Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο — 3 (Μάιος 2014)
- Thread starter Ίζι
- Start date
Χορεύτρια ,χαίρομαι που σου άρεσε...πίστευα ότι είμαι υπερβολικός, όταν έγραφα τη δική μου κριτική....μαλίστα αφαιρέσα την απόψη, ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα πουλίεται και μετά απο 50 χρόνια μεχρι που διάβασα αυτό http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=33368 και είδα οτι υπάρχουν και άλλοι ενθουσιασμένοι!!
Βλέπω οτι ξεκίνησες τη βολικη αναισθησία...θα σου δωσω την γνωστή συμβουλή....μην το διαβάσεις , σε παραλια , τρένο ουτέ οποιοδήποτε δημόσιο χώρο...καλό θα είναι να μην το διαβάσεις ούτε το βράδι παρουσιά κάποιου άλλου....διότι θα ενοχλείς , με τα γέλια σου , όποιον είναι δίπλα σου!! καλή διασκέδαση-ανάγνωση...
Δημήτρη Λίγο, σε ευχαριστώ που μου πρότεινες να διαβάσω τη Βολική Αναισθησία!
Είναι η πρώτη μου επαφή με τον Κωστάκη Ανάν και έχω ενθουσιαστεί! Είναι πολύ αστείος, με τρομερό μαύρο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, λογοπαίγνια, υπονοούμενα και απρόβλεπτη ροή! όμως σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά... Επίκαιρος με πολλές αναφορές στην οικονομική κρίση, περιγράφει την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα και το σύγχρονο τρόπο ζωής, με γλαφυρότητα.
Θέλω να εξομολογηθώ, ότι γελούσα τόσο πολύ που παραλίγο να απολυθώ, γιατί δεν ακολούθησα τη συμβουλή σου και το διάβασα στο γραφείο…
Είναι η πρώτη μου επαφή με τον Κωστάκη Ανάν και έχω ενθουσιαστεί! Είναι πολύ αστείος, με τρομερό μαύρο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, λογοπαίγνια, υπονοούμενα και απρόβλεπτη ροή! όμως σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά... Επίκαιρος με πολλές αναφορές στην οικονομική κρίση, περιγράφει την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα και το σύγχρονο τρόπο ζωής, με γλαφυρότητα.
Θέλω να εξομολογηθώ, ότι γελούσα τόσο πολύ που παραλίγο να απολυθώ, γιατί δεν ακολούθησα τη συμβουλή σου και το διάβασα στο γραφείο…
Σταυρούλα, πολύ καλός ο Emanuel Schmitt. Παρήγγειλα και την Περηφάνεια και Προκατάληψη (μαζί με το Goedel, Escher, Bach του Hofstadter) και ετοιμάζομαι για βαρύ διάβασμα :ανάγνωση:
Αύριο θα το αρχίσω, ήμουν σε διακοπούλες και είχα πάρει ένα πιο ανάλαφρο βιβλίο. Από αύριο όμως θα το περιλάβω!
) Αμα θες, συναντιόμαστε και στο δίνω. Είναι πολύ μικρούλι ειναι η αλήθεια και δε χρειάζεται να παιδευτείς. Σ' ευχαριστώ για την καλή διάθεσηΑύριο θα το αρχίσω, ήμουν σε διακοπούλες και είχα πάρει ένα πιο ανάλαφρο βιβλίο. Από αύριο όμως θα το περιλάβω!
)) Αν, όταν τελειώσω τα άλλα βιβλία που μου πρότεινες, δεν το 'χω βρει ακόμα, μάλλον θα χρειαστεί να μου το δανείσεις. Θα γνωριστούμε κιόλας. 
Σου εγγυώμαι πως δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσεις. Επιστρέφω πάντα τα βιβλία που μου δανείζουν.
Καλά έκανες και πήρες κάτι πιο ανάλαφρο στις διακοπές σου... Τώρα όμως περιμένω εντυπώσεις και σχόλια!!
Να γράψω τώρα δύο λόγια κι εγώ για το "Μάρτιν Ήντεν".Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό βιβλίο-ημιαυτοβιογραφία-του Τζακ Λόντον.Ο ήρωας, φτωχός κι αγράμματος,ερωτεύεται μια αριστοκράτισσα.Για χάρη του έρωτα ανακαλύπτει τις τεράστιες δυνάμεις και δυνατότητες που κρύβει μέσα του,αγωνίζεται να γίνει ένας καταξιωμένος συγγραφέας,ώστε να είναι ίσος με την αγαπημένη του.Οι απόψεις του ταλαντεύονται ανάμεσα στο Μαρξ και στο Νίτσε.Δεν θα αποκαλύψω την κατάληξη της ιστορίας γιατί χάνεται το ενδιαφέρον αν διαβαστεί αυτό το έργο και γνωρίζει ο αναγνώστης το απρόσμενο τέλος.Ιαβέρη,όπως και να'χει άψογη η επιλογή σου!!!
Χτες το βράδυ τελείωσα το "6 πρόσωπα ζητούν συγγραφέα".
Αρχικά θέλω να πω πως χάρηκα πολύ που δύο απ' τα τρία βιβλία που μου πρότεινε το ταίρι μου ήταν θεατρικά έργα, μιας και το θέατρο άπτεται των ενδιαφερόντων μου.
Με τον Πιραντέλο είχα ήδη μια πρώτη επαφή πριν από μερικά χρόνια, όταν άκουσα στο θέατρο της Κυριακής, στο Τρίτο, το "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", που μου άρεσε πολύ.
Η ανάγνωση των "6 προσώπων" ήταν απολαυστική. Χρειάστηκαν μόνο μερικές ώρες για να τελειώσω το βιβλίο, πράγμα όχι περίεργο, αν σκεφτεί κανείς πως είναι μόνο 66 σελίδες.
Ο Κ. Οικονομίδης γράφει στην εισαγωγή:
"Εγκεφαλικές ακροβασίες! αποφαίνεται με κάποιαν... ανωτερότητα ο μέσος θεατής, ο μακαρίως επαναπαυόμενος στην "στερεά" υπόσταση του εαυτού του. Το λέει περισσότερο για να εξορκίσει τον αιρετικό, γιατί αν κοπιάσει να παρακολουθήσει την διαλεκτική του, θα διαπιστώσει πως κινδυνεύει να διαλυθεί ο, τι φαίνεται πως έχει σύσταση γρανίτου."
Αυτό πιστεύω κι εγώ για το συγκεκριμένο έργο αλλά και για τον Πιραντέλο γενικά. Παίζει με το πιο στέρεο, μ' αυτό που θεωρούμε όλοι σημείο αναφοράς, δείχνοντάς μας πως ίσως να είναι εντελώς εφήμερο.
Παίζει με την τέχνη και την πραγματικότητα, με το ψεύτικο και το αληθινό. Κι όλα αυτά για να ζητήσει από τον αναγνώστη το ίδιο που ζητά κι ένα απ' τα έξι πρόσωπα από το θιασάρχη: "...απλώς ν' αφήστε για μια στιγμή αυτό το παιχνίδι... της Τέχνης, της Τέχνης, φυσικά! και ν' αναρωτηθείτε σοβαρά ποιος είστε;"
Το έργο μου άρεσε πάρα πολύ, αν και μου έκλεψε τον ύπνο μου (το τελείωσα στις 2 και κοιμήθηκα στις 5).
Σ' ευχαριστώ, Αλεξανιάν, που μου το πρότεινες!
Αρχικά θέλω να πω πως χάρηκα πολύ που δύο απ' τα τρία βιβλία που μου πρότεινε το ταίρι μου ήταν θεατρικά έργα, μιας και το θέατρο άπτεται των ενδιαφερόντων μου.
Με τον Πιραντέλο είχα ήδη μια πρώτη επαφή πριν από μερικά χρόνια, όταν άκουσα στο θέατρο της Κυριακής, στο Τρίτο, το "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", που μου άρεσε πολύ.
Η ανάγνωση των "6 προσώπων" ήταν απολαυστική. Χρειάστηκαν μόνο μερικές ώρες για να τελειώσω το βιβλίο, πράγμα όχι περίεργο, αν σκεφτεί κανείς πως είναι μόνο 66 σελίδες.
Ο Κ. Οικονομίδης γράφει στην εισαγωγή:
"Εγκεφαλικές ακροβασίες! αποφαίνεται με κάποιαν... ανωτερότητα ο μέσος θεατής, ο μακαρίως επαναπαυόμενος στην "στερεά" υπόσταση του εαυτού του. Το λέει περισσότερο για να εξορκίσει τον αιρετικό, γιατί αν κοπιάσει να παρακολουθήσει την διαλεκτική του, θα διαπιστώσει πως κινδυνεύει να διαλυθεί ο, τι φαίνεται πως έχει σύσταση γρανίτου."
Αυτό πιστεύω κι εγώ για το συγκεκριμένο έργο αλλά και για τον Πιραντέλο γενικά. Παίζει με το πιο στέρεο, μ' αυτό που θεωρούμε όλοι σημείο αναφοράς, δείχνοντάς μας πως ίσως να είναι εντελώς εφήμερο.
Παίζει με την τέχνη και την πραγματικότητα, με το ψεύτικο και το αληθινό. Κι όλα αυτά για να ζητήσει από τον αναγνώστη το ίδιο που ζητά κι ένα απ' τα έξι πρόσωπα από το θιασάρχη: "...απλώς ν' αφήστε για μια στιγμή αυτό το παιχνίδι... της Τέχνης, της Τέχνης, φυσικά! και ν' αναρωτηθείτε σοβαρά ποιος είστε;"
Το έργο μου άρεσε πάρα πολύ, αν και μου έκλεψε τον ύπνο μου (το τελείωσα στις 2 και κοιμήθηκα στις 5).
Σ' ευχαριστώ, Αλεξανιάν, που μου το πρότεινες!
Χορεύτρια....Χαίρομαι που σου άρεσε και αυτό το βιβλιο...πιστεύω ότι και η βολίκη αναισθησία αλλα κύρίως Ο Ματίας Αλμοσίνο είναι βιβλία που αν ο συγγραφέας δεν ήταν Έλληνας αυτή τη στιγμή θα διαβάζονταν σε όλο τον Κόσμο. Τώρα σου εύχομαι καλή επιτυχία με τον Σελίν διότι δεν είναι για όλα τα γούστα και θεωρείται δύσκολος...
Τώρα η σείρα μου. Αντιλαμβάνομαι την προσπάθεια σου, με τα βιβλία που επέλεξες και σε ευχαριστώ για αυτο διότι προσπάθησες να με οδηγήσεις σε αναγνωστικά μονοπάτια τα οποία δεν τα γνωρίζω. Το ένα επιστημονικής φαντασίας , το άλλο αστυνομικό αν μπορείς να το χαρακτηρίσεις έτσι που πολύ αμφιβάλω. Με τη Μπουραζοπούλου ατυχήσαμε...η υπερβολική φαντασία της ,αλλα και ο τρόπος που γράφει ,συγκρουόταν συνεχώς με τον προσγειωμένο αναγνωστικά Δημήτρη. Από την αρχή αναρωτιόμουν τι μου προσφέρει αυτό το βιβλίο και η αναζήτηση της απάντησης δεν τελείωσε ούτε όταν έφτασα στη 100 Σελίδα. Επειδή ακουλούθω πιστά την συμβουλή του Τόμας Μαν στο Μαγικό βουνό ( Ένα έργο τέχνης δεν πρέπει να αποτελεί καθήκον, ούτε προσπάθεια• δεν πρέπει να το αναλαμβάνει κανείς παρά τη θέλησή του. Ο στόχος του είναι να παρέχει ευχαρίστηση, να ψυχαγωγεί και να αναζωογονεί. Αν δεν έχει αυτά τα αποτελέσματα σε κάποιον αναγνώστη, αυτός πρέπει να το παρατήσει και να στραφεί σε κάτι άλλο) η 100 σελίδα είναι σταθμός για εμένα .Αν κάτι δεν μου αρέσει κάνω υπομονή ως εκεί . Αν συνεχίζει σταματάω να ταλαιπωρώ το βιβλίο , εμένα , τον συγγραφέα και τους χρόνους μας και το παρατάω. Σε ευχαριστώ πάντως για τη προσπάθεια.
Με τον Κίτρινο Φάκελο πήρες το αίμα σου πίσω. Θα σου αναλύσω τις εντυπώσεις μου για τον Καραγάτση μιλώντας για κάποιο άλλο βιβλίο. Τους τελευταίου τρείς μήνες είχα μπλέξει στα δίχτυα του Ματίας Αλμοσίνο. Από το Μάιο που το διάβασα δεν μπορούσα να βρω κάτι που να έστω να μου κάνει συντροφιά. Όλα τα βιβλία που έπιανα ,είτε τα βαριόμουν , είτε τα παράταγα . Συνεχώς αναπολούσα την αίσθηση που μου δημιούργησε ο Ματίας. Την αγωνία να γυρίσω στο σπίτι μου και να επιστρέψω στην αναγνωστική απόλαυση, που σου προκαλεί ένα κείμενο που σου αρέσει. Εσύ …και κατ επέκταση ο κίτρινος φάκελος με κάνατε να αγωνιώ να επιστρέψω στη κρεβατοκάμαρα μου…στο δωμάτιο δηλαδή που διαβάζω! Είχα διαβάσει Καραγάτση στο χαμένο νησί και δεν σου κρύβω ότι απλώς μου άρεσε. Δεν περίμενα όμως ότι ο κίτρινος φάκελος θα ήταν ένα βιβλίο που θα είχε τόση αγωνία , φράσεις που υπογραμμίζεις και συνεχίζουν να σε απασχολούν και την επόμενη μέρα, πλοκή , χαρακτήρες και όλα όσα χρειάζονται, για να χαρακτηριστεί ένα βιβλίο εμβληματικό . Πραγματικά με ενθουσίασε. Το μόνο που δεν μου άρεσε είναι η επιλογή της εστίας να εκδοθεί ο κίτρινος φάκελος σε δύο τόμους για καθαρά οικονομικούς λόγους καθώς και το τελικό συμπέρασμα του βιβλίου ,που μάλλον αφορά την ρομαντική φύση του Καραγάτση. Θέλω να σε ευχαριστήσω για την επιλογή σου. Θα τα ξαναπούμε στον Ξανθούλη…..
Το βιβλίο που επέλεξα και τελείωσα είναι "Το Άλεφ" του Χόρχε Λούις Μπόρχες. Δυστυχώς το βιβλίο το έχω τελειώσει εδώ και καιρό, αλλά επειδή δεν είχα πρόσβαση σε ιντερνέτ, δεν κατάφερα να το σχολιάσω. Κατά συνέπεια, θα αναφερθώ σε γενικές γραμμές στο βιβλίο και σε ότι μου έχει αποτυπωθεί. Καταρχάς, θα ήθελα να αναφερθώ στη δομή του βιβλίου από τις εκδόσεις Πατάκη. Σε κάθε σελίδα υπήρχαν κατά μέσο όρο 3-4 υποσημειώσεις. Αυτό στην αρχή με κούρασε, μιας και ένιωθα ότι έχανα τον ειρμό του κειμένου. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες σημειώσεις ήταν αρκετά χρήσιμες, μιας και μπορούσες να κατανοήσεις τις πηγές που χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας και τους παραλληλισμούς. ( ακατόρθωτο θα ήταν για εμένα χωρίς τις υποσημειώσεις). Τώρα όσον αφορά τον βιβλίο, αποτελείτο από μικρές αυτοτελές ιστοριούλες, οι οποίες αν και μικρές, η κάθε μια έκρυβε αρκετά μεγάλα ζητήματα. π.χ. αθανασία, θρησκεία, θεότητα, ανθρώπινη ψυχολογία. Κάποιες ιστορίες τις ξεχώρισα, μιας και μου έδωσαν μια διαφορετική ματιά από κάποιο θέμα. Αυτές που λάτρεψα, ήταν ιστορίες που αναφερόντουσαν σε ανησυχίες και σκέψεις που είχα κάνει η ίδια στο παρελθόν. Ιωάννα Μος σε ευχαριστώ πολύ για το βιβλίο που μου πρότεινες, μιας και με ένα μόνο βιβλίο ανακάλυψα πολλούς συγγραφείς και έργα τα οποία θα ήθελα στο μέλλον να τα διαβάσω. )
)
Εγώ πάλι νομίζω πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να γνωρίζει κανείς όλες τις αναφορές του Μπόρχες. Πιστεύω πως συχνά τις χρησιμοποιεί ακριβώς για να είναι άγνωστες κι η μυθοπλασία να εξισώνεται και να μπερδεύεται με την πραγματικότητα.
@Αλεξανιάν, χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε ο Μπόρχες. Θα ήθελα να μου πεις ποιες ιστορίες ξεχώρισες. Κι εγώ είχα πάθει ακριβώς το ίδιο όταν διάβαζα τα βιβλία του. Ένιωθα πως μου ανοίγει ένα ολόκληρο κόσμο από συγγραφείς και έργα που μέχρι τότε δεν γνώριζα.
Εν τω μεταξύ, έχω διαβάσει το "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" απ' τον Αύγουστο. Επειδή όμως με ενθουσίασε, δεν μου άρεσε απλά, ψάχνω τόσο καιρό χρόνο για να γράψω αναλυτικά την άποψη μου. Κατά πως φαίνεται, χρόνο δεν θα βρω ποτέ (άνοιξε κι η σχολή τώρα...)
Πάντως θέλω να σου πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ που μου πρότεινες αυτό το βιβλίο. Έγινε κι εμένα αγαπημένο μου. Κι ο Μάρκες πιστεύω πως θα γίνει πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας.
Τέλος, να σας πω πως το αγόρασα και στο πρωτότυπο και θα το ξαναδιαβάσω στο άμεσο μέλλον!))
Εν τω μεταξύ, έχω διαβάσει το "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" απ' τον Αύγουστο. Επειδή όμως με ενθουσίασε, δεν μου άρεσε απλά, ψάχνω τόσο καιρό χρόνο για να γράψω αναλυτικά την άποψη μου. Κατά πως φαίνεται, χρόνο δεν θα βρω ποτέ (άνοιξε κι η σχολή τώρα...)
Πάντως θέλω να σου πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ που μου πρότεινες αυτό το βιβλίο. Έγινε κι εμένα αγαπημένο μου. Κι ο Μάρκες πιστεύω πως θα γίνει πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας.
Τέλος, να σας πω πως το αγόρασα και στο πρωτότυπο και θα το ξαναδιαβάσω στο άμεσο μέλλον!
))
Βου, διάβασα και "Στη χώρα των χρυσών ήλιων"! Πραγματικά βρήκα το γούστο σου πολύ ταιριαστό με το δικό μου (αν και δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο αυτός ήταν ο σκοπός αυτής της ανταλλαγής απόψεων, με την έννοια ότι ενδεχομένως η ιδέα ήταν πως θα ήταν καλό να ξανοιχτούμε σε άγνωστα λογοτεχνικά νερά). Τα δυο από τα τρία βιβλία που μου συνέστησες αποδείχτηκαν μικρά μαργαριτάρια, και χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τα γνωρίσω. Σε κάποιον επόμενο γύρο του "Διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο" παίζει να τα προτείνω και εγώ με τη σειρά μου. Με την Καρυστιάνη όμως δεν περπάτησε το πράγμα, με κούρασε το ύφος της, και δεν κατάφερα να προχωρήσω πέρα από την 50η σελίδα. Ίσως το καλοκαίρι της δώσω ακόμα μια ευκαιρία, που ταιριάζει και η ατμόσφαιρα...