Βιβλία που σας απογοήτευσαν

[Λορένα]

Έτυχε να διαβάσετε ποτέ κάποιο βιβλίο που ενώ στην αρχή σας φαινόταν πως θα ήταν ωραίο, σας απογοήτευσε (ξενέρωσε) τελείως, τελικά;

Μια τέτοια εμπειρία, είχα και εγώ, κάποιο καλοκαίρι πριν από 2 περίπου χρόνια, όταν αποφασίσαμε με την ξαδέρφη μου, να διαβάσουμε ένα βιβλίο στην παραλία.

Στην δανειστική βιβλιοθήκη που πήγαμε (δεν ειχε και μεγάλη ποικιλία), το βλέμμα μου έπεσε σε ένα βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλιέντε, το : "Η κόρη της μοίρας". Η συντομη περιγραφή του, με έπεισε πως άξιζε να το διαβάσω, και.. έτσι το πήρα.

Θυμαμαι, πως καθισαμε στην παραλία, και η καθεμιά άρχιζε να διαβάζει το βιβλίο της. Εγω.. σημειωτέον, όταν διαβάζω κάτι, με απορροφά πολύ. Ξεχνώ τον κόσμο γύρω μου, βυθίζομαι στον κόσμο του βιβλίου, και δεν σηκώνω τα μάτια μου, παρά μόνο αν το τελειώσω. Μόνο, που το συγκεκριμένο, είχε 400 και πλέον σελιδες, και με πήρε 3 μεσημέρια περίπου.

Η ιστορία.. είχε ενδιαφέρον, δεν μπορώ να πω. Μιλούσε για την Ελίζα, μια υιοθετημένη κοπέλα, που το έσκασε απο το σπίτι της (και την χώρα της) ψάχνοντας τον αγαπημένο της. Μιλούσε για τις περιπέτειες της, τα άτομα που γνώρισε, και την μάταιη αναζητηση εκεινου.

Λογικά.. φανταζομουν, πως κάποια στιγμή, θα τον συναντουσε! Και.. αν δεν είχαν και την ευτυχή καταληξη (που κάποια υπονοούμενα έριχνε σε αυτό, σε προετοίμαζε!), τουλαχιστον, κάτι θα λέγαν μεταξύ τους. Τόσα χρόνια τον αναζητουσε πια..

Αλλά.. το βιβλίο δεν έλεγε να τελειώσει (ηταν και 400 σελίδες είπαμε), ούτε και οι περιπέτειες της Ελίζας.

Κάποια στιγμη, διαβαζω.. πως η Ελίζα ενημερωθηκε για κάποιον εγκληματία που σκότωσαν οι αρχές, και έχοντας μια αβέβαιη υποψία πως ήταν εκείνος, πηγε να δει το πτώμα του. Και ... όταν το είδε, φώναξε: "ελευθερώθηκα"... γυρίζω την σελίδα (γιατί ήταν στο τέλος της) και... λευκό χαρτί! Καμιά συνέχεια, ούτε καν "τέλος" δεν εγραφε, να καταλαβω, για να μην ψαχνω αδικα, αν κόπηκε καμιά σελίδα. Το ξαναδιαβάζω (όχι ολο, το τέλευταίο κομμάτι μόνο), μήπως δεν πρόσεξα κάτι, και τότε καταλαβα, πως μάλλον ο πεθαμένος, θα ήταν εκείνος που έψαχνε, και που τώρα που τον είδε, θα σταματουσε επιτέλους την μάταιη αναζητηση της.

Μόνο που με απογοητευσε πάρα πολύ! Μεγαλύτερο ξενέρωμα (στην κυριολεξία), δεν το ξαναείχα σε βιβλίο. Ειχα περασει 3 μέρες στην παραλία, ουτε στην θάλασσα, δεν εμπαινα, για να το διαβάσω, και συν το ότι, με ψιλο άρπαξε και ο ήλιος (γιατί ξέχνούσα να βάλω και αντηλιακό) και πέρασα τελικά και μια βόλτα και από το φαρμακείο της περιοχής, εκείνο με αποζημιώσε τελικά, έτσι!

Από τότε.. τέρμα η Ιζαμπέλ Αλιέντε!

 

[Χίμαιρα]

Έτυχε να διαβάσετε ποτέ κάποιο βιβλίο που ενώ στην αρχή σας φαινόταν πως θα ήταν ωραίο, σας απογοήτευσε (ξενέρωσε) τελείως, τελικά;

Σαφώς! Σαφέστατα!
Προσωπικά με απογοήτευσε προς το τέλος το "οι Μάγισσες της Σμύρνης". Ενώ είχε πλοκή τέτοια που αν μη τι άλλο σου ξυπνούσε την περιέργεια, προς το τέλος μου έδωσε την εντύπωση πως απλά βιαζότανε να το τελειώσει.
Πάντως συμβαίνει γενικώς.

Από τότε.. τέρμα η Ιζαμπέλ Αλιέντε!

Συνηθίζω - όταν φυσικά μου αρέσει αρκετά ένας/μία συγγραφέας - να διαβάζω τουλάχιστον ένα δεύτερο βιβλίο του/της για να δω καλύτερα το ύφος και το "δείγμα γραφής" του/της.
Συμβαίνει όμως με τους συγγραφείς που έχουν μεγάλη εργογραφία, να έχουν κάπου εκεί ανάμεσα και κάποια "αποτυχία" ή τέλος πάντων κάποιο έργο που δεν ταιριάζει με τις προτιμήσεις τους αναγνώστη που αρχικά τον διάλεξε διαβάζοντας κάποια άλλα του έργα.
Είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον ένας δημιουργός με μεγάλο συγγραφικό έργο να είναι πάντα ο ίδιος.
Αυτό συνήθως δε σημαίνει πως αποκλείουμε το συγκεκριμένο συγγραφέα - εκτός κι αν τελικά δε μας αρέσει ούτως ή άλλως.

 

[Φαροφύλακας]

Το ξαναδιαβάζω (όχι ολο, το τέλευταίο κομμάτι μόνο), μήπως δεν πρόσεξα κάτι

μα γιατί όχι όλο ξανά απ' την αρχή ώστε να είσαι σίγουρη;!

Καμιά φορά συμβαίνει ένα βιβλίο να μην μας αρέσει επειδή δεν είμαστε στην κατάλληλη ψυχολογία ή για κάποιον άλλον περιστασιακό λόγο. Τις περισσότερες φορές όμως απλά το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι του γούστου μας.

Προσωπικά, είμαι αρκετά ιδιότροπος στις αναγνωστικές επιλογές μου. Εννοώ, πως διαβάζω σχετικά λίγα βιβλία για τα οποία μάλιστα είμαι αρκετά βέβαιος πως είναι του γούστου μου οπότε δύσκολα απογοητεύομαι.

Με μια πρώτη σκέψη θυμάμαι πως με απογοήτευσε το "Η κόντρα" του Σαμαράκη. Αν και το διάβασα πριν δέκα περίπου χρόνια, θυμάμαι ότι παρότι υποτίθεται πως ήταν στο ίδιο στυλ με τις άλλες συλλογές διηγημάτων του, για εμένα του έλειπε παντελώς η πνοή που υπήρχε σ' εκείνες. (Να φανταστώ πως ήταν καρπός πίεσης του εκδότη; !)

Βέβαια η δική σου ιστορία Λορένα είναι πολύ αστεία, ειδικά επειδή το ξενέρωμά σου αφορά στην πλοκή! Την περιέγραψες πολύ όμορφα! Κρίμα που κάηκες κιόλας!

 

[Χρυσηίδα]

Έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τον τίτλο Δρακοψιθύρισμα του Νικόλα Σταύρου. Παρόλο που το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ή εφήβους και παρόλο που πρώτη φορά άκουσα το όνομα του συγγραφέα είπα να το διαβάσω. Ίσως γιατί με έπεισε η περίληψη του οπισθόφυλλου. Και γιατί πολλές φορές έχω πραγματικά ευχαριστηθεί ένα καλό παιδικό βιβλίο.
Το συγκεκριμένο, όμως, ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Στην ουσία πρόκειται για μια απεγνωσμένη προσπάθεια του συγγραφέα να γράψει τον ελληνικό Χάρι Πόττερ ή μάλλον τον ελληνικό Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Δυστυχώς, όμως, παρέμεινε στην προσπάθεια. Το βιβλίο έχει 380 σελίδες και είμαι σίγουρη ότι κανένα παιδί δε θα μπορέσει να το πάει πέρα από τη σελίδα 100.
Είναι ένα βιβλίο στο οποίο δε γίνεται τίποτα. Η πλοκή κολλάει, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων απαράδεκτη, και το υποτιθέμενο φανταστικό στοιχείο μια πραγματική καρικατούρα.
Δε μπορώ να μην απορώ πώς κάποιοι εκδότες αναλαμβάνουν τέτοια βιβλία.

 

[Φαροφύλακας]

Δε μπορώ παρά να μην απορώ πώς κάποιοι εκδότες αναλαμβάνουν τέτοια βιβλία.

Φαντάζομαι πως συχνά το κριτήριο είναι απλά να πουλήσουν!

 

[Πολυξενη]

Δεν θυμαμαι τωρα κατι, αλλάαααα προσεχω να διαβαζω παντα το πισω μερος, την συντομη περιληψη που εχει για να δω τι με περιμενει.

Επισης, δυστυχως, δεν ξεφευγα και ποτε σε ειδη, δεν δοκιμασα κατι περα απο τα γνωστα μονοπατια. κριμα αυτο

 

[Φαροφύλακας]

Δεν θυμαμαι τωρα κατι, αλλάαααα προσεχω να διαβαζω παντα το πισω μερος, την συντομη περιληψη που εχει για να δω τι με περιμενει.

πολύ επίφοβο όμως.. συχνά έχουν εκεί πολύ αποκαλυπιτκές πληροφορίες για την πλοκή.. μερικές φορές μέχρι και το τέλος!!! το ίδιο και με τις ταινίες σε DVD! Τις φοβήθηκε το μάτι μου αυτές τις περιλήψεις! Συνήθως γυρίζω το βιβλίο και διαβάζω φευγαλέα και βιαστικά μοναχά τις δυο-τρεις πρώτες γραμμές της περίληψης.

 

[Εσκιβέλ]

πολύ επίφοβο όμως.. συχνά έχουν εκεί πολύ αποκαλυπιτκές πληροφορίες για την πλοκή.. μερικές φορές μέχρι και το τέλος!!! το ίδιο και με τις ταινίες σε DVD! Τις φοβήθηκε το μάτι μου αυτές τις περιλήψεις! Συνήθως γυρίζω το βιβλίο και διαβάζω φευγαλέα και βιαστικά μοναχά τις δυο-τρεις πρώτες γραμμές της περίληψης.

Το έχω πάθει και εγώ αυτό με μερικά βιβλία....Είναι πολύ απογοητευτικό
Αλλά πως να αγοράσεις ένα βιβλίο χωρίς να διαβάσεις το οπισθόφυλλο;Μερικοί φίλοι μου κοιτούν μονο το εξώφυλλο και τους αρκεί.Τώρα τι καταλαβαίνουν απο αυτό μονο οι ίδιοι ξέρουν....Προσωπικά το βρίσκω επιπόλαιο!

 

[Αντέρωτας]

Το πρωτο "Υφαντο της Φιοναβαρ" (δε διαβασα τα υπολοιπα)

Το βιβλιο περιγραφει πως 3 παιδια απο τον πραγματικο κοσμο μεταφερθηκαν σε ενα αρχετυπικο κοσμο που ειναι ο κεντρικος ολων των αλλων κοσμων

Η διαφωνια μου ειναι στο πως ο συγγραφεας εκανε τα παιδια ετσι σχετικα αβιαστα να δεχτουν την τηλεμεταφορα, αλλα και το ποσο ρηχα αντιμετωπισαν ολα τα καινουργια εβλεπαν.

Εδω οταν πατησαμε στο φεγγαρι το θεωρησαμε ιστορικη στιγμη για την ανθρωποτητα... αν καποιος μου ελεγε οτι το συμπαν και η πραγματικοτητα δεν ειναι αυτο που βλεπω αλλα υπαρχουν και αλλες, και μαλιστα ημουν ο πρωτος που θα πηγαινα σε μια απο αυτες, δε θα ημουν απλος τουριστας εκει, οπως οι πρωταγωνιστες της ιστοριας ;)

Εκτος αυτου οι περιγραφες βιας η φυσικων ελαττωματων ειναι σχεδον σαδιστικες σε αυτο το βιβλιο

 

[Αντέρωτας]

Το έχω πάθει και εγώ αυτό με μερικά βιβλία....Είναι πολύ απογοητευτικό

Εγω ειχα μικρος ενα βιβλιο με ανεκδοτα, απο αυτα που εχουν επικεφαλιδες σε καθε ανεκδοτο

Το κακο ηταν οτι οι επικεφαλιδες εδιναν ολο το ζουμι του ανεκδοτου

 

[Άρης]

Όσο και να φανεί παράξενο ένα διάσημο βιβλίο που με απογοήτευσε είναι το "έγκλημα και τιμωρία".
"Βόγγηξα" για να το τελειώσω! Περίμενα ότι θα είναι βαρύ, αλλά αυτό είναι ασήκωτο.
Είχα δει την ταινία (πολύ παλιότερα) μετά από προτροπή ενός φίλου και μου άρεσε πολύ. Βασικά εγώ περίμενα ότι το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου θα επικέντρωνε στην ψυχολογία του δολοφόνου κατά τη διάρκεια του εγκλήματος - και λίγο πριν λίγο μετά. Αλλά διαβάζοντάς το είδα ότι στο μεγαλύτερο μέρος του δεν αναφερόταν στο έγκλημα αλλά σε άλλα άσχετα.
Τελοσπάντων αφού με το ζόρι το τελείωσα, και αφού είχα πάρει το κολάι:χαχαχα: είπα να διαβάσω και το "Άννα Καρένινα" του Τολστόι. Ε λοιπον μετά την 4η-5η σελίδα έχασα τη μπάλα. Με κάτι δεκαπεντασύλλαβα ονόματα και κάτι τρελές περιγραφές.... αυτό ήτανε, έβαλα μυαλό. Ούτε βότκα δεν ξανάπια

 

[Δροσούλα]

Έτυχε μερικά παρατημένα "παιδικά" βιβλία να τα διαβάσω μεγαλύτερος και να διασκεδάσω. Μικρός διάβαζα πιο αργά και με κούραζαν οι μεγάλες προτάσεις. Η έκταση του βιβλίου είναι σχετική. Έτυχε να αφήσω βιβλία πριν από την 100ή σέλιδα (π.χ. Το θεώρημα του παπαγάλου) και να "ρουφήξω" 800σέλιδα (π.χ. Το Όνομα του Ρόδου [Προτού δω την ταινία]). Ύστερα από ανάγνωση κριτικών και προτροπές τρίτων επιχείρησα να τα ξαναρχίσω, αλλά μάταια. Μάλλον πρέπει να ωριμάσω περισσότερο σ' αυτόν τον τρόπο γραψίματος. Αρκετοί σύγχρονοι συγγραφείς προσαρμόζονται αφαιρώντας φιλοσοφία και λογοτεχνικές περιγραφές και προσθέτοντας διαλόγους για να γίνει πιο γοργή την εξέλιξη του έργου και να τα κάνουν πιο "εύπεπτα". Μου άρεσαν αρκετά από αυτά, διαβάζονται γρήγορα, αλλά πιάνουν χώρο στη βιβλιοθήκη και σπάνια ξαναδιαβάζονται γιατί ξέρεις το τέλος.

 

[Φαροφύλακας]

Όσο και να φανεί παράξενο ένα διάσημο βιβλίο που με απογοήτευσε είναι το "έγκλημα και τιμωρία".
"Βόγγηξα" για να το τελειώσω! Περίμενα ότι θα είναι βαρύ, αλλά αυτό είναι ασήκωτο.
[....]
Τελοσπάντων αφού με το ζόρι το τελείωσα, και αφού είχα πάρει το κολάι:χαχαχα: είπα να διαβάσω και το "Άννα Καρένινα" του Τολστόι. Ε λοιπον μετά την 4η-5η σελίδα έχασα τη μπάλα. Με κάτι δεκαπεντασύλλαβα ονόματα και κάτι τρελές περιγραφές.... αυτό ήτανε, έβαλα μυαλό. Ούτε βότκα δεν ξανάπια

Νομίζω πως απλά δεν σου πάει η κλασική ρώσικη λογοτεχνία η οποία είναι ακριβώς έτσι: άκρως αναλυτική και περιγραφική κι έχει και τον σκόπελο των ονομάτων για τον άμαθο κι έτσι ο ίδιος άνθρωπος αποκαλείται την μία Στιεπάν Αρκάντιγιεβιτς, την άλλη Στίβα και την παράλλη Αμπλόνσκη (το συγκεκριμένο όνομα από την Καριένινα που δεν πάλεψες ) πράγμα που σίγουρα απαιτεί μια εξοικείωση.

Πολύς κόσμος έχει εκφράσει επιφυλάξεις για την ρώσικη λογοτεχνία κι άλλος κόσμος την θεωρεί άψογη. Εγώ ανήκω στην δεύτερη ομάδα

Συμπτωματικά σήμερα τελείωσα την "Άννα Καριένινα" την οποία θεωρώ ένα πολύ δυνατό έργο και σκοπεύω να ανοίξω γι’ αυτήν ένα νήμα κι όσο για το "Έγκλημα και Τιμωρία" αποτελεί ένα πολύ αγαπημένο βιβλίο από έναν πολύ αγαπημένο συγγραφέα!

Όμως τα είπαμε αυτά: περί ορέξεως.... Ντοστογιέφσκη!

 

[Αμοντιλιάδο]

Ούτε βότκα δεν ξανάπια

χαχαχαχαχα!!Τσάι από σαμοβάρι τουλάχιστον ήπιες;;;

 

[Άρης]

Φαροφύλακα είναι και η χρονική περίοδος που διαβάζεις ένα βιβλίο. Το "έγκλημα και τιμωρία" το διάβασα πριν από 2 χρόνια. Αν το διάβαζα πριν από 10 χρόνια (που ήμουνα σε άλλη φάση) μάλλον θα μου άρεσε. Το ίδιο και για το "Άννα Καρέννινα".
Πάντως συμφωνώ μαζί σου ότι η ρωσική λογοτεχνία πρέπει να είναι αξιόλογη, και ας μην είναι το στυλ μου. Γιατί το "έγκλημα και τιμωρία" παρόλα αυτά μου "έμεινε".

 

[Ιαβερης]

Το χειροτερο βιβλιο που διαβασατε ποτε

Λοιπον,εχουμε πει χιλιαδες και χιλιαδες φορες ποια βιβλια αγαπαμε περισσοτερο,ποια μας ενεπνευσαν πιο πολυ,ποια μας ενθουσιασαν κλπ,αλλα δεν εχουμε πει(νομιζω δηλαδη.Φαρε αν κανω λαθος διορθωσε με) ποιο/ποια ειναι τα βιβλια που μας αρεσαν λιγοτερο.Αν εχετε ξανασυζητησει αυτο το θεμα μην απαντατε απλα παραπεμψτε με στην αναλογη αναρτησ να πω κι εγω την γνωμη μου,αν οχι θα ηθελα πολυ να μαθω ποιο αναγνωσμα σας δυσαρεστησε περισσοτερο.
Θα ξεκινησω εγω.Πριν καιρο,ακομα λυκειο πηγαινα,διαβασα ενα βιβλιο "Το κοριτσι της διπλανης πορτας" ενος παναγνωστου αμερικανου συγγραφεα,του οποιου το ονομα δεν συγκρατησα(ευτυχως).Επειδη δεν θυμαμαι ακριβως με λεπτομερειες το στορυ,θα σας το πω πολυ περιληπτικα.Το βιβλιο αφηγειται,λοιπον,την ιστορια ενος 15χρονου κοριτσιου(ορφανου αν θυμαμαι καλα) το οποιο πηγαινει να ζησει στη θεια του η οποια ειχε 2 ή 3 γιους στην ιδια περιπου ηλικια.στην αρχη ολα καλα,συμπεριφορα αψογη εκ μερους των συγγενων,αλλα στην πορεια το κοριτσι αυτο μετατρεπεται σε Σταχτοπουτα.Γινεται η υπηρετρια του σπιτιου,αλλα αυτο δεν ειναι το χειροτερο.Τα αγορια αρχιζουν να την ξεφτιλιζουν με καθε τροπο με την συναινεση της μανας τους φυσικα.Και η λιστα με τους εξευτιλισμους ειναι ποοολυ μεγαλη...την κλειδωνουν μες στο υπογειο,την αφηνουν χωρις φαγητο,χωρις νερο,βρωμικη,σβηνουν τσιγαρα πανω στο κορμι της,την κουρευουν,ασελγουν πανω της οπως και οποτε θελουν και το κερασακι της διαστροφικης τουρτας ηταν οταν την αναγκασαν να φαει περριτωματα σκυλου(συγγνωμη για αυτη την αηδιαστικη λεπτομερεια).και δε φτανει αυτο,σε λιγο καιρο,τα αγορια φωναζουν και φιλους τους απο το σχολειο για να "διακεδασουν" μαζι.κι αυτο το βιολι συνεχιστηκε μεχρι που η κοπελα αυτη πεθανε και λυτρωθηκε κατ'αυτον τον τροπο.
λοιπον,παιδια το βιβλιο αυτο το διαβασα μεσα σε λιγες ωρες(ηταν και σχετικα μικρο) και το τελειωσα μονο και μονο για να δω τι θα απογινει η κοπελα.πολυ σκληρη ιστορια,ωμα,μα τελειως ωμα γραμμενη με σοκαριστικες λεπτομερεις περιγραφες και γενικα οτι χειροτερο εχω διαβασει.χωρις υπερβολη για μερες μου ειχε χαλασει η διαθεση,το τι βρισιες εριξα εκεινο το διαστημα δεν περιγραφεται!αν δεν ηταν το βιβλιο της δημοτικης βιβλιοθηκης θα το ειχα καψει σιγουρα...πολυ αρρωστη ιστορια πραγματικα..θυμαμαι οταν ξαναπηγα στη βιβλιοθηκη αργοτερα,εψαχνα το συγκεκριμενο βιβλιο και μολις το βρηκα το πηρα και το'κρυψα στα βιβλια ιατρικης(τα οποια ηταν απο τα πιο σκονισμενα,αρα και πιο ενεπιθυμητα).ελπιζω λιγοι να το εχουν διαβασει μετα απο μενα,πραγματικα δεν αξιζει τον κοπο,πολυ διεστραμμενη ιστορια...

 

[Νηρηιδα]

Προσωπικα δεν το εχω διαβασει αλλα οι ωμες-φανταστικες- ιστοριες δεν ειναι κατι που με ενοχλει, στην πραγματικοτητα δυστυχως συμβαινουν σε ιδιο και χειροτερο βαθμο.Αλλα γουστα ειναι αυτα.
Βασικα ποσταρω να σε ρωτησω, το οτι δεν σου αρεσε το καταλαβαινω αλλα δεν μπορω να καταλαβω γιατι σε εκανε να μη θελεις να το διαβασουν αλλοι και να το κρυψεις;

 

[Ειφφελ]

Δεν είχα καταλάβει τίποτα, του Ντε Σιλβα Ντιεγκο Πραγματικά μόλις το τελείωσα ένιωσα οτι έχασα το χρόνο μου.

 

[Δήμητρααα]

Λοιπον..σιγουρα εχω διαβασει και χειροτερα οταν ημουν παιδι αλλα δεν τα θυμαμαι.Απαυτα που διαβασα ως πιο μεγαλη και θυμαμαι:
Τα βιβλια του Salvatore-Forgotten Realms.Τα πιο κακογραμμενα βιβλια που διαβαζα-μην με ρωτατε γιατι ακριβως, απλα ειναι λιγο εθιστικα και δυσκολο να ξεκολλησεις.>_>

Ulysses-James Joyce Δεν γραφτηκε για να διαβαστει.Απλα πραγματα.

Η Ιστορια του Ματιου-Bataille-Και καλα τωρα οτι γραφει μεσα αυτο το βιβλιο παραπεμπει σε συμβολισμους και φιλοσοφια-φιλοσοφος ηταν ο Bataille.Ειναι το πιο διεστραμενο βιβλιο που εχω διαβασει-τυφλα να χει ο Sade,και η εκδοση της Αγρας ετσι που ειναι καλοτυπωμενη και εικονογραφημενη βοηθαει να σου περασει ακομα καλυτερα ..το νοημα του συγγραφεα.
Επιτηδες βεβαια το πηρα το βιβλιο για να δω γιατι τον εχουν σε τοση μεγαλη υποληψη τον Bataille.Ακομα δεν εχω καταλαβει.

Εχω διαβασει και πολλες ακομα βλακειες αλλα αυτα τα τρια,για διαφορετικους λογους το καθενα,ειναι τα χειροτερα μου.

 

[Φεγγαρενια]

Αυτό που θα αναφέρω, δεν θα τολμούσα να πω οτι με απογοήτευσε, αλλά μάλον απογοητεύτηκα εγω η ίδια που δεν μπόρεσα να το προχωρήσω πέρα απο 30 σελίδες. Μάλον δεν είχα ωριμάσει για ένα τέτοιο είδος γραφής και δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου. Θα δοκιμάσω λίαν συντόμως, να διαβάσω ξανά ύστερα απο 5 χρόνια που στέκει κάπου στα ράφια μου. Αναφέρομαι στο Μικρά Αγγλία της Καρυστιάνη.


Δεύτερον, μου είχε χαρίσει μια φίλη ένα βιβλίο και το πήρα να το διαβάσω. Ήταν το Κάτι τέτοιες νύχτες δεν θυμάμαι ποιανής, ήταν μια Ελληνίδα συγγραφέας. Είχα φτάσει στη μέση και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι είναι οτι αναμασούσε τα ίδια και τα ίδια απλά για να γεμίσει σελίδες. Απορώ πως ένας σοβαρός εκδοτικός οικος, εξέδωσε τέτοιο απαράδεκτο-για μένα- βιβλίο.