Δεν νομίζω πως εδώ στον βορρά υπάρχει προϊόν που γράφει "λεμονίτα" στην συσκευασία. Βασικά δεν έχω δει πουθενά και δεν θυμάμαι καν τί υποτίθεται πως είναι η λεμονίτα.
Αναγράφεται λεμονίτα στη φάντα και στην ήβη επίσης!

:
http://www.minutca.gr/wp/wp-content/uploads/2015/03/λεμονίτα_ηβη.jpg
Στη Θεσσαλονίκη έχω αντιμετωπίσει (αρχικά) μια επιθετική στάση, μόνο και μόνο γιατί είμαι από Αθήνα. Δεν ξέρω τι ζόρια τραβάνε κάποιοι. Η αλήθεια όμως είναι πως αν γνωριστείς καλύτερα, με τους περισσότερους, υπάρχει ευκολότερα αποδοχή, αλλά και φιλικό κλίμα. (Αλλά γιατί να πρέπει να γνωριστείς καλύτερα για τα βασικά? :ε;: )
Στο σουβλάκι τώρα... ναι, αρχικά, τα χρόνια που ίσως πρωτοεμφανίστηκε, επειδή δεν το τύλιγαν σε πίτα, όλοι το έλεγαν έτσι και εννοούσαν τη μικρή σούβλα με τα κομμάτια του κρέατος. Όταν ήρθαν και οι πίτες, έγινε συνήθεια όταν λέμε σουβλάκια να εννοούμε τα τυλιχτά. Όταν κάποιος ήθελε να πει πως θέλει σκέτο σουβλάκι έλεγε, για να το διαχωρίσει από το τυλιχτό φαντάζομαι, καλαμάκι. Δεν βλέπω πού ακριβώς είναι το πρόβλημα, από την άποψη πως πολλές λέξεις χάνουν την αρχική τους σημασία, αλλά τέλος πάντων, ακόμα και λάθος να είναι, γιατί τόσο μένος οι Βόρειοι για κάτι τέτοιο?
Κυρίως, όταν υπάρχουν τα τρελά με το τυρί! Δηλαδή έλεος! Τυρί μόνο η φέτα????? !!!!!! Και τα υπόλοιπα κασέρια??????!!!!!!!
Και κάτι ακόμα. Φεύγοντας μια φορά από Θεσσαλονίκη, στο τρένο του γυρισμού, ήταν μια παρέα αγοριών που είχαν την εξής συζήτηση (με έντονα λ και τραβηγμένα σ - να με συγχωρέσετε, αλλά παίζει ρόλο για να αναβιώσω το όλο κλίμα!-)
-Ρε μαλλλάκες, γαμώ θα περάσουμε στην Αθήνα!
-Ναι ρε μαλλλάκα, μόνο μην αρχίσουν τα "σου" και "μου" γιατί θα τα πάρω!
-Κι εγώ ρε μαλλλάκα! Τι μαλλλάκες είναι αυτοί? Δηλλλ. τη βιταμίνη "σε" (C) πώς τη λλλένε οι Αθηναίοι? Βιταμίνη "σου"???? (Τα συμπεράσματα δικά σας!

)
