Search results

Φρίκη αηδία εμετό και ναυτία δε θα ήθελα με τίποτα να προκαλέσω εκούσια στον εαυτό μου :) Ευχαριστώ δε θα πάρω :ρ

Εγώ Κόνολι που διάβασα (το βιβλιο των χαμενων πραγματων) δε με τρομαξε καθόλου. Ήταν σαν παραμύθι για μεγάλους. Από Κινγκ και μάλιστα τα κλασσικά του μην περιμένεις να μην τρομάξεις, τρομάζουν και οι πιο θαρραλέοι. Παίζει με το μυαλό σου!! Βέβαια, κι εγώ τώρα που διαβάζω το Αυτό λέω ότι σιγά μην...

:γιούπι::ευχαριστώ:

Αναζητώ το τεράστιο βιβλίο "Οι δύο μάγοι και ο βασιλιάς των κορακιών" της Susanna Clarke, εκδόσεις Διόπτρα που φυσικά δεν κυκλοφορεί πια. Αν έχει κάποιος κάτι υπόψιν του ας μου πει.

Μέχρι στιγμής πάντως δε μου πολυαρέσει. Αλλά θα δείξει, είμαι εντελώς αρχή ακόμα. Κόρτο ο Γκενασιά εμπνεύστηκε την ιστορία μια μέρα που είδε τον Σαρτρ και τον Κεσέλ να παίζουν σκάκι σε ένα μπιστρό και να φωνάζουν ο ένας στον άλλο σαν γυμνασιόπαιδα. Εμένα μου άρεσε η συγκεκριμένη πινελιά. Το...

Το διαβάζω αυτές τις μέρες γιατί θέλω να το έχω στα καλοκαιρινά μου αναγνώσματα και ακόμα πάω θάλασσα αφού το θέλει κι ο καιρός. Είναι όντως αστείο, δεν ξεκαρδίζομαι βέβαια, αλλά περνάω ευχάριστα την ώρα μου. Σε κάποιες φάσεις ξεπερνάει τα γούστα μου όμως και εκφράζεται λίγο παραπάνω χμμ...

Ξεκίνησα Ναυτία του Σαρτρ. Είμαι περίπου στη μέση του Έρως ανήκατε μάσαν του Κορτώ (συμπαθητικός) και ξεκίνησα τη Λέσχη της Τρίτης της Κρίστι, που σκοπεύω να διαβάσω και γιατί όχι να τελειώσω απόψε. Που είναι και Τρίτη.

Το έχω στα υπόψιν κι αυτό ;)

Τελείωσα το "Οι Πειραταί" του Βερν που μου άρεσε πάρα πολύ! Μπορεί βέβαια εγώ να ήθελα πρωταγωνιστές μόνο τους πειρατές και διαφορετική εξέλιξη στην ιστορία, αλλά απόλαυσα φοβερά την ανάγνωση του βιβλίου. Δεν θυμάμαι να μου είχε αρέσει τόσο ο "Γύρος του κόσμου...", ενώ μου είχε αρέσει ο "Πύργος...

Ναι το διάβασα αυτό, είπα μήπως θυμάται καθόλου κάτι από τα νιάτα του ο Ζορμπάς :ρ Διάβασα πάντως πως πρόκειται για το πιο διάσημο βιβλίο του Καζαντζάκη στον κόσμο και το πιο πολυμεταφρασμένο, παρόλο που για εμάς στην Ελλάδα φαίνεται να είναι ο Χριστός το πιο αγαπημένο..

Εχω διαβασει τον Χριστό και τον λατρεψα!!! Τωρα σκεφτομαι μηπως πιασω τον Ζορμπα, μια και θα παω για λιγες μερες στο Καταφυγι Κοζανης οπου βρεθηκε καποτε ο Ζορμπας και υπαρχει και το σπιτι του. Να ρωτησω εσας που το εχετε διαβασει, αναφερεται καθολου σε αυτο το χωριο; θα μου αρεσε να ειμαι εκει...

Τελειωσα σήμερα τη "Βίλα της θλίψης" του Μοντιανό, ωραίο σαν φωτογραφία, σαν υπόθεση δεν ήταν και ότι καλύτερο. Επίσης σήμερα τέλειωσα τη "Νυχτερίδα" του Νέσμπο, υπέροχο σαν πρώτη επαφή, τέλεια καλοκαιρινό, δεν με σόκαρε τόσο ο δολοφόνος, μου άρεσε η εξέλιξη που δεν την περίμενα έτσι ακριβώς και...

Το πήρα σήμερα, από ποιότητα αρκετά χάλια και δεν έχω θέμα με τα βιβλία εφημερίδων καθώς αγοράζω πολλά, μα και για εφημερίδα μου φάνηκε χάλια. Θα περιμένω να δω τους επόμενους τίτλους και θα δω αν και τι θα πάρω από εδώ και πέρα..

Μας κατέστρεψες!! Εσύ κι αν μας κατέστρεψες!!!!!! :νατώρα:

Τελειώνω αυτές τις μέρες (μπορεί και σήμερα) την "Ανταρσία" της Βερόνικα Ροθ (και δεν έχω το τρίτο της σειράς κι ελπίζω να μη με αφήσει σε κρίσιμο σημείο!!!) Για τον Ιούλιο έχω πρόγραμμα να διαβάσω τη "Βίλα της θλίψης" του Μοντιανό, το "Αφήσαμε το γάμο" της Γκαβαλντά, το "Καλημέρα θλίψη" της...

Δε θα σου προτείνω ακριβώς αυτό που ψάχνεις, θα σου προτείνω όμως 2 υπέροχα βιβλία με ιστορίες αγάπης. Το ένα είναι το "Τριανταφυλλάκι" της Τζένιφερ Ντόνελι και το άλλο ο "Μπρούντζινος Καβαλάρης" της Πωλίνα Σίμονς. Τσέκαρέ τα κάποια στιγμή και δε θα το μετανιώσεις :)

Για μένα η σκηνή που περιγράφεις στο βιβλίο ήταν υπέροχη έτσι όπως γινόταν το ξημέρωμα και ο ήλιος φώτιζε σιγά σιγά μέσα από τα τεράστια παράθυρα του κάστρου. Εξηγούνται και κάποια νοήματα που η ταινία αδυνατούσε να εξηγήσει (όπως το νόημα της πραγματικής αγάπης και όλα αυτά). Πάντα αναρωτιόμουν...

To τελευταίο είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο! Το εκτίμησα πραγματικά την τελευταία φορά που το ξαναδιάβασα.

Γιατί τόση απαισιοδοξία; Φυσικά και γίνονται και στην πραγματική ζωή όμορφες σχέσεις και δεν είναι μια ουτοπία που στην πραγματικότητα είναι ένα ψέμα. Η ζωή είναι όμορφη και οι αγαπημένοι μας άνθρωποι την κάνουν ομορφότερη :γιούπι: Εγώ θα ήθελα να δω καμιά γλυκιά ρομαντική ταινία και στο σινεμά...

Διάβαζα Anubis και σκεφτόμουν τον Πλατύπους που μου φαίνεται βαδίζει στα ίδια μονοπάτια (αυτό το δεύτερο από Μις Πέρεγκριν αγνοείται η τύχη του ενώ ήταν να βγει μέσα στο 2014)