Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (Arthur Conan Doyle): "Το σήμα των τεσσάρων" (The Sign of Four)

[Πολύτλας Οδυσσεύς]

Τίτλος: Το σήμα των τεσσάρων
Πρωτότυπος τίτλος: The Sign of Four
Συγγραφέας: Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (Arthur Conan Doyle)
Γλώσσα: Αγγλική
Μετάφραση: Ευσταθίου Βάλια, Θεοδωροπούλου Ηλιάννα, Μαυροματάκη Μαρία
Εκδόσεις: 4π
Έτος έκδοσης: 2011
Έτος πρώτης έκδοσης: 1889
Διαστάσεις: 24x17
Αριθμός σελίδων: 434
ISBN: 9789604882670

• Αγορά από Ιανό
• Αγορά από GreekBooks.gr

Η δεσποινίς Μαίρη Μόρσταν καταφθάνει στο διαμερισμά του ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς 221B στην οδό Μπέικερ. Του διηγείται μια παράξενη ιστορία: Κάθε χρόνο λαμβάνει με το ταχυδρομείο έναν φάκελο με ένα μεγάλο μαργαριτάρι μέσα χωρίς να ξέρει τίποτα για την ταυτότητα του αποστολέα ούτε γιατί της στέλνει ένα τόσο πολύτιμο δώρο. Έτσι ζητάει τη βοήθεια του θρυλικού ντετέκτιβ και του φίλου του Ουάτσον ο οποίος γράφει τα απομνημονεύματα του Χολμς. Ο μυστηριώδης αποστολέας ζητάει να συναντηθούν και έτσι πάνε όλοι μαζί στην οικία ενός μυστηριώδους άντρα ο οποίος είναι ο αδερφός του κατόχου ενός θρυλικού θησαυρού αλλά όταν φθάνουν στο σπίτι του-στην οικία Ποντιτσέρι- ο κ. Σόλτο είναι ήδη νεκρός... Ο Χολμς αμέσως βάζει όλες τις ικανότητες του σε λειτουργία για να λύσει αυτό το δυσεπίλυτο μυστήριο. Ο θρυλικός θησαυρός της Άγκρα, της ιερής πόλης των Ινδιών, είναι η πηγή όλων αυτών των κακών ο οποίος έχει φέρει πολλούς ανθρώπους σε επαφή με το έγκλημα...

Ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον διάσημο ντετέκτιβ στο οποίο αποκρυσταλλώνονται και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί αλλά γνωρίζουμε και άλλο ένα χαρακτηριστικό του·την χρήση κοκαΐνης σε περιόδους αδράνειας από τη λύση μυστηρίων. Εμένα μου έβγαλε κάτι το εξωτικό, ειδικά η αναδρομή του Σμολ στο τέλος που αναφέρεται στις Ινδίες και τις κακουχίες για την απόκτηση του θησαυρού. Αξίζει να διαβαστεί και σίγουρα θα σας παρασύρει στο να διαβάσετε και άλλα έργα με πρωταγωνιστή τον Σέρλοκ Χολμς.

 

[Μορφέας]

Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες του Χολμς.. Πάντα με γοήτευαν και δεν θα τις βαρεθώ ποτέ..

Και δεν ξέρω για εσάς αλλά οι ταινίες που βγάλανε, για μένα είναι μια αποτυχία και μισή... Καμία σχέση με το Χολμς που είχα εγώ στο μυαλό μου από τα βιβλία..

 

[Αξία]

Εξαιρετική ιστορία Οδυσσέα πράγματι. Δε θα λεγα ότι είναι η αγαπημένη μου (προηγείται η σπουδή στο κόκκινο) ωστόσο ήταν ένα απολαυστικότατο ανάγνωσμα. Ο Σέρλοκ Χολμς παρά το ελαφρώς πικρόχολο του χαρακτήρα του μου είναι συμπαθής, όπως και στον περισσότερο κόσμο άλλωστε. Και ο Γουάτσον επίσης.Αξιομνημένευτη νομίζω είναι η αντίδραση των αναγνωστώμ όταν ο Ντόιλ επιχείρησε να εξαφανίσει τον ήρωά του.... Πράγμα που θέτει και τη μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο οι ιστορίες που δημιουργεί ο συγγραφές πραγματικά του ανήκουν.

 

[Νεραϊδόπιασμα]

Δεν χρειαζεται να προσθέσω κάτι. Η απάντηση της Αξίας με καλύπτει σε εκπληκτικό βαθμό
Θυμάμαι μόνο που στο συγκεκριμένο βιβλίο είχα ψιλοστεναχωρεθεί, που διάβαζα ότι ο Ντεντέκτιβ μας...τρυπιέται
Αν και έχω μια ελαφρά προτίμηση για τη γραφή της γιαγιάς Αγκάθα, ο Κόναν Ντόιλ αποτελεί μεγάλη αγάπη στον τομέα που εγώ αποκαλώ "ξεκούραστα βιβλία", αυτά που διαβάζω συνήθως ανάμεσα από μεγάλα "βαρειά" έργα για μια σύντομη..."ανάπαυλα".
Ωραία παρουσίαση, Οδυσσέα!

 

[Παρωνύμιος]

Μπράβο Οδυσσέα ! . . .

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ήταν το πρώτο βιβλίο του Σέρλοκ Χόλμς που διάβασα και παραμένει από τα αγαπημένα μου μαζί με το Σκυλί των Μπάσκερβιλ

 

[Τραβιατα]

Λατρευω τον Σερλοκ.

 

[Νουρμπανού]

Ένα απ' τα καλύτερα βιβλία με τον Σέρλοκ. Κρίμα που δεν είδαμε στις πρόσφατες ταινίες με τον Τζουντ Λω πώς γνωρίστηκαν ο Γουάτσον κι η Μαίρη!

 

[Φρανκ]

ο σερλοκ στα βιβλια παρουσιαζεται σαν κυνικος και αντικοινωνικος η απλα σαν ενας πανεξυπνος ντετεκτιβ?
δηλαδη εχει καποιο ενδιαφερον ο χαρακτηρας η μηπως το βαρος πεφτει στην υποθεση?

 

[Νουρμπανού]

Φρανκ, όλα αυτά μαζί και κάτι παραπάνω. Σίγουρα δεν πρόκειται για μονοδιάστατη ή βαρετή προσωπικότητα. Και εννοείται ότι ο χαρακτήρας του, οι πολυσχιδείς γνώσεις κι ο τρόπος σκέψης του δεσπόζουν σε όλες τις αφηγήσεις.
Για τους επικριτές του να πω ότι ο Χολμς θεωρούσε τις γυναίκες κατώτερες και ανόητες μέχρι την ημέρα που γνώρισε την Αϊρίν Άντλερ. ;)
Δεν θα προσθέσω κάτι άλλο. Σε αφήνω να ανακαλύψεις σταδιακά αυτή τη μοναδική περσόνα σε όλη την παγκόσμια λογοτεχνία και να βγάλεις τα συμπεράσματά σου!

 

[Φρανκ]

ειχα διαβασει μικρος καποιες ιστοριες του σερλοκ οχι παρα πολλα θυμαμαι οτι μου αρεσε
αλλα μεγαλωνοντας το εχω συνδεσει στο νου μου σαν κειμενα που αφορουν την εξιχνιαση μιας υποθεσης με ενα εντυπωσιακο επιδεκτικο τροπο σκεψης
ισως να ειμαι επηρεασμενος και απο τις ταινιες και τις σειρες και τις πολλες παραλαγες που αναγκαστικα ριχνουν το βαρος τους εκει
θυμαμαι χαρακτηριστικα μια που ελεγε οτι ο γουατσον ηταν ο εξυπνος και εβαζε τον σερλοκ να φαινεται επιτιδες εννοειτε πως ο μοριατι ηταν ο μονος που γνωριζε αυτο
αν πλησιαζει τον τροπο εκφρασης και ζωης και ιδεων στην σειρα του BBC (που αυτο διαβασα καπου) θα με ενδιεφερε να ξαναπιασω
εχει κανενας γνωμη?

 

[Νουρμπανού]

Η γνώμη μας είναι πολύ θετική, αυτό προσπάθησα να σου πω.
Αξίζει να διαβαστούν όλες οι περιπέτειες του Χολμς. Το ότι θεωρούνται κλασικά τα έργα αυτά δεν είναι τυχαίο!