Ὁ Γλωσσικὸς Αφελληνισμός,
Πέραν τοῦ μισοξενισμοῦ καὶ τῆς υποτελείας
του Γιάννη Μ. Καλλιόρη
(Ἁρμός, 1993)
Είναι ένα βιβλίο το οποίο αγόρασα και διάβασα πριν δεκαπέντε χρόνια και συγκεκριμένα το 1993. Αναφέρεται ακριβώς στην καταλυτική εισροή ξενισμών στα σύγχρονα ελληνικά και αποτελεί μια επιστημονική και πολύ αναλυτική μελέτη επάνω στο συγκεκριμένο φαινόμενο.
Διαβάζεται, πιστεύω, ευχάριστα από κάποιον που έχει ενδιαφέρον για την γλώσσα και την γλωσσολογία· έτσι ευχάριστα θυμάμαι να το διαβάζω κι εγώ και προσωπικά μοιράζομαι κατά πολύ τις απόψεις του συγγραφέα.
Επίσης πολύ καλό βιβλίο του ιδίου είναι το:
Ἓνας Ἣρωας κατ’ εἰκόνα μας
Περιδιάβαση στὸν «καθημερινὸ ἀμοραλισμὸ»
του Γιάννη Μ. Καλλιόρη
(Ἁρμός, 1994)
Με αφορμή το μυθιστόρημα του Κ. Μουρσελά "Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά" το οποίο γνώριζε μεγάλη δόξα εκείνον τον καιρό ως βιβλίο και ως τηλεοπτική σειρά στην Ελλάδα, ο Καλιόρης ξεκινά μια περιδιάβαση στον αμοραλισμό της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας με οξεία όραση και αναλυτική σκέψη σε ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Κάποτε έβλεπα την σύνθετη γλώσσα του Καλιόρη σαν ατού, σήμερα έχω αλλάξει άποψη. Πιστεύω πως κι οι πιο σύνθετες σκέψεις πρέπει να επικοινωνούνται μέσα από απλή, διάφανη γλώσσα.
Πέραν τοῦ μισοξενισμοῦ καὶ τῆς υποτελείας
του Γιάννη Μ. Καλλιόρη
(Ἁρμός, 1993)
Είναι ένα βιβλίο το οποίο αγόρασα και διάβασα πριν δεκαπέντε χρόνια και συγκεκριμένα το 1993. Αναφέρεται ακριβώς στην καταλυτική εισροή ξενισμών στα σύγχρονα ελληνικά και αποτελεί μια επιστημονική και πολύ αναλυτική μελέτη επάνω στο συγκεκριμένο φαινόμενο.
Διαβάζεται, πιστεύω, ευχάριστα από κάποιον που έχει ενδιαφέρον για την γλώσσα και την γλωσσολογία· έτσι ευχάριστα θυμάμαι να το διαβάζω κι εγώ και προσωπικά μοιράζομαι κατά πολύ τις απόψεις του συγγραφέα.
Επίσης πολύ καλό βιβλίο του ιδίου είναι το:
Ἓνας Ἣρωας κατ’ εἰκόνα μας
Περιδιάβαση στὸν «καθημερινὸ ἀμοραλισμὸ»
του Γιάννη Μ. Καλλιόρη
(Ἁρμός, 1994)
Με αφορμή το μυθιστόρημα του Κ. Μουρσελά "Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά" το οποίο γνώριζε μεγάλη δόξα εκείνον τον καιρό ως βιβλίο και ως τηλεοπτική σειρά στην Ελλάδα, ο Καλιόρης ξεκινά μια περιδιάβαση στον αμοραλισμό της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας με οξεία όραση και αναλυτική σκέψη σε ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Κάποτε έβλεπα την σύνθετη γλώσσα του Καλιόρη σαν ατού, σήμερα έχω αλλάξει άποψη. Πιστεύω πως κι οι πιο σύνθετες σκέψεις πρέπει να επικοινωνούνται μέσα από απλή, διάφανη γλώσσα.
Last edited by a moderator: