Κι εγω δανειζω και δανειζομαι.Μονο που προς το παρον περιοριζομαι σε στενους φιλους.Οποτε ξερω οτι δεν θα κακοποιηθουν ή χαθουν.Το ιδιο βεβαια συμβαινει και απο την πλευρα μου.Μαλιστα την τελευταια φορα που δανειστηκα του εδωσα και καταλαβε.Κολλητος εφευγε για Γερμανια με τη δουλεια και βρηκα την ευκαιρια να του σηκωσω τη μιση βιβλιοθηκη(που λεει ο λογος).Τελικος απολογισμος,15 βιβλια!
Τώρα με κάνατε με αυτά που διάβασα να νιώσω τύψεις γιατί δεν έχω επιστρέψει ακόμα σε 3 φίλους το "Χαρταετοί πάνω απ' την πόλη, το "Girls of Riyadh" και το "Ψηφιακό Οχυρό"! Τα έχω βάλει όλα μαζί στην βιβλιοθήκη μου για να το θυμηθώ. Βέβαια εννοείται ότι κι αυτοί έχουν ξεχάσει να μου τα ζητήσουν πίσω! Από την άλλη, μάταια περιμένω το "Περηφάνεια και προκατάληψη" (μεγάλο πλήγμα), το "Νορβηγικό Δάσος" (επίσης), το "Στον κήπο του Επίκουρου" και το Διεθνές Δίκαιο του Ρούκουνα (σε 3 τόμους)! Αλλά φταίω κι εγώ γιατί τα βιβλία που μου αρέσουν, τα εξυμνώ σε τρίτους με αποτέλεσμα να μου ζητάνε να τους τα δανείσω! Στην αδελφή μου, πάω στη βιβλιοθήκη της και τα μαζεύω μόνη μου, στους άλλους όμως εφαρμόζεται δύσκολα το σύστημα! Χειρότερη όλων είναι η κολλητή μου που μου πήρε με το έτσι θέλω το καινούριο, αδιάβαστο(!!!) "Όλα σου τα μαθα μα ξέχασα μια λέξη" του Μπουραντά (που ήταν και δώρο), το διάβασε ωραία, ωραία και το έχασε! Της ξεκαθάρισα όμως ότι δεν της ξαναδίνω ούτε το Τηλέραμα! :κατάρα!:
Πριν από μερικές μέρες έψαχνα στη βιβλιοθήκη μου τον "υφαντόκοσμο" του Κλάιβ Μπάρκερ, δεν τον βρήκα και σκύλιασα :κατάρα!:
Μετά, άρχισα να ψάχνω το "παιχνίδι των κρυφών ευχών" που ήταν αφορμή να βρω το σάιτ της λέσχης και να γίνω μέλος και ούτε αυτό το βρήκα. Σκύλιασα εις διπλούν :κατάρα!: :κατάρα!:
Ποιος ξέρει σε ποιους τα εκθείασα, τα δάνεισα και τα έχασα για πάντα :κλαψ:
Τα τελευταία χρόνια έχω ένα ειδικό σημειωματάριο και καταγράφω τί παίρνω και τί δίνω οπότε, μπορώ προσωποποιημένα και ζητάω πίσω τα βιβλία μου. Με τον τρόπο αυτό δεν ξεχνάω κι εγώ να δώσω πίσω τα βιβλία που μου δάνεισαν.
Κακά τα ψέμματα, τώρα με την οικονομική κρίση το να αγοράζεις βιβλία δεν είναι πια εύκολο. Κι έτσι μου δάνεισαν του Νέσμπε το "Νέμεσις" γιατί διάβασα το επόμενο του ("το αστέρι του διαβόλου") και είχα κενό και του Νταλ το "μίσος και αίμα" (20+20=40 ευρώ).
Εάν κάποιο βιβλίο με συγκλονίσει, τότε πάω και το αγοράζω για permanent collection. Τώρα που η πρωτοπορεία έχει και μεταχειρισμένα μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα βιβλίο που τον εντυπωσίασε σε προσιτή τιμή και σε πολύ καλή κατάσταση.
Δανειζω πολυ δυσκολα τα βιβλια μου. Σε οσους τα εχω δανεισει εχω φροντισει να ξεκαθαρισω οτι το/τα θελω πισω. Και φυσικα δινω μονο σε αξιοπιστα και εμπιστα ατομα.
Εγω εχω δανειστει μονο 3 φορες βιβλια και εννοειται πως εντος μερικων ημερων (εβδομαδων βασικα το ενα) τα επεστρεψα στην ιδια κατασταση που τα πηρα.
το τονιζω αυτο γιατι το ενα απο τα τρια ηταν... λερωμενο καπου με καφε, καπου σε σοκολατα, λιγο με στυλο, τσακισμενες σελιδες.
Στο πολύ παρελθον, ναι. Τώρα όχι, κυρίως γιατί δεν έχω διαβασοκαρντάσια και επίσης ίσως επειδή το βιβλίο δεν είναι πια είδος που σπανίζει, κι ο καθένας έχει κάναν τόνο.
Είχα δανείσει πριν χρόνια το βιβλίο "Το Πέμπτο Βουνό" του Κοέλο. Δεν το ξαναείδα ποτέ. Το άσχημο είναι ότι: 1) Δεν θυμάμαι σε ποιον το δάνεισα, και 2) ήταν δώρο, έχοντας αφιέρωση σε μια απ' τις πρώτες σελίδες.
Μετά από πολύ καιρό, αγόρασα άλλο αντίτυπο, προς τιμήν αυτού που χάθηκε...
Συνήθως δανείζω βιβλία σε άτομα του οικείου περιβάλλοντός μου οπότε τα παραλαμβάνω σε άψογη κατάσταση και όχι μετά από αιώνες. Σπάνια δανείζω σε κόσμο που δε γνωρίζω καλά γι αυτό και μέχρι σήμερα δεν είχα απώλειες πέρα από κανά δυο βιβλία που ούτως ή άλλως κακώς έπεσαν στα χέρια μου.
Η μητέρα μου είχε μια κολλητή στο παρελθόν με την οποία έχουν σκοτωθεί και πια έχουν χαθεί. Η κυρία αυτή της είχε δανειστεί πολλά βιβλία, χωρίς να τα επιστρέψει ποτέ. Ακόμα και βιβλία που ήξερα ότι είχε στη βιβλιοθήκη της, και είχα θελήσει να δανειστώ. Μεταξύ άλλων τα "Εκατό χρόνια μοναξιά", "Το Άρωμα", "Η Ασκητική" και ο "Ζορμπάς", κάποια του Καλβίνο και της Αλιέντε. Το αποτέλεσμα είναι να τη ρωτάω καμιά φορά "έχεις το τάδε;" και η απάντηση να είναι "μπαααα μου το 'χει πάρει η τάδε!". :κατάρα!: Το άλλο αποτέλεσμα είναι ότι η μαμά μου έχει γίνει ο πιο δύστροπος δανειστής βιβλίων στον κόσμο! Ρε παιδιά, καμιά ώρα θα πάω να την βρω την κυρία τάδε και θα πάρω πίσω τα βιβλία της μαμάς μου. :κατάρα!:
Το topic "πονάει", αυτό είναι σίγουρο.
Στο παρελθόν δάνειζα συχνότερα με αποτέλεσμα να έχω απωλέσει πια τις όποιες ελπίδες "επαναπατρισμού" των εν λόγω βιβλίων.
Τα τελευταία δυο χρόνια ωστόσο η βοήθεια της τεχνολογίας και η προσεκτικότερη ..πολιτική δανειοδότησης απέτρεψαν τα χειρότερα. Πλέον καταγράφεται on line η κατάσταση κάθε τίτλου είτε έχει δανειστεί σε άλλον είτε από άλλον. Και το σαφάρι των δανεισμένων είναι μικρής διάρκειας και συνήθως με ευτυχή - για τον δανείζοντα - κατάληξη
Εγω δανειζω μονο σε κοντινους φιλους,οποτε δεν με πειραζει να τα κρατησουν και αρκετο καιρο,αφου ξερω που θα τα βρω.Μονο ενα βιβλιο δεν ξερω που βοσκει.Προκειται για το Ο Ναος του Τρομου του Λαβκραφτ.
Δεν αποφεύγω να δανείζω βιβλία, ούτε και να δανείζομαι αλλά όταν κάνει ο δανειζόμενος καιρό να μου το επιστρέψει στενοχωριέμαι, αν μου το επιστρέψει σε κατάσταση που να μου θυμίζει το πρόσωπό του (σαν τα μούτρα του δηλαδή) εκνευρίζομαι.
Και μια σχετική ιστοριούλα:
Πριν από καιρό όταν είχα διαβάσει το Εκκρεμές του Φουκώ, με είχε ενθουσιάσει και το ίδιο είχε συμβεί και με τον αδερφό μου που τότε ήταν μαθητής λυκείου. Ο αδερφός μου σχολίαζε με πάθος το βιβλίο στο φροντιστήριο που πήγαινε και η μαθηματικός του (και ιδιοκτήτρια του φροντηστιρίου) του το ζήτησε και αυτός της το υποσχέθηκε. Όταν μου το είπε εγώ θύμωσα και του είπα όχι γιατί σκόπευα να το δανείσω σε μια κοπέλα που μου άρεσε
η οποία όμως τα είχε με άλλο τότε αλλά εγώ δεν το ήξερα οπότε καλά να πάθει που δεν το διάβασε μ!
. Η μαθηματικός δεν το τελείωσε ποτέ γιατί την τρόμαζε, όμως το βιβλίο έπεσε στα χέρια του ενός έτους παιδιού της
αν δεν πάρει στα χέρια του ένα βρέφος που δεν μπορεί καλά καλά να περπατήσει ένα βιβλίο 800 σελίδων ποιος θα το πάρει;
και σκίστηκε μια σελίδα. Αυτή είπε στον αδερφό μου ότι μου ζητά συγνώμη όταν του το επέστρεψε και ότι αν ήθελα θα μου αγόραζε ένα καινούριο αντίτυπο. Ο αδερφός μου μου το μετέφερε και του είπα να της πει να μου το πάρει. Δυστυχώς όμως δεν ήταν και πολύ άνετη οικονομικά εκείνη την περίοδο, του υποσχέθηκε όμως ότι σε λίγο καιρό θα το αγοράσει να του το δώσει. Σίγουρα η φράση λίγος καιρός έχει διαφορετική έννοια για τον καθένα μας, όμως από τότε έχουν αλλάξει 6 πρωθυπουργοί στην Ελλάδα...
Πριν λίγο καιρό χάρισα σε έναν ξάδερφό μου μερικά βιβλία (που δεν μου άρεσαν και θα τα έδινα σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο, έτσι κι αλλιώς) και παρότι δεν διαβάζει καθόλου, ήταν ευχαριστημένος με αυτήν μου την κίνηση και συγχρόνως αγχώθηκε για το ότι θα μου τα καθυστερήσει. Βέβαια, εγώ του είπα πως δεν τα θέλω πίσω και να μην αγχώνεται (ούτε κι εγώ να αγχώνομαι) ).
Βέβαια, αν μιλάμε για βιβλία που μ'αρέσουν και θέλω να τα κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου, τότε γίνομαι πολύ πιο σκληρός διαπραγματευτής και δεν δανείζω εύκολα.
Πάντως, έχω καταλήξει ότι δεν πρέπει να δανείζουμε σε μη-βιβλιόφιλους, γιατί δεν έχουν το ίδιο κόλλημα με τα βιβλία όπως κι εμείς - τα θεωρούν κάτι κοινότοπο, χωρίς ιδιαίτερη αξία, με αποτέλεσμα να μην τα σέβονται όπως τους αρμόζει. Από το να αγχωνόμαστε, λοιπόν, καλύτερα να δανείζουμε μόνο σε ανθρώπους που ξέρουμε ότι θα επιδείξουν τον σεβασμό που πρέπει (και στα βιβλία και σε εμάς).
Υπεκφυγές... Αγοράζεις ένα καινούριο αντίτυπο και το δίνεις μαζί με το κατεστραμμένο, αν θέλεις να είσαι σωστός. Δεν περιμένεις απ' τον άλλο να σου πει "ναι, οκ, αγόρασε άλλο". Κι αν έχεις οικονομικές δυσκολίες, απλά το επιστρέφεις και ζητάς συγγνώμη. Δεν προτείνεις να πάρεις άλλο, απλά για να βγεις από τη δύσκολη θέση. Πόσο ενοχλητικές συμπεριφορές.
Και νευριαζω γιατι σκεφτομαι μερικα βιβλια που δανεισα σε 2 φιλες και η μια δεν ξερει που ειναι (αν και εψαξε ολο το σπιτι) και η αλλη εχει μονο το 1 απο τα 2 που της δανεισα.
Και οσο θυμαμαι μια εποχη που δανειζα σε φιλες μου, που δεν ειχαν ξαναδιαβασει βιβλια και ηταν ενθουσιασμενες που εμπαιναν στον κοσμο του βιβλιου.... Τα συγκεκριμενα κοριτσια μου τα επεστρεψαν ολα, αλλα πλεον ειμαι επιφυλακτικη ακομη και μ'αυτες.
Τουλαχιστον να παω να παρω και αυτο το 1 που ειχε σπιτι της η φιλη μου, για να μην χαθει και αυτο..
Πριν από δύο χρόνια δάνεισα στην κολλητή μου ενα βιβλίο. Το βλεπω ανέγγιχτο σχεδόν κάθε φορα που πάω σπίτι της, εδω και μισό χρόνο έχει πιει και μπόλικο χυμό πορτοκάλι το βιβλίο, μετά από ενα ατύχημα όπου ήμουν κ εγω μπροστά... Ε, της το χάρισα :D