Βασανισμένες ηρωίδες βιβλίων

[Αριάδνη]

Ανοίγω αυτό το νήμα για να βρούμε και να μιλήσουμε για ''βασανισμένες χάρτινες ηρωιδες βιβλίων''! Σε κάποιες ηρωίδες δεν χαμογέλασε πλατιά η ζωή, άλλες δεν είχαν καθόλου εύκολο βίο αν και δεν έφταιξαν σε τίποτα αλλά πλήρωσαν αμαρτίες άλλων
Αρχίζω:
1. Φαντίνα , οι άθλιοι, Βίκτωρος Ουγκό: Ίσως και η πιο ''πολυβασανισμένη ψυχή'' από όλες, μάρτυρας σωστός και μητέρα με όλη την σημασία της λέξεως. Η Φαντίνα της λέσχης μας έχει κάνει εξαιρετική ανάλυση πάνω στον χαρακτήρα, εγω τι να πώ μπροστα στα δικά της λόγια, απλά μόνο κρίμα που δεν πρόλαβε να δει την Τιτικα της στο πλάι του Μάριου και την μετέπειτα ευτυχία της: Απλά αντιγράφω ένα δικό της απόσπασμα:

''H ΦΑΝΤΙΝΑ απο τους Αθλιους με ετη φωτος αποσταση απο τις υπολοιπες.

Καμια δεν εχει την Αγνοτητα της,καμια δε διαθετει την Ομορφια της (μεσα και εξω) ,καμια δε φτανει το μεγαλειο της,καμια δεν αγαπησε σε τοσο βαθος ,καμια δεν παρεδωσε ακεραιο το Εγω της στην Αληθινη Αγαπη,οπως το ζηταει το Ευαγγελιο κι η ουσια του εξανθρωπισμου μας (πρωτα στο Θολομιε,ως ερωτευμενη και μετα στην Τιτικα ως Μανα)καμια δεν συμπυκνωσε τη θυσιαστικη φυση της ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ,καμια δεν "αγιασε"τοσο "ωραια",οσο η Φαντινα...
Απο τις επιλογες που δινεις ,πιο κοντα στην αγαπημενη μου Φαντινα ειναι η επισης πορνη και τοσο γλυκια και πολυποθη ,ΣΟΝΙΑ ΜΑΡΜΕΛΑΝΤΟΒΑ η οποια επισης ηταν αγνη με μεγαλειο ψυχης και αυταπαρνηση.''

2. Μαρία Μπροντί , Το κάστρο του τυρράνου, Κρόνιν: ένας πατέρας-τέρας, εγωπαθής, ψυχωτικος και ψυχρός σαν πάγος. Μια μητέρα που ζει μόνο για το ''φαίνεσθαι'' και δεν αγαπά τις κόρες της, παρα μόνο τον γιο της. Ενας μεγάλος αδελφός αδιάφορος για το δραμα του σπιτιού.Η κοπέλα μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον άσχημο περα για πέρα, μέσα στην μούχλα και στον μαρασμό, οικονομικό και κοινωνικό, με λίγα δικαιώματα. Σαν 17χρονη, όμορφη κοπελίτσα ερωτευεται ένα εξαιρετικό παιδί που θέλει να την κάνει γυναίκα του, μένει έγκυος και εκει αρχίζει το μαρτυριο να καλύψει την εγκυμοσύνη της από τα ψυχρά μάτια των δικών της. Δεν το κατορθώνει και τελικά καταλήγει μια νυκτα που ο θεός χαλά τον κόσμο, ετοιμόγεννη έξω από το σπίτι της αφου την πετάνε στον δρόμο οι άσπλαχνοι γονείς και ο αγαπημένος της σκοτώνεται την ιδια νύκτα...Η ιδια σωζεται εκ θαυματος από έναν καλό νεαρό γιατρο σε ένα στάβλο μα χανει το παιδι της και δουλευει ως υπηρετρια σε σπίτια μετέπειτα. Η τυχη της θ' αλλαξει όμωςη ζωη θα της χαμογελάσει και θα της δωσει μια ευκαιρια στο προσωπο του γοητευτικού γιατρού.

3. Μαρία Πετράκη, το νησί, Χίσλοπ: Μια κοπέλα που στα 12 χάνει την μητέρα της από λέπρα και ακολουθει και η ιδια μετα από χρόνια τα βηματα της Ελένης στην Σπιναλλόγγα. Ο αρραβωνιαστικός της τη απαρνειται, το ιδιο και η αδελφή της. Όμως θα ερθουν και οι καλές στιγμές..
4. Ευγενία Γκραντέ , Μπαλζακ: Μια κοπέλα αθωα και απονήρευτη που πέφτει θυμα ενός προικοθήρα και ενός ψυχρού πατερα. H ζωη της μοιαζει με της Μπροντις καθως και ο δικος της πατερας είναι φιλάργυρος , αστοργος και κλειστος και η μητερα της ζει στην σκια του πατερα. Η κοπελα ρίχνεται μέσα στις θυελλες της ζωης και περνά πολλά βάσανα. Και στο ιδιο της το σπιτι ζει ως υπηρετρια σε ένα κλειστοφοβικό δωμάτιο με στενές σκάλες.
Θα συνεχισω και με άλλες, περιμένω και τις δικες σας επιλογες

 

[Αριάδνη]

5. Νίνα, ο γλάρος, Τσεχωφ: Μια δροσερη, καλη και όμορφη κοπέλα με αυστηρό πατερα που λαχταρα να γίνει ηθοποιος και να ανεξαρτοποιηθει. Τελικά ερωτευεται έναν εκκεντρικό, μεγαλύτερο σε ηλικία διανοούμενο, ήδη δεσμευμένο με μια μεγάλη ηθοποιό του θεατρου και μητερα του καλύτερου φίλου της! μετακομίζει στην πρωτευουσα για να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα αλλά αντι για την δόξα, έρχεται ο ξεπεσμος και γίνεται η ίδια ένας ξεπεσμένος, πεταμένος γλάρος ενώ ο μονος άνθρωπος που νοιαζεται γι'άυτην πραγματικά δεν βλέπει πια το δράμα της...

6. Τζειν Ευρ, Μπροντέ: Άλλο ένα ταλαιπωρημένο και καλόκαρδο παιδι της αγγλικής λογοτεχνίας η κοσμοαγάπητη Ευρ. Παιδι ορφανό, που απορρίπτεται από τους άκαρδους συγγενείς και παιρνει το δρομο για εσωτερικό σχολείο, όπου θα γνωρισει την ασχημη πλευρα του φεγγαριού. Θα αποφητησει και γινει δασκάλα αλλά άλλες περιπέτειες και βάσανα θα βρεθουν στον δρόμο της. Θα γνωρισει την φτωχεια, την πεινα, την απόρριψη, το μυστήριο αλλά και τον έρωτα στο προσωπο του κυρίου Ροτσεστερ.

7. Μπλανς Ντυπουά, Ουίλιαμς, λεωφορείον ο πόθος: Μια γυναικα που εχει περάσει την πρώτη νιοτη της και ακόμα δεν έχει αγαπηθεί όπως θα έπρεπε, ενώ κρυβει τον πραγματικό της εσωτερικο κόσμο.. ερχεται να μεινει στην αδελφη και στον κουνιάδο της αλλα εκει συγκρούεται με όλο το περιβάλλον της μιας και η ψυχοσυνθεση της είναι διαφορετική, ενω αρχιζει να ερωτευεται τον άνδρα της αδελφής της.Που η αλήθεια και που η φαντασια, που το ψέμα και που η ζωή: όλα γινονται ένα στο μυαλο και στην καρδιά της και την φερνουν σε επικινδυνους δρομους..

8. Μυρτω, Αναγνώστου-Μπουκουβάλα: Τι να πούμε για αυτην την μοναδική ηρωιδα. Όμορφη, ζεστη με κατασταλαγμένες απόψεις φοιτητρια νομικης, πανέξυπνη και αεικίνητη η Μυρτω γινεται πόλος έλξης για όλους. Στο δρόμο της ενας προικοθήρας γιατρος, πανέμορφος αλλά και αδίστακτος για λεφτά . Γι'άυτον διαλυει τον αρραβωνα της με έναν υπέροχο και εξαιρετικό συμφοιτητή της στην νομική και κει αρχιζουν τα πολύ δύσκολα/ κακοτοπιες και απόρριψη εκ μέρους του αστατου γιατρου και μετα η ανεργια, η φτωχεια, η ανέχεια και ενας γάμος αταίριαστος μόνο και μόνο να καλυφθούν κάποιες οικονομικές, οικογενειακές τρυπες. Και η Μυρτω δυστυχει σε ένα σπίτι-φρουριο με έναν άνδρα, μεγαλύτερο που δεν αντεχει, ουτε το παραμικρό χάδι του..καπως ετσι θα 'ρθει και ο νευρικος κλονισμος/υπάρχει αραγε ελπίδα για την Μυρτω; θα χαμογελάσει ξανά; τα αλλα στο βιβλίο.

 

[Φαντινα]

Εξαιρετικο νημα,Αριαδνη μου-και πολυ ενδιαφερουσες οι ηρωιδες που μας παρουσιασες εδω..
Καταρχην,θελω πολυ να σε ευχαριστησω για τα τοσο ζεστα σου λογια προς το προσωπο μου κ τον τροπο με τν οποιο προσεγγισα τον αγαπημενο μου γυναικειο χαρακτηρα ,τη ΦΑΝΤΙΝΑ.

Βασανισμενη περαν της ΦΑΝΤΙΝΑΣ δε με εχει αγγιξει τοσο.

Παρολαυτα, θυμαμαι τη ΣΑΡΑ ΚΡΟΥ απο τη Μικρη Πριγκιπισσα"

Spoiler

Μια οξυδερκης,γεματη φαντασια κι ευαισθησια αριστοκρατισσα εφηβη που ενω ηταν η χαιδεμενη του οικοτροφειου,χανει τον τρυφερο πατερα της ,λοχαγο Κρου και την περιουσια της με αποτελεσμα να ξεπεσει στον εσχατο βαθμο εξαθλιωσης-με την Διευθυντρια του οικοτροφειου να τη μετατρεπει σε υπηρετρια -υποβαλλοντας την σε πληθος ταπεινωσεων κ στερησεων.Νιωθουμε με τη Σαρα το λυσσαλεο αγωνα της να κρατηθει ορθια,να διατηρησει την πιστη της στη ζωη και την αγαπη της στους ανθρωπους..
Μεσα απο πληθος δοκιμασιων καταφερνει να μη χασει την Καλοσυνη κ το πνευμα της φιλομαθειας της,ωσπου...

Αχ,ποσο με αγγιξε κ με αγγιζει το βιβλιο αυτο!Ειναι ενα αριστουργηματακι!

Αλλη βασανισμενη ηρωιδα που μου ερχεται ειναι η ΝΑΝΣΥ απο τον Ολιβερ Τουιστ.

Spoiler

Ακομη κ μες στο βουρκο του υποκοσμου κ της ανομιας η Νανσυ παρεμεινε γλυκια και τρυφερη,παροτι ο ερωτας την για τον αρχηγο της συμμοριας την καταδικασε σε μιαν αθλια ζωη κ εναν αδικο θανατο για χαρη του μικρου Ολιβερ Τουιστ.φτωχο κοριτσι!Τοσο καλο...

.

Την ΤΙΤΙΚΑ παλι δε θα την κατετασσα ακριβως στις βασανισμενες ηρωιδες.

Spoiler

Ναι μεν περασε πολυ σκληρα πρωιμα παιδικα χρονια,αλλα μετα την υιοθεσια της απο το Γιαννη Αγιαννη ολα για εκεινη απεκτησαν γαληνη,αφου καποιοι αλλοι ΠΑΝΤΑ φροντιζαν γι αυτη κ κεινη δεν αγωνιστηκε ποτε της για τιποτα.Ακομη κ ο φλογερος ερωτας της χαριστηκε τοσο γενναιοδωρα,ενω τη σταση της απεναντι στον "σωτηρα της το Γιαννη Αγιαννη τη βρισκω σχεδον ψυχρη.Η Τιτικα δε διεθετε τιποτα απο την απιστευτα τρυφερη κ βαθια καρδια της μητερας της-ισως για τι δε δοκιμαστηκε πραγματικα στη ζωη.Η ΤΙΤΙΚΑ ειναι μαλλον "αδιαφορος χαρακτηρας" -οχημα πιο πολυ ωστε να αναδειχθει το μεγαλειο της Φαντινας και η στοργικη καρδια του Αγιαννη.Ακομη μεσα απο αυτην αναπτυσσεται ενα απλο ρομαντζο εναρμονισμενο στο κλιμα της εποχης του Ουγκο...

Πιο βασανισμενη θεωρω την ΕΠΟΝΙΝΗ του Θεναρδιερου,

Spoiler

που ως παιδι δε φανηκε να μεγαλωνει δυσκολα -εν αντιθεσει με την Τιτικα-αλλα στο μελλον η τσιγκουνια κι απληστια του πατερα της κατεστρεψε την οικογενεια της ,την εγκλωβισε στην ανασφαλεια και την οδηγησε σε ενα αθλιο μελλον με ζοφερες προοπτικες.
Η ιδια η Επονινη ειχε εξελιχθει σε ενα θλιβερο,"θαμπο πλασμα που γνωρισε την περιφρονηση εκεινου που αγαπησε,του Μαριου,ο οποιος λατρευε την" παλια υπηρετρια του σπιτιου της" Τιτικα,ι μια Κυρια πλεον την οποια αυτη εδικαιουτο να πλησιασει μοναχα ως ζητιανα....Τραγικος ξεπεσμος!

Η ΑΝΑΣΤΩ απο το Παραραδιασμα της Ζωρζ Σαρρη,που δε θα το συνιστουσα σε παιδια η εφηβους (αλλα κ σε κανεναν αλλον)-ειναι τοσο μελαγχολικο κ δεν αφηνει ιχνος ελπιδας...

Αυτες προχειρα-προχεια,θα επανελθω οταν θυμηθω και αλλες.

Μονο,αν μου επιτρεπεις,εναν προβληματισμο:

Ισως να ηταν πιο λειτουργικο αν σε αυτο συμπεριλαμβαναμε γενικα "ΟΛΟΥΣ τους ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΥΣ της Λογοτεχνιας"--Ανδρες -Γυναικες-- κι οχι μονο γυναικες!!
Ισως o "περιορισμος στις Γυναικες "αποτρεπει αρκετους αναγνωστες που ξεχωρισαν αρσενικους χαρακτηρες,να παραθεσουν μια ομορφη γνωμη.Τι λες?.

Προσωπικα,ειναι καμποσοι οι βασανισμενοι ανδρες που ξεχωρισα στα λογοτεχνικα εργα,γιατι εγω παντα στη λογοτεχνια ερωτευομουν βασανισμενους χαρακτηρες.Τους εβρισκα ερωτικους στην προσπαθεια τους να ξεπερασουν τις δυσκολιες και να διατηρησουν την αξιοπρεπεια και την ανθρωπια τους.

Κατι σαν τη ρηση που λεει ο Φριντριχ Νιτσε κ την εχω μοτο:"Μ'αρεσει αυτος που η Ψυχη του ειναι πιο βαθια απ'την Πληγη του..."

 

[Αριάδνη]

Φαντινα μου εισαι τοσο μα τοσο γλυκό παιδι που αδυνατον να σου χαλάσω χατίρι και τι ψυχογραφιες σε γυναικειους χαρακτήρες από μερους σου, εκπληκτικές, θα μπορουσαν να είναι λογοτεχνικά δοκιμια η καθεμια αναφορα στις γυναικες που σχολιαζεις!
αν θέλουν οι διαχειριστες ( γιατι από αυτους εξαρτάται) να το βάλουν ''οι βασανισμένοι λογοτεχνικοί ήρωες'' και να αλλαχθεί ο τιτλος, οπότε να σχολιασουμε και ανδρες, βεβαίως, βεβαίως. Ο μονος λόγος που επέμενα στις γυναικες είναι γιατι στην τοτε κοινωνια ίσως ηταν και οι πιο ευάλωτες αλλα και πότε δεν είναι να μου πεις ως ασθενες φυλλο( Είναι αυτό που λέει η μητερα μου ''οι γυναικες τα τραβάνε όλα'' ως σχημα λόγου), οι ανδρες ισως βασανίζονται σε άλλο επίπεδο και γιατι να μην το δούμε( αν θες όμως μπορεις να ανοίξεις και συ δικο σου νημα για τους βασανισμένους λογοτεχνικούς ανδρες, ότι θες καλή μου, από μενα κανενα πρόβλημα) / Για την μικρη σαρα με προλαβες ήταν ανάμεσα στις άλλες τέσσερις που θα εβαζα μαζι με την σονια του Ντοστο που εχεις ήδη σχολιασει τις δυο μεγάλες της αρετες, την αυταπαρνηση και το μεγαλειο ψυχής/
αυτό του Νιτσε είναι, είναι...μεγαλειωδες!

 

[Μπου Ραντλι]

Να μην ξεχάσουμε την ηρωίδα του Σταντάλ:Μαντάμ ντε Ρενάλ "Το Κόκκινο και το Μαύρο",αριστοκράτισσα, παντρεμένη με 2 παιδιά ερωτεύεται τον νεαρό παιδαγωγό των παιδιών της Ζιλιάν.Αυτός,αμοραλιστής, θέλει να ανέβει κοινωνικά και την εγκαταλείπει για τη νεαρή όμορφη και πλούσια Ματίλντ.Τυφλωμένη από ζήλεια η ηρωίδα στέλνει ανώνυμο γράμμα στον πατέρα της Ματίλντ όπου καταγγέλλει το ποιόν του νεαρού και καταστρέφει τη σχέση του.Έξαλλος ο Ζιλιάν την πυροβολεί αλλά απλώς την τραυματίζει.Καταδικάζεται σε θάνατο για την απόπειρα(αλλά και για συνωμοσία υπέρ το Ναπολέοντα),ενώ μετά το χαμό του η ντε Ρενάλ πεθαίνει κι αυτή 3 μέρες αργότερα από τον καημό της.Λίγο πριν την εκτέλεση,της εξομολογείται καθυστερημένα τον έρωτά του.

 

[Αριάδνη]

Mπου δεν ειχα ιδεα πως υπάρχει η ηρωιδα, πολύ ενδιαφέρον όλη η ζωη και το τελος της επίσης.
παιδια θυμαστε την ταινια ''επικίνδυνες σχεσεις'' κάπως ετσι με την Μισελ Φαιφελ και τον Μαλκοβιτς που βασανιζει αναιτια την καημενη την ηρωιδα επειδή κάνει το λάθος να τον ερωτευτει, υπάρχει άραγε σε βιβλίο; Υπάρχει και μια μαρκησια που θελει να καταστρεψει από φθόνο την αγνη κεντρική ηρωιδα.
Επίσης πολύ βασανισμένη ηρωιδα είναι η πεντάμορφη του λούμπεν της Αλεξίου που δεν θα την συνιστουσα και εγω, τοσο δράμα πια αλλά το σηριαλ εκει γυρω στα 80' αφηνει ανάσες χαράς και ελπίδας/ θα 'θελα να μιλήσω και για την λυγερη του Καρκαβιτσα , προσεχως, ισως κάποιος το κάνει καλύτερα

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Μια πρώτη βασανισμένη ηρωίδα βιβλίου που μου έρχεται στο μυαλό είναι η κυρία Μπράνικαν, από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν. Γενικά ο Βερν δεν έχει πολλές ενδιαφέρουσες γυναικείες μορφές (βασανισμένες ή όχι) και αυτό το μυθιστόρημα αποτελεί μια εξαίρεση (άλλωστε είναι το μόνο βιβλίο του που έχει για τίτλο ένα γυναικείο όνομα ή που έχει γυναίκα σαν πρωταγωνίστρια). Εδώ βλέπουμε την Ντόλυ Μπάνικαν, σύζυγο του καπετάνιου Τζον Μπράνικαν να αποχαιρετά τον σύζυγό της που θα ταξιδέψει σαν καπετάνιος εμπορικού πλοίου που είναι στον Ειρηνικό, λίγο μετά την γέννηση του παιδιού τους. Ο χαμός του παιδιού σε ένα ατύχημα και η αδικαιολόγητα παρατεταμένη απουσία του συζύγου της την οδηγούν στα να χάσει τα λογικά της για ένα διάστημα ενώ όταν θα συνέλθει θα αφιερώσει όλες τις δυνάμεις της στο να βρει τον άντρα της που όπως μαθαίνει έχει χαθεί στο ναυάγιο του πλοίου του. Φυσικά μιλάμε για βιβλίο του Βερν οπότε το χάπι εντ είναι αδιαπραγμάτευτο, είναι όμως ένα ενδιαφέρον και ασυνήθιστο (αν και ψιλοξεχασμένο) βιβλίο στη βιβλιοθήκη του Βερν

 

[Παρωνύμιος]

Μια πρόσφατα, για μένα, βασανισμένη η Μερσεδή ή Μερσεντές (Mercedes), η όμορφη Καταλανή που αγαπά ο Εδμόνδος Δαντές στον Κόμη Μόντε-χρήστο του Αλέξανδρου Δουμά. Λίγο πριν το γάμο της με τον Δαντές, κι ενώ την πολιορκεί ερωτικά το πατριωτάκι της ο Φερνάδος Μοδέγος, ο πρώτος φυλακίζεται. Αυτή, απελπισμένη και απαρηγόρητη, περιμένει και περιμένει και βασανίζεται ώσπου... υποκύπτει στον Φερνάνδο και τον παντρεύεται. Ο Δαντές αποδρά μετά από δεκατέσσερα χρόνια, αποκτά αμύθητα πλούτη, ονομάζεται πλέον Κόμης Μοντε-χρήστος, γίνεται κολλητός με τον γιο της και κάποια στιγμή εμφανίζεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της διψασμένος για εκδίκηση για μιαν αγάπη που δεν άντεξε στην απουσία και στον χρόνο. Τελικά, η Μερσεδή μένει χήρα και φτωχή και ο Κόμης, σε πείσμα της ταινίας του 2002, παίρνει αντ' αυτής την Ελληνίδα Αϊδέ με τον κότερό του προς άγνωστο προορισμό. Πρόσωπο τραγικό, μοιράστηκε ουσιαστικά την αρχική κακοτυχία του επίσης τραγικού Δαντές, αργότερα όμως στο έργο ο Δουμάς στάθηκε σκληρός απέναντί της. Η Μερσεδή επέλεξε αναγκαστικά τον Φερνάνδο, χωρίς να τον αγαπά, έζησε έναν ανέραστο συμβατικό γάμο και στον τέλος τον ήρωα τον κερδίζει μια επίσης βασανισμένη, αρκετά χρόνια νεότερή της, Ρωμιά...

 

[Ίζι]

Η Μπέτι Μαχμούντι (Ποτέ Χωρίς την Κόρη μου), η Γουόρις Ντίρι (το Λουλούδι της Ερήμου), η Ζάνα και η Νάντια Μόχσεν (Πουλημένες) και άλλες πραγματικές ηρωίδες που βασανίστηκαν πολύ κι έγραψαν βιβλία με τις περιπέτειές τους.

Επίσης, η Τζέσι απ' το "Παιχνίδι του Τζέραλντ" του Κινγκ πέρασε του λιναριού τα πάθη.

 

[Φρίκυ]

Εμένα πρώτος στο μυαλό μου ήρθε ο Ντε Σαντ και η Ζυστίν στο ομώνυμο έργο. (Φαντάζομαι πως και σε άλλα βιβλία του θα βασανίζονται γυναίκες, άπλα αυτό είναι το μόνο του που έχω διαβάσει.) Η Ζυστίν, προσωποποίηση της αρετής τραβάει τα χίλια μύρια (βιασμούς, βασανιστήρια κλπ όμορφα), χωρίς να εξοκείλει, ώστε να αποδείξει μέσω αυτής της σπλάτερ και χχχ αλληγορίας ότι τελικά η αρετή είναι αυτή που ο,τι κι αν γίνει πρέπει να υπερτερεί, ακόμα κι αν είναι ο δυσκολότερος δρόμος.

 

[Αριάδνη]

Στην 9 θέση για μένα: Λυγερή( Ανθή), Καρκαβίτσας:
Δικο της ποστ γιατι είναι από τις πιο μυστηριωδης φιγούρες, δηλ. υπήρξε θύμα της επαρχιώτικης, πατριαρχικής κοινωνίας του 1890 ή συμβιβασμένη απλά που προτίμησε τα ευκολα και δεν πάλεψε όπως θα έπρεπε για να διεκδηκήσει την ζωή που της ανήκει; Και εδώ σκέφτομαι την Ελίζαμπεθ Μπέννετ πως ότι και αν γίνοτανε και αν περνούσε βάσανα θα διεκδικούσε την ζωή της και τον αγαπημένο της...

 

[Νουρμπανού]

Όλο ωραία νήματα ανοίγεις, βρε Αριάδνη! Πώς τα σκέφτεσαι!
Αναφέρατε ήδη τις βασικότερες και πιο γνωστές βασανισμένες ηρωίδες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αυτή που μου έρχεται στο μυαλό, επειδή βιάζομαι και να κλείσω, είναι η μάνα από τα Σταφύλια της Οργής. Θαρρείς κι επίτηδες δεν της έδωσε όνομα ο συγγραφέας, για να συμβολίζει αιώνια τη μία και μοναδική Μάνα, που στέκεται βράχος για τη οικογένειά της, ακόμη και στις πιο δύσκολες κι απάνθρωπες συνθήκες! Ένα πολύ συγκινητικό βιβλίο γενικότερα.

 

[Μπου Ραντλι]

Mπου δεν ειχα ιδεα πως υπάρχει η ηρωιδα, πολύ ενδιαφέρον όλη η ζωη και το τελος της επίσης.
παιδια θυμαστε την ταινια ''επικίνδυνες σχεσεις'' κάπως ετσι με την Μισελ Φαιφελ και τον Μαλκοβιτς που βασανιζει αναιτια την καημενη την ηρωιδα επειδή κάνει το λάθος να τον ερωτευτει, υπάρχει άραγε σε βιβλίο; Υπάρχει και μια μαρκησια που θελει να καταστρεψει από φθόνο την αγνη κεντρική ηρωιδα.
Επίσης πολύ βασανισμένη ηρωιδα είναι η πεντάμορφη του λούμπεν της Αλεξίου που δεν θα την συνιστουσα και εγω, τοσο δράμα πια αλλά το σηριαλ εκει γυρω στα 80' αφηνει ανάσες χαράς και ελπίδας/ θα 'θελα να μιλήσω και για την λυγερη του Καρκαβιτσα , προσεχως, ισως κάποιος το κάνει καλύτερα

Το βιβλίο, Αριάδνη,λέγεται επίσης "Επικίνδυνες Σχέσεις" του Σοντερλό Ντε Λακλό,έτος:1782 κι έχει επιστολογραφική μορφή.

 

[Χήθκλιφ]

θυμαστε την ταινια ''επικίνδυνες σχεσεις'' κάπως ετσι με την Μισελ Φαιφελ και τον Μαλκοβιτς που βασανιζει αναιτια την καημενη την ηρωιδα επειδή κάνει το λάθος να τον ερωτευτει, υπάρχει άραγε σε βιβλίο;

Αριάδνη, το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα. Η μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη είναι η καλύτερη & ακριβέστερη κινηματογραφική μεταφορά μυθιστορήματος που έχω δει, γι' αυτό εάν σου άρεσε η ταινία, κατά πάσα πιθανότητα το βιβλίο θα σε συναρπάσει εξίσου -ίσως & περισσότερο.

 

[Αριάδνη]

Κανοντας μια ερευνα στο ιντερνετ ειδα πως ηταν θεατρικο και πως εγινε και ταινια με την Ντενεβ. Τεσπα, το θυμα είναι η μανταμ ντε τουρβελ, θύμα μιας σατανικής μαρκησίας της Μερτειγ( δεν θυμαμαι και γιατι μισει τοσο πολύ την αριστοκρατισσα), όπως και να'χει την ταλαιπωρει μεχρι εξάντλησης ψυχικών οριων.

 

[Φαντινα]

Φαντινα μου εισαι τοσο μα τοσο γλυκό παιδι που αδυνατον να σου χαλάσω χατίρι και τι ψυχογραφιες σε γυναικειους χαρακτήρες από μερους σου, εκπληκτικές, θα μπορουσαν να είναι λογοτεχνικά δοκιμια η καθεμια αναφορα στις γυναικες που σχολιαζεις!

Τι να πω εγω τωρα Αριαδνακι μου,και ποσο να σε ευχαριστησω για τα τιμητικα λογια,που με εκαναν ... ασορτι με την..ντοματοσαλατα που εφαγα το μεσημερι?????

Πλαισιωνεις τα πραγματα με τοση γενναιοδωρια συναισθηματος κι αυτο με συγκινει-το θεωρω την τρυφεροτητα το πιο ωραιο χαρισμα σε μια γυναικεια προσωπικοτητα -δινω ,ξερεις μεγαλη σημασια σε τετοιου ειδους λεπτομερειες,γιατι προσθετουν ομορφια ακομη κ στην περιηγηση ενος φορουμ!!!!Αριαδνη,μου αρεσει η καλοσυνη σου κ μακαρι να τη γνωρισω κι απο κοντα ,σε καποια ισως συναντηση της ΛΕΣΧΗΣ κλπ...

Αλλωστε κ μονο που εστιασες σε τετοιους ηρωες δειχνει την ευαισθησια σου.Εχεις πολυ δικιο -οτι η γυναικεια φυση ειναι συμφυτη με την εννοια του Πονου και λογω της κοινωνικης καταπιεσης,αλλα και λογω της Μητροτητας:
Απο τη μια οι Ωδινες του τουκετου ,απο την αλλη το γεγονος πως μεσω της Μητροτητας η Γυναικα ενσαρκωνει την ιδανικη αγαπη,που συνεπαγεται απολυτη παραχωρηση του Εγω-αεναη αγωνια και αυτο προσφορα χωρις ανταποδοση!!
Αλλα υπαρχουν και βασανισμενοι αντρες και δεν ειναι τυχαιο πως προκειται για προσωπα που ως επι το πλειστον ταχθηκαν στην Αγαπη(καθε ειδους) η ηρθαν αντιμετωπα με την προκληση της κ δεν αντεξαν...Δεν ξερω,θα ηθελα να ανοιξεις εσυ αυτο το τοπικ για τους Βασανισμενους Ανδρες της λογοτεχνιας αν επιθυμεις και θα ηθελα τη γνωμη σου.

Αλλωστε εγω η εχω αναλυσει πολυ τετοιους χαρακτηρες γιατι οσοι αγαπησα ,βασανισμενοι ηταν...Θα βρω βεβαια κι αλλους-νομιζω "θα ειχε ζουμι" γενικα να συμπεριλαβουμε και αντρες ,εστω κ σε αλλο νημα.Θα διαβαζα με πολυ ενδιαφερον τη δικη σου γνωμη ,οπως και και γνωμες απο αλλα μελη εδω για το θεμα αυτο.

!Οσο για τη Σαρα Κρου ,μιας και σε ειχε αγγιξει κι εσενα η ΚΑΝΤΥ ,θα σου πω οτι η ΣΑΡΑ ΚΡΟΥ μου τη θυμιζει την ΚΑΝΤΥ στην καλοσυνη αλλα και στον ηγετικο χαρακτηρα.
Η ΚΑΝΤΥ οπως κ η Σαρα ειναι χαρισματικες,εχουν αυταπαρνηση ,αλλα πλαισιωνονταν απο πλασματα πιο αδυναμα απο τις ιδιες και παντα ξεχωριζαν στον περιγυρο τους -απολαμβανοντας τουτη την υπεροχη τους.Ειχαν την ταση να πατροναρουν τους αλλους,να τους προστατευουν και να τους υπερκαλυπτουν.Ταπεινες δεν ειναι σε καμια περιπτωση.Προκειται για ενα ιδιοτυπο ειδος εγωκεντρισμου.

Ειμαι μελος σε ενα εξαισιο φορουμ-σκετη..κοριτσοπαρεα!- σχετικα με την ΚΑΝΤΥ και αναμεσα στα αλλα υπαρχει θεμα για τα Ελαττωματα της Καντυ και της το καταλογισα αυτο.

Το ιδιο βλεπω και στην αγαπημενη ΣΑΡΑ ΚΡΟΥ,

Spoiler

που ακομη κ πεινασμενη εδινε το υστερημα σε πλασματα πιο εξαθλιωμενα απο την ιδια ,αλλα δεν παρελειπε να αυτοαποκαλειται και "Πριγκιπισσα"

.Ξερω,υπεραναλυω,αλλα μιας κ αγαπας αυτα τα δυο εργα ,ειπα να μοιραστω μαζι σου το συσχετισμο που εκανα,εσυ θα με καταλαβεις!

 

[Χρυσηίδα]

Η μάνα της Περλ Μπακ, τόσο βασανισμένη, που ακόμα κι εγώ λύγισα όταν το διάβασα...

Η Ελίζα, από την Καλύβα του μπαρμπα - Θωμά. Άλλο κλάμα εκεί....

Η Ελένη, από το Ελένη, ή ο Κανένας, της Ρέας Γαλανάκη. Σαν κορίτσι καταπιέστηκε αφόρητα λόγω κοινωνικών συμβάσεων. Σαν ενήλικη έχασε τα πάντα που αγαπούσε.

 

[Μπου Ραντλι]

Μία άλλη περίπτωση είναι η Θοδωρούλα από το "Λεηλασία μιας ζωής" του Αντώνη Τραυλαντώνη.Φτωχή εργάτρια σε ραφτάδικο,συντηρεί με τα λίγα της χρήματα την μητέρα και την αδελφή της- που ονειρεύονται τον πλούσιο γαμπρό-ενώ εισπράττει την περιφρόνηση και τη ζήλια τους.Ο βιασμός της από το αφεντικό της-ο περιβόητος Κομπολογάς-είναι η κορύφωση του δράματος της.Τον κρατάει κρυφό,αλλά τελικά μένει έγκυος.Χωρίζει τον αρραβωνιαστικό της-Αγγελής-για να μη μάθει και σκοτώσει το βιαστή.Ο Κομπολογάς υπεξαιρεί την περιουσία της γυναίκας του και το σκάει στη Γαλλία όπου τα χάνει όλα.Τελικά οι ερωτευμένοι σμίγουν,αφού ο Αγγελής δέχεται το μωρό σαν δικό του.

 

[Φεγγαράδα]

Γενικά, οι βασανισμένες ηρωίδες των βιβλίων είναι αυτές που δημιουργήθηκαν από μεγάλους συγγραφείς και δεν έχουν χάπυ-εντ. Ισως μόνο η Φαντίνα και η Μάνα μπορούν να θεωρηθούν σαν τέτοιες 100% (μέσα στο φόρουμ πάντα)... Οσο για βασανισμένους άνδρες δεν υπάρχουν στη λογοτεχνία τέτοιοι.

 

[Αριάδνη]

Φαντινα καταλαβαινω απόλυτα τι εννοεις με την καντυ και την σαρρα και εννοείται πως συμφωνω νομιζω πως μοιαζουν και λίγο στην αννα των αγρων και αυτή αγοροκοριτσο και τολμηρο παιδι, ακρως προστατευτικη με τους γυρω, βασανισμένη τωρα μάλλον όχι γεματη ζωη ηταν. Και η κάντυ το ιδιο, πως χαμογέλαγε πάντα ακόμα και στα δύσκολα( να θαυμαζει κανεις το κουραγιο της)
/ αν θες κάνε νημα με τους βασανισμένους λογοτεχνικούς ηρωες( ανδρες), εμενα μου επεσε πολύ τρεξιμο αυτή την περιοδο και αλλωστε δεν ξερω το θέμα και καλά