Καλημέρα σε όλους, ελπίζω να είστε καλά και υγιείς
Μόλις τελείωσα και τη δεύτερη επιλογή από
@Το χω σου λέω, το βιβλίο της
Jill Paton Walsh,
Η γνώση των αγγέλων.
Είναι και αυτό ένα αρκετά φιλοσοφικό βιβλίο, με βασικό θέμα τη θρησκεία και την ύπαρξη του Θεού. Λαμβάνει χώρα σε ένα μακρινό και μάλλον απομονωμένο νησί, στα χρόνια του Μεσαίωνα και της Ιεράς Εξέτασης.
Εγώ προσωπικά αποφεύγω βιβλία που μπορεί να περιγράφουν βασανιστήρια (πόσο μάλλον όταν αυτά γινόντουσαν στην πραγματικότητα). Μου είναι αδιανόητη η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να τραυματίσει και να βασανίσει έναν άλλο άνθρωπο. Επίσης, τις περισσότερες φορές δε μπορώ παρά να τα κάνω εικόνα, οι εικόνες που πλάθω με βασανίζουν μέρες μετά. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορώ να δω ταινίες horror και σκηνές με αίματα. Όποτε αν μου δημιουργηθεί αυτή η εντύπωση για ένα βιβλίο μάλλον δε θα το διαβάσω. Αν τύχει όμως και το ξεκινήσω και μου αρέσει, προσπαθώ σε τέτοιες σκηνές αν υπάρχουν να τις διαβάζω «επιφανειακά»

όπως όταν κλείνω τα μάτια μου στις άσχημες σκηνές στις ταινίες· αλλά κρυφοκοιτάω και λίγο μήπως και χάσω λεπτομέρειες από την πλοκή. Πάλι καλά στο βιβλίο αυτό δεν είχε τέτοιες περιγραφές.
Σε αντίθεση με το προηγούμενο βιβλίο που μου προτάθηκε (Η κόλαση, Henri Barbusse) είναι πιο αγωνιώδες και η πλοκή σε συνεπαίρνει. Έχει διάφορους χαρακτήρες, βοσκούς, ιερείς, μοναχές, ένα παιδί αγρίμι και έναν ναυαγό. Κανέναν δε συμπάθησα ιδιαίτερα αλλά με αγωνία παρακολουθούσα την ιστορία τους να ξετυλίγετ μπροστά μου. Η αλήθεια είναι ότι σίγουρα δε θα το διάλεγα από μόνη μου, αλλά τελικά με εξέπληξε ευχάριστα και ανυπομονούσα να προχωρήσω στην ιστορία.
Το εξώφυλλο της έκδοσης που διάβασα (Ψυχογιός, 2017, μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου) αναφέρει ότι το βιβλίο ανήκει στη σειρά «Βιβλία που ξεχώρισαν». Και όντως πιστεύω, μετά και την ανάγνωσή του, ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, με πολύ προσεγμένη δομή που σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους. Όποτε χαίρομαι
@Το χω σου λέω που το γνώρισα
Παραθετω παρακάτω ένα απόσπασμα, θεωρώ πως δεν είναι spoiler, που με εντυπωσίασε πολύ γιατί δεν το είχα σκεφτεί ποτέ από αυτήν την οπτική γωνία και με έκανε να αγαπήσω ακόμη πιο πολύ τα βιβλία.
«
Θα σκαρφαλώνουν κάθε φορά που θα ανοίγεις αυτό το βιβλίο, εσύ ή κάποιος άλλος αναγνώστης, κάθε φορά που θα αρχίζεις να το διαβάζεις· μα η ανηφόρα αυτή είναι για εκείνους αμετάκλητη· κάθε βήμα που κάνουν προς το πάνω εξαφανίζεται στο παρελθόν».
Αυτά λοιπόν από εμένα.
Θα προσπαθήσω να βρω και το τρίτο βιβλίο, έχω βρει από τις προτάσεις των υπολοίπων μελών στο νήμα αυτό για την περίπτωση του βιβλίου αυτού, ότι υπάρχει σε ebook ή σε μεταχειρισμένο και καμμία από τις επιλογές αυτές δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα αλλά θα το προσπαθήσω. Από τις κριτικές μάλλον και το θέμα του με τρομάζει λίγο. Έχω διαβάσει βιβλία για εκείνη τη σκοτεινή περίοδο της ιστορίας και από άλλους συγγραφείς, και παρακολουθώ και μια σειρά από βίντεο στο YouTube που παρουσιάζει τα γεγονότα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου βδομάδα-τη-βδομάδα. Αλλά και πάλι μου είναι τρομερή και αποκρουστική η σκέψη για το τι φρικιαστικά πράγματα γινόντουσαν εκείνη την περίοδο. Δεν παύω όμως να πιστεύω ότι δεν πρέπει να αποσιωπούνται, για να κατανοούμε τη φρίκη του πολέμου και όπως και να έχει είναι κομμάτι της ιστορίας.
Αν παρόλα αυτά
@Το χω σου λέω έχεις να μου προτείνεις και κάτι άλλο επιπλέον ευχαρίστως θα το διάβαζα.
Καλή συνέχεια σε όλους
