Αγκάθα Κρίστι (Agatha Cristie): "Δέκα Μικροί Νέγροι"

Α

Αμοντιλιάδο

Το διάβασα στις διακοπές και μου άρεσε αρκετά,με κράτησε σε αγωνία και εγρήγορση. Το απόλαυσα πιο πολύ από το "Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές". Ωστόσο, επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι και οι δισταγμοί που έχω με αυτό το είδος:πλοκή τραβηγμένη από τα μαλλιά, συγκυρίες που για να συμπέσουν όλες πρέπει να έρθει ο ουρανός ανάποδα, η συγγραφέας παραθέτει επιλεκτικά ό,τι την βολεύει(π.χ αν και μπορεί να διαβάσει την σκέψη των ηρώων,δεν μας λέει τι σκέφτεται ο δολοφόνος, για προφανείς λόγους) χαρακτήρες που δεν τους συμπονάς και δεν σε πολυενδιαφέρουν κ.ο.κ. Γενικά, αυτά τα βιβλία σε τραβάνε και σε απορροφούν,αλλά αυστηρά λογοτεχνικά δεν νομίζω ότι έχουν να προσφέρουν και πολλά πράγματα...
Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι το βιβλίο προφανώς έχει εμπνεύσει και επηρεάσει την κινηματογραφική σειρά τρόμου "SAW" που έχει κάνει μεγάλη επιτυχία την τελευαία δεκαετία, όπου βεβαίως έχουμε το παιχνίδι πολύ πιο φρικαλέο και ωμό.
 
Last edited by a moderator:
Φ

Φένια

Η Αγκαθα Κρίστι, ο τρόπος γραφής που καθιέρωσε και οι χαρακτήρες που δημιούργησε αποτελούν σταθμό στην ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος. Σίγουρα έχει μία συγκεκριμένη μεθοδολογία, και αν διαβάσεις αρκετά έργα της μπορείς να μαντέψεις με σχετική ευκολία τον δολοφόνο (είναι συνήθως, είτε ο λιγότερο προφανής ύποπτος, είτε κάποιος που υποψιάζεται ο αναγνώστης αλλά έχει ατράνταχτο άλλοθι- όπως πχ στο εν λόγω έργο). Η ίδια έλεγε ότι η κόρη της -που ήταν συνήθως η πρώτη της αναγνώστρια- εύρισκε πάντα το δολοφόνο! Αυτό δεν μειώνει την αξία της, παλιά εύρισκα τα μυθιστορήματά της εκπληκτικά, με κορυφαία βέβαια την περίφημη "Ποντικοπαγίδα". Οι "10 Μικροί Νέγροι" είναι από τα καλύτερα της, όπως και το "Ποιός σκότωσε τον Ρότζερ Ακρουντ".
 
Ρ

Ρεγινόρα

Λατρεύω την Άγκαθα Κρίστι και γενικά αυτού του είδους την λογοτεχνία. Η Φένια έχει δίκιο, αν διαβάσεις αρκετά έργα της, συνήθως υποψιάζεσαι με επιτυχία τον δολοφόνο, αλλά δεν παύει να σε κρατάει σε αγωνία και εγρήγορση η πλοκή των έργων της. Εμένα το Όριεντ Εξπρές είναι το αγαπημένο μου. (χώρια που έχω παίξει και ό,τι έχει βγει σε pc game)!:ρ
 
Γ

Γλωσσολάγνος

Ο/Η Ρεγινόρα έγραψε:
Εμένα το Όριεντ Εξπρές είναι το αγαπημένο μου. (χώρια που έχω παίξει και ό,τι έχει βγει σε pc game)!:ρ
Click to expand...
Πες μου ότι έχεις παίξει και το The Last Express, το οποίο είναι καταπληκτικό! Το είχα παίξει μ' έναν φίλο το '97, έπεσαν πολλά ξενύχτια μπροστά στην οθόνη...

Η δική μου επαφή με την Άγκαθα Κρίστι είναι μονάχα μέσω μίας ταινίας και ενός μυθιστορήματος. Η ταινία είναι το Έγκλημα στον Νείλο, με τον αγαπημένο μου Πίτερ Ουστίνοφ, ενώ το μυθιστόρημα είναι το Δέκα μικροί νέγροι, από τις εκδόσεις Λυχνάρι, γνωστές εκδόσεις χαμηλού κόστους. Χωρίς να γνωρίζω αν η μετάφραση είναι καλοδουλεμένη ή όχι, το βιβλίο κατάφερε και με τράβηξε τόσο όσο κανένα άλλο - ίσως και μέχρι σήμερα. Είναι το μοναδικό κείμενο τέτοιας έκτασης που δεν έχω διακόψει την ανάγνωσή του. Καλοκαίρι, διακοπές, μετά το τέλος τής Β' Λυκείου αν θυμάμαι καλά. Ένα πρωί κατέβηκα να φάω μια μπουγάτσα, και πρόσεξα το συγκεκριμένο βιβλίο στα σταντ του διπλανού ψιλικατζίδικου. Το αγόρασα, ξεκίνησα αμέσως να το διαβάζω, και το άφησα απ'τα χέρια μου κατά τις 3 μετά τα μεσάνυχτα, τελειωμένο. Δεν γινόταν να κοιμηθώ χωρίς να το ολοκληρώσω. :τρέλα:

Από τότε δεν ξαναέπιασα τίποτε δικό της. Ναι μεν η Κρίστι με είχε καθηλώσει με τους Δέκα μικρούς νέγρους, αλλά είχα διαπιστώσει ότι η λογοτεχνική της αξία δεν είναι και τής υψηλότερης στάθμης. Λίγο καιρό αργότερα διάβασα το Όνομα τού ρόδου τού Ουμπέρτο Έκο, ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που έχει καί στοιχεία αστυνομικής λογοτεχνίας, και η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη...
 
Φ

Φένια

Συμφωνώ, "Το Ονομα Του Ρόδου" είναι από τα κορυφαία μυθιστορήματα της δεκαετίας, δε συγκρίνεται. Γοτθική ατμόσφαιρα, ασύλληπτες περιγραφές, τρομεροί χαρακτήρες, πλοκή.. τα έχει όλα! Και το θέμα, μοναδικό! Αξίζει να ανοίξεις ένα νημάτιο γι' αυτό το βιβλίο, Λάγνε. Είχα ενθουσιαστεί τόσο όταν το διάβασα, που έσπευσα να προμηθευτώ το "Εκκρεμές του Φουκώ", αλλά... καμμία σχέση.
Πάντως, η αξία της Κρίστι έγκειται στο ότι καθιέρωσε σχολή και έκανε το αστυνομικό μυθιστόρημα λαικό ανάγνωσμα. Ενω ο Εκο θεωρείται δύσκολος. Γνωρίζω πολλούς που δεν κατάφεραν να τελειώσουν το "Ονομα", το βρήκαν "κουραστικό" και "μακροσκελές".
 
Μαργαριτα

Μαργαριτα

Ο/Η Ρεγινόρα έγραψε:
(χώρια που έχω παίξει και ό,τι έχει βγει σε pc game)!:ρ
Click to expand...
αυτες τις μερες παιζω το δεκα μικροι νεγροι στο πισι και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΚΟΛΛΗΣΕΙ σ ενα σημειο δεν μπορω να καταλαβω τι πρεπει να κανω!!!!!!!ειναι μεγαλο κολλημα παντως!!!
 
Last edited:
Ρ

Ρεγινόρα

Τελείωσα το συγκεκριμένο βιβλίο της Κρίστυ σήμερα το μεσημέρι. Η πλοκή του αρκετά καλή, με μπέρδεψε πολλές φορές στο ποιός μπορεί να είναι ο δολοφόνος. Μέχρι και το υπερφυσικό μπήκε στο μυαλό μου, αλλά το απέκλεισα να "παίζει" κανένα φάντασμα στην ιστορία, μιας και η Κρίστυ δεν φημίζεται για τέτοιου είδους επιλογές.

Να πω την αλήθεια όμως, κάπου από τη μέση και μετά υποψιάστηκα τον ένοχο, κυρίως λόγω της συμπεριφοράς του κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της πλοκής. Βέβαια, η Κρίστυ κάνει τρελή λούμπα και μας αποπροσανατολίζει, μα αυτή είναι και η γοητεία της γραφής της. :)
 
Α

Αλίκη

Χμμμ.. θυμαμαι οτι μου ειχε αρεσει αλλα εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε που το διαβασα κ δεν το θυμαμαι. Λετε να το ξαναδιαβασω; Ή θα το θυμηθω στην πορεια και θα απογοητευτω γιατι θα ξερω το δολοφονο; :χμχμ:
 
Μαργαριτα

Μαργαριτα

Είναι απο τα λίγα βιβλία που τα θυμάμαι τόσο έντονα.Σε πολλά ξεχνάω τις λεπτομέρειες πολλές φορές και βασικά πράγματα μα αυτό εδώ τόσο που μου άρεσε δεν ξεχνιέται κι έτσι δύσκολα εγώ να το ξαναδιαβάσω...Κοίτα αν δεν το θυμάσαι δοκίμασε το αλλά θα είναι όντως σπάσιμο να θυμηθείς μετά.:χαχα:
 
Α

Αλίκη

Βασικα απο τα λιγα της Κριστι που θυμαμαι ενα μου ρχεται στο μυαλο μονο
ενα που ο δολοφονος ειχε βαλει κατι σαν σκοινι που πηγαινε απο δω κ απο κει στο δωματιο κ κατελειγε σε ενα οπλο που οταν το τραβηξε τραβηξε κ τη σκανδαλη και στην ουσια αυτοκτονησε. Και που αφου τους σκοτωσε ολους στο τελος σκοτωσε κ τον εαυτο του για να φανει σαν αλλοθι, οτι κ καλα δεν ηταν αυτος.
αυτό ειναι;
 
Α

Αλίκη

Ααααα ενταξει, δεν το ξαναδιαβαζω! Ειναι τραγικο, μονο αυτο θυμαμαι!!! Γι'αυτο λετε ολοι οτι ειναι απο τα καλυτερα της! Αχαααα...
 
Β

Βου Παπ

Είναι όντως από τα καλύτερα! Και από τα πιο σκοτεινά της, από αυτά που έχω διαβάσει! Το θεωρώ από τα αγαπημένα μου βιβλία...
 
Μ

Μονόκερος

Ο/Η Φένια έγραψε:
Συμφωνώ, "Το Ονομα Του Ρόδου" είναι από τα κορυφαία μυθιστορήματα της δεκαετίας, δε συγκρίνεται. Γοτθική ατμόσφαιρα, ασύλληπτες περιγραφές, τρομεροί χαρακτήρες, πλοκή.. τα έχει όλα! Και το θέμα, μοναδικό! Αξίζει να ανοίξεις ένα νημάτιο γι' αυτό το βιβλίο, Λάγνε. Είχα ενθουσιαστεί τόσο όταν το διάβασα, που έσπευσα να προμηθευτώ το "Εκκρεμές του Φουκώ", αλλά... καμμία σχέση.
Πάντως, η αξία της Κρίστι έγκειται στο ότι καθιέρωσε σχολή και έκανε το αστυνομικό μυθιστόρημα λαικό ανάγνωσμα. Ενω ο Εκο θεωρείται δύσκολος. Γνωρίζω πολλούς που δεν κατάφεραν να τελειώσουν το "Ονομα", το βρήκαν "κουραστικό" και "μακροσκελές".
Click to expand...
Εχεις απόλυτο δίκιο. Πήρα "Το κοιμητήριο της Πράγας", του Εκο και το διαβάζω στα διαλείματα της δουλειάς. Πολύ κουραστικό (ουδεμία σχέση με το Όνομα του Ρόδου). Είναι τρίτη μέρα σήμερα και δεν έχω καταφέρει να περάσω τη σελίδα 50. Το βιβλίο είναι δίπλα μου, το βλέπω με δισταγμό, σκέφτομαι ότι και η καρέκλα είναι άβολη.
 
Κόρτο Μαλτέζε

Κόρτο Μαλτέζε

Εγώ θεωρώ το Όνομα του ρόδου και του Εκκρεμές του Φουκό ισάξια. Το κοιμητήριο της Πράγας δεν τα φτάνει αλλά και αυτό το βρίσκω πολύ καλό. Αντίθετά θεωρώ μετριότατο τον Μπαουντολίνο και αδιάφορο έως κακό το Νησί της προηγούμενης ημέρας.
 
Α

Αστράρχης

3/3 για τα τρία τελευταία φίλε Κόρτο! Τα δύο πρώτα όταν τα διαβάσω, θα σου πω αν συμφωνούμε. Αν το νησί δεν είχε κάποια ψήγματα αναφορών σε θέματα που είχα διαβάσει, θα είχε μείνει ατελείωτο.
 
You must log in or register to reply here.
Top