Αφορμή γι' αυτό το νήμα μου έδωσε η ανάρτηση της Μαργαρίτας, στην οποία μας λέει ότι διαβάζοντας τα Ανεμοδαρμένα Ύψη από τις εκδόσεις Άγρα, αναγκάστηκε να μάθει πολλές λεπτομέρειες για την πλοκή του βιβλίου, πριν ακόμα διαβάσει το κείμενο. Κι αυτό γιατί οι σχολιαστές του κειμένου θεώρησαν σωστό να παραθέσουν στην αρχή του βιβλίου γενεαλογικό δέντρο των ηρώων και διάφορα άλλα.
Το ίδιο μου συνέβη με την Λολίτα του Ναμπόκοφ από τις εκδόσεις Πατάκη, το οποίο διάβασα πέρσι. Πρόκειται για μια σχολιασμένη και ομολογουμένως πολύ φροντισμένη έκδοση. Παρόλα αυτά, αναγκάστηκα κι εγώ να μάθω το τέλος του βιβλίου ενώ βρισκόμουν ακόμα στην αρχή... Αυτό έγινε λόγω των σημειώσεων του κειμένου, που ορισμένες βέβαια είναι απολύτως απαραίτητες για την κατανόηση (πχ υπάρχουν πολλές προτάσεις γραμμένες στα Γαλλικά, οπότε η μετάφρασή τους σε σημείωση είναι καλοδεχούμενη), άλλες όμως είναι, για μένα τουλάχιστον, απαράδεχτες.
Οι εκδότες θα πρέπει να καταλάβουν ότι ακόμα κι αν πρόκειται για γνωστά και κλασικά έργα, όπως είναι η Λολίτα και τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, αυτό δε σημαίνει ότι όλοι γνωρίζουμε την πλοκή. Φανερώνοντάς μας τα πιο κρίσιμα σημεία της από πολύ νωρίς μας στερούν την απόλαυση και κάθε κίνητρο να διαβάσουμε το βιβλίο. Υπάρχουν τρόποι να σχολιαστεί ένα κείμενο, χωρίς να φανερωθούν τα σημεία καμπής της κάθε ιστορίας. Και κάλλιστα θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν μια προειδοποίηση στην αρχή του βιβλίου, για όποιον δεν επιθυμεί να μάθει το τέλος του βιβλίου από τους σχολιασμούς αλλά από το ίδιο το κείμενο.
Το εν λόγω βιβλίο με το εξαιρετικό για μένα εξώφυλλο, το οποίο είναι φωτογραφία που τράβηξε ο δικός μας Εμπειρίκος:
Το ίδιο μου συνέβη με την Λολίτα του Ναμπόκοφ από τις εκδόσεις Πατάκη, το οποίο διάβασα πέρσι. Πρόκειται για μια σχολιασμένη και ομολογουμένως πολύ φροντισμένη έκδοση. Παρόλα αυτά, αναγκάστηκα κι εγώ να μάθω το τέλος του βιβλίου ενώ βρισκόμουν ακόμα στην αρχή... Αυτό έγινε λόγω των σημειώσεων του κειμένου, που ορισμένες βέβαια είναι απολύτως απαραίτητες για την κατανόηση (πχ υπάρχουν πολλές προτάσεις γραμμένες στα Γαλλικά, οπότε η μετάφρασή τους σε σημείωση είναι καλοδεχούμενη), άλλες όμως είναι, για μένα τουλάχιστον, απαράδεχτες.
Οι εκδότες θα πρέπει να καταλάβουν ότι ακόμα κι αν πρόκειται για γνωστά και κλασικά έργα, όπως είναι η Λολίτα και τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, αυτό δε σημαίνει ότι όλοι γνωρίζουμε την πλοκή. Φανερώνοντάς μας τα πιο κρίσιμα σημεία της από πολύ νωρίς μας στερούν την απόλαυση και κάθε κίνητρο να διαβάσουμε το βιβλίο. Υπάρχουν τρόποι να σχολιαστεί ένα κείμενο, χωρίς να φανερωθούν τα σημεία καμπής της κάθε ιστορίας. Και κάλλιστα θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν μια προειδοποίηση στην αρχή του βιβλίου, για όποιον δεν επιθυμεί να μάθει το τέλος του βιβλίου από τους σχολιασμούς αλλά από το ίδιο το κείμενο.
Το εν λόγω βιβλίο με το εξαιρετικό για μένα εξώφυλλο, το οποίο είναι φωτογραφία που τράβηξε ο δικός μας Εμπειρίκος:
Last edited:
Όσο για τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, προτίμησα να διαβάσω πρώτα το έργο και αφού το τελείωσα γύρισα στην εισαγωγή, η οποία είναι και μεγάλη απ'ότι θυμάμαι, γύρω στις 40 σελίδες; Με αυτό τον τρόπο πάντως το απόλαυσα περισσότερο και δε μειώθηκε καθόλου το αναγνωστικό μου ενδιαφέρον.
)