Εννοείται (Χρυς) οτι η ποίηση παίζει πάντα μπάλα, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Οι ποιητικές συλλογές είναι τριγύρω, ανοίγω κάποια, διαβάζω, την αφήνω, την ξαναπιάνω. Απο την λίστα των βιβλίων που έβαλα στην πρώτη μου ανάρτηση, εννοείται οτι ο Μπουκόφσκι τελείωσε (υπέροχος!) και αντί να πιάσω κάτι απο τα υπόλοιπα χθες διάβασα ένα ολόκληρο βιβλίο (μικρό, 150 σελίδες), τις
Αρρωστημένες ιστορίες για υγιείς αναγνώστες του Γιώργου Χασιώτη και μισό Μπάροουζ, τα
Άγρια αγόρια (το οποίο θα τελειώσω σήμερα). Ω, τί μαγικό κομφούζιο!
))