Εσύ τα Δικαιώματά σου και οι άλλοι
στην Οικογένεια, στη Δουλειά, στον Έρωτα, στην Παρέα.
Γιώργου Πιντέρη, PH. D. Ψυχολόγου
Ξεκινώ από την εισαγωγή για να τοποθετήσω το θέμα δηλαδή για τα δικαιώματά μας κ ποιος έχει την ευθύνη της υπεράσπισή τους.
«Εισαγωγή
Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το φύλο και την ηλικία, έχουμε μερικά βασικά δικαιώματα που κατοχυρώνονται από το νόμο, το σύνταγμα και τις διακηρύξεις του ΟΗΕ.»
…
«Για να υποστηρίξει κανείς αποτελεσματικά τα δικαιώματά του χρειάζεται να καταλάβει ότι σαν «άτομο» είναι καθένας υπεύθυνος για όσα του συμβαίνουν.»
…
«Η υποστήριξη των δικαιωμάτων μας είναι δική μας ευθύνη.»
…
«Σαν «άτομο» είμαι υπεύθυνος για όσα μου συμβαίνουν, οπότε έχω εγώ την ευθύνη ν’ αλλάξω τη συμπεριφορά μου, αν οι συνέπειες που έχει πάνω μου αυτή η συμπεριφορά είναι δυσάρεστες για μένα.»
Δηλαδή η ευθύνη της υποστήριξης των δικαιωμάτων μου, είναι κάτι που τοποθετώ μέσα μου κ καθιστώ τον εαυτό μου υπεύθυνο. Η υποστήριξη των δικαιωμάτων μου δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται κάποιος άλλος.
Πάμε τώρα να δούμε πως αντιδρούμε ή πως πρέπει να αντιδρούμε όταν κάποιο δικαίωμά μας καταπατείται.
«1. Υποχωρητικότητα – Επιθετικότητα: Αντίθετα;
Ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που έχουμε οι άνθρωποι περιστρέφεται γύρω από το πώς αντιδρά ο καθένας μας, όταν κάποιο δικαίωμά του παραβιάζεται ή απειλείται από τους άλλους. Μερικοί άνθρωποι έχουν προβλήματα γιατί συχνά υποχωρούν. Άλλοι πάλι δυσκολεύονται να συγκρατήσουν τα νεύρα τους και γίνονται συχνά επιθετικοί.» Παράδειγμα «ο υποχωρητικός άνθρωπος αφήνει και του μπαίνουν μπροστά στην ουρά χωρίς να λέει τίποτα. Μέσα του βράζει αλλά δεν μιλάει για να μη γίνει επεισόδιο».» Ενώ «Ο επιθετικός από την άλλη μεριά, συνέχεια τσακώνεται. Βρίζει αυτούς που του παίρνουν τη σειρά του,..»
...
«Λίγοι άνθρωποι είναι μόνιμα υποχωρητικοί ή μόνιμα επιθετικοί σε όλες τους τις εκδηλώσεις. Οι περισσότεροι είμαστε αμφινταλαντευόμενοι: Άλλες φορές επιτιθέμεθα, άλλες πάλι υποχωρούμε. Τις αντιδράσεις μας τις καθορίζουν η διάθεσή μας, το που και με ποιον είμαστε, καθώς και το πόσο σημαντικό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.»
...
«Παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν ο υποχωρητικός και ο επιθετικός να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους, βλέπουμε κάτι ενδιαφέρον. Κι οι δύο, σαν μόνη εναλλακτική λύση στην ακραία συμπεριφορά τους, βλέπουν τη συμπεριφορά που ανήκει στο άλλο άκρο.»
...
«Έτσι, ο καθένας από τους δύο, προκειμένου να μη φτάσει στο άλλο άκρο, παραμένει στο ένα άκρο.»
...
«Το ερώτημα που δημιουργείται όμως είναι αν υπάρχει τίποτα ανάμεσα στην επιθετικότητα και στην υποχωρητικότητα.»
Δηλαδή πως μπορώ να ικανοποιώ τις ανάγκες μου και να προστατεύω τα δικαιώματά μου, χωρίς να είμαι υποχωρητική ή επιθετική, χωρίς να προσβάλλω τον άλλο, χωρίς να παραβιάζω τις δικές του ανάγκες και δικαιώματα;
Σταματώ στο ερώτημα αυτό και το αφήνω για μελλοντική αναφορά.
Θεωρώ πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι η ευθύνη υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας είναι αποκλειστικά δική μας και ότι το να είμαστε υποχωρητικοί ή επιθετικοί δεν είναι οι μόνοι τρόποι αντιμετώπισης των καταστάσεων. Υπάρχουν κ άλλοι τρόποι.
Το βιβλίο αυτό όταν το διάβασα μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο. Ίσως να γνώριζα πώς να υπερασπίσω σωστά τα δικαιώματά μου, το ίδιο ίσως να γνωρίζετε κ εσείς. Δεν το έκανα όμως πάντα. Ομολογώ ότι κάποιες φορές γινόμουν υποχωρητική χωρίς λόγο. Επίσης στο βιβλίο αναπτύσσονται διάφορες πτυχές που τότε δεν είχα σκεφτεί ακόμη. Αναφέρομαι στην «αόρατη» κάθε είδους - ακόμη και συναισθηματική - εκμετάλλευση. Εκεί λοιπόν που δεν είναι εύκολο να διακρίνεις ότι γίνεται καταπάτηση κάποιου δικαιώματός σου, πόσο εύκολο είναι να το υπερασπιστείς;!
στην Οικογένεια, στη Δουλειά, στον Έρωτα, στην Παρέα.
Γιώργου Πιντέρη, PH. D. Ψυχολόγου
- Σου παίρνουν συχνά τη σειρά στην ουρά ή μήπως δεν αφήνεις κανένα «τι εξυπνότεροι είναι αυτοί;»
- Δουλεύεις συχνά υπερωρίες χωρίς να τις πληρωθείς ή μήπως ποτέ και «ας πάει να τα βγάλει πέρα μόνος του ο προϊστάμενος!»
- Συμφωνείς πάντα με τους άλλους και προσπαθείς να είσαι πάντα καλός ή τους τα λες κατάμουτρα «στο κάτω κάτω αυτοί είναι λάθος!»
Ξεκινώ από την εισαγωγή για να τοποθετήσω το θέμα δηλαδή για τα δικαιώματά μας κ ποιος έχει την ευθύνη της υπεράσπισή τους.
«Εισαγωγή
Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το φύλο και την ηλικία, έχουμε μερικά βασικά δικαιώματα που κατοχυρώνονται από το νόμο, το σύνταγμα και τις διακηρύξεις του ΟΗΕ.»
…
«Για να υποστηρίξει κανείς αποτελεσματικά τα δικαιώματά του χρειάζεται να καταλάβει ότι σαν «άτομο» είναι καθένας υπεύθυνος για όσα του συμβαίνουν.»
…
«Η υποστήριξη των δικαιωμάτων μας είναι δική μας ευθύνη.»
…
«Σαν «άτομο» είμαι υπεύθυνος για όσα μου συμβαίνουν, οπότε έχω εγώ την ευθύνη ν’ αλλάξω τη συμπεριφορά μου, αν οι συνέπειες που έχει πάνω μου αυτή η συμπεριφορά είναι δυσάρεστες για μένα.»
Δηλαδή η ευθύνη της υποστήριξης των δικαιωμάτων μου, είναι κάτι που τοποθετώ μέσα μου κ καθιστώ τον εαυτό μου υπεύθυνο. Η υποστήριξη των δικαιωμάτων μου δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται κάποιος άλλος.
Πάμε τώρα να δούμε πως αντιδρούμε ή πως πρέπει να αντιδρούμε όταν κάποιο δικαίωμά μας καταπατείται.
«1. Υποχωρητικότητα – Επιθετικότητα: Αντίθετα;
Ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που έχουμε οι άνθρωποι περιστρέφεται γύρω από το πώς αντιδρά ο καθένας μας, όταν κάποιο δικαίωμά του παραβιάζεται ή απειλείται από τους άλλους. Μερικοί άνθρωποι έχουν προβλήματα γιατί συχνά υποχωρούν. Άλλοι πάλι δυσκολεύονται να συγκρατήσουν τα νεύρα τους και γίνονται συχνά επιθετικοί.» Παράδειγμα «ο υποχωρητικός άνθρωπος αφήνει και του μπαίνουν μπροστά στην ουρά χωρίς να λέει τίποτα. Μέσα του βράζει αλλά δεν μιλάει για να μη γίνει επεισόδιο».» Ενώ «Ο επιθετικός από την άλλη μεριά, συνέχεια τσακώνεται. Βρίζει αυτούς που του παίρνουν τη σειρά του,..»
...
«Λίγοι άνθρωποι είναι μόνιμα υποχωρητικοί ή μόνιμα επιθετικοί σε όλες τους τις εκδηλώσεις. Οι περισσότεροι είμαστε αμφινταλαντευόμενοι: Άλλες φορές επιτιθέμεθα, άλλες πάλι υποχωρούμε. Τις αντιδράσεις μας τις καθορίζουν η διάθεσή μας, το που και με ποιον είμαστε, καθώς και το πόσο σημαντικό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.»
...
«Παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν ο υποχωρητικός και ο επιθετικός να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους, βλέπουμε κάτι ενδιαφέρον. Κι οι δύο, σαν μόνη εναλλακτική λύση στην ακραία συμπεριφορά τους, βλέπουν τη συμπεριφορά που ανήκει στο άλλο άκρο.»
...
«Έτσι, ο καθένας από τους δύο, προκειμένου να μη φτάσει στο άλλο άκρο, παραμένει στο ένα άκρο.»
...
«Το ερώτημα που δημιουργείται όμως είναι αν υπάρχει τίποτα ανάμεσα στην επιθετικότητα και στην υποχωρητικότητα.»
Δηλαδή πως μπορώ να ικανοποιώ τις ανάγκες μου και να προστατεύω τα δικαιώματά μου, χωρίς να είμαι υποχωρητική ή επιθετική, χωρίς να προσβάλλω τον άλλο, χωρίς να παραβιάζω τις δικές του ανάγκες και δικαιώματα;
Σταματώ στο ερώτημα αυτό και το αφήνω για μελλοντική αναφορά.
Θεωρώ πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι η ευθύνη υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας είναι αποκλειστικά δική μας και ότι το να είμαστε υποχωρητικοί ή επιθετικοί δεν είναι οι μόνοι τρόποι αντιμετώπισης των καταστάσεων. Υπάρχουν κ άλλοι τρόποι.
Το βιβλίο αυτό όταν το διάβασα μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο. Ίσως να γνώριζα πώς να υπερασπίσω σωστά τα δικαιώματά μου, το ίδιο ίσως να γνωρίζετε κ εσείς. Δεν το έκανα όμως πάντα. Ομολογώ ότι κάποιες φορές γινόμουν υποχωρητική χωρίς λόγο. Επίσης στο βιβλίο αναπτύσσονται διάφορες πτυχές που τότε δεν είχα σκεφτεί ακόμη. Αναφέρομαι στην «αόρατη» κάθε είδους - ακόμη και συναισθηματική - εκμετάλλευση. Εκεί λοιπόν που δεν είναι εύκολο να διακρίνεις ότι γίνεται καταπάτηση κάποιου δικαιώματός σου, πόσο εύκολο είναι να το υπερασπιστείς;!
Last edited by a moderator:
