Βιβλιοφιλικά μ' αρέσει δεν μ' αρέσει

[ΚρίτωνΓ]

Βιβλιοφαγικά "μου αρέσει"- "δεν μου αρέσει"
Μου αρέσει αν μπαίνω στο βιβλιοπωλείο. Να μυρίζω, να ψηλαφώ, να περιεργάζομαι το βιβλίο.
Δεν μου αρέσει η ιντερνετική παραγγελία (αλλά εκ των συνθηκών τη συνηθίζω πια).
Μου αρέσει το δικό μου βιβλίο. Δεν μου αρέσει να δανείζω και να δανείζομαι.
Μου αρέσει να αναζητώ, δεν μου αρέσει να μου το τρίβει στη μούρη η διαφήμιση (ευπώλητο /αυτό που όλοι περιμέναμε κλπ).
Μου αρέσει να υπηρετεί η αφήγηση την πλοκή - δεν μου αρέσει ο "αφηγηματικός αυνανισμός" για να δείξουμε "πόσο περίτεχνοι και ικανοί αφηγηματικά είμαστε".
Μου αρέσει να διαβάζω και να "χάνομαι", δεν μου αρέσει να διαβάζω και να "αγωνίζομαι".
(να δείτε που θα σκεφτώ και άλλα).

 

[Πεταλούδα]

Μου αρέσει όποτε πήγαινα (υπομονή και και θα ξαναπάμε) στο βιβλιοπωλείο να πάρω συγκεκριμένα βιβλία, έφευγα με παραπάνω από αυτά που είχα προγραμματίσει. Πόσο μου λείπει το shopping therapy του βιβλιοπωλείου..

 

[Ασάρα]

Δεν μου αρέσει όταν σε βιβλίο οι παραπομπές αντί να είναι στο κάτω μέρος της σελίδας είναι στο πίσω μέρος του βιβλίου. Αυτό το πισωγύρισμα δεν το αντέχω.

 

[ΚρίτωνΓ]

(Μπράβο Ασάρα) - σχετικό.
Δεν μου αρέσει να χάνω τη σελίδα / παράγραφο που το άφησα.
Μου αρέσει να χρησιμοποιώ σελιδοδείκτη την απόδειξη, το εισιτήριο του καλοκαιρινού πλοίου, τα χαρτάκι-σκουπιδάκι που πέτυχα τυχαία. Δεν μου αρέσει να τσακίζω τα φύλλα.

 

[Βασίλισσα]

Μου άρεσε πολύ όταν πήγαινα στις συναντήσεις του Gutenberg που ένιωθα σαν να πηγαίνω σε κάποια κρυφή συνάντηση και μάθαινα πράγματα που ο άλλος κόσμος δεν ήξερε. (Ονειροπόλα nevermind).
Δεν μου αρέσει που πήρα κάποια βιβλία από εφημερίδα και μου καταστράφηκαν με το πρώτο άνοιγμα... Εγώ τα βιβλία μου τα ανοίγω και τα τσακίζω αν θέλω... δικά μου είναι... δεν θα τα δώσω. Έχω σκόρπιες σελίδες από βιβλία... δεν βαριέσαι; τα κάνω φωτογραφίες.

 

[Λίλιθ]

Μου άρεσε πιο παλιά που στα βιβλιοπωλεία έγραφαν την τιμή του βιβλίου στη πρώτη σελίδα με μολύβι. Δεν μου αρέσει να κολλάνε την τιμή στο κέντρο του μπροστινού εξώφυλλου.

 

[Χρυσένια]

Μου αρεσει ο βιβλιοπωλης να ειναι συζητήσιμος , να μου προτεινει , να μου πει, τί εχει διαβασει απο τα καινουργια κλπ.
Μου εχει τυχει σε μεγαλο βιβλιοπωλειο χωρις να εχουμε πει κουβεντα, να ερθει ο τυπάς μαλλιάς, σκουλαρικάς και να μου δωσει στα χερια δυο βιβλια.
Μου λεει "αυτα θα παρεις!". Και εγω ετσι απλα υπεκυψα και βγηκαν διαμαντάκια!
Μου αρεσει να ανεβαινω στην σκαλα, που εχουν, και να ψαχνω τα πανω-πανω ραφια.
Αισθανομαι ενας Γιγαντας που ειναι ώρα να μεταλλαχθεί σε Υπερήρωα!
Μου αρεσουν οι σελιδοδείκτες-μαγνητες με τις εξυπνες φρασουλες τους.
Μου αρεσουν οι αφιερωσεις στην πρωτη σελιδα , οταν προκειται για δωρο.
Ειναι αμαρτημα να κανεις δωρο βιβλιο και να μην γραψεις κάτι ουσιαστικό και κιούτικο στο κενό φυλλο.
Μου αρεσουν τα βιβλια με ιστορικα στοιχεια και ψυχογραφικές προεκτάσεις.
Μου αρεσει να μυριζουν θαλασσα και αντηλιακο το καλοκαιρι και που φαινονται λιγο ταλαιπωρημενα επειδη τα αφηνω πανω στην αμμο, τα βαζω πανω στην πετσετα κλπ.
Μου αρεσει καθε φορα , που λεω σε φιλους "ΠΡΕΠΕΙ να το διαβασεις!" με υφος, που θυμιζει διαταγη , εκεινοι αναντίρρητα να υπακούουν....
Γιατι δε σηκωνω και πολλα πολλα!

 

[Μαρινέττα]

Μου αρέσει να ανακαλύπτω συγγραφείς, και να ενθουσιάζομαι με τα βιβλία τους , από χώρες πολύ διαφορετικές από την Ελλάδα.

 

[Τσίου]

Αυτό το πισωγύρισμα δεν το αντέχω.

Πόσο ανακουφιστικό οι σημειώσεις να βρίσκονται στην ίδια σελίδα.
Δεν μου αρέσουν τα σπόιλερς στις κριτικές. Είδα, χωρίς να το θέλω, κριτική αγαπημένου μου βιβλίου με αποκάλυψη-ξεβράκωμα πλοκής από την 1η πρόταση του κειμένου. Χιλιάδες άτομα είναι προσεκτικά στην διατύπωση ή προειδοποιούν με *spoilers ahead*, αλλά βρέθηκε ένας να κάνει τον έξυπνο, γιατί έτσι.
(Ακολουθεί "δεν μου αρέσει" σχετικό με το romance genre, οπότε θα είμαι 100% Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει) Δεν μου αρέσει που η KA δεν αναφέρει στις επιρροές της την DP. Μου κάνει εντύπωση που δεν έχω βρει κάποιον να το αναφέρει. Υποψιάζομαι τους λόγους που η KA κάνει φιγούρα χωρίς να αναφέρει τα ξένα κόλλυβα, και έχω σπαστεί.

 

[Τσίου]

Ωπ. Πάλι εγώ.
Δεν μου αρέσει όταν συγγραφείς βαθμολογούν τα βιβλία τους στο goodreads. Καταλαβαίνω για ποιον λόγο γίνεται, θέλουν τα "παιδιά" τους να έχουν επιτυχία, και γι' αυτό ένα δίκιο τους το δίνω (έχω μαλακώσει πάααρα πολύ, κάποιος να μου ελέγξει τη θερμοκρασία), αλλά δεν μου αρέσει, δεν το βρίσκω σωστό. Αντιθέτως, όταν δεν βλέπω βαθμολογία από συγγραφέα η πρώτη μου αντίδραση είναι να βάλω το βιβλίο στη λίστα για να το αγοράσω.
Μου αρέσει που ο Τζον Πάτζετ (Jon Padgett) μπήκε στον κόπο να μου στείλει αίτημα φιλίας με ένα απλό κείμενο γραμμένο στα ελληνικά. Μάρκετινγκ ξεμάρκετινγκ, δεν με νοιάζει. Είδα το αίτημα, συνήλθα από το μικρό εγκεφαλικό, διαβάζω το κείμενο, και αυτό ήταν (Φήμες λένε ότι με πήραν σηκωτή από την καρέκλα, και αφού είδαν ότι αναπνέω ακόμη, είπαν: τι ατυχία είναι αυτή, και μου έκαναν αέρα μισή ώρα).
Μου αρέσει όταν ο συγγραφέας χειρίζεται με μαεστρία θέματα που με απωθούν, και έτσι αντί να πετάξω το βιβλίο από το παράθυρο, συνεχίζω αχόρταγα την ανάγνωση.

 

[Βασίλισσα]

@Τσίου Η εαυτοκριτική μου θυμίζει τα πόστ μερικών στο φβ που ανεβάζουν μια εικόνα και κάνουν στον εαυτό τους like... σου λέει δεν μπορεί, θα παρασυρθούν και θα μου κάνουν και άλλοι.

 

[Χρυσόστομος]

Δεν μου αρέσει όταν συγγραφείς βαθμολογούν τα βιβλία τους στο goodreads.

Αυτο Τσιου μου έχει κάνει και εμένα αρνητική εντυπωση. Μα βαθμολογεις τωρα εσυ ο ίδιος το βιβλίο σου και του βαζεις και πεντε αστερακια; Θα λαβει τωρα κανενας σοβαρα υπόψη του την δικη σου βαθμολογία για το βιβλίο σου; Ασε να το βαθμολογησει κάνας αλλος.

 

[Τσίου]

@Βασίλισσα ήξερα την έκφραση (πχ σε λίγο θα κάνει και λαικ στον εαυτό του) αλλά δεν ήξερα ότι ισχύει
@Χρυσόστομος όπως τα λες είναι.
Αντε, ανεβάζεις λίγο τη βαθμολογία, και τι μ' αυτό;

 

[Νιικος]

μου άρεσε πάρα πολύ το Τσερνομπιλ της Αλεξίεβιτς,με ενθουσίασε και με εντυπωσίασε ο γλαφυρός και άμεσος τρόπος γραφής της,
με έκανε,κατά ένα περίεργο τρόπο,να αισθάνομαι ότι διάβαζα γράμματα που απευθύνονταν σε μένα προσωπικά

δε μου άρεσε Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου ή έστω δε μου έκανε εντύπωση

τίποτα το μεμπτό βέβαια,απλά με παραξένεψε μιας και έχει το ίδιο στυλ και το θέμα με ενδιέφερε εξίσου
άβυσσος η ψυχή του αναγνώστη..

 

[ΚρίτωνΓ]

Μου αρέσει ο έξυπνος, σπιρτόζικος, ευρηματικός λόγος (τρόπος γραφής).
Δεν μου αρέσει η πρόταση να είναι σε μέγεθος παραγράφου, όπου όταν την τελειώνεις ψάχνεις να βρεις που ξεκίνησε. Που την διαβάζεις τρεις τέσσερις φορές για να καταλάβεις τη σύνταξη. Δεν μου αρέσει η γραφή να μην έχει κεφάλαια, ενότητες, παραγράφους, αλλά να είναι ένα ενιαίο μακρύ σκουλήκι. Θέλω να ξέρω ότι θα διαβάσω, θα διακόψω επειδή πρέπει (ή επειδή θέλω) και θα βρω εύκολα που το άφησα - όχι να ψάχνω το ομογενές χάος μιας σελίδας χωρίς παραγράφους.

 

[Βιβλιοπόντικας]

@ΚρίτωνΓ Μόλις μου θύμησες μια πρόταση στο μυθιστόρημα του Χούλιο Κορτάσαρ ''Κουτσό'' (πολυαγαπημένο βιβλίο) που έχει το μέγεθος τριών ολόκληρων σελίδων.
Επίσης μου θύμησες το βιβλίο του Στίβεν Κινγκ ''Κούτζο'', το οποίο είναι ένα ενιαίο κείμενο που δεν έχει χωριστεί σε κεφάλαια ή μέρη, αλλά σε κομματάκια που σηματοδοτούνται από μικρά κενά ανάμεσα στις παραγράφους. Αν θυμάμαι καλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Κινγκ έγραψε το βιβλίο σε μια περίοδο όπου έκανε κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ, πράγμα που τον ωθούσε σε τέτοια συγγραφικά εγχειρήματα. Ο ίδιος μάλιστα έχει πει ότι δεν θυμάται καθόλου τη συγγραφή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος.

 

[Ιαβερης]

Θα συμφωνήσω με τον @ΚρίτωνΓ για τις μεγάλες προτάσεις καθώς κι εγώ δυσκολεύομαι να ακολουθήσω την αφήγηση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δύσκολα θα διαβάσω Τζοϋς και Σαραμάγκου , δέχομαι μια ανάγνωση να είναι απαιτητική όχι όμως βασανιστική όπως συμβαίνει με τους συγγραφείς που ανέφερα.
Κάτι που δεν μου αρέσει σε πολλές εκδόσεις είναι όταν στο οπισθόφυλλο δεν δίνεται κανένα στοιχείο για την υπόθεση του βιβλίου. Θυμάμαι παλιά, αρχές γυμνασίου εποχή, που στη σχολική βιβλιοθήκη έπιανα στα χέρια μου πολλές φορές Το Όνομα του Ρόδου αλλά διαβάζοντας το οπισθόφυλλο ποτέ δεν μου έκανε το μεγάλο κλικ που λένε να το πάρω και να το διαβάσω καθώς η περιγραφή ήταν πολύ αφηρημένη και δεν μπορούσα να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Αργότερα όταν ήμουν σε ένα βιντεοκλάμπ έπεσα στην ομώνυμη ταινία και στο πίσω μέρος του dvd διάβασα τη περίληψη του έργου και λέω εδώ είμαστε. Με ιντρίγκαρε η υπόθεση, άφησα το dvd στο ράφι και μόλις βρήκα ευκαιρία διάβασα το βιβλίο.

 

[Χρυσόστομος]

Μιας που ειπατε για μεγαλες προτασεις θυμηθηκα μια προταση του Τζοναθαν Κοου απο την Λεσχη των τιποτενιων (πρεπει να το εχω ξανα αναφερει εδω μεσα) που ηταν καμια σαρανταριά σελίδες!!

 

[ΚρίτωνΓ]

θυμηθηκα μια προταση του Τζοναθαν Κοου απο την Λεσχη των τιποτενιων που ηταν καμια σαρανταριά σελίδες!!

Ναι, ναι σε μια συνέντευξή του είχε πει πως του είχε χαλάσει το πλήκτρο της τελείας. Το αποκατέστησε το πρόβλημα όταν άλλαξε πληκτρολόγιο (τέλη του 90 ήταν και πιο ακριβά).

 

[Αντίβαρο]

@Ιαβερης πρόσφατα που διάβασα το "πουτάνες φόνισσες" θυμάμαι που μου έκανε εντύπωση ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί απλές, κοφτές και κατανοητές προτάσεις. Ό,τι πρέπει για σένα! Αν και κάπου είχες αναφέρει ότι έχεις διαβάσει Μπολάνιο. Αλήθεια... και στα άλλα του βιβλία χρησιμοποιεί το ίδιο στυλ γραφής;