Δεν μου αρέσει όταν κάποιοι γίνονται αυτόκλητοι ελεγκτές των αγορών και των βιβλιοθηκών μου!
Η (ανούσια) φλυαρία (γιατί υπάρχει και ουσιώδης;;;), είναι ένας (ή ίσως ο μόνος) από τους λόγους που αποφεύγω την "κλασική" λογοτεχνία της περιόδου και ειδικά τους Γάλλους (και σε ένα βαθμό τους Εγγλέζους). Οι Ρώσοι (Τολστόι, Ντοστογιέφσκι) ξεφεύγουν από αυτό το μοτίβο και γι αυτό μου αρέσουν απείρως περισσότερο.Εξαιρετικό βιβλίο, αλλά σε πολλά σημεία αναρωτιέσαι πόσο από τα μαλλιά τραβούσε τους μονολόγους και τα άσχετα για να βγει το βδομαδιάτικο στο word counting (σε 140αρια μέρη εάν δεν απατώμαι, καριέρα ολόκληρη).
Στο unabridged Les Miserables, που το έπιασα δίχως να ξέρω τι παίζει, όταν άρχισε τα άσχετα με τους Ναπολεόντειους ειλικρινά νόμιζα ότι το αρχείο ήταν ελαττωματικό και σελίδες άλλου βιβλίου συγχωνεύτηκαν/corrupted με το αρχείο.
Στο Μεγάλες Προσδοκίες, το οποίο επίσης ήταν το αυθεντικό ebook δίχως κοψίματα, το άφησα επειδή είχα βαρεθεί να διαβάζω τους δίχως σημασίας διαλόγους για να γεμίζουν οι σελίδες.
Ευτυχώς οι συγγραφείς του 20ο αιώνα σταμάτησαν.
Εδώ δεν συμφωνώ.Δεν αντέχω τους φλύαρους ανθρώπους (που σου λένε άπειρα άκυρα πράγματα), γιατί να θέλω να το υποστώ σε γραπτό λόγο;
Κανονικά, θα επρεπε να μεταφερω κι εγω την παρουσα απάντηση στα εφημερα, μιας και θα ξεφυγω, αλλά, για να δεις, δεν θα το κάνω!Η (ανούσια) φλυαρία (γιατί υπάρχει και ουσιώδης;;;), είναι ένας (ή ίσως ο μόνος) από τους λόγους που αποφεύγω την "κλασική" λογοτεχνία της περιόδου και ειδικά τους Γάλλους (και σε ένα βαθμό τους Εγγλέζους). Οι Ρώσοι (Τολστόι, Ντοστογιέφσκι) ξεφεύγουν από αυτό το μοτίβο και γι αυτό μου αρέσουν απείρως περισσότερο.
Να κλεισεις το βιβλίο. Προσωπικά, αυτό που βρισκω απιστευτα βαρετο ειναι οι περιγραφες. Οχι μόνο δνε τις αντεχω, μου προκαλουν εντονο εκνευρισμό και αναθεμα αν συγκρατώ τιποτε απο όσα εχω διαβασειστο διάβασμα τι μπορείς να κάνεις;