- Συγγραφέας: Αμαλία Μεγαπάνου
- Εκδότης: Φιλελεύθερος Τύπος Α.Ε.
- Μορφή: Μαλακό Εξώφυλλο
- Έτος έκδοσης: 1992
- Αριθμός σελίδων: 158
- Κωδικός ISBN-13: 9786185431563
Η συγγραγεας με εξεπληξε. Ισως την γνωριζετε, αλλα προτιμω να μην αναφερω το background της για να μην επισκιασει το εργο.
Η ιστορια του εργου παρουσιαζεται απο δυο αφηγητες σε α' προσωπο. Το μισο εργο το αφηγηται ο κεντρικος ηρωας του βιβλιου με το ψευδωνυμο Εκτωρ (δεν αναφερει ποτε το πραγματικο ονομα του) και γενικα οπως θα παρατηρησει αργοτερα η αδερφη του δεν αναφερει τα ονοματα και των υπολοιπων προσωπων του εργου αλλα αναφερεται σε αυτα με ιδιοτητες οπως αδερφη, μητερα, πατερας ή ψευδωνυμα οπως Αλκιβιαδης, Τομας κτλ. Το δευτερο μερος του εργου το αφηγηται η αδερφη του ηρωα οπου βλεπουμε την δικη της οπτικη για καποια απο τα γεγονοτα του παρελθοντος και καλυπτονται καποια κενα απο την αφηγηση του αδερφου της.
Ο ηρωας ειναι ενας 60νταρης (περιπου) που αποφασιζει μια μερα να γραψει σε μια φιλη του για την ζωη του, συγκεκριμενα για τα γεγονοτα που ηταν καθοριστικα για τον ιδιο.
Αναφερει καποιες στιγμες απο τα εφηβικα του χρονια κατα την διαρκεια της κατοχης (2ος παγκοσμιος) και περιγραφει πως οι πολιτικες συνθηκες και η δραση του σε αυτες επηρεασαν την προσωπικη του ζωη και ειδικα την δυσκολη σχεση με τον πατερα του.
Μιλαει για τον πρωτο εφηβικο ερωτα του για εναν φιλο του, ο οποιος δεν το εμαθε ποτε (φυσικα τοτε δεν τολμουσα καποιος ουτε στον εαυτο του να παραδεχτει οτι ειναι ομοφυλοφιλος).
Υστερα ανατρεχει στις σπουδες του στο εξωτερικο οπου συναπτει την πρωτη του εντονη σχεση με εναν νεο καθηγητη.
Καθολη την διαρκεια της εξελιξης του διηγηματος ο ηρωας αναφερεται συχνα στην δυσκολη σχεση με τον πατερα του που επηρεαζε εμμεσα τις αποφασεις του ακομα και οταν ζουσε μακρια του.
Αυτος ηταν ενας απο τους λογους πιστευω που στο τελος αφου τελειωσε αλλη μια ομοφυλοφιλη σχεση του, αποφασισε να παντρευτει με γυναικα.
Το τελος δειχνει εναν ανθρωπο που δεν μπορεσε ποτε να αποδεχτει τον πραγματικο του εαυτο και αποφασισε να ζησει με ενα προσωπειο το οποιο ηταν κατα την γνωμη του αποδεκτο απο την κοινωνια.
Στο τελος του διηγηματος υπαρχει μια ανατροπη γαι ενα προσωπο απο το παρελθον του Εκτωρα (σποιλερ: για τον πατερα του) οπου δημιουργει συγχυση στον ηρωα.
Γενικα το βιβλιο ηταν πολυ ωραια γραμμενο, κρατωντας αμειωτο το ενδιαφερον και η σκιαγραφισει του ηρωα ηταν πολυ διεισδυτικη. Ηταν ενδιαφον που μπορεσα να δω τον ψυχισμο ενος ανθρωπου με διαφορετικα θελω απο αυτο που θεωρειται συνηθισμενο.