Προσωπικά, Νικόλα, το τελευταίο που ζητώ απ' τη λογοτεχνία είναι να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Το τελευταίο που ψάχνω στα βιβλία που διαβάζω είναι μηνύματα και νοήματα. Όμως, καταλαβαίνω ότι δεν συμφωνούν όλοι μ' αυτό. Ο Χάρυ Πότερ έχει πληθώρα όμορφων μηνυμάτων για τα παιδιά και τους νέους στους οποίους απευθύνεται, μεταξύ των οποίων και μια έντονα αντιρατσιστική και αντιφασιστική αλληγορία (οι καθαρόαιμοι μάγοι συσπειρώνονται ενάντια στους μαγκλ και τους "λασποαίματους", δημιουργώντας στρατό πιστών, παίρνοντας τα ηνία του υπουργείου μαγείας, των ΜΜΕ και της μαγικής αστυνομίας, διενεργώντας ανατριχιαστικά οικείες ανακρίσεις, χωρίζοντας οικογένειες, φυλακίζοντας, εξορίζοντας, βασανίζοντας και θανατώνοντας μετά από ψευτοδίκες - ένα απλό παράδειγμα απ' τα πολλά που βρίσκω στον ΧΠ).
Αξίζει το νόμπελ λογοτεχνίας στην Ρόουλινγκ;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Ουφ, έχει πολύ ζουμί η υπόθεση 
@Χρήστο και @Νικόλα, καταλαβαίνω τι εννοείτε όταν λέτε ότι κάποια λογοτεχνικά είδη δεν πρέπει να παίρνουν Νόμπελ. Πχ, κι εμένα όσο και να μ' αρέσει ο Νταν Μπράουν, που είναι μανούλα στο είδος του και έχει τεράστια δημοτικότητα δεν ξέρω αν θά του έδινα Νόμπελ, αν ήταν στο χέρι μου. Φοβάμαι όμως ότι μια τέτοια οπτική ίσως δεν είναι τόσο ανοιχτόμυαλη. Η λογοτεχνία χωρίζεται σε διάφορα είδη κι κανένα δεν πρέπει να θεωρείται υποδεέστερο του άλλου. Αν ένας συγγραφέας στο είδος του, έστω και αν αυτό είναι η λογοτεχνία φανταστικού ή τρόμου είναι δεξιοτέχνης, έχει πρωτοτυπία, ωραίο λογοτεχνικό ύφος κτλ κτλ, γιατί να μην πάρει Νόμπελ;
Επίσης, Νικόλα, σκέψου ότι μπορεί η Ρόουλινγκ μέσω του Χάρι Πότερ και των περιπετειών του να περνάει παρόμοια μηνύματα με κάποια των βιβλίων των συγγραφέων που ανέφερες, απλά με διαφορετικό τρόπο, ίσως πιο πιασάρικο και προσιτό σε ευρύτερο κοινό. Δεν το ξέρω σίγουρα, μόνο 2-3 ταινίες Πότερ έχω δει παλιά και τα βιβλία δεν έχω σκοπό να τα διαβάσω.
Ούτε εγώ θεωρώ πάντως ότι η αξία ενός συγγραφέα είναι κατ' ανάγκη ανάλογη των πωλήσεων του και της αποδοχής του κόσμου ούτε φυσικά με το αν έχει πάρει Νόμπελ. Αυτές είναι απλά μια ένδειξη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ηθοποιούς, τραγουδιστές κτλ. Πχ Ο Τζόνι Ντεπ δεν έχει πάρει ποτέ Οσκαρ και είναι γαμάτος ηθοποιός. Επίσης, το ότι ο Τζάστιν Μπίμπερ έχει τεράστια δημοτικότητα, σημαίνει και ότι καλλιτεχνικά έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στην μουσική;
Για να μην αναφέρω ότι είναι τεράστιο θέμα συζητησης το τι είναι αντικειμενικά άξιο ή ποιοτικό κτλ και αν υπάρχει τελικά αντικειμενικότητα. Θα φάμε όλο το βράδυ..
@Χρήστο και @Νικόλα, καταλαβαίνω τι εννοείτε όταν λέτε ότι κάποια λογοτεχνικά είδη δεν πρέπει να παίρνουν Νόμπελ. Πχ, κι εμένα όσο και να μ' αρέσει ο Νταν Μπράουν, που είναι μανούλα στο είδος του και έχει τεράστια δημοτικότητα δεν ξέρω αν θά του έδινα Νόμπελ, αν ήταν στο χέρι μου. Φοβάμαι όμως ότι μια τέτοια οπτική ίσως δεν είναι τόσο ανοιχτόμυαλη. Η λογοτεχνία χωρίζεται σε διάφορα είδη κι κανένα δεν πρέπει να θεωρείται υποδεέστερο του άλλου. Αν ένας συγγραφέας στο είδος του, έστω και αν αυτό είναι η λογοτεχνία φανταστικού ή τρόμου είναι δεξιοτέχνης, έχει πρωτοτυπία, ωραίο λογοτεχνικό ύφος κτλ κτλ, γιατί να μην πάρει Νόμπελ;
Επίσης, Νικόλα, σκέψου ότι μπορεί η Ρόουλινγκ μέσω του Χάρι Πότερ και των περιπετειών του να περνάει παρόμοια μηνύματα με κάποια των βιβλίων των συγγραφέων που ανέφερες, απλά με διαφορετικό τρόπο, ίσως πιο πιασάρικο και προσιτό σε ευρύτερο κοινό. Δεν το ξέρω σίγουρα, μόνο 2-3 ταινίες Πότερ έχω δει παλιά και τα βιβλία δεν έχω σκοπό να τα διαβάσω.
Ούτε εγώ θεωρώ πάντως ότι η αξία ενός συγγραφέα είναι κατ' ανάγκη ανάλογη των πωλήσεων του και της αποδοχής του κόσμου ούτε φυσικά με το αν έχει πάρει Νόμπελ. Αυτές είναι απλά μια ένδειξη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ηθοποιούς, τραγουδιστές κτλ. Πχ Ο Τζόνι Ντεπ δεν έχει πάρει ποτέ Οσκαρ και είναι γαμάτος ηθοποιός. Επίσης, το ότι ο Τζάστιν Μπίμπερ έχει τεράστια δημοτικότητα, σημαίνει και ότι καλλιτεχνικά έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στην μουσική;
Για να μην αναφέρω ότι είναι τεράστιο θέμα συζητησης το τι είναι αντικειμενικά άξιο ή ποιοτικό κτλ και αν υπάρχει τελικά αντικειμενικότητα. Θα φάμε όλο το βράδυ..
"Οι αρχαίοι τραγωδοί χρησιμοποιούσαν μύθους και θρύλους για να μίλησουν για τα προβλήματα της κοινωνίας και να δώσουν τροφή για σκέψη στο λαό."
Το ίδιο κάνει και η Ροούλινγκ. Δεν έχει αφήσει κοινωνικό θέμα με το οποίο να μην έχει ασχοληθεί στον Πότερ. Θανατική ποινή, ρατσισμός, δικτατορικό καθεστώς, δημοκρατία, Μ.Μ.Ε., θάνατος-ζωή, δουλεία κ.α.
Επίσης μην ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο συγγραφέας του φανταστικού. Έχει εκδώσει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα (τύπου Άθλιοι Ουγκώ) και με ψευδώνυμο δυο αστυνομικά.
Το ίδιο κάνει και η Ροούλινγκ. Δεν έχει αφήσει κοινωνικό θέμα με το οποίο να μην έχει ασχοληθεί στον Πότερ. Θανατική ποινή, ρατσισμός, δικτατορικό καθεστώς, δημοκρατία, Μ.Μ.Ε., θάνατος-ζωή, δουλεία κ.α.
Επίσης μην ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο συγγραφέας του φανταστικού. Έχει εκδώσει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα (τύπου Άθλιοι Ουγκώ) και με ψευδώνυμο δυο αστυνομικά.
Last edited by a moderator:
Μα ο Μπόρχες είπε πως έγραφε "απλά για να περνάει η ώρα" και το ξεκαθάρισε: όχι για τους ανθρώπους, άντε για καναν φίλο. Καμία διάθεση δεν είχε να καλυτερέψει τον άνθρωπο κι εγώ που τον αγαπώ πολύ, δεν τον διαβάζω για να γίνω καλύτερος. Βασικά, την λογοτεχνία ποτέ δεν την διαβάζω για να γίνω καλύτερος. Βιβλία ψυχανάλυσης, ναι, παρεμπιπτόντως.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να είναι αυτό το κριτήριο. Άλλωστε, φαντάζομαι πως δεν έχει τεθεί καν σαν κριτήριο από την επιτροπή για τα νόμπελ.
Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο για το τί είναι "καλή" λογοτεχνία. Δεν υπάρχει "καλή" και "κακή" λογοτεχνία. Για εμένα το "Μαύρο Βιβλίο" του Παμούκ είναι από τα χειρότερα βιβλία που έχω διαβάσει (όσο μπόρεσα, γιατί δεν το τελείωσα, βέβαια κι από όσο έχω παρακολουθήσει εδώ στην Λέσχη, το 90% το παράτησε). Από την άλλη "η Δολοφονία του Ρότζερ Άκροίντ" είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. Μήτε το ένα μήτε το άλλο με κάναν καλύτερο άνθρωπο. Δεν είχα και καμία τέτοια αξίωση, παρεμπιπτόντως. Σχεδόν ενοχλητική για μένα η σκέψη "να καλυτερεύω" από την λογοτεχνία. Το επόμενο θα είναι να "καλυτερεύω" από την μουσική, "να βελτιώνομαι" από τον χορό κτλ. Δεν ξέρω από πού ξεκινάει αυτή η παρεξήγηση για το τί είναι η τέχνη.
Η ερμηνεία του Τζακ Σπάροου παίζει να είναι η πιο ανυπόφορη ερμηνεία που έχω δει...
( Εξού και το μόνο που είδα ήταν μισή ταινία, της σειράς. )Αν σου αρέσουν τα θρίλερ και τα μιούζικαλ σου προτείνω να δεις τον Φονικό κουρέα της οδού Φλιτ του Μπάρτον με πρωταγωνιστή τον Ντεπ. Εκεί λογικά θα σου αρέσει η ερμηνεία του.
Η ερμηνεία του Τζακ Σπάροου παίζει να είναι η πιο ανυπόφορη ερμηνεία που έχω δει...
( Μόλις έβαλα και δημοσκόπηση. 
)
)
Το έχω στην ταινιοθήκη μου αλλά δεν με ψήνει καθόλου. Μην βάζεις καθολου τα λεφτά σου πως θα μου αρέσει. Η καλύτερη ταινία που είδα με αυτό το παλικάρι ήταν το Arizona Dream.
Είπα λογικά
Α, Φαροφύλακα, εδώ θα τα χαλάσουμε 
))
Το παλικάρι που λες είναι εξαιρετικός ηθοποιός και η ερμηνεία του σαν Σπάροου απλά τέλεια! Σου προτείνω το The Libertine. Μια πάρα πολύ καλή ταινία, που κακώς δεν πήρε την δημοσιότητα που της άξιζε και η καλύτερη ερμηνεία του Ντεπ κατά την άποψή μου. ΄Δεν λέω άλλα ,μην χαλάσουμε το νήμα!
)) Το παλικάρι που λες είναι εξαιρετικός ηθοποιός και η ερμηνεία του σαν Σπάροου απλά τέλεια! Σου προτείνω το The Libertine. Μια πάρα πολύ καλή ταινία, που κακώς δεν πήρε την δημοσιότητα που της άξιζε και η καλύτερη ερμηνεία του Ντεπ κατά την άποψή μου. ΄Δεν λέω άλλα ,μην χαλάσουμε το νήμα!
Στη δημοσκόπηση δεν θα έπρεπε να υπάρχει και μια επιλογή τύπου "τι σημασία έχει;". Εμένα τουλάχιστον αυτή είναι η άποψή μου.
NIKO δε θα μπορουσα να το θεσω πιο ευστοχα.Και ασφαλως ο σκοπος της Λογοτεχνιας εκεινης που υπερβαινει το χωρο και το χρονο και αξιζει να μνημονευεται απο τα εθνη και την παγκοσμια σκεψη εχει στοχο ακριβως να μας κανει καλυτερους ανθρωπους.
Ανεξαρτητα απο τη σχετικη γοητεια του μυθου του Χαρι Ποτερ και καποια ενδιαφεροντα σημεια-δε θεωρω το εργο ικανο να εχει τετοιου ειδους θετικη επιδραση στις ψυχες των ανθρωπων,στην πολιτικη σκεψη και γενικα στον πνευματικο μας πολιτισμο.Αν Μαριε Πομερσι η Ροουλινγκ μιλαει για οσα λες -θεωρω οτι το πραττει παρα πολυ υπογειως και υπαινικτικα και για να ειμαι ειλικρινης αποκλειω οτι αυτος ειναι ο στοχος της.
Απλως σε μια ευφανταστη μαχη του Καλου με το Κακο ειναι μοιραιο να ανακυψουν και καποιοι τετοιοι προβληματισμοι,που ο καθενας μπορει να αποκωδικοποιησει συμφωνα μκαι με το δικο του συστημα αξιων,την προσωπικη του κριση κλπ.Ο Ρατσισμος ειναι το εμφανεστερο θεμα που θιγεται ,ωστοσο χανεται νομιζω μεσα σε ενα περιβαλλον τερατολαγνικο..
Ο Χαρι Ποτερ ειναι ενα παραμυθι ενηλικιωσης,μια σαγηνευτικη κοσμογονια που επιστρατευει ενα σωρο εφιαλτικες εικονες ,δοξασιες και συμβολα απο τον κοσμο της μαγειας κ της αγγλοσαξονικης παραδοσης και τα ενσωματωνει κατα το δοκουν σε μια πλουσια εφηβικη ιστορια.
Ουτε φιλοσοφια ειναι,ουτε ανατομια της κοινωνιας,ουτε εξυμνηση του μεγαλειου του ανθρωπου,οπως θα περιμεναμε απο ενα εργο προδιαγραφων Νομπελ..Ειναι ενα εργο που επιστρατευει το ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ ,αρα απορριπτει την ουσια του ανθρωπου.
Ενα τετοιο εργο δεν μπορει να αναγορευτει σε αριστουργημα τουλαχιστον στο κριτηριο το δικο μου.
Και βεβαια μια συγγραφεας για να φτασει στο επιπεδο Νομπελ ,πρεπει να δωσει δειγμα γραφης και σε διαφορετικα πεδια-περαν της Φαντασιας.ΕΝΑ εργο ειναι μικρο δειγμα γραφης για μια τετοια αναγνωριση.
.Συγχαρητηρια στη Ροουλινγκ που απο το μηδεν αναρριχηθηκε με το ταλεντο της στην κορυφη-νομιζω αμειφθηκε απο το κοινο και με το πραπανω για το υπεροχο δειγμα φαντασιας που μας χαρισε ,αλλα μεχρι εκει.Φυσικα εχει ολο το χρονο μπροστα της να επεκτεινει τη θεματολογια της και να κερδισει τοτε γιατι οχι?ακομη κ το ΝΟΜΠΕΛ.
Πώς το εννοείς ακριβώς το "τί σημασία έχει;"
Θέλω να πω πως η ίδια η ερώτηση του νήματος είναι κενή περιεχομένου, που λέει κι ο Παρωνύμιος.
Μα τότε δεν χρειάζεται να απαντήσεις. Απαντάμε εφόσον θεωρούμε πως έχει περιεχόμενο. όχι;
Δίκιο έχεις. Παίρνω τη χαζομάρα μου και φεύγω...
Ισως η Ιωαννα εννοει πως αφου η Ροουλινγκ εχει αγαπηθει τοσο πολυ και μαλιστα σε ολοκληρη την υφηλιο,ισως ο τιτλος του Νομπελ δεν ειναι εκεινο το στοιχειο που θα την ανεβασει πιο ψηλα ή που θα δωσει καταξιωση στο εργο της,
αρα απο αυτην την αποψη δεν εχει σημασια..
Στο κατω-κατω περαν της αποψης του καθενος η Ροουλινγκ βιωσε την Απολυτη Φαντασιωση καθε μα καθε συγγραφεα οποιουδηποτε ειδους:
Και την αθανασια κερδισε ,και σημειο αναφορας ειναι και ασυλληπτα πλουσια εγινε απο το καθολικα αποδεκτο βιβλιο της!!
Αυτη ειναι μια αδιαφιλονικητη αληθεια κ την κατεκτησε ολομοναχη!.
αρα απο αυτην την αποψη δεν εχει σημασια..
Στο κατω-κατω περαν της αποψης του καθενος η Ροουλινγκ βιωσε την Απολυτη Φαντασιωση καθε μα καθε συγγραφεα οποιουδηποτε ειδους:
Και την αθανασια κερδισε ,και σημειο αναφορας ειναι και ασυλληπτα πλουσια εγινε απο το καθολικα αποδεκτο βιβλιο της!!
Αυτη ειναι μια αδιαφιλονικητη αληθεια κ την κατεκτησε ολομοναχη!.
Μιλάμε, μάχη στήθος με στήθος στην δημοσκόπηση!!
2010 Μάριο Βάργκας Γιόσα
2011 Τόμας Τρανστρόμερ
2012 Μο Γιαν
(κέρδισα κάτι; )
Δεν μου αρέσουν οι απόλυτες τοποθετήσεις, αν και πιθανότατα θα πέσω κι εγώ στην παγίδα της απόλυτης τοποθέτησης.
Ένα μικρό κείμενο διαφωτιστικό για τον τρόπο σκέψης της ακαδημίας (του μόνιμου γραμματέα της βασικά που όπως φαίνεται έχει κεντρικό ρόλο στην επιλογή του επόμενου Νομπελίστα)
Εγώ πάντως περίπου συμφωνώ με τον Χρήστο Αλεξανδρίδη. Όσο κι αν μ' αρέσει η Κρίστι και η Ρόουλινγκ (ο Χάρι Πότερ της Ρόουλινγκ για να ακριβολογούμε) δεν νομίζω ότι θα άξιζαν το Νόμπελ. Ο Τόλκιν πάλι είναι άλλο κεφάλαιο (και ναι νομίζω ότι θα το άξιζε) Δεν νομίζω ότι είμαι ρατσιστής ή ελιτιστής στα λογοτεχνικά μου γούστα ούτε θεωρώ ότι υπάρχουν λογοτεχνικά είδη εξορισμού εξοβελιστέα από σοβαρά λογοτεχνικά βραβεία, αλλά θεωρώ ότι άλλο η ποιότητα και άλλο η δημοτικότητα. Φυσικά μπορεί ταυτίζονται (και θεωρώ ότι ταυτίζονται στο έργο του Σαραμάγκου, του Μουρακάμι, του Κουτσί, του Πίντερ, του Μπόρχες) αλλά δεν είναι υποχρεωτικό. Ακόμα δεν θεωρώ ότι ένας συγγραφέας που δεν αρέσει σε εμένα ανήκει στα λογοτεχνικά τάρταρα ή κάποιος που μ' αρέσει στα λογοτεχνικά ουράνια. Τόσο η Ρόουλινγκ όσο και η Κρίστι είναι αξιόλογες συγγραφείς, δημοφιλέστατες τις οποίες διαβάζω πολύ ευχάριστα όμως κάτι τους λείπει για να γίνουν πραγματικά σημαντικές. Η Ρόουλινγκ έχει το ταλέντο και (πιθανά) τον χρόνο να γίνει, η Κρίστι όχι (τουλάχιστον όχι πριν την δευτέρα παρουσία). Πάντως το ότι έγραψε (ας πούμε) ένα βιβλίο στο στιλ των Αθλίων του Ουγκό δεν μου λέει κάτι μιας και τον Ουγκό τον θυμόμαστε λόγω του ότι έγραψε τους Αθλίους ενώ αυτούς που έγραψαν κοινωνικά μυθιστορήματα στο στιλ του Ουγκό δεν τους θυμάται κανείς (ή σχεδόν κανείς και συνήθως όχι για τα μυθιστορήματα στο στιλ του Ουγκό)
2011 Τόμας Τρανστρόμερ
2012 Μο Γιαν
(κέρδισα κάτι; )
Δεν μου αρέσουν οι απόλυτες τοποθετήσεις, αν και πιθανότατα θα πέσω κι εγώ στην παγίδα της απόλυτης τοποθέτησης.
Ένα μικρό κείμενο διαφωτιστικό για τον τρόπο σκέψης της ακαδημίας (του μόνιμου γραμματέα της βασικά που όπως φαίνεται έχει κεντρικό ρόλο στην επιλογή του επόμενου Νομπελίστα)
Εγώ πάντως περίπου συμφωνώ με τον Χρήστο Αλεξανδρίδη. Όσο κι αν μ' αρέσει η Κρίστι και η Ρόουλινγκ (ο Χάρι Πότερ της Ρόουλινγκ για να ακριβολογούμε) δεν νομίζω ότι θα άξιζαν το Νόμπελ. Ο Τόλκιν πάλι είναι άλλο κεφάλαιο (και ναι νομίζω ότι θα το άξιζε) Δεν νομίζω ότι είμαι ρατσιστής ή ελιτιστής στα λογοτεχνικά μου γούστα ούτε θεωρώ ότι υπάρχουν λογοτεχνικά είδη εξορισμού εξοβελιστέα από σοβαρά λογοτεχνικά βραβεία, αλλά θεωρώ ότι άλλο η ποιότητα και άλλο η δημοτικότητα. Φυσικά μπορεί ταυτίζονται (και θεωρώ ότι ταυτίζονται στο έργο του Σαραμάγκου, του Μουρακάμι, του Κουτσί, του Πίντερ, του Μπόρχες) αλλά δεν είναι υποχρεωτικό. Ακόμα δεν θεωρώ ότι ένας συγγραφέας που δεν αρέσει σε εμένα ανήκει στα λογοτεχνικά τάρταρα ή κάποιος που μ' αρέσει στα λογοτεχνικά ουράνια. Τόσο η Ρόουλινγκ όσο και η Κρίστι είναι αξιόλογες συγγραφείς, δημοφιλέστατες τις οποίες διαβάζω πολύ ευχάριστα όμως κάτι τους λείπει για να γίνουν πραγματικά σημαντικές. Η Ρόουλινγκ έχει το ταλέντο και (πιθανά) τον χρόνο να γίνει, η Κρίστι όχι (τουλάχιστον όχι πριν την δευτέρα παρουσία). Πάντως το ότι έγραψε (ας πούμε) ένα βιβλίο στο στιλ των Αθλίων του Ουγκό δεν μου λέει κάτι μιας και τον Ουγκό τον θυμόμαστε λόγω του ότι έγραψε τους Αθλίους ενώ αυτούς που έγραψαν κοινωνικά μυθιστορήματα στο στιλ του Ουγκό δεν τους θυμάται κανείς (ή σχεδόν κανείς και συνήθως όχι για τα μυθιστορήματα στο στιλ του Ουγκό)
Παρακολουθούσα την εξέλιξη της συζήτησης (ενώ επίνα καφέ σε μια από 1674 καφετέριες της Λαρισας!!!).
Πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απόψεις και είναι αλήθεια πως ο καθένας βλέπει με διαφορετική ματια κάθε βιβλίο!
Στο θέμα μας τώρα:
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την ΦΑΝΤΙΝΑ 100%. Ειδικά η φράση της για τον τ΄τλο του Νόμπελ και την αξία με κάλυψε πλήρως.
@Μάριος Πομέρσι: Κοίτα να δεις φίλε μου, δεν μπορώ καν να μπω στην διαδικασία να συγκρίνω τον Σοφοκλή με την Ρόουλινγκ.. Δεν είναι θέμα ελιτισμού δεν είναι θέμα απαξίωσης αλλά θέμα σεβασμού. Η μεγάλη φιλλέληνας και Ιστορικός Ρομιγύ έχει πει : "Λόγω του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, όλοι σκεπτόμστε Ελληνικά χωρίς να το καταλαβαίνουμε".
@Ίζι: Πολύ μου άρεσε η οτπική γωνία που βλέπεις το Χ. Πότερ. Και βέβαια όταν λέω καλύτερο άνθρωπο δεν εννοώ ότι είμαστε κακοί και θέλουμε βελτίωση αλλά το ότι μπορούμε να δούμε κατί που βλέπαμε και αγνοούσαμε με διαφορετικό μάτι. Όπως λεει και ο Καζαντζάκης στην Ασκητική "Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια".
@Φαροφύλακας: Για το καλύτερος άνθρωπός εξηγήθηκα πιο πάνω. Εγώ πάντως να σου πω και μόνο το "Ποίημα στους φίλους " του μεγάλου Μπόρχες να διαβάσει κανείς φτάνει για να δει την φιλία με άλλο μάτι... Αυτό που είπε ο Μπόρχες για το έργο του το σέβομαι, σαν ιδιορρυθμία του καλλιτέχνη. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις ήθελε να καταστρέψει όλα του τα έργα διότι τα θεωρούσε ασχημα. Αυτό δεν σημαίνει πως η επιρρόη του στην μουσική δεν ήταν καλή... Ο δημιουργός με τον αποδέκτη έχουν διαφορετικό μάτι.. Επίσης αν δεν σε βελτιώνει εσωτερικά ένα βιβλίο γιατί να διαβάσεις την Ασκητική ή τον Μύθο του Σίσυφου του Καμύ::: Και δεν νομίζω αυτά να είναι βιβλία ψυχολογίας!!!
Τέλος, η καλύτερη ερμηνεία του Ντεπ είναι Ο Νεκρός του Τζάρμους!!
Πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απόψεις και είναι αλήθεια πως ο καθένας βλέπει με διαφορετική ματια κάθε βιβλίο!
Στο θέμα μας τώρα:
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την ΦΑΝΤΙΝΑ 100%. Ειδικά η φράση της για τον τ΄τλο του Νόμπελ και την αξία με κάλυψε πλήρως.
@Μάριος Πομέρσι: Κοίτα να δεις φίλε μου, δεν μπορώ καν να μπω στην διαδικασία να συγκρίνω τον Σοφοκλή με την Ρόουλινγκ.. Δεν είναι θέμα ελιτισμού δεν είναι θέμα απαξίωσης αλλά θέμα σεβασμού. Η μεγάλη φιλλέληνας και Ιστορικός Ρομιγύ έχει πει : "Λόγω του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, όλοι σκεπτόμστε Ελληνικά χωρίς να το καταλαβαίνουμε".
@Ίζι: Πολύ μου άρεσε η οτπική γωνία που βλέπεις το Χ. Πότερ. Και βέβαια όταν λέω καλύτερο άνθρωπο δεν εννοώ ότι είμαστε κακοί και θέλουμε βελτίωση αλλά το ότι μπορούμε να δούμε κατί που βλέπαμε και αγνοούσαμε με διαφορετικό μάτι. Όπως λεει και ο Καζαντζάκης στην Ασκητική "Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια".
@Φαροφύλακας: Για το καλύτερος άνθρωπός εξηγήθηκα πιο πάνω. Εγώ πάντως να σου πω και μόνο το "Ποίημα στους φίλους " του μεγάλου Μπόρχες να διαβάσει κανείς φτάνει για να δει την φιλία με άλλο μάτι... Αυτό που είπε ο Μπόρχες για το έργο του το σέβομαι, σαν ιδιορρυθμία του καλλιτέχνη. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις ήθελε να καταστρέψει όλα του τα έργα διότι τα θεωρούσε ασχημα. Αυτό δεν σημαίνει πως η επιρρόη του στην μουσική δεν ήταν καλή... Ο δημιουργός με τον αποδέκτη έχουν διαφορετικό μάτι.. Επίσης αν δεν σε βελτιώνει εσωτερικά ένα βιβλίο γιατί να διαβάσεις την Ασκητική ή τον Μύθο του Σίσυφου του Καμύ::: Και δεν νομίζω αυτά να είναι βιβλία ψυχολογίας!!!
Τέλος, η καλύτερη ερμηνεία του Ντεπ είναι Ο Νεκρός του Τζάρμους!!
Last edited:
Συγνώμη που άργησα ν'απαντήσω, είμαι στη δουλειά κι έγινε ένας χαμός.
Καταρχάς να πω ότι το 30% της βιβλιοθήκης μου περιέχει αστυνομικούς τίτλους. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, δε σνομπάρω τις πιο "ανάλαφρες" κατηγορίες.
Τώρα. Που θα έδινα το Νόμπελ μου. Δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω σε κάποιον που θα μπορούσε να γράψει με τον τρόπο που ο Σάλιντζερ έγραψε τον "Φύλακα στη Σίκαλη", για παράδειγμα. Ή σ'αυτόν που θα μπορούσε να συγκινήσει τον αναγνώστη με τον τρόπο που το κάνει ο Όργουελ στις τελευταίες σελίδες του "1984".
Με την Αγκάθα Κρίστη έχω διασκεδάσει αφάνταστα, αλλά μέχρι εκεί. Γι'αυτό και είπα ότι δεν θα της έδινα Νόμπελ, παρά τις απίστευτες πωλήσεις που έχουν σημειώσει τα βιβλία της.
Όμως, Φάρε και Ίζι, μ'αυτά που γράψατε για την Κρίστη με βάλατε σε σκέψεις. Εσείς δεν μιλάτε απλώς για best seller, αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο και με τεράστια επιρροή, για ένα μοναδικό φαινόμενο στα λογοτεχνικά χρονικά, απ'όσο κατάλαβα.
Όπως και να'χει, εξακολουθώ να κλείνω προς την άποψη του Κόρτο. Νομίζω πως η ποιότητα είναι κάτι διαφορετικό απ'την εμπορικότητα, αν και πολλές φορές ταυτίζονται.
Υ.Γ. Βρε Φάρε, πες "σνομπισμός" ή "ελιτισμός" αφού το βλέπεις έτσι, οκ, αλλά το "ρατσισμός" λίγο χοντρό ρε συ.
Καταρχάς να πω ότι το 30% της βιβλιοθήκης μου περιέχει αστυνομικούς τίτλους. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, δε σνομπάρω τις πιο "ανάλαφρες" κατηγορίες.
Τώρα. Που θα έδινα το Νόμπελ μου. Δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω σε κάποιον που θα μπορούσε να γράψει με τον τρόπο που ο Σάλιντζερ έγραψε τον "Φύλακα στη Σίκαλη", για παράδειγμα. Ή σ'αυτόν που θα μπορούσε να συγκινήσει τον αναγνώστη με τον τρόπο που το κάνει ο Όργουελ στις τελευταίες σελίδες του "1984".
Με την Αγκάθα Κρίστη έχω διασκεδάσει αφάνταστα, αλλά μέχρι εκεί. Γι'αυτό και είπα ότι δεν θα της έδινα Νόμπελ, παρά τις απίστευτες πωλήσεις που έχουν σημειώσει τα βιβλία της.
Όμως, Φάρε και Ίζι, μ'αυτά που γράψατε για την Κρίστη με βάλατε σε σκέψεις. Εσείς δεν μιλάτε απλώς για best seller, αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο και με τεράστια επιρροή, για ένα μοναδικό φαινόμενο στα λογοτεχνικά χρονικά, απ'όσο κατάλαβα.
Όπως και να'χει, εξακολουθώ να κλείνω προς την άποψη του Κόρτο. Νομίζω πως η ποιότητα είναι κάτι διαφορετικό απ'την εμπορικότητα, αν και πολλές φορές ταυτίζονται.
Καταλαβαίνω τι εννοείς (παρεμπιπτόντως, άξιο για να κυβερνήσει εννοούσα κι εγώ, μια χαρά το εξήγησες, λάθος η διατύπωση μου) και μου φαίνεται πολύ λογικό, πραγματικά, όμως σκοντάφτω στην εξής σκέψη: Νόμπελ και στον Κοέλιο δηλαδή;
Υ.Γ. Βρε Φάρε, πες "σνομπισμός" ή "ελιτισμός" αφού το βλέπεις έτσι, οκ, αλλά το "ρατσισμός" λίγο χοντρό ρε συ.
Last edited: