Για να συνεννοηθούμε και σ' αυτό το θέμα, όπως και σε όλα, πρέπει να ορίσουμε τις έννοιες. Δεν συνεννοούμαστε όμως, γι αυτό και π.χ. η Χρυσηίδα παρουσιάζει ως "απόψεις της Φούγκας" κάτι που δεν μου φαίνεται πως είναι οι απόψεις μου. Πάω στοίχημα ότι εννοούμε ο καθ' ένας κάτι διαφορετικό με τη λέξη "έρωτας", π.χ. Μπορεί κάποιος να ορίζει ως έρωτα την έλξη λόγω εμφάνισης, ή τη στύση, και να ερωτεύεται τρεις φορές τη μέρα [εγώ αν τον είχα ορίσει έτσι τον έρωτα θα ερωτευόμουν αρκετά συχνά, πάντως.
] Ξέρω δηλαδή ανθρώπους που έτσι και τους αρέσει ένας άλλος άνθρωπος από τον δικό τους στο δρόμο πάνε και χωρίζουν επειδή χάλασε το γλυκό! Και φυσικά εκτός από διαφορετικούς ορισμούς έχουμε και διαφορετικές επιθυμίες, έτσι; Μπορεί κάποιος εδώ μέσα να θέλει να ζει αιώνια τις πρώτες δυο μέρες που έζησε όταν "ερωτεύτηκε" ή ερωτεύτηκε την καινούρια μαθήτρια που ήρθε στην τάξη του στην 3η γυμνασίου. Άλλος πάλι μπορεί να θέλει άλλου είδους συναισθηματικές καταστάσεις. Αν με ρωτήσεις εμένα λατρεύω τα συναισθήματα και το σεξ που προκύπτει από πραγματική επαφή με άλλους ανθρώπους, από το να μοιράζεσαι και να επικοινωνείς, από το να συμπλέεις, όχι με επαφή με μια φούσκα μέσα στο κεφάλι μου και μια μάσκα που έχω κολλήσει στη μούρη κάποιο επειδή νόμισα έτσι αυθαίρετα πως του ταίριαξε [το έχω κάνει κι αυτό, δεν με ικανοποίησε]. Μπορεί απλά να έτυχε να έχω τέτοιον χαρακτήρα, ο χρόνος πάντα μετράει υπέρ μου στις σχέσεις, ακόμα και στις φιλικές.
Οι φούσκες προφανώς και είναι για λίγο καιρό, αλλά λυπάμαι που βλέπω ανθρώπους να πιστεύουν πως και τα βαθειά [δεν λέω "αληθινά" γιατί και ο ενθουσιασμός και το μετέπειτα "γράψε λάθος" συναισθήματα είναι κι αυτά] συναισθήματα, η πραγματική συντροφικότητα, έχουν κατ' ανάγκη τέλος. Δεν ζω σε κανένα ροζ σύννεφο, αντιθέτως πιστεύω πως αυτοί που πιστεύουν ακράδαντα στο εφήμερο του κάθε έρωτα έχουν μια εντελώς ροζ τσιχλοφουσκέ [ναι, ο ο Χέντελ μετράει για τσιχλόφουσκα στο συγκεκριμένο θέμα, ακόμα και ο Ελύτης όταν ασχολείται
μόνο με τις άγουρες ρόγες της καλής του] αντίληψη για τον έρωτα τις περισσότερες φορές. Κοινώς, αν έρωτας για σας είναι οι τρεις πρώτες μέρες, τότε όχι, δεν κρατάει για πάντα, ή μάλλον δεν είναι στο προσκήνιο συνέχεια. Ξανάρχεται σαν κύμα, περιοδικά, αλλά δεν είναι όλη την ώρα εκεί γιατί όταν
ζεις με έναν άνθρωπο, και δεν τον βλέπεις απλά μια φορά κάθε δυο μέρες για να κάνεις σεξ μαζί του, υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις που βιώνεις μ' αυτόν εκτός από αυτό καθ' αυτό το πάθος [το οποίο δεν είναι ανάγκη βέβαια να είναι λιγότερο ανά βδομάδα/μήνα/χρόνο από αυτό που θα βίωνες στη σχέση της συνάντησης στο ξενοδοχείο το σαββατοκύριακο (δεν εννοώ καθαρά σεξουαλική σχέση επειδή λέω "ξενοδοχείο", παρεμπιπτόντως)!], δεν είναι αυτός ο άνθρωπος συνώνυμος του πάθους και μόνον του πάθους. Αποκτά συνωνυμία και με άλλα πράγματα, και για κάποιους αυτό είναι φοβερά ικανοποιητικό και ερεθιστικό, απ' όλες τις απόψεις. Όταν μια σχέση όντως ωριμάζει θέλεις να τον ζήσεις τον άνθρωπό σου, και θέλει να σε ζήσει. Δεν σου αρκεί πια το πάθος και οι διακοπές. Αρχίζει να σε συγκινεί περισσότερο ο άνθρωπος ο καθημερινός που έχεις απέναντί σου και οι συνήθειές του τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό που σε συγκινεί ο ίδιος άνθρωπος όταν "βάλει τα καλά του". Το ότι κάποιοι αρνούνται να περάσουν σε επόμενα επίπεδα επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν τα πρώτα συναισθήματα, είτε επειδή φοβούνται ακριβώς μην περάσουν όντως σε επόμενα επίπεδα και έχουν τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους πραγματικά ανάγκη, ή επειδή νομίζουν πως δεν τους αρέσει η συνέχεια, ή τέλος πάντων, για να μην είμαι και τόσο αρνητική, επειδή απλά δεν τους αρέσει
όντως η συνέχεια, δεν σημαίνει πως ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης.
Βέβαια ποτέ δεν είπα πως όταν ένας άνθρωπος βρει τον άνθρωπό του στα 25 δεν θα ξανακάνει ποτέ σεξ με κανέναν άλλον ή δεν θα νοιώσει κανένα απολύτως συναίσθημα για κανέναν άλλον. Το ξέρω πως η πλειοψηφία της κοινωνίας αυτό ορίζει ως σωστή σχέση, αλλά απ' ότι βλέπω τη θεωρεί ταυτόχρονα και ανέφικτη... Όχι, εγώ πιστεύω πως τα συναισθήματα για άλλους αν δεν καταδικάζονται και δεν δαιμονοποιούνται και δεν αντιμετωπίζονται με ψέμα, ζήλεια και υστερία οδηγούν σε μερικά παραπάνω χαμόγελα και κάποιους ακόμα κοντινούς, σχεδόν συγγενείς, ανθρώπους, σε διαφόρων ειδών φιλίες. Αλλά για να δουλέψουν όλα αυτά υπάρχει η προϋπόθεση να έχεις όντως βρει κάποιον με τον οποίο να
συμπλέεις. Και τότε, ναι, υπάρχει και απόλυτη ειλικρίνεια, και απόλυτη κατανόηση, και απόλυτη έλλειψη βαρεμάρας. Και πριν με ρωτήσετε πόσα ζευγάρια ξέρω που είναι έτσι, ξέρω τρία [εικοσαετία, επταετία, πενταετία], μεταξύ των οποίων βρίσκομαι κι εγώ με τον δικό μου σύντροφο. Οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω μου είναι κατά συρροή μονογαμικοί [όπως λέμε κατά συρροή δολοφόνοι, είναι υποτυπώδης μετάφραση του "serial monogamer"] και χωρίζουν, όλο χωρίζουν. Και μάλιστα χωρίζουν όταν έχουν γνωρίσει ένα άτομο που κατάφεραν να "ερωτευτούν" πριν γνωρίσουν, διότι τελικά κατάλαβαν πως δεν τους έκανε, ή χωρίζουν έναν άνθρωπο που τους έχει παραμείνει άγνωστος.
Το ζητούμενο είναι να είναι ερωτευμένος κανείς και μ' ανοιχτά και με κλειστά τα φώτα... Ίσως τελικά να θέλει περισσότερο θάρρος για να παραδεχτεί κανείς πως δεν έχει βρει αυτό που ψάχνει ή πως δεν ξέρει πώς να το κρατήσει, παρά για να αφορίσει τον έρωτα μια για πάντα. [Και όταν λέω μια για πάντα, εννοώ μέχρι την επόμενη φορά... Γιατί έτσι είναι γι αυτούς τους ανθρώπους, και έτσι είναι και η ίδια η φύση του ανθρώπου. Αν δεν έχει ζεματιστεί για τα καλά η ψυχή κάποιου συνεχίζει να ψάχνει σύντροφο, είτε το παραδέχεται είτε όχι.]
Προσπαθώ να ξεμπροστιάσω τον ψευτορομαντισμό που συνήθως νομίζει ο κόσμος οτι κρύβεται πίσω από "τις απόψεις της Φούγκας". Όχι, δεν είναι ροζ γατάκια με φτερά οι απόψεις μου. Τα ροζ γατάκια με φτερά είναι που σκοτώνουν τον έρωτα αν κανείς αποφασίσει πως μόνο αυτά θέλει απ' τη ζωή του, και όχι έναν αληθινό άνθρωπο, μια αληθινή ανθρώπινη σχέση.
Το θέμα μας παρέσυρε, ναι, στο αρχικό θέμα δεν έχω να προσθέσω κάτι πέραν απ' το ότι μου φαίνεται ανεδαφικό το να το θεωρεί κανείς "ανδρικό πρόβλημα". Αυτά τα πράγματα που περιγράφει η πρώτη ανάρτηση της συζήτησης τα συναντάς και σε άντρες και σε γυναίκες. Το πρόβλημα, για μένα, είναι το ότι βιώνονται ως πρόβλημα.
))
