Ταυτίστηκα σίγουρα με την Τατιάνα Μετάνοβα από τον Μπρούντζινο καβαλάρη.
Είμαστε ήσυχες, σπιτόγατες, εσωστρεφείς μάλλον αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό, κάπως δειλές φαινομενικά -αλλά όχι κατά βάθος-, εύθικτες ακόμη και σε περιπτώσεις που φταίμε εμείς.
Οι σκέψεις της Τατιάνας, καθώς και τα συναισθήματά της, ο τρόπος ακριβώς που ερωτεύτηκε τον Αλεξάντερ, -γιατί υπάρχουν πάρα πολλά είδη έρωτα, το πιστεύω- ήταν όλα όχι απλώς κατανοητά, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου, ήμουν βέβαιη πως: έτσι ακριβώς θα σκεφτόμουν, έτσι θα ένιωθα, έτσι θα τον ερωτευόμουν.
Ήταν, σε πάρα πολλά σημεία, σαν να περιέργραφε κάποιος εμένα και τις αντιδράσεις μου.
Ακόμη και το ίδιο -αμελητέο- ύψος έχουμε εγώ και η Τατιάνα:Ρ