Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο (2021 - 2022)

[Αλουκαρδ]

@Έλεν τα τσέκαρα έχουν πολύ ενδιαφέρον και τα τρία...

 

[Σελεφά]

@Βαγγυ Η σκοτεινή ύλη υπάρχει την ΕΒΕ (βασικά και τα άλλα βιβλία του Crouch)

 

[Βάγγυ]

@Σελεφά Μπορείς να βάλεις κάποιο άλλο αντί για τη σκοτεινή ύλη γιατί το βρίσκω παντού εξαντλημένο. Δε με πειράζει να είναι στα αγγλικά. Εγώ βάζω το -κλασικά- αγαπημένο μου, Η κλέφτρα των βιβλίων του Μ. Zusak και να βάλω και Η φάρμα των ζώων (σε περίπτωση που δεν το έχεις διαβάσει).
Α, τώρα είδα οτι έστειλες κι εσύ. Πού υπάρχει;

 

[Σελεφά]

στην Εθνικη Βιβλιοθηκη Ελλαδας, μπορείς να το κατεβάσεις σε ηλεκτρονική μορφή.
Δεν έχω διαβάσει κανένα από τα δυο και τα έχω καιρό στη λίστα μου.
Την κλέφτρα την εχω δει ταινία...

 

[Έλεν]

Χαίρομαι που σου κίνησαν το ενδιαφέρον τα βιβλία @Αλουκαρδ!
Εγώ θα ήθελα πάντως να μου δώσεις και τρίτη επιλογή! Πέρυσι διάβασα και τα τρία βιβλία της @Το χω σου λέω που ήταν το ταίρι μου, θα μου άρεσε να διάβαζα και τις δικές σου!

 

[Αλουκαρδ]

@Ελεν εντάξει λοιπόν, βάζω "Το φωτάκι" του Αντόνιο Μορεσκο στη λίστα

 

[Πεταλούδα]

@Αντίβαρο, απόκτησα σήμερα το "Ο πειρασμός της νοσταλγίας" του Τίτου Πατρίκιου. Μου αρέσει που δεν είναι ούτε ποίηση, ούτε πεζό το βιβλίο. Θα το ξεκινήσω του χρόνου κάποια στιγμή και θα σου πω εντυπώσεις.
Έβαλα επίσης στο μάτι από τις προτάσεις σου και "Τα μυστικά όπλα" του Κορτάσαρ, αλλά στην Πολιτεία που ήμουν ήταν εξαντλημένο. Θα το αναζητήσω κάποια στιγμή και αλλού που είδα ότι υπάρχει.

 

[Αντίβαρο]

@Πεταλούδα σοφοτατη επιλογή. Θεωρώ πως είναι στην κατηγορία απομνημονευμάτων υπό τη μορφή σκέψεων.
Πιστεύω θα αποτελέσει ένα μικρό ημερολόγιο για εσένα, και θα ανατρεχεις κατά καιρούς σε αυτές τις σκέψεις.
Εμένα μου το είχαν δανείσει και κάποια αποφθέγματα ή αποσπάσματα τα είχα μεταφέρει σε τετράδιο.

 

[Αλουκαρδ]

@Έλεν εντάξει λοιπόν, βάζω "Το φωτάκι" του Αντόνιο Μορεσκο στη λίστα

 

[Σελεφά]

@Βάγγυ ξεκίνησα το Η κλέφτρα των βιβλίων. Είμαι στο κεφάλαιο "Τα γενέθλια του Χίτλερ".
Συμπαθητικό μέχρι στιγμής. Από ό,τι καταλαβαίνω είναι βιβλίο ενηλικίωσης (;;)
Για την ώρα λάτρεψα τον Ρούντι και τον παιδικό που συνήθως δεν γνωρίζει τι σημαίνει χρώμα και φύλο.

Ένα στοιχείο που δε μου αρέσει και αυτό ισχύει για όλα τα βιβλία που διαβάζω είναι όταν ο συγγραφέας μιλάει σε εμάς
πχ εκφράσεις "θα αναρωτιέστε εσείς που διαβάζεται αυτό το χειρόγραφο" ή "αν θέλετε να μάθατε στη συνέχεια προχωρήστε στο επόμενο κεφάλαιο" κτλ.
και αυτό γιατί με βγάζει από την ιστορία.

Τη ταινία δε τη θυμάμαι ιδιαίτερα.... θυμάμαι αμυδρά το τέλος...

 

[Βάγγυ]

Ναι και εμένα γενικά αυτό το στοιχείο δε με ενθουσιάζει. Στην ταινία αν θυμάμαι καλά το ποιος είναι ο αφηγητής το μαθαίνουμε στο τέλος ενώ στο βιβλίο από την αρχή; 'Η το αντίθετο;

 

[Σελεφά]

Στο βιβλίο ναι από την αρχή... στη ταινία ούτε που θυμάμαι αυτό το στοιχείο.

 

[Σελεφά]

@Βάγγυ είμαι περίπου στη μέση του βιβλίου.
Ένα είναι σίγουρο... νιώθω την κούραση του Θανάτου.
Κυριολεκτικά σέρνομαι στις σελίδες και θυμήθηκα γιατί δε μου άρεσε η ταινία...
Δεν έχει πλοκή...
Τελικά δεν νομίζω να είναι ενηλικίωσης, όπως αρχικά πίστευα, απλά ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ένα βιβλίο που πραγματεύεται τη αντίδραση των ηρώων γύρω από ζητήματα ζωής/θανάτου (;;).
Δε ξέρω πως να το περιγράψω καλύτερα.
Πάντως πλοκή δεν υπάρχει και ο Θάνατος μάλλον δεν έβλεπε καθόλου τη River Song.
Αν και οκ καταλαβαίνω γιατί δεν τον νοιάζει ιδιαίτερα και κάνει σπόιλερ, παρ' όλα αυτά δε νομίζω να έχει το ίδιο αντίκτυπο οποιοδήποτε γεγονός, αφού ήδη το έχω ακούσει... τόσες φορές.

 

[Βάγγυ]

Ωω.. Κρίμα! Λυπάμαι που δε σου αρέσει. Και να σου πω, μην το παιδευεις πουλάκι μου αν δε σου αρέσει, τέτοιες μέρες δεν είναι για καταναγκαστικα έργα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι και μεγάλο. Από μένα είσαι φρι να το αφήσεις (αν δεν έχεις ψυχαναγκασμο να τελειώνεις βιβλία) και να πας σε κάποιο που ξέρεις ότι θα σ' αρέσει, να αναπληρώσεις το χαμένο χρόνο.

Το έχω διαβάσει αρκετά χρόνια πριν, αλλά είναι όντως ένα από τα αγαπημένα μου. Δηλαδή και τώρα να το διάβαζα, θα μου άρεσε εξίσου.

 

[Σελεφά]

αχαχαχαχχα καλά συνεχίζει να είναι συμπαθητικό, απλά σίγουρα δε θα γίνει το αγαπημένο μου.
Τον Θάνατο τον κάνω εικόνα να βλέπουμε ταινία. Θα είναι σαν αυτούς τους φίλους που έχουμε που σου λένε
"Πωπω κάτσε να δεις τι έχει να γίνει μετά, ο θάνατος είναι e p i c. Μεγαλείο λέμε".
Μετά ο ήρωας πεθαίνει και απλά δε σε νοιάζει και ο θάνατος μόνο επικός δε σου μοιάζει.
Ε! του δίνεις φάπα μετά ή όχι;

 

[Βάγγυ]

Μ' αρέσει πάντως το πώς το συνδυάζεις με βιντεακια.

 

[Σελεφά]

Κάτσε σου έχω ένα ακόμα

 

[Σελεφά]

@Βάγγυ και ναι το τελείωσα...

Πέρα από την πλάκα συμπαθητικό. Σίγουρα δεν έγινε το αγαπημένο μου,
αλλά ήταν ευκαιρία να το διαβάσω γιατί το είχα καιρό στη λίστα μου και δε με έβλεπα να το πιάνω,
γατί όπως πάντα διάβαζα άλλα.
Συγκινήθηκα λιγουλάκι στο τέλος, αλλά ο Θανατούλης μου το είχε χαλάσει εξαρχής... αν και πρωτότυπη φωνή...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε

 

[ΚρίτωνΓ]

@Σελεφά χάχαχα που πας και τα ξετρυπώνεις; Πάντως έχεις πετυχημένα συνδυάσει δυο νήματα - το: πες το με ένα gif και το: διάβασε το αγαπημένο βιβλίο.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

 

[Βάγγυ]

Ισχύει ρε συ, θεουλα είσαι @Σελεφά . Πάντως, το έχω ξαναπεί. Θαυμάζω το ρυθμό σου. Δηλαδή ακόμη και σε ένα βιβλίο 600+ σελίδων, που δε σε ενθουσίασε, και πάλι το τελείωσες σε λιγότερο από 10 μέρες, δηλαδή