Από πού το αβατάριό σου;

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Έχουμε πει για τις υπογραφές, έχουμε πει για τα παρωνύμια, θέλετε να πούμε και για τα αβατάρια; Μερικά εδώ στη Λέσχη (μου έρχονται στο νου του Φαροφύλακα, της Χρυσηίδας και της Μοιραίας) είναι τόσο χαρακτηριστικά, που έχουν πλέον ταυτιστεί απόλυτα με τους κατόχους τους. Άλλοι τα αλλάζουμε συχνά. Εσείς τι έχετε διαλέξει για το τωρινό σας αβατάριο ή κάποιο από τα παλιότερά σας;

Αυτό που έχω τώρα το απομόνωσα από μια υπέροχη ζωγραφιά που έκανε ένας χρήστης του ίντερνετ. O τύπος ζωγράφισε σε στυλ manga τους βασικούς χαρακτήρες του "ΙΤ" του Στήβεν Κινγκ. Από πάνω αριστερά βλέπουμε τον Μπιλ, τον Σταν, τον Ρίτσι, τον Μπεν, τον Έντι, τη Μπέβερλι, τον Μάικ και τον ίδιο τον Πενιγουάιζ. :χαχαχα: Φτιαγμένο με πραγματικό μεράκι και χιούμορ :) (Επέλεξα την πολυαγαπημένη μου ηρωίδα, Μπέβερλι).



Σ' ένα που είχα παλιότερα και μάλλον θα χρησιμοποιήσω ξανά είναι μια άλλη πολυαγαπημένη μου ηρωίδα του Στήβεν Κινγκ, η Σούζαν Ντελγκάντο, όπως τη φαντάστηκαν οι καλλιτέχνες του κόμικ της Marvel "The Gunslinger Born", που είναι εμπνευσμένο από το τέταρτο βιβλίο της σειράς του "Μαύρου Πύργου", με τίτλο "Ο Μάγος και η Γυάλινη Σφαίρα". :)
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Σε κάποια άλλη χώρα όπου βρέχει πολύ… ασταμάτητα… όμως δεν σου το λένε πριν πας… το ανακαλύπτεις μόνος, ήδη πρώτη μέρα εκεί… και κάθε μέρα… Έδινα λοιπόν πολλά χρήματα σε ομπρέλες γιατί τις έχανα… κυρίως τις ξεχνούσα σε τρένα ώσπου μια μέρα ανακάλυψα το Γραφείο Απολεσθέντων… Βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, παραδόξως κάπως μακριά απ' τον σταθμό και πουλούσε σε πολύ καλές τιμές όλα αυτά που απομένουν ξεχασμένα μεσ' στα βαγόνια όταν τα τρένα σταθμεύσουν… Είναι απίστευτο τι ξεχνάνε οι άνθρωποι εκεί… κοιτούσα τα τιμαλφή κλειδωμένα πίσω απ' το τζάμι και μπροστά μου γεννιόνταν φανταστικές ιστορίες… ένα δαχτυλίδι μονόπετρο κι έβλεπα μια θλιμμένη γυναίκα να το παίζει νευρικά στο χέρι και πριν βγει να το παρατάει στο τραπεζάκι… τι της έκανε; πιο δίπλα ένα ολόχρυσο ρολόι… σε τιμή ευκαιρίας κι αυτό… μα γιατί να βγάλεις ένα ολόχρυσο ρολόι από το χέρι; Πολλές ομπρέλες μέσα σε ένα μεγάλο καλάθι… διάλεξα μια διάφανη, κάπως γελοία… Αγόρασα επίσης ένα αταίριαστο καουμπόικο καπέλο –ποτέ δεν είχα φορέσει καπέλο ως τότε– και μια φωτογραφική μηχανή… μια Olympus εάν θυμάμαι καλά, μια από αυτές που παίρνουνε φιλμ… ήταν πριν έλθουν οι ψηφιακές... Όλα φθηνά... καταλαβαίνεις... Έξω και πάλι έβρεχε… Φόρεσα το καπέλο, άνοιξα την ομπρέλα, ρύθμισα την μηχανή κι έδωσα σ' έναν περαστικό να με βγάλει. Είναι αυτή η φωτογραφία για την οποία με ρώτησες… Φυσικά την ομπρέλα την ξέχασα και πάλι σ' ένα τρένο… ζήτημα να έμεινε μια βδομάδα στα χέρια μου… Κάποιαν άλλη μέρα, στην στάση, κάποιος μου κολάκεψε το καπέλο και του το χάρισα… όσο για την μηχανή μού την κλέψανε σε κάτι διακοπές και τελικά κατάλαβα πως υπάρχουν πράγματα που ποτέ δεν ανήκουνε σε κανέναν… χάνονται, βρίσκονται, χαρίζονται και συνεχώς περνάνε από χέρι σε χέρι σ' ένα δικό τους ταξίδι… όμως πιάστηκα και πάλι να φλυαρώ… σε κούρασα; συγχώρεσέ με…
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Συνήθως βάζω φωτογραφίες από τον ιστό που έχουν σχέση με το παρωνύμιό μου και τις αλλάζω αραιά και που.

Τώρα έχω αυτή




Και η προηγούμενη που είχα και μου άρεσε πολύ

 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Τώρα πρόσεξα ότι έχεις "σετάκι" εικόνα, παρωνύμιο και υπογραφή :))))
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Ναι, και είναι η πρώτη φορά που τα σετάρω και τα τρία. :χαχα:

Ως υπογραφή βάζω μια φράση που μου έκανε εντύπωση από βιβλίο που διάβασα. Όταν πέσω πάλι σε κάποια, η υπογραφή θα αλλάξει.
 
Στην εικόνα που έχω για αβατάρι είναι η Κίρα Νάιτλι στο ρόλο της Ελίζαμπεθ Μπένετ από την μεταφορά της Περηφάνιας και Προκατάληψης στην μεγάλη οθόνη το 2005 .:)))) Τι θα βάλω για αβατάρι εξαρτάται πάντα από τη διάθεση μου , από το τι διαβάζω, τι βλέπω απο σειρές και ταινίες ...Εντάξει η Περηφάνια και Προκατάληψη κυλάει στις φλέβες μου και πάντα έχω Οστενική διάθεση οπότε έχει καιρό που έχω αυτή την εικόνα.
 
Η Κοτιγιάρ είναι.

Η δική μου αυτό τον καιρό είναι η Ρόρι του Gilmore Girls που γενικά την αγαπώ πολύ κι αυτήν και τη μαμά της, αλλά αυτή έχει πιο πολύ σχέση με τα βιβλία. Είχα βάλει για λίγο την Audrey σαν Νατάσα στο Πόλεμος και Ειρήνη λόγω του βιβλίου. Τώρα σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τα αβατάριά μου και δεν τα καλοθυμάμαι...
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Έχω την εντύπωση πως η φωτό απεικονίζει νεράιδα και όχι πεταλούδα, Πεταλούδα! Όπως και να 'χει όμως η συγκεκριμένη φωτό είναι πολύ όμορφη, και μία από τις αγαπημένες μου (καθ' ότι έχω συλλογή από τέτοιες....φωτό εννοώ, όχι πεταλούδες)! :)
Δεν με πειράζει να είναι και νεράιδα, γιατί είναι σχετική με το παρωνύμιό μου στα.. φτερά. :))
 
Ονειρευτή εμένα για κάποιο λόγο η μάσκα αυτή μου θυμίζει γυναίκα... δεν ξέρω γιατί... μπορεί να είναι τα χέρια... :μαναι:
Ίσως Αλίκη να "κρατάει" μια γυναίκα την μάσκα μου....ή το απροσδιόριστο της μορφής της να δηλώνει, πως η ψυχή του κάθε ανθρώπου ουσιαστικά είναι άφυλη.
 
Last edited:
Εμένα , επειδή μου αρέσουν πολύ τα σκυλάκια , έβαλα την φωτογραφία από ένα γλυκούτσικο σκυλάκι για αβατόριο! :)))
 


Μου άρεσε πολύ αυτή η εικόνα, έπεσα πάνω της τυχαία μου έκανε κλικ ενώ δεν είμαι κοκκινομάλλα, δεν είμαι μουσικός και δεν αντέχω τις γάτες τόσο κοντά μου, τη διάλεξα για αβατάρι. :)
 
Το δικό μου είναι το "Young Woman Reading By A Window" του Delphin Enjolras.

Θα ήθελα πολύ να αλλάξω αβατάριο (και υπογραφή) κάποια στιγμή αλλά σιχαίνομαι τις αλλαγές στη ζωή μου :ωιμέ:.
Το ξέρω ότι είναι πρόβλημα και αναγνωρίζω ότι πρέπει να επέμβω δυναμικά αλλά μου φαίνεται ότι όταν κάτι αλλάζει τότε θα το χάσω για πάντα και αυτό με αγχώνει τρομερά :ουχ:
Ξέρω ξέρω ... Και οι ψυχίατροι πρέπει κάπως να ζήσουν. Θα τηλεφωνήσω τη Δευτέρα για ραντεβού.
 
η δικια μου φωτο ειναι απο τον αρχαιολογικο χωρο της Μεσημβριας, λιγο εξω απο την Αλεξ/πολη. την τραβηξα στις 31/08/2012 λιγο πριν ξεκινησει η συναυλια της Μαριας Φαραντουρη για την αυγουστιατικη πανσεληνο
λατρευω τη θαλασσα, την αρχαιοτητα, μου θυμιζει μια υπεροχη βραδια, τι καλυτερο λοιπον?
 
Μάλλον είμαι ο μοναδικός λεσχίτης, που το αβατόριο μου παραπέμπει άμεσα στο πρόσωπο μου.
Μαζί με μία "μικρή" προσθήκη.
 
Μερικά εδώ στη Λέσχη (μου έρχονται στο νου του Φαροφύλακα, της Χρυσηίδας και της Μοιραίας) είναι τόσο χαρακτηριστικά, που έχουν πλέον ταυτιστεί απόλυτα με τους κατόχους τους
Θα με πάρετε για τρελή αν σας πω πως κι εγώ όταν βλέπω τη συγκεκριμένη ξανθιά νομίζω ότι βλέπω εμένα; :χαχαχα:

Όταν την επέλεξα ήμουν πράγματι ξανθιά και έψαχνα στο γκουγκλ κάτι σχετικό. Τώρα, το τι μου έκανε κλικ στην κυρία αριστερά μόνο ο Φρόιντ θα μπορούσε να το ξέρει, κι αυτός με δυσκολία :ρ

Για την ιστορία να πω ότι το συγκεκριμένο αβατάρι προκαλεί τα πιο αντιφατικά συναισθήματα. Μου έχουν πει ότι με φαντάζονται σαν το πιο υπεροπτικό άτομο του πλανήτη αλλά και σαν μια πολύ σέξι γυναίκα :ρ
 
To δικό μου είναι ο πίνακας Νighthawks του πολυαγαπημένου Edward Hopper



(Xρυς το δικό σου είναι μακράν το αγαπημένο μου!)
 
Κι εγώ νομίζω ότι το κοριτσάκι δίπλα είμαι εγώ. :ρ Τυχαία στο google την είχα βρει ψάχνοντας για κοριτσάκια που κάνουν αυτήν την χειρονομία.
 
Top