Άρτουρ Σοπενχάουερ (Arthur Schopenhauer) : "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο"

[Γιωργος Τ]

Τίτλος: Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο
Πρωτότυπος τίτλος: Eristische Dialektik oder Die Kunst, Recht zu behalten
Συγγραφέας: Άρτουρ Σοπενχάουερ (Arthur Schopenhauer)
Μετάφραση: Μυρτώ Καλοφωλιά
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος έκδοσης: 2011
Διαστάσεις: 19x14εκ
Αριθμός σελίδων: 166
ISBN: 978-960-16-3823-2

• Αγορά από GreekBooks.gr (εκδ. Πατάκη)
• Αγορά από Ιανό (εκδ. Πατάκη)
• Αγορά από Ιανό (εκδ. Μίνωας)

Το παρόν βιβλίο αποτελεί ένα δοκίμιο που έγραψε ο Σοπενχάουερ για τα διάφορα τεχνάσματα που μπορεί να σκαρφιστεί ένας συνομιλητής για να υποστηρίξει την άποψή του, είτε αυτή είναι σωστή είτε λανθασμένη. Φυσικά μπορεί να λειτουργήσει κι από την ανάστροφη πορεία: μαθαίνοντας ο αναγνώστης αυτά τα τεχνάσματα, είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει και να τα αντικρούσει όταν χρησιμοποιούνται από τον αντίπαλό του. Απώτερος στόχος του βιβλίου είναι να μας αποκαλύψει τα "μυστικά" των διαφόρων αυθεντιών κάθε είδους, ώστε να γνωρίζουμε ότι η επικράτηση σε μια αντιπαράθεση δεν οδηγεί απαραίτητα στην αλήθεια, αλλά κυρίως ικανοποιεί την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Γι'αυτό και έχει ένα πνεύμα ειρωνίας, κυρίως στον πρόλογό του.
Κείμενο απλό, ουσιώδες, καυστικό και διαχρονικό, αξίζει να διαβαστεί!

Αποσπάσματα που μου άρεσαν ιδιαίτερα:

"Αν η ανθρώπινη φύση δεν ήταν ποταπή, αλλά απόλυτα έντιμη, θα έπρεπε σε κάθε αντιπαράθεση να αποβλέπουμε μόνο στην αποκάλυψη της αλήθειας. Δε θα έπρεπε να μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο αν η αλήθεια θα αποδειχτεί υπέρ της άποψης που εκφράσαμε αρχικά ή υπέρ της άποψης του αντιπάλου μας."

"...ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφτούν, όλοι όμως θέλουν να έχουν άποψη."

 

[Νεραϊδόπιασμα]

Χα!!αυτό το βιβλίο το πήρα δώρο στον πατέρα μου για τα Χριστούγεννα....

 

[Φαροφύλακας]

Το έχω διαβάσει και μου άρεσε το όλο εγχείρημα καθώς βρίσκω τον κυνισμό τού Σοπενχάουερ τού γούστου μου. Λέει κάπου στην αρχή ο Αρθούρος (όπως τα θυμάμαι πολύ χοντρικά και πολύ κατά προσέγγιση) : πρέπει να παραδεχτούμε πως κατά την συζήτηση δεν μας ενδιαφέρει να βρούμε την αλήθεια παρά να πείσουμε τον συνομιλητή για την άποψή μας. Οπότε, ας το κάνουμε καλά. Να μερικές τεχνικές για να βγεις από πάνω στην συζήτηση!

 

[Λορένα]

Και το ειχα δει στην βιτρινα ενος βιβλιοπωλειου, αλλα δεν ειχα δωσει ιδιαιτερη σημασια. Μαλλον θα το παρω.. θελω μερικες απο τις συμβουλες του

 

[Μελουζίνα]

Πολύ ενδιαφέρον και....χρήσιμο μου φαίνεται αυτό το βιβλίο...θα το προσθέσω στην λίστα προς αγορά!

 

[Ρεγινόρα]

Πάντως νομίζω πως κάποιοι άνθρωποι το έχουν αυτό από φυσικού τους... (και σου σπάνε τα νεύρα)...

 

[Μορφέας]

Στο βιβλίο αυτό, ο Σοπενάουερ δε στέκεται μόνο στα αληθινά ενδιαφέροντα επιχειρήματα. Εκείνα δηλαδή που αποπροσανατολίζουν τον συνδιαλεγόμενο. Αντίθετα, παραθέτει και τα πιο ποταπά, των οποίων η σχέση με το καθαυτό επιχείρημα είναι από επιδερμική έως ανύπαρκτη. εμφανίζει δηλαδή έναν διάλογο στον οποίο μπορεί να συμμετάσχει ο μέσος, καθημερινός άνθρωπος. Ο Σοπενάουερ λοιπόν συστηματοποιεί για πρώτη φορά τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται στις παντοειδοείς φιλονικίες των ανθρώπων, αφού οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές φιλονικούν, όχι γιατί αναζητούν την αλήθεια αλλά γιατί θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους κι αυτό οφείλεται στην κακή τους φύση.

 

[Ίζι]

η επικράτηση σε μια αντιπαράθεση δεν οδηγεί απαραίτητα στην αλήθεια, αλλά κυρίως ικανοποιεί την ανθρώπινη ματαιοδοξία.

Μεγάλη αλήθεια αυτό πάντως. Πόσο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να παραδεχτούν ότι, τελικά, τους έπεισε ο συνομιλητής τους, και να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους; Όταν συναντώ αυτήν την ικανότητα σε κάποιον, αυτόματα ανεβαίνει στα μάτια μου πολύ.

 

[Στράτης]

Μεγάλη αλήθεια αυτό πάντως. Πόσο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να παραδεχτούν ότι, τελικά, τους έπεισε ο συνομιλητής τους, και να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους; Όταν συναντώ αυτήν την ικανότητα σε κάποιον, αυτόματα ανεβαίνει στα μάτια μου πολύ.

Καλημέρα Ίζι. Το παραδέχομαι. Συμφωνώ απόλυτα.

Σημ. Τον φιλόσοφο δεν τον ξέρω, το βιβλίο επίσης.
Τα ελάχιστα που ξέρω (αν τα ξέρω και καλά), εμποράκος, σπάγκος και...σφεντόνας, “τιθάσευσε τα πάθη σου, εσύ, εγώ έχω δουλειά”.

 

[Βασίλειος Κατς]

Βασικα, ο πρωτοτυπος τιτλος αυτου του βιβλιου ειναι "εριστική διαλεκτική ή η τεχνη του να εχεις παντα δικιο" .

Κρατησαν τον δευτερο τιτλο γιατι είναι πιο εύηχο και κινει την περιέργεια του κόσμου.

Εγω το βρήκα μικροπρεπές. Αντικατοπτριζει την εγωπάθεια του Σοπεναουερ να ειναι "Νικητης". Λες και αν δεν εχεις δικιο σε μια κουβεντα , θα κοντυνεις μερικους ποντους.