Τίτλος: Η Κλάρα στο μισοσκόταδο
Πρωτότυπος τίτλος: Clara y la penumbra
Συγγραφέας: Χοσέ Κάρλος Σομόθα (Jose Carlos Somoza)
Μετάφραση: Θεοδοροπούλου Χριστίνα
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 608
Βρισκόμαστε στο 2006 και η Υπερδραματική Τέχνη δηλαδή η χρήση ανθρώπινων μοντέλων ως καμβάδων για πίνακες, έχει κυριαρχήσει διεθνώς. Μοντέλα εκπαιδεύονται σκληρά και υποβάλλονται σε ταπεινώσεις και επεμβάσεις για να γίνουν πετυχημένα έργα τέχνης αλλά και πιο 'δεύτερα' όπως να αναπαραστήσουν τασάκια, καρέκλες, τραπεζάκια και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Τα σώματά τους γίνονται άμορφος πηλός στα χέρια παθιασμένων δημιουργών .
Και ενώ στο Άμστερνταμ ετοιμάζεται η πιο φιλόδοξη έκθεση του “Δάσκαλου'” της τέχνης, του μυστηριώδη και βαθύπλουτου καλλιτέχνη Μπρούνο Βαν Τυς, η Κλάρα , που εργάζεται ως καμβάς, δέχεται πιο σπουδαία πρόταση της καριέρας της. Να συμμετάσχει σε ένα σπουδαίο αλλά και ριψοκίνδυνο έργο, ενός από τους καλύτερους καλλιτέχνες της εποχής.
Εν τω μεταξύ έχει αρχίσει ένας κύκλος άγριων δολοφονιών “καμβάδων”, στοιχείο που δίνει στο μυθιστόρημα την αστυνομική χροιά, αλλά θέτει και το βασικό ερώτημα που ψάχνει απάντηση: τα δολοφονημένα μοντέλα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι που δολοφονήθηκαν ή ως κατεστραμένα έργα τέχνης;
Αυτό το ερώτημα διατρέχει όλο το έργο και εμείς καλούμεθα να σκεφτούμε και να απαντήσουμε, με όποιες αναγωγές ή συμπεράσματα αυτό περιλαμβάνει…
Ο Σομόθα θέτει πολλά ερωτήματα και προβληματισμούς: για την τέχνη και τα όριά της-εάν υπάρχουν-, για την τέχνη ως χρήμα , για τον καταναλωτισμό, για την εμπορευματοποίηση της, όσο το δυνατόν πιο νεανικής, σάρκας-καμβά , για τη μετατροπή των ανθρώπων σε αντικείμενα χωρίς ψυχή .
Ένα βιβλίο που αμέσως κατετάγη στα πολύ αγαπημένα μου, και ευχαριστώ το μέλος της λέσχης-δε θυμάμαι ποια ήταν- που το είχε σε μια λίστα με προτάσεις ανάγνωσης .
Last edited by a moderator: