Εγώ διάβασα και ένα ακόμη από τα βιβλία που πρότεινε η Βου Παπ, τη "Μικρά Αγγλία" της Καρυστιάνη. Έχω να πω ότι είναι ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί "κουλτουριάρικη γυναικεία λογοτεχνία" (δεν το εννοώ υποτιμητικά). Το χαρακτηρίζω έτσι επειδή επικεντρώνει πολύ στα ζητήματα σχέσεων, ερωτικών αλλά και αδερφικών, μητρικών και πατρικών σχέσεων και είναι γραμμένο με πολύ λυρισμό και αρκετά πολύπλοκες συγγραφικές τεχνικές, όπως εσωτερικούς μονολόγους. Διαδραματίζεται σε ένα πολύ όμορφο νησί, όπου έχω πάει και αυτή η σύμπτωση, που μου έδινε γνώση των τοποθεσιών που αναφέρει, με ξετρέλλανε. Μου άρεσαν πολύ τα στοιχεία για την σύγχρονη ιστορία της Άνδρου (Α και Β παγκόσμιος πόλεμος) που δίνει, όπως και οι ιστορίες για τη σκληρή ζωή των ναυτικών την παλιότερη εποχή.
Είναι ένα βιβλίο που ομολογώ ότι χωρίς το κίνητρο του παιχνιδιού αυτού δεν θα είχα ποτέ σκεφτεί να διαβάσω, καθώς γενικά με εκνευρίζει η τάση πολλών σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων προς λυρικούς μελοδραματισμούς. Αυτό το μυθιστόρημα όμως κατάφερνε να είναι λυρικό και να διηγείται μια ρομαντική και τραγική ερωτική ιστορία χωρίς να είναι γλυκανάλατο ή/και μελοδραματικό.