Τίτλος: Ο Θάνατος του Αρθούρου
Πρωτότυπος τίτλος: L' Morte d' Arthur
Συγγραφέας: Sir Thomas Malory (1410-1470)
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Εκδόσεις: Gutenberg
Ημερομηνία έκδοσης: 1/1/1999
Πρώτη έκδοση: 1485
Αριθμός σελίδων: Α τόμος 504 και Β τόμος 650
Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον Τόμας Μάλορυ (περ. 1410 – 1470 μ.Χ.) και την ζωή του. Κάποιοι αμφισβητούν ακόμα και την ύπαρξη του ως ιστορικό πρόσωπο. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές όπως ότι ο Μάλορυ ήταν ιππότης ή ότι σαν φυλακισμένος κάθισε και έγραψε αυτό το πολυσέλιδο έργο. Είναι όμως πραγματικά εντυπωσιακή η προσπάθεια του άγνωστου αυτού συγγραφέα, ο οποίος στηριζόμενος στα διάφορα αγγλικά και γαλλικά κείμενα αλλά και στους μύθους για τον Αρθούρο και τους ιππότες του έγραψε αυτό το μνημείο της αγγλικής γλώσσας.
Οι αφηγήσεις για τον κάθε ήρωα τέμνονταν με τις αντίστοιχες κάποιου άλλου ή ακόμα έμεναν ημιτελείς και μετέωρες. Ο Μάλορυ έδωσε την πιο ευσύνοπτη εκδοχή όλων των εποχών, του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.
Ο Μάλορυ καταφέρνει να μας δώσει σε αυτό το σπάνιο μυθιστόρημα, την θλιβερή μοίρα ενός για πάντα χαμένου κόσμου που έλαμψε και δοξάστηκε για να βυθιστεί μετά στο χάος και την διάλυση. Δεν τον ενδιαφέρουν οι θρύλοι αλλά τα γεγονότα, οι αξίες και οι διδαχές εκείνης της εποχής. Το βιβλίο αυτό ήταν η αρχή και η βάση για να γραφτούνε χιλιάδες για τον παντοτινό Βασιλιά της Αγγλίας, ανά τους αιώνες και πολλοί γνωστοί συγγραφείς (Σαίξπηρ, Τόλκιν κλπ) να δανειστούν στοιχεία και παραδόσεις.
Ιστορικώς , δεν υπάρχει περιγραφή του Βασιλιά Αρθούρου , ούτε καν η απλή αναφορά στο όνομα του . Πιστεύεται πως έζησε γύρω στον 5ο αιώνα (μ.χ.) στην Μεσαιωνική Βρετανία , αλλά ούτε γι’ αυτό υπάρχουν αποδείξεις .Μια περιγραφή του , υπάρχει στο βιβλίο «Η Εγκυκλοπαίδεια των Μύθων του Αρθούρου» (The Encyclopedia of Arthurian Legend) του Ronan Coghlan. Αυτό όμως που είναι σίγουρο , είναι πως ο Αρθούρος δεν υπήρξε βασιλιάς στον Μεσαίωνα ποτέ ! Οι εικόνες με τις πανοπλίες και το ιστορικό Κάμελοτ , στην πραγματικότητα δεν αντιπροσωπεύουν εικόνες της εποχής του Αρθούρου. Ίσως , το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά σχετική , είναι πως ο Αρθούρος ήταν κάποιος μεγάλος πολεμιστής του Μεσαίωνα που είχε τη φήμη του προστάτη των ανθρώπων που έμεναν μαζί του . Όμως , το λιγότερο που θα μπορούσε να απασχολήσει το σημερινό άρθρο είναι η ιστορική τεκμηρίωση του μύθου του Βασιλιά Αρθούρου.
Όσο αφορά το βιβλίο τώρα. Πραγματικά όλοι οι μύθοι για τον Αρθούρο, τον Λάνσελοτ, τον Μέρλιν, τον Τρίστραμ και άλλων πολλών φανταστικών ηρώων είναι μαζεμένοι σε αυτές τις 1154 σελίδες. Μονομαχίες, ίντριγκες, γενναιότητα αλλά και υπερφυσικές δυνάμεις είναι πλεγμένα και δοσμένα στον αναγνώστη με τον καλύτερο τρόπο. Η ιστορία φυσικά ξεκινάει με τον πατέρα του Αρθούρου, Ούθερ Πεντράγκον και συνεχίζει με τον ίδιο τον Αρθούρο και τις περιπέτειες των Ιπποτών του. Θα βρούμε τις περιπέτειες του Λάνσελοτ, του Γκάουεν, του Τρίστραμ αλλά και άλλων πολλών πιο αγνώστων (τουλάχιστο για μένα) ιπποτών όπως ο σερ Γκάρεθ, ο σερ Μπάλιν και ο σερ Τορ. Επίσης θα δούμε τον παράνομο έρωτα του Λάνσελοτ με την Γκουίνεβιαρ και την συγκλονιστική ιστορία του Τρίστραμ και της Ιζόλδης.
Οι μονομαχίες είναι πολλές και χορταστικές. Οι περιπέτειες συνεχώς σου κινούν το ενδιαφέρον και τα μικρά κεφάλαια του βιβλίου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Στις σελίδες του βιβλίου οι Ιππότες είναι γενναίοι, πονετικοί και πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν συνανθρώπους τους και όμορφες γυναίκες. Η τιμή και το ήθος είναι οι υπέρτατες αξίες και πολλές φορές η προσβολή τους είναι λόγος για να καταστραφούν ολόκληρα βασίλεια και να ξεκληριστούν οικογένειες. Οι γυναίκες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά πάντα παρασκηνιακά, διότι ο Μάλορυ σαν γνήσιος ρομαντικός γνωρίζει την δύναμη της γυναίκας.
Το θρησκευτικό στοιχείο εμπλέκεται με το παγανιστικό. Οι Ιππότες πιστεύουν στον Θεό και τιμούν τις μεγάλες γιορτές (Πεντηκοστή, Πάσχα κλπ) αλλά ταυτόχρονα πιστεύουν και σε μάγους, ξόρκια και φανταστικά όντα. Πολλοί οι συμβολισμοί, όπως του Μέρλιν που σχετίζεται με τις παλιές αντιλήψεις περί μαγείας και των νέων Ιππότών που αποτάσσουν το παγανιστικό στοιχείο από πάνω τους.
Η απόλυτη αλληγορία είναι η αναζήτηση των Ιπποτών για το Άγιο Δισκοπότηρο, το Γκράαλ. Το Δισκοπότηρο συμβολίζει έναν ανώτερο στόχο, ένα ιδανικό που έχει χαθεί και απαιτεί καθαρή καρδιά και ήθος για να ξαναβρεθεί.
Σε όσους λοιπόν αρέσουν οι μεσαιωνικές Ιστορίες και οι όμορφες περιπέτειες το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Σε όσους δεν έχουν καμία επαφή με αυτούς τους φανταστικούς κόσμους πάλι το προτείνω για να ψάξουν τους συμβολισμούς και τα μηνύματα μιας ολόκληρης εποχής που έχει χαθεί και ζει μόνο μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
ΥΓ: Θα ήθελα επιείκεια στην παρουσίαση αυτή, διότι είναι η πρώτη μου. Λέω να ξανατολμήσω όμως!!!
ΥΓ2: Δεν ξέρω αν το ανέβασα στην σωστή κατηγορία
ΥΓ3: Δεν ξέρω αν ανέβασα σωστά την εικόνα...
Πρωτότυπος τίτλος: L' Morte d' Arthur
Συγγραφέας: Sir Thomas Malory (1410-1470)
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Εκδόσεις: Gutenberg
Ημερομηνία έκδοσης: 1/1/1999
Πρώτη έκδοση: 1485
Αριθμός σελίδων: Α τόμος 504 και Β τόμος 650
Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον Τόμας Μάλορυ (περ. 1410 – 1470 μ.Χ.) και την ζωή του. Κάποιοι αμφισβητούν ακόμα και την ύπαρξη του ως ιστορικό πρόσωπο. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές όπως ότι ο Μάλορυ ήταν ιππότης ή ότι σαν φυλακισμένος κάθισε και έγραψε αυτό το πολυσέλιδο έργο. Είναι όμως πραγματικά εντυπωσιακή η προσπάθεια του άγνωστου αυτού συγγραφέα, ο οποίος στηριζόμενος στα διάφορα αγγλικά και γαλλικά κείμενα αλλά και στους μύθους για τον Αρθούρο και τους ιππότες του έγραψε αυτό το μνημείο της αγγλικής γλώσσας.
Οι αφηγήσεις για τον κάθε ήρωα τέμνονταν με τις αντίστοιχες κάποιου άλλου ή ακόμα έμεναν ημιτελείς και μετέωρες. Ο Μάλορυ έδωσε την πιο ευσύνοπτη εκδοχή όλων των εποχών, του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.
Ο Μάλορυ καταφέρνει να μας δώσει σε αυτό το σπάνιο μυθιστόρημα, την θλιβερή μοίρα ενός για πάντα χαμένου κόσμου που έλαμψε και δοξάστηκε για να βυθιστεί μετά στο χάος και την διάλυση. Δεν τον ενδιαφέρουν οι θρύλοι αλλά τα γεγονότα, οι αξίες και οι διδαχές εκείνης της εποχής. Το βιβλίο αυτό ήταν η αρχή και η βάση για να γραφτούνε χιλιάδες για τον παντοτινό Βασιλιά της Αγγλίας, ανά τους αιώνες και πολλοί γνωστοί συγγραφείς (Σαίξπηρ, Τόλκιν κλπ) να δανειστούν στοιχεία και παραδόσεις.
Ιστορικώς , δεν υπάρχει περιγραφή του Βασιλιά Αρθούρου , ούτε καν η απλή αναφορά στο όνομα του . Πιστεύεται πως έζησε γύρω στον 5ο αιώνα (μ.χ.) στην Μεσαιωνική Βρετανία , αλλά ούτε γι’ αυτό υπάρχουν αποδείξεις .Μια περιγραφή του , υπάρχει στο βιβλίο «Η Εγκυκλοπαίδεια των Μύθων του Αρθούρου» (The Encyclopedia of Arthurian Legend) του Ronan Coghlan. Αυτό όμως που είναι σίγουρο , είναι πως ο Αρθούρος δεν υπήρξε βασιλιάς στον Μεσαίωνα ποτέ ! Οι εικόνες με τις πανοπλίες και το ιστορικό Κάμελοτ , στην πραγματικότητα δεν αντιπροσωπεύουν εικόνες της εποχής του Αρθούρου. Ίσως , το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά σχετική , είναι πως ο Αρθούρος ήταν κάποιος μεγάλος πολεμιστής του Μεσαίωνα που είχε τη φήμη του προστάτη των ανθρώπων που έμεναν μαζί του . Όμως , το λιγότερο που θα μπορούσε να απασχολήσει το σημερινό άρθρο είναι η ιστορική τεκμηρίωση του μύθου του Βασιλιά Αρθούρου.
Όσο αφορά το βιβλίο τώρα. Πραγματικά όλοι οι μύθοι για τον Αρθούρο, τον Λάνσελοτ, τον Μέρλιν, τον Τρίστραμ και άλλων πολλών φανταστικών ηρώων είναι μαζεμένοι σε αυτές τις 1154 σελίδες. Μονομαχίες, ίντριγκες, γενναιότητα αλλά και υπερφυσικές δυνάμεις είναι πλεγμένα και δοσμένα στον αναγνώστη με τον καλύτερο τρόπο. Η ιστορία φυσικά ξεκινάει με τον πατέρα του Αρθούρου, Ούθερ Πεντράγκον και συνεχίζει με τον ίδιο τον Αρθούρο και τις περιπέτειες των Ιπποτών του. Θα βρούμε τις περιπέτειες του Λάνσελοτ, του Γκάουεν, του Τρίστραμ αλλά και άλλων πολλών πιο αγνώστων (τουλάχιστο για μένα) ιπποτών όπως ο σερ Γκάρεθ, ο σερ Μπάλιν και ο σερ Τορ. Επίσης θα δούμε τον παράνομο έρωτα του Λάνσελοτ με την Γκουίνεβιαρ και την συγκλονιστική ιστορία του Τρίστραμ και της Ιζόλδης.
Οι μονομαχίες είναι πολλές και χορταστικές. Οι περιπέτειες συνεχώς σου κινούν το ενδιαφέρον και τα μικρά κεφάλαια του βιβλίου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Στις σελίδες του βιβλίου οι Ιππότες είναι γενναίοι, πονετικοί και πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν συνανθρώπους τους και όμορφες γυναίκες. Η τιμή και το ήθος είναι οι υπέρτατες αξίες και πολλές φορές η προσβολή τους είναι λόγος για να καταστραφούν ολόκληρα βασίλεια και να ξεκληριστούν οικογένειες. Οι γυναίκες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά πάντα παρασκηνιακά, διότι ο Μάλορυ σαν γνήσιος ρομαντικός γνωρίζει την δύναμη της γυναίκας.
Το θρησκευτικό στοιχείο εμπλέκεται με το παγανιστικό. Οι Ιππότες πιστεύουν στον Θεό και τιμούν τις μεγάλες γιορτές (Πεντηκοστή, Πάσχα κλπ) αλλά ταυτόχρονα πιστεύουν και σε μάγους, ξόρκια και φανταστικά όντα. Πολλοί οι συμβολισμοί, όπως του Μέρλιν που σχετίζεται με τις παλιές αντιλήψεις περί μαγείας και των νέων Ιππότών που αποτάσσουν το παγανιστικό στοιχείο από πάνω τους.
Η απόλυτη αλληγορία είναι η αναζήτηση των Ιπποτών για το Άγιο Δισκοπότηρο, το Γκράαλ. Το Δισκοπότηρο συμβολίζει έναν ανώτερο στόχο, ένα ιδανικό που έχει χαθεί και απαιτεί καθαρή καρδιά και ήθος για να ξαναβρεθεί.
Σε όσους λοιπόν αρέσουν οι μεσαιωνικές Ιστορίες και οι όμορφες περιπέτειες το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Σε όσους δεν έχουν καμία επαφή με αυτούς τους φανταστικούς κόσμους πάλι το προτείνω για να ψάξουν τους συμβολισμούς και τα μηνύματα μιας ολόκληρης εποχής που έχει χαθεί και ζει μόνο μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
ΥΓ: Θα ήθελα επιείκεια στην παρουσίαση αυτή, διότι είναι η πρώτη μου. Λέω να ξανατολμήσω όμως!!!
ΥΓ2: Δεν ξέρω αν το ανέβασα στην σωστή κατηγορία
ΥΓ3: Δεν ξέρω αν ανέβασα σωστά την εικόνα...
Last edited by a moderator:
)
