Τώρα τελευταία διαβάζω βιβλία που μου αρέσουν πάρα πολύ, αλλά δεν βιάζομαι να τα τελειώσω. Για παράδειγμα, το Μολλόυ τον πιάνω για κάνα μισάωρο κάθε μέρα και με συναρπάζει, αλλά δεν θέλω να το ολοκληρώσω πολύ σύντομα, μάλλον για 2 λόγους:
α)επειδή ουσιαστικά δεν έχει κάποια πλοκή να με κάνει να αγωνιώ για την κατάληξη.
β)επειδή θέλω να το κρατήσω όσο γίνεται περισσότερο στη συντροφιά μου.
Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και βιβλία που αγωνιώ για το τέλος και με κάνουν να θέλω να τα βγάλω στο διήμερο, αλλά αυτά είναι ελάχιστα.
Τελικά, σημαίνει κάτι για το πόσο καλό είναι ένα βιβλίο, ανάλογα με το πόσο γρήγορα σε "αναγκάζει" να το τελειώσεις; Επίσης, εσείς προτιμάτε να τα ξεκοκαλίζετε, ή να τα απολαμβάνετε με την ησυχία σας; Υποψιάζομαι ότι η απάντηση θα είναι κάτι σαν "ανάλογα το βιβλίο",αλλά σίγουρα υπάρχει κι ένα γενικότερο αναγνωστικό στιλ στον καθένα.
α)επειδή ουσιαστικά δεν έχει κάποια πλοκή να με κάνει να αγωνιώ για την κατάληξη.
β)επειδή θέλω να το κρατήσω όσο γίνεται περισσότερο στη συντροφιά μου.
Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και βιβλία που αγωνιώ για το τέλος και με κάνουν να θέλω να τα βγάλω στο διήμερο, αλλά αυτά είναι ελάχιστα.
Τελικά, σημαίνει κάτι για το πόσο καλό είναι ένα βιβλίο, ανάλογα με το πόσο γρήγορα σε "αναγκάζει" να το τελειώσεις; Επίσης, εσείς προτιμάτε να τα ξεκοκαλίζετε, ή να τα απολαμβάνετε με την ησυχία σας; Υποψιάζομαι ότι η απάντηση θα είναι κάτι σαν "ανάλογα το βιβλίο",αλλά σίγουρα υπάρχει κι ένα γενικότερο αναγνωστικό στιλ στον καθένα.
)
. το θεμα ψυχολογιας κ διαθεσης μαλλον ερχεται πρωτο σε μενα
Παράδειγμα: Το καλοκαίρι διάβαζα τον "Θόλο" του Κινγκ, μεγάλο βέβαια, πάνω από 1100 σελίδες, όμως ήμουν στο νησί, δεν είχα τηλεόραση, δεν είχα ίντερνετ, δεν είχα δουλειές, το μόνο που κάναμε με τον άντρα μου ήταν να αράζουμε στις παραλίες ή σε καμιά καφετέρια και να διαβάζουμε. Πάλι μου πήρε 2 εβδομάδες να το τελειώσω, διάβαζα και στο καράβι της επιστροφής. Πώς διαβάζετε τόσο γρήγορα ρε παιδιά;