Search results

"η μυστηριώδης φλόγα της βασιλισσας Λοάνα" του Ουμπέρτο Έκο.. τι μου θυμίσατε.. γιατί χαρίζω τα βιβλία μου πριν προλάβω τα διαβάσω; ακόμα να το ξαναπάρω. Στις γιορτές ξαναδιάβασα Ετγκαρτ Κέρετ, όσοι δεν έτυχε να πέσετε πάνω του δεν ξέρετε τι σουρεάλ καταστάσεις χάνετε. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα...

Ένα κομπρεσέρ ακούγεται όλη μέρα σήμερα στον επάνω όροφο. Δεν θα το καταλάβανε ότι είχες μπει για να αρχίσουν από χθες.. Τις χάνω τις νευρωνικές συνάψεις του εγκεφάλου μου. Πάνω που έμαθα ότι έχω και τέτοιες..

14 στα μονά διπλασιάζομε.. ...

Αγαπητέ Φαροφύλακα, το "Τάδε Έφη Ζαρατούστρα" δεν είναι μόνο δυσανάγνωστο, είναι και εκνευριστικό όταν είσαι γυναίκα, σαν τη μύγα του αλόγου (ανιαρό δε θα το λεγα). Εγώ δυσκολεύτηκα να το διαβάσω αλλά για το Νίτσε τι να πω; αυτός τα είπε πρώτος που λένε! Όσον αφορά στον Καζαντάκη, δε θα πω τώρα...

Χαίρομαι που μιλάμε Χρυσηίδα, ίσως παράλειψή μου που δεν αναφέρθηκα στην ενδιαφέρουσα σύνδεση του μυθιστορήματος με την ανάλυση κατά Γιουνγκ που επιχειρείς, αλλά, μάλλον αυτό έγινε, γιατί δε θα είχα δυστυχώς πολλά να παραθέσω (μόνο την εισαγωγή στην ψυχανάλυση του Φρόιντ έχω διαβάσει από...

Λογικά και εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι, όπως κάθε φαινόμενο έχει τις αιτίες του, έτσι και η θρησκευτική πίστη αντίστοιχα τις δικές της. Μάλλον από τη συνειδητοποίηση του νοητού μας κόσμου είναι εδώ, πριν από μας και μετά από μας, καθώς συνδέεται (στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό) με το ίδιο το...

κοίτα τι παθαίνει τώρα κανείς.. Ο συντοπίτης λοιπόν, ο Καζαντζάκης είναι εξαιρετικός στο να διηγείται, γλαφυρός και άμεσος, δε σε αφήνει να τον αφήσεις, αλλά στα περισσότερα βιβλία του δε με πήγε και πολύ μακριά από το Νίτσε. Και Καζαντζάκη έχω διαβάσει τ' άπαντα, από Ηράκλειο ούσα γαρ.. ίσως...

αγαπημένο βιβλίο, αλλά παλιότερο ανάγνωσμα (μάλλον πάνω από 10 χρόνια), βλέπω πάντως ότι καθένας απολαμβάνει την ανάγνωση αυτού του μνημειώδους έργου διαφορετικά. Για μένα, όπως και στα περισσότερα βιβλία σημασία δεν έχει πως τελείωνει και δεν είναι τώρα να επαναλαμβάνω τον Καβάφη απλώς η πορεία...

Το πρώτο μονορούφι βιβλίο που θυμάμαι ότι διάβασα ήταν ο δεκαπενταετής πλοίαρχος, το 'χα κερδίσει ως δώρο τα Χριστούγεννα της Πέμπτης δημοτικού στο σχολείο, πήγα σπίτι και το τελείωσα σχεδόν χωρίς να βλέπω, είχε βραδιάσει.. Μετά αγάπησα πολύ το ένα παιδί μετράει τ' άστρα, πέρασα και από τους...

Εύκολο ήταν, αφού σκέφτηκα βιβλία, το αγαπημένο μου μικρό (σε μέγεθος) του Κούντερα. Θα μπορούσε να με λένε και άνθρωπο χωρίς ιδιότητες αλλά το τίμιο είναι να το τελείωσω πρώτα, επιτέλους.. Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα πάντως!

Γειά σας, με λένε Κατερίνα, πρωτότυπο, ξέρω.. Δεν θυμάμαι πως μπήκα σ'αυτή τη σελίδα, αλλά, ίσως να την έψαχνα καιρό. (ένεκα η βραδύτητα!) Καλώς σας βρήκα, ελπίζω να 'χουμε καλούς λόγους να τα λέμε συχνά. :)