Άγκαθα Κρίστι (Agatha Christie) : ''Το Θλιμμένο Κυπαρίσσι'' (Sad Cypress)
Τίτλος: Το Θλιμμένο Κυπαρίσσι
Πρωτότυπος τίτλος: Sad Cypress
Συγγραφέας: Άγκαθα Κρίστι (Agatha Christie)
Γλώσσα: Ελληνικά (Αγγλικά στο πρωτότυπο)
Μετάφραση: Λουκάς Ιωάννου
Εκδόσεις: Εκδόσεις ΑΚ Καλοκάθη
Έτος έκδοσης: 1998
Έτος πρώτης έκδοσης: 1940 Αριθμός σελίδων: 257
ISBN: (δεν έχει)
Ασφαλώς, αν δεν είχε δώσει καμιά σημασία σ' αυτό το ανώνυμο γράμμα και το είχε σχίσει την ίδια στιγμή, τα πράγματα θα είχαν ακολουθήσει ένα πολύ διαφορετικό δρόμο για την Έλινορ Καρλάυλ. Όμως, δεν το έκανε, κι αυτό ήταν το πρώτο της λάθος. Το δεύτερο ήταν που το έδειξε στο Ρόντυ, στο Ρόντυ που απ' όσο θυμόταν τον εαυτό της, τον αγαπούσε πάντα με μια βαθειά και παράξενη αγάπη. Ο Ρόντυ θα την ακολουθούσε στο "Χάντερμπαρυ" όπου έμενε η θεία Λάουρα που πάντα τους είχε αφήσει να πιστέψουν πως μια μέρα θα ήταν οι κληρονόμοι της. Αυτό ήταν το δεύτερο λάθος της.
Όμως η Έλινορ δεν θα σταματούσε εδώ. Θα ακολουθούσε πιστά τα βήματα της Μοίρας της, που την προόριζε για μια οδυνηρή δοκιμασία. Ήταν πολλά τα "αν" που θα έπρεπε να είχε αποφύγει για να μη φτάσει μια μέρα, σήμερα, να βρίσκεται καθισμένη στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με τη βαρειά κατηγορία της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Και το χειρότερο με μια σειρά από απτές αποδείξεις που επιβεβαίωναν την ενοχή της. Ποια θα ήταν η απόφαση του δικαστηρίου εύκολα θα μπορούσε κανείς να προβλέψει, αν -πάλι ένα "αν"- κάποιος συμπαθητικός γιατρός δεν ερωτευόταν κεραυνοβόλα την ανηψιά από το Λονδίνο και δεν αποφάσιζε να καταφύγει στον Ηρακλή Πουαρό για να ζητήσει τη βοήθειά του. Κι έτσι, ο κύκλος θα έκλεινε με την είσοδο του δαιμόνιου ντετέκτιβ σε μια υπόθεση που είναι χαμένη προκαταβολικά κι όπου οι ικανότητές του δεν θα μπορούσαν, αλοίμονο, να ανατρέψουν την ετυμηγορία!
Θεωρώ το συγκεκριμένο βιβλίο της Κρίστι από τα καλύτερα της, με την πρωτοτυπία οτι ένα μέρος της υπόθεσης εκτυλίσσεται στο δικαστήριο. Πλάθει για άλλη μια φορά αξιομνημόνευτους χαρακτήρες με την Έλινορ Καρλάιλ να αποτελεί κομβικό σημείο για την όλη υπόθεση. Παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα όσα συμβαίνουν γύρω της, τις ενδόμυχες σκέψεις της τα οποία άλλοτε αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη κι άλλες φορές ενισχύουν τα όσα της προσάπτουν. Όμως τι συμβαίνει πραγματικά ;
Ο απόλυτα ταιριαστός τίτλος είναι εμπνευσμένος απο σονέτο της ''Δωδέκατης Νύχτας'' του Σαίξπηρ και μάλιστα ολόκληρο τυπώθηκε ως επίλογος στο βιβλίο (λείπει απο την έκδοση που διάβασα εγώ). Το παραθέτω ενδεικτικά
Come away, come away, death,
And in sad cypress let me be laid;
Fly away, fly away breath;
I am slain by a fair cruel maid.
My shroud of white, stuck all with yew,
O, prepare it!
My part of death, no one so true
Did share it.
Τίτλος: Το Θλιμμένο Κυπαρίσσι
Πρωτότυπος τίτλος: Sad Cypress
Συγγραφέας: Άγκαθα Κρίστι (Agatha Christie)
Γλώσσα: Ελληνικά (Αγγλικά στο πρωτότυπο)
Μετάφραση: Λουκάς Ιωάννου
Εκδόσεις: Εκδόσεις ΑΚ Καλοκάθη
Έτος έκδοσης: 1998
Έτος πρώτης έκδοσης: 1940 Αριθμός σελίδων: 257
ISBN: (δεν έχει)
Ασφαλώς, αν δεν είχε δώσει καμιά σημασία σ' αυτό το ανώνυμο γράμμα και το είχε σχίσει την ίδια στιγμή, τα πράγματα θα είχαν ακολουθήσει ένα πολύ διαφορετικό δρόμο για την Έλινορ Καρλάυλ. Όμως, δεν το έκανε, κι αυτό ήταν το πρώτο της λάθος. Το δεύτερο ήταν που το έδειξε στο Ρόντυ, στο Ρόντυ που απ' όσο θυμόταν τον εαυτό της, τον αγαπούσε πάντα με μια βαθειά και παράξενη αγάπη. Ο Ρόντυ θα την ακολουθούσε στο "Χάντερμπαρυ" όπου έμενε η θεία Λάουρα που πάντα τους είχε αφήσει να πιστέψουν πως μια μέρα θα ήταν οι κληρονόμοι της. Αυτό ήταν το δεύτερο λάθος της.
Όμως η Έλινορ δεν θα σταματούσε εδώ. Θα ακολουθούσε πιστά τα βήματα της Μοίρας της, που την προόριζε για μια οδυνηρή δοκιμασία. Ήταν πολλά τα "αν" που θα έπρεπε να είχε αποφύγει για να μη φτάσει μια μέρα, σήμερα, να βρίσκεται καθισμένη στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με τη βαρειά κατηγορία της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Και το χειρότερο με μια σειρά από απτές αποδείξεις που επιβεβαίωναν την ενοχή της. Ποια θα ήταν η απόφαση του δικαστηρίου εύκολα θα μπορούσε κανείς να προβλέψει, αν -πάλι ένα "αν"- κάποιος συμπαθητικός γιατρός δεν ερωτευόταν κεραυνοβόλα την ανηψιά από το Λονδίνο και δεν αποφάσιζε να καταφύγει στον Ηρακλή Πουαρό για να ζητήσει τη βοήθειά του. Κι έτσι, ο κύκλος θα έκλεινε με την είσοδο του δαιμόνιου ντετέκτιβ σε μια υπόθεση που είναι χαμένη προκαταβολικά κι όπου οι ικανότητές του δεν θα μπορούσαν, αλοίμονο, να ανατρέψουν την ετυμηγορία!
Θεωρώ το συγκεκριμένο βιβλίο της Κρίστι από τα καλύτερα της, με την πρωτοτυπία οτι ένα μέρος της υπόθεσης εκτυλίσσεται στο δικαστήριο. Πλάθει για άλλη μια φορά αξιομνημόνευτους χαρακτήρες με την Έλινορ Καρλάιλ να αποτελεί κομβικό σημείο για την όλη υπόθεση. Παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα όσα συμβαίνουν γύρω της, τις ενδόμυχες σκέψεις της τα οποία άλλοτε αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη κι άλλες φορές ενισχύουν τα όσα της προσάπτουν. Όμως τι συμβαίνει πραγματικά ;
Ο απόλυτα ταιριαστός τίτλος είναι εμπνευσμένος απο σονέτο της ''Δωδέκατης Νύχτας'' του Σαίξπηρ και μάλιστα ολόκληρο τυπώθηκε ως επίλογος στο βιβλίο (λείπει απο την έκδοση που διάβασα εγώ). Το παραθέτω ενδεικτικά
Come away, come away, death,
And in sad cypress let me be laid;
Fly away, fly away breath;
I am slain by a fair cruel maid.
My shroud of white, stuck all with yew,
O, prepare it!
My part of death, no one so true
Did share it.
Last edited:
Έχει εξαντληθεί άραγε το συγκεκριμένο; 