Διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο, μέρος Ε'

[Καστάλια]

Συγνώμη, όλη μέρα τι κάνεις; Άκου εκεί πότε θα τα διαβάσω... Και μη μου πεις κάτι φθηνές δικαιολογίες του τύπου, δουλεύω, γιατί καταστράφηκα οικονομικά για να παραγγείλω όσα μου πρότεινες. Αυτά δεν τα χάφτουμε, μαντάμ.

(Και εγώ έχω αναβάλει για λίγο αργότερα τη Λάκμπεργκ, τώρα μαζεύω κουράγιο να πιάσω τον Πόλεμο και ειρήνη, και ενδιάμεσα κοροϊδεύω με σαχλαμάρες, μέχρι να το πάρω απόφαση. Οπότε με το πάσο σου, μην αγχώνεσαι επειδή φοβάσαι μη νιώσεις την καυτή ανάσα μου στο σβέρκο σου την ώρα που σου λέω: Ακόμα; )

(Για το Ινσαλλαχ ήξερα ότι κυκλοφορεί σε πολύ καλή τιμή, αλλιώς δε θα σου το πρότεινα, για το άλλο μάλλον πίστευα ότι θα το δανειστείς από κάποια βιβλιοθήκη, πάντως ελπίζω να μην στάθηκα αφορμή να τρώτε ένα μήνα νερόβραστες φακές στο σπίτι σου).

 

[Φιλιπ]

τώρα μαζεύω κουράγιο να πιάσω τον Πόλεμο και ειρήνη, και ενδιάμεσα κοροϊδεύω με σαχλαμάρες, μέχρι να το πάρω απόφαση.

Αυτό το έκανα και γώ και είναι μεγάλο λάθος.αναβάλλεις να διαβάσεις κάτι καλό γιατι είναι μεγάλο και σου φαινεται οτι θα είναι βαρύ και διαβαζεις,εν τω μεταξύ, δυο,τρία,τέσσερα, άλλα μέτρια σε χρόνο που θα είχες διαβάσει ένα αριστούργημα. Don't do it! είναι χάσιμο χρόνου...

 

[Μπου Ραντλι]

Δυστυχώς Πωλίνα το "Ταχυδρομείο" δεν μπορεί να πάει τα γράμματα στους παραλήπτες. Πήγα στον "Ευριπίδη" τελευταία ελπίδα, αλλά ούτε εκεί υπήρχε (εκ παραδρομής ήταν διαθέσιμο στο σάιτ τους). Προσμένω μία νέα πρόταση!!!!

 

[Τζάρλαξλ]

Τέλειωσα το "Μηδέν και το Άπειρο" που μου είχε προτείνει το ταίρι μου, ο Τζάρλαξλ. Το βρήκα συγκλονιστικό, ιδιαίτερα τις σελίδες της τελευταίας ανάκρισης και το τέλος. Ο (κάθε άλλο παρά φανταστικός) χαρακτήρας του Ρουμπάσωφ θα μου μείνει αξέχαστος, ενώ πολλά αποσπάσματα (το ρολόι, οι πίθηκοι και ο πρώτος άνθρωπος κ.ά) με προβλημάτισαν έντονα. Ο Άρθουρ Καίστλερ ήταν αριστοτέχνης συγγραφέας, άριστος ψυχογράφος και φιλόσοφος, ενώ είχε σφαιρική κατανόηση της πολιτικής κατάστασης της εποχής, με αποτέλεσμα το βιβλίο του να είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό σχετικά με τα συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα που πραγματεύεται (τις δίκες της Μόσχας). Τα αποσπάσματα που σημείωσα είναι πάρα πολλά, όμως θα αρκεστώ σε μερικές σύντομες φράσεις:

"...άλλο δεν μπορούσαν να επικαλεστούν εκτός από κείνο το ξεγελαστικό μαντείο που λέγεται Ιστορία και που εκφράζει την κρίση του μονάχα όταν αυτός που την επικαλείται έχει από καιρό λιώσει στο χώμα."

"...πώς μπορείς ν' αλλάξεις τον κόσμο αν ταυτίζεσαι με τον καθένα;
Πώς αλλιώς μπορείς να τον αλλάξεις;"

"Μήπως πρέπει κανείς να πληρώνει και για πράξεις που ήσανε σωστές και αναγκαίες; Μήπως πρέπει κανείς να πληρώνει και για τις πράξεις τις σωστές; Μη και υπήρχε κάποιο άλλο κριτήριο έξω από τη λογική; Μη και ο ίδιος ο άνθρωπος επωμίζεται κάποιο βαρύτερο χρέος όταν κρίνεται με τούτο το άλλο μέτρο; Μήπως το δικό του χρέος θα 'πρεπε να λογισθή διπλό όταν οι άλλοι ουκ οίδασι τι ποιούσι;"

"...το ίδιο δίλημμα: ή φέρεσαι έξυπνα ή φέρεσαι σωστά, μα δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο".

Τζάρλαξλ, σ' ευχαριστώ για την πρόταση.

χαιρομαι που σου αρεσε τοσο πολυ.
Θυμαμαι οταν το τελειωσα το ειχα συνεχεια στο μυαλο μου για πολλες μερες και δεν ηθελα να διαβασω κατι αλλο.
Εχεις δικιο, αξεχαστος ο Ρουμπασωφ!

 

[Βάγγυ]

@Χρήστο, άργησα αλλά ήρθα! ) Σήμερα τελείωσα το Άκου ανθρωπάκο, το οποίο βρήκα εξαιρετικό!!! Δεν έχω διαβάσει κάτι παρόμοιο, οπότε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Στην αρχή μου φάνηκε αρκετά δύσκολο, με την έννοια ότι δεν έχω συνηθίσει να διαβάζω για παράδειγμα, βιβλίο που ο οιρμός είναι συνεχόμενος. Δεν είχε κεφάλαια, ήταν σαν να συνομιλούσες κυριολεκτικά μαζί του. Σα να τον είχες από πάνω σου, να σου τα "χώνει" και να σε κατσαδιάζει. Ο θυμός που υπήρχε, τα συναισθήματα που πρόσφερε, πολλές φορές έμενα άφωνη με το πόσο με θύμωνε ο λόγος του, με θύμωνε γιατί πρώτη φορά βλέπω τόσες πολλές αλήθειες μαζεμένες σε ένα βιβλίο. Πολύ επίκαιρο αλλά και πολύ διαχρονικό, δεν ήταν εύκολα ανάγνωσμα, ήθελε να έχεις μια ψυχική ηρεμία όταν το διαβάζεις για να σε ταρακουνάει ο Ράιχ όπως ήθελε. ;) Μου άρεσε πάρα πολύ και χάρηκα που μου δόθηκε η ευκαιρία να το διαβάσω. Οπότε,
Α, επίσης μιας που το θυμήθηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι παρόλο που γράφτηκε το 1948, δεν αναφέρεται μόνο στον αντρικό αλλά και στο γυναικείο πληθυσμό. Τους βάζει στην ίδια σακούλα και αναφέρεται με τον ίδιο τρόπο και στα δύο φύλα, χωρίς διακρίσεις!! Εύγε!

Spoiler

Θα γράψω και στο goodreads πιο αναλυτικά. )

 

[Αστραιος]

Kαταρχάς ένα μεγάλο μπράβο Νικόλα για την επιλογή σου...
Τι να πρωτογράψω....?
Μια ιστορία αγάπης και μίσους...γενικά το ακραίο πάθος οδηγεί σε τέτοιες καταστάσεις...
Το ότι ο συγγραφέας από την αρχή σου αποκαλύπτει το αποτέλεσμα της σχέσης αυτής σε βάζει σε ένα "τούνελ" όπου στο τέλος ανακαλύπτεις τις αιτίες που ώθησαν τον παρανοϊκό ζωγράφο μας να κάνει ότι έκανε (για να μη σποιλάρω κ πολύ)
Εξαιρετική η περιγραφή των προσώπων αφού ο Καστέλ και η Μαρία είναι πολύ σύνθετοι χαρακτήρες και όμως μπόρεσα να τους κατανοήσω στο έπακρο. Ο πιο συμπαθής βέβαια είναι ο καημένος ο σύζυγος της Μαρίας. :/
Τέλος να αναφερθώ άλλη μια φορά στην ιδιαίτερα καλή μετάφραση και το ωραίο λεξιλόγιο που χρησιμοποιήθηκε...
Ένα βιβλίο που το ευχαριστήθηκα από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα και μου δημιούργησε πολλά συναισθήματα...το καταχάρηκα...!!

υ.γ. Μετά το Τούνελ φρέσκαρα λίγο "Την καρδιά του σκότους" αφού έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την πρώτη φορά που το διάβασα και προσμένω την άποψή σου...

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Kαταρχάς ένα μεγάλο μπράβο Νικόλα για την επιλογή σου...
Τι να πρωτογράψω....?
Μια ιστορία αγάπης και μίσους...γενικά το ακραίο πάθος οδηγεί σε τέτοιες καταστάσεις...

Αστραίε σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!! )

Χαίρομαι που σου άρεσε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία!!!

Για μένα πάντως ο πιο συμπαθής ήταν ο ίδιος ο Καστέλ.. Θα συμφωνήσω όμως ότι κάθε σελίδα του είναι απολαυστική!! Θυμάμαι είχα υπογραμμίσει το μισό βιβλίο!!!

Μόλις λοιπό τελειώσουμε με τον Μέλμοθ θα πιάσω και τον Τζότζεφ Κόνραντ...

 

[Χρηστος Π]

@Βάγγυ: Ρε κοπελιά δεν πήρα χαμπάρι ότι έγραψες εδώ! Είδα την κριτική σου στο GR και μάλιστα απόρησα που δεν έγραψες κι εδώ(φαντάσου μια φατσούλα που μουτζώνει τον εαυτό της)! Χαίρομαι που σου άρεσε. Βασικα είναι τεράστιο βιβλίο και σηκώνει πολλή ενδοσκόπηση και πολλή συζήτηση. Ελπίζω να λειτούργησε δεόντως και σε σένα.

Spoiler

Παιδιά δεν ξέρω για σας, εγώ είμαι έτοιμος για το επόμενο μέρος του παιχνιδιού...

 

[Βάγγυ]

@Χρήστο, κι εγώ η αλήθεια είναι πως απόρησα που δε σχολίασες τίποτα. :χαχαχα: Όπως προείπα, ήταν όντως πολύ καλό και με ταρακούνησε. Απλώς το είχα πιάσει σε περίεργη περίοδο (μαζί με συνανάγνωση, με ένα που ήθελα να το διαβάσω την περίοδο των Χριστουγέννων, με την εξεταστική) γι' αυτό και το καθυστέρησα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Εδώ την προηγούμενη φορά με τον Κόρτο, έκανα 10 μήνες να το διαβάσω (ξανά συγγνώμη Κόρτο).
Ναι κι εγώ είμαι έτοιμη για όποτε θελήσετε. Και τις δύο φορές μου βγήκε σε καλό οπότε μέσα και στην 3η. ;)

 

[Πωλίνα]

Θέλω να ζητήσω χίλια συγγνώμη από το ταίρι μου, Μπου, που δεν κατάφερα να είμαι τόσο συνεπής όσο θα έπρεπε και να τον ενημερώσω πως αυτή τη βδομάδα (πιθανότατα αύριο) ξεκινάω το θείο τραγί κι έχω μια ελπίδα πως έως το Πάσχα θα έχω καταφέρει και τα άλλα δυο βιβλία!

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδέα πως το ταχυδρομείο είναι εξαντλημένο, η δική μου έκδοση είναι στα ιταλικά και στα ελληνικά το διάβασα από την δημοτική βιβλιοθήκη, οπότε σου δίνω ένα άλλο βιβλίο Το χαστούκι του Χρήστου Τσιόλκα. Το τελείωσα χθες, το βιβλίο είναι συγκλονιστικό, ωμό, αληθινό, δεν έχω λόγια πραγματικά!
Ελπίζω να το απολαύσεις όσο το απόλαυσα κι εγώ! ))

 

[Μπου Ραντλι]

Όλα εντάξει Πωλίνα, άλλωστε κι εγώ κόλλησα. Η νέα πρόταση σου είναι πρωτότυπη (τώρα το έψαξα). Εν τω μεταξύ, η Μεταλλαγμένη προσφέρθηκε να μου δανείσει την "Πείνα", οπότε ίσως βολευτώ έτσι. Άρα πάμε με δύναμη κι οι δύο για όμορφες αναγνωστικές εμπειρίες!!!

 

[Μπου Ραντλι]

Τα κατάφερα Πωλίνα!! Βρήκα το "Ταχυδρομείο" αγγλικά, στην "Πολιτεία", μου το έκαναν δώρο για τα γενέθλια μου. Ξεκινάω άμεσα!!!

Τουλάχιστον θα κάνουμε το σχολιασμό ελληνικά, έτσι για να καλύψουμε όλο το φάσμα!!!

 

[Μπου Ραντλι]

Τελείωσα το βιβλίο, ήταν πολύ ενδιαφέρον. Μέσα από τη θητεία του Μπουκόφσκι ως ταχυδρομικός υπάλληλος, παρακολουθούμε έναν ολόκληρο μικρόκοσμο ανθρώπων που καταρρίπτουν αργά αλλά σταθερά την εικόνα μίας ευτυχισμένης χώρας. Αυτοβιογραφικό, άμεσο, σκληρό, όμως γοητευτικό.

Δε το γνώριζα, χάρη στην Πωλίνα το ανακάλυψα, Ευχαριστώ κορίτσι!!!

 

[Πωλίνα]

Γιουπιιιι!Χαίρομαι που σου άρεσε Μπου!

Είμαι στο τσάκ να τελειώσω το τραγί αλλά λίγο η δουλειά λίγο η εξεταστική ο Ιούνης πήγε περίπατο.
Ελπίζω να επανέλθω σύντομα!

 

[Ιωάννα Μος]

Ωχ! Έλλη, και λοιποί φίλοι του νήματος, ξέχασα να σας πω πως διάβασα το Πέδρο Πάραμο (με μεγάλη καθυστέρηση, το ομολογώ)!
Μου άρεσε πάρα πολύ το ύφος του συγγραφέα, μου άρεσε που πολλές παράλληλες ιστορίες ξεδιπλώνονταν σιγά σιγά και αποσπασματικά και που τίποτα δεν ήταν εντελώς ρεαλιστικό. Επίσης, μου άρεσε ο συγγραφέας σαν προσωπικότητα και ο τρόπος που αντιμετώπιζε τη σχέση του με το γράψιμο και την επιτυχία που είχε το βιβλίο του.
Έχω την αίσθηση πως ο τρόπος που το διάβασα δεν με άφησε να το απολαύσω στο έπακρο. Είναι μικρό βιβλιαράκι και θα μπορούσα να το χω τελειώσει σε ένα απόγευμα. Όμως λίγο οι δουλειές, λίγο που διάβαζα από τα ισπανικά κι έκανα πολλά μπρος-πίσω και πολλές διακοπές για να τσεκάρω την μετάφραση και τα σχόλια για κάποιες λέξεις και εκφράσεις που χρησιμοποιούνται μόνο στο Μεξικό, μου πήρε τελικά πάνω από εβδομάδα. Με τους ρυθμούς αυτούς, δεν κατάφερα να χαθώ στον κόσμο του βιβλίου. Γι' αυτό θέλω να αφήσω λίγο καιρό να περάσει και να το ξαναπιάσω απ' την αρχή, με την ησυχία μου!
Όπως και να χει, είναι ένα πολύ όμορφο και αξιόλογο βιβλίο, και σ' ευχαριστώ πολύ που μου το πρότεινες!))

Spoiler

Αν βρω χρόνο και χρήματα, θα πάρω και τις άλλες δύο προτάσεις σου!! Εμπιστεύομαι το γούστο σου.

 

[Έλλη Μ]

Ιωάννα, μολις απέκτησα τον Οζ! Καθυστέρησα, η γαϊδάρα, αλλά καθότι ψυχανάγκα, δεν υπήρχε περιπτωση να αθετησω το λόγο μου. Βαριομουν απίστευτα να ανεβω στο παταρι της πολιτειας για αν βρω -αν υπήρχε- το Μαους στα Αγγλικα.
Χαιρομαι που σου αρεσε ο Ρούλφο, νομίζω οτι εχεις χάσει αρκετά απο την ατμόσφαιρα (με τα πισογυρισματα εννοώ, εκτος κι αν έχεις τρομερη ευχερεια με τα ισπανικα-σε αυτή την περιπτωση και η Ζωή ειναι όνειρο αξιζει να διαβαστεί στα ισπανικά) και αν σκοπευεις να το ξαναδιαβάσεις, η μετάφραση ειναι πολύ καλή.

Spoiler

Ευχαριστώ. Κι εγώ εμπιστεύομαι το γούστο μου. :καβάλ::καλάμ:

 

[Έλλη Μ]

Iωάννα Ιωάννα!!! Το διάβασα. (<<====χειροκρότημα, μπράβο!, και λουλούδια). Σε κάτι λιγότερο απο 1 χρόνο:

στις 14-11-15 15:00
Τα αποτελέσματα της Κλήρωσης είναι τα ακόλουθα:

Ομως.
Δε μου πάει ο Οζ, ειναι η δευτερη προσπάθεια που κάνω να τον βρω ενδιαφέροντα και δεν τα καταφερα.
Δεν ειναι ασχημα τα διηγήματα, ειναι όμως βαρετά δοσμένα.
Ελπίζω να μη σε στεναχωρώ. Και θα διαβάσω ΚΑΙ το Maus, αμε!

 

[Ιωάννα Μος]

Δε με στεναχωρείς καθόλου, άλλωστε είναι μέσα στο παιχνίδι να διαβάσουμε κάτι που δεν μας αρέσει.

Spoiler

:λυγμ::κλαψ: Μπούχουχου!! Δε θα ξαναγράψω στη λέσχη ποτέ!!

Εγώ τον Οζ τον αγαπώ πολύ πολύ. Έπιασα το "Ιστορία Αγάπης και Σκότους" όταν ήμουν πολύ μικρή και διάβασα τις επτακόσιες κάτι σελίδες του με πολλή υπομονή αλλά και με αυτή την υπέροχη αίσθηση που νιώθεις όταν ένα βιβλίο σε έχει συνεπάρει. Και βασικά αυτό το βιβλίο ήθελα να προτείνω αλλά δεν το έκανα γιατί είναι α) μεγάλο β) ακριβό γ) εξαντλημένο. Οπότε επέλεξα τη ζωή στο χωριό που μου άρεσε επίσης πολύ, αλλά δεν έπαθα και το ντουβρουζά που έπαθα με την ιστορία αγάπης και σκότους. Από κει και πέρα, αναγνωρίζω ότι η γραφή του Οζ μπορεί να σου φανεί βαρετή. Εγώ είμαι κάπως ψυχαναγκαστική αναγνώστρια και δε με πειράζει να με ταλαιπωρεί ένα βιβλίο. Το MAUS δεν είναι (προφανώς) τέτοια περίπτωση. Ελπίζω να το διαβάσεις και να σε αποζημιώσει!
Κατά τα άλλα, πάμε για ράουντ 6!

 

[Καστάλια]

Ασημένια, όλως παραδόξως για μένα, αμέλησα να γράψω εδώ σχετικά με την πρότασή σου. Όπως είχα πει, όλες οι προτάσεις σου μου είχαν φανεί αρκετά δελεαστικές, αλλά λόγω περιορισμένου χρόνου, αποφάσισα να διαλέξω την Καμίλα, επειδή μπορώ να τη βρω σε ακουστικό βιβλίο. Επειδή δε μου αρέσει να πιάνω σειρές από τη μέση, ξεκίνησα με το πρώτο βιβλίο της, το οποίο μπορώ να πω ότι δε με απογοήτευσε καθόλου, ειδικά δεδομένου ότι δεν είμαι και πολύ θερμός φαν της αστυνομικής λογοτεχνίας. Μου φάνηκε λίγο πιο βίαιο απ' όσο θα μου άρεσε, αλλά μάλλον είναι μια περίπτωση "αν δεν σπάσεις αβγά, δεν κάνεις ομελέτα". Οσονούπω σκοπεύω να διαβάσω και το επόμενο, που είναι ουσιαστικά αυτό που πρότεινες εξ αρχής, να δούμε πού το πάει ο ποιητής...

 

[Διχασμένη]

Λοιπόν, Βου Παπ, διάβασα την μία από τις προτάσεις σου, δηλαδή τον Ωκεανό στην άκρη του δρόμου. Μου άρεσε πάρα πολύ! Μου άρεσε ότι ασχολείται με τις αναμνήσεις και τον κόσμο από την οπτική ενός παιδιού. Λάτρεψα ότι η παραμυθοχώρα του Gaiman δεν είναι μακριά, αλλά δίπλα μας ή και μέσα μας (η παιδική ηλικία, ίσως). Στα περιστατικά του μυθιστορήματος μπορούν να δοθούν 2 ερμηνείες, μια φανταστική και μια πραγματική και αυτό μου φάνηκε ωραίο, ως κάτι πολύ διαφορετικό από συνηθισμένα μυθιστορήματα φαντασίας.