Χαιρετώ για δεύτερη φορά την παρέα της Λέσχης
Με αφορμή το εύστοχο σχόλιο της Βασίλισσας στην πρώτη μου ανάρτηση αναφορικά με το παρωνύμιο που επέλεξα, ας δώσω κι εγώ τις εξηγήσεις μου.
Προέρχεται, λοιπόν, από ένα νοσηρό χαρακτηριστικό που έχω ως αναγνώστης, το να διαβάζω δηλαδή τα βιβλία με πολύ αργό ρυθμό. Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια δυσκολία στην κατανόηση, αλλά στο γεγονός ότι διαφορετικά δεν τα ευχαριστιέμαι. Έχω την απαίτηση από τον εαυτό μου να διαβάζω όσο πιο προσεκτικά γίνεται. Κι όταν λέω με πολύ αργό ρυθμό, δεν εννοώ ότι χρειάζομαι πολύ χρόνο για να διαβάσω, ας πούμε, μία σελίδα, αλλά ότι δεν μπορώ να διαβάσω πάνω από δέκα σελίδες την ημέρα από το ίδιο βιβλίο. Νιώθω ότι κάνω ''ξεπέτα''.
Το φαινόμενο μάλιστα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις όταν πρόκειται για επιστημονικό βιβλίο. Το ''Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση'' του Φρόυντ, θυμάμαι, έκανα περίπου έναν χρόνο για να το ολοκληρώσω, παρόλο που διάβαζα σχεδόν κάθε μέρα. Πρέπει να αξίζω μία θέση στο (αρνητικό) Ρεκόρ Γκίνες.
Ακούω/διαβάζω να λένε ότι τελείωσαν με ένα βιβλίο μέσα σε μία ημέρα και μου φαίνεται απόκοσμο. Κατά βάθος ζηλεύω και θα μου ευχόμουν καλή ανάρρωση σ' αυτόν τον τομέα, αλλά σαν ''ασθενής'' κι εγώ, δεν ξέρω αν θέλω να γιατρευτώ..