράσεις έχουμε. Λέξεις μας λείπουν! :)))
 
Όταν χτυπάς τα δάχτυλα του ενός χεριού μαζί, πως λέγεται;
(δαχτυλοκρότημα;;; :μήπως;:)
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Απ τη γουικι
In Ancient Greece snapping of fingers was used by musicians and dancers as a way to keep the rhythm and it was known with the words "ἀποληκέω", "ἀποκρότημα" (from the verb ἀποκροτέω, "to snap the fingers") and "ἐπίπταισμα". Finger snapping is still common in modern Greece.
Ειχα αναφερθει, ρωτωντας αν ξερει κανενας, στο αισθημα αποτομης πτωσης που μου συμβαινει μερικες φορες πριν αποκοιμηθω, και το εχω ακουσει μονο σαν "χτάμπισμα", και αυτο σε νησιωτικη διαλεκτο.
Τελικα λεγεται "υπναγωγικός σπασμός".
 
(:ουχ: το είχε η Βικούλα κι εγώ ήρθα εδώ φουριόζα να προσθέσω άλλη μία λέξη που υποτίθεται έλειπε; ) Ευχαριστώ, Αντέρωτα!
Επίσης αυτό το χτάμπισμα/υπναγωγικό σπασμό, το παθαίνω συχνά και είναι απαίσιο.
 
Top