Δεν έχω διάθεση να μαλώσω, έτσι;
Νομίζω όμως πως ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να με έχει απογοητεύσει κάποιο βιβλίο, όποιο κι αν είναι αυτό. Η συνολική μου γνώμη είναι πως το "Έγκλημα και Τιμωρία", αν και είναι μεγαλειώδες στη σύλληψη, έχει δηλαδή εκείνο που ο Ανώνυμος - Διονύσιος Λογγίνος αποκαλεί στο "Περί Ύψους" με τον όρο "υψηλά διανοήματα", από τεχνικής άποψης δεν ολοκληρώνεται σωστά. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως το έργο είναι άνισο.
Τώρα, για να γίνεται κουβέντα, όποιος δεν ξέρει πως ο Νίτσε έγραψε τα περισσότερα από όσα έγραψε αφού πρώτα διάβασε συγκεκριμένα το "Έγκλημα και Τιμωρία", δείχνει πως δεν ξέρει και πολλά για το Νίτσε κι ας λέει. Ο Ντοστογεφσκι αποτέλεσε σημαντική έμπνευση για το Νίτσε. Το πνεύμα του Ντοστογέφσκι γενικά δεν ταιριάζει με εκείνο του Νίτσε, ταιριάζει όμως το πνεύμα του Ρασκόλνικοβ (πριν αποφασίσει να ομολογήσει). Κάπου στη "Γενεαλογία της Ηθικής" των εκδόσεων "Νησίδες" γράφει κάποιες σχετικές πληροφορίες (δεν το έχω τώρα μπροστά μου).
Όσον αφορά την ερώτηση "ποιος είναι ο λόγος που ο φοιτητής διέπραξε το έγκλημα", η απάντηση είναι απλή: δε διαπράχθηκε κανένα έγκλημα, όλα έγιναν στην πλοκή ενός μυθιστορήματος. Το κίνητρο του Ρασκόλνικοβ είναι αυτό που λέει το βιβλίο: ήθελε να αποδείξει μια συγκεκριμένη φιλοσοφική θεωρία. Στην πραγματική ζωή, αυτό είναι ασήμαντη αφορμή για να κάνεις ένα τέτοιο φόνο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε επ' αυτού.
Όσον αφορά τα ομηρικά έπη (που δεν είναι το θέμα μας, άσχετα αν τα ανέφερα, γιατί δεν είπα πως με απογοήτευσαν, μιλημένα ξηγημένα), όσον αφορά τις ατυχείς στιγμές τους λοιπόν, όταν @Πίκο Απίκο τα πιάσεις και τα διαβάσεις, θα τις δεις κι εσύ. Αν θες ένα παράδειγμα, ασυναρτησίες μέσα σε μία σελίδα λέει ο Τηλέμαχος όταν συμβουλεύει τη μάνα του - βρες το χωρίο, θα δεις πως έχω δίκιο, ο ραψωδός ήταν πιωμένος.
