Διαφορά ηλικίας: + ή -

[Νέμεση]

Καλημέρα και από μένα
Νομίζω όμως παιδιά ότι η διαφορά ηλικίας δεν φαίνεται τόσο όσο μεγαλώνουν και οι δύο. Δηλαδή αν είσαι 20 και αυτή 35 ή 40 συμφωνώ ότι εκεί υπάρχει κάποιο πρόβλημα ίσως, όταν όμως ο άντρας είναι 35 και η γυναίκα 45 π.χ. εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά, η σχέση είναι διαφορετική.

 

[Μιχαλιος]

Ουφ... πρώτη φορά κατάφερα να διαβάσω ολόκληρο το νημάτιο και κουράστηκα πολύ.
Πάντως άξιζε τον κόπο γιατί έριξα το γέλιο της αρκούδας... ειδικά εκεί που ο Αριστοτέλης κατηγορεί το Λάγνο για το χάος που επικρατεί στο νημάτιο γελούσα κανα πεντάλεπτο.
Αλλά έχει πολύ πολυ γέλιο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Να είστε καλά βρε παιδιά και ακόμα καλύτερα οι εικοσάρες και οι γριές κοτούλες!

 

[Φαροφύλακας]

Πάντως άξιζε τον κόπο γιατί έριξα το γέλιο της αρκούδας...

άσχετο: "το γέλιο τής αρκούδας", δεν είναι μια κάπως παράξενη έκφραση αυτή; απ' όσο έχω υπόψη μου οι αρκούδες... δεν γελάνε καθόλου! Λες να ανάγεται στους βάναυσους καιρούς των αρκουδιάρηδων; μήπως πέρα από το να κάνει το δύστυχο ζώο να "χορεύει" κατάφερνε να το κάνει και να "γελάει";

 

[Αστερόσκονη]

φαροφύλακα έκανα μια μικρή έρευνα και βρήκα ότι η φράση "το γέλιο της αρκούδας " προέρχεται από το ελαφρύ άνοιγμα του στόματος της αρκούδας όταν είναι έτοιμη να επιτεθεί. Παρατηρείται και στα σκυλιά και ονομάζεται το γέλιο του γελωτοποιού..άρα αρχικά δε δήλωνε κάτι αθώο..αντίθετα! αλλά με τον καιρό ο τρόπος χρήση της φράσης διαφοροποιήθηκε.

 

[Φένια]

Τι μακρύ νημάτιο! Φαίνεται ότι όταν το θέμα αγγίζει αρχέγονο ένστικτο, όπως το ερωτικό, όλοι συγκινούνται και έχουν κάτι να πουν. Ακούστε λοιπόν και μένα, μία γυναίκα στην ώριμη ηλικία των 50. Κατ΄αρχήν, η ερωτική επιθυμία δε μας αφήνει ποτέ. Οταν είμαστε νέοι, εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία, και το αντικείμενο του πόθου μας μπορεί να είναι κάθε ηλικίας. Μας συγκινει όποιος/α συνάδει με τη διάθεση και τη φάση της ζωής μας. Οσο μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και κατασταλάζουμε σε κάποιον άνθρωπο ή, οι πιο άστατοι, σε κάποιον τύπο ανθρώπου. Και, ευτυχώς, η φύση έχει προνοήσει ώστε το ένστικτο να μας καθοδηγεί να ενδιαφερόμαστε για εκείνους που εκ των πραγμάτων θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Επειδή υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν το κανόνα, κάποιοι/ες μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να χάσουν τα μυαλά τους και να γελοιοποιηθούν για πρόσωπο οφθαλμοφανώς αταίριαστο- βλέπε Φαίδρα για Ιππόλυτο. Συνήθως η κατάληξη είναι άσχημη σ΄αυτές τις περιπτώσεις. Και, ναι, ο έρωτας μεταλλάσσεται σε αγάπη, το σεξ παραμένει ενδιαφέρον και μετά από χρόνια (απλώς με άλλο τρόπο). Τέλος, μία ερωτική παρασπονδία (απιστία) ειναι αναμενόμενη και δεν πειράζει τόσο πολύ. Μπορώ να πω ότι κάποιες φορές αναζωογωνεί τη σταθερή σχέση.

 

[Δωρα]

Έγω πάλι έχω σοκαριστεί. Ξέρω ότι συμβαίνει συχνά αλλά για εμένα είναι ανεπίτρεπτο. Δεν αναφέρομαι στην διαφορά ηλικίας όπου νομίζω αν 2 άνθρωποι τα βρίσκουν, δεν υπάρχει θέμα. Απλά βλέπουμε ότι το σύνηθες είναι αυτοί με μεγάλοι διαφορά ηλικίας να μην τα βρίσκουν(τουλάχιστον όχι για πολύ). Στην απιστία αναφέρομαι. Εγώ το θεωρώ ανεπίτρεπτο. Εάν ο συντροφός μου με απατούσε θα χώριζα αμέσως. Όχι μόνο γιατί θα θεωρουσα ότι κάτι πάει λάθος στην σχέση μας, γιατί δεν νιώθει όπως ένιωθε πριν και όπως θα έπρεπε για να είμαστε μαζί αλλά γιατί δε θα τον ξαναεμπιστευόμουν ποτέ και θα με έκανε παρανο'ι'κή. Και αυτό εγώ δεν το συγχωρώ σε κανέναν.

Ξέρω κόσμο που έχει ξεπεράσει απιστίες αλλά σε εμένα φαντάζει επιστημονική φαντασία(και ελπίζω να μην τα βρω μπροστά μου αν ποτέ βρω κάποιον να συνεννοηθώ, χαχα).

 

[Φένια]

Αχ, αυτή η αδιαλλαξία της νιότης! Never say never, my dear!

 

[Αστερόσκονη]

σωστά! η ζωή είναι απρόβλεπτη και όλα σχετικά! ; )

 

[Πεταλούδα]

Ή όπως λένε, στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα!

 

[Χήθκλιφ]

Παράξενο νήμα - άρχισε με την διαφορά ηλικίας αλλά στην πορεία κύριο θέμα έγινε η απιστία. Με αφορμή τη Λολίτα, που κατά κάποιο τρόπο εμπίπτει στο αρχικό θέμα, θα πω ότι κατά την γνώμη μου το παρακάτω απόσπασμα της αρχικής ανάρτησης ισχύει εξίσου για τους άνδρες, όχι μόνο για τις γυναίκες.

Κακό πράμα να 'ν' η γυναίκα και μια μέρα μεγαλύτερη απ' τον άντρα της! Τον αγαπάει μ' αλλιώτικη αγάπη από 'κείνονε, με μια φωτιά πιο άγρια, σα βιαστικιά κι απελπισμένη για τη νιότη που της φεύγει, και ο καημός αυτός, πέφτοντας μέσα στη φλόγα την ερωτική, την κάνει κι αποθεριεύει και πίνει όλη τη γυναικεία δροσιά. Κι ο άντρας πάλι, πιο γλήγορα ψυχραίνεται όσο βλέπει να μαραίνεται το ρόδο της λαχτάρας του και βλέπει γύρω του ν' ανθούν οι κάμποι της ζωής και τα γλυκά λουλούδια να χαιρετούν τις πλάνες πεταλούδες.

Παράδειγμα για αυτό βρήκα και στο βιβλίο του Φίλιπ Ροθ "Το ζώο που ξεψυχά" που διάβασα πρόσφατα, όπου ο έρωτας του πρωταγωνιστή για μια πολύ νεότερη του γυναίκα θα μπορούσε κάλλιστα να περιγραφεί με τα ανωτέρω υπογραμμισμένα λόγια.

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο έχει επικρατήσει η άποψη ότι η νεαρή γυναίκα θα συμβιβαστεί επ' άπειρον με έναν πολύ μεγαλύτερό της άνδρα, ενώ στην αντίστροφη περίπτωση η σχέση είναι καταδικασμένη. Πιστεύω ότι κάθε σχέση είναι λίγο - πολύ καταδικασμένη, ο έρωτας συνήθως (δεν λέω πάντοτε, γιατί κάποιοι μπορεί να έχουν διαφορετική εμπειρία) τελειώνει και είτε η σχέση καταλήξει σε γάμο είτε σε χωρισμό, δεν βλέπω μεγάλη διαφορά (στην δεύτερη περίπτωση, αν κρίνω από τις γνώμες που παρατέθηκαν περί απιστίας, μάλλον υπάρχει μεγαλύτερη ειλικρίνεια).

Αν λοιπόν μία σχέση με μεγάλη διαφορά ηλικίας είτε της γυναίκας, είτε του άνδρα είναι καταδικασμένη, αυτό δεν λέει κάτι καινούριο, ούτε είναι λόγος να μην αφεθεί κάποιος να την ζήσει γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα λήξει άδοξα ( άλλωστε σε ποια σχέση ένα τέλος μπορεί να είναι ένδοξο; ).

 

[Στράτης]

Εγώ δεν βλέπω πρόβλημα κανένα. Άγχος μηδέν.

[video=youtube;iwY9unPJZI4]http://www.youtube.com/watch?v=iwY9unPJZI4[/video]

 

[Ίζι]

Πιστεύω ότι κάθε σχέση είναι λίγο - πολύ καταδικασμένη, ο έρωτας συνήθως (δεν λέω πάντοτε, γιατί κάποιοι μπορεί να έχουν διαφορετική άποψη) τελειώνει και είτε η σχέση καταλήξει σε γάμο είτε σε χωρισμό, δεν βλέπω μεγάλη διαφορά

Ενδιαφέρουσα άποψη, και εν μέρει συμφωνώ. Ο έρωτας (δηλαδή αυτή η σωματική και ψυχική τρέλα που μας προκαλεί το αντικείμενο του πόθου μας) έχει - πάντα κατά τη γνώμη μου - σύντομη ζωή. Και ευτυχώς από μια άποψη, γιατί ποιος άνθρωπος θα άντεχε να ζει διαρκώς και ασταμάτητα αυτήν την τρομερή αγωνία του έρωτα, μαζί με τα σωματικά της συμπτώματα όπως ταχυκαρδίες, αϋπνίες, υπερένταση κ.ο.κ.; Όμως, σε αντίθεση με σένα Χήθκλιφ, δεν πιστεύω καθόλου ότι οι σχέσεις είναι όλες (ή σχεδόν όλες) καταδικασμένες. Όταν ερωτευόμαστε, πέφτουμε στην παγίδα της φύσης, που θέλει αφενός να ζευγαρώσουμε και να αναπαραχθούμε, αφετέρου να προστατέψουμε τους εαυτούς μας και τα "μικρά" μας, κάτι που επιτρέπει ο σχηματισμός της οικογένειας - μην ξεχνάμε ότι τα "μικρά" μας θέλουν κάπου 16 με 18 χρόνια για να ωριμάσουν σωματικά. Βέβαια οι άνθρωποι έχουμε εξελιχθεί αρκετά περισσότερο ψυχονοητικά από τα υπόλοιπα θηλαστικά, κι έτσι δεν λειτουργούμε μόνο από ένστικτο. Υπάρχουν ζευγάρια που μένουν όλη τους τη ζωή μαζί, χωρίς να αναπαράγονται, χωρίς να απιστούν, και χωρίς να τους το επιβάλλουν οι θρησκευτικές και κοινωνικές τους αντιλήψεις. Γιατί το κάνουν αυτό; Απλά και μόνο επειδή το θέλουν. Επειδή, ίσως, απολαμβάνουν τόσο πολύ ο ένας τη συντροφιά του άλλου, διασκεδάζουν τόσο πολύ όταν είναι μαζί, και επικοινωνούν άριστα σε κάθε επίπεδο, κι ας έχει παρέλθει προ πολλού το στάδιο του έρωτα.

Όσο για την απιστία, πιστεύω ότι κανένας δεν ανήκει σε κανέναν. Όποιος θέλει πίστη και αφοσίωση άνευ όρων, ας πάρει ένα σκύλο. Ειδάλλως, όσο κι αν μας στενοχωρεί αυτό ή πληγώνει τον εγωισμό μας, δεν μπορούμε να απαιτούμε την πίστη του συντρόφου μας, κι ας μας ενώνουν ακόμα τα "δεσμά" του γάμου. Αν υπάρχει, καλώς. Αλλιώς, είναι θέμα του κάθε ζευγαριού πώς θα το χειριστεί, ίσως και με συμφωνία (καμιά φορά τα χαίρομαι κάτι τέτοια ζευγάρια). Κάτι τυπάκια, όμως, που κερατώνουν μια χαρά τη γυναικούλα τους και τη φλομώνουν στο ψέμα, απαιτώντας παράλληλα τη δική της αφοσίωση, πραγματικά μου προκαλούν αηδία.

 

[Αστράρχης]

Νομίζω ότι η Χήθκλιφ με την Ίζι με έχουν υπερκαλύψει στο θέμα.

 

[Στράτης]

Το λιμάνι το γνωρίζεις, τ' άγνωστα είναι που σε κάνουν ταξιδευτή.
Οι από κήπου και κάποιοι άλλοι, κάτι μπερδεμένα που διάβασα πριν καιρό και δεν θυμάμαι και πολλά πολλά.

Σημ. Τι είπα πάλι ο τιτάνας;

 

[Αντέρωτας]

Το θεμα ταξιδι/λιμανι ειναι θεμα νοοτροπιας και χαρακτηρα. Εγω ανηκω στην κατηγορια ανθρωπων που μπορουν να ζησουν 100 χρονια με ατομα, αντικειμενα και καταστασεις που αγαπανε χωρις να βαρεθουν.

Spoiler

Και σε αυτο το σημειο (άσχετα με τις σχέσεις) θελω να τρολάρω και να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου σε ολο αυτο το κινημα των memes που διαφημίζουν το πρότυπο του περιπετειώδους και ριψοκινδυνου ανθρωπου, με κλισέ ρήσεις που αποδιδουν στον πχ. Κοέλο ή τον πχ. Πλάτωνα (?!?!?!?) )
Δεν αμφιβάλλω οτι αυτο ειναι το κοινωνικά "σωστό". Υπαρχουν τα ανησυχα και περιπετειωδη πνευματα αλλά δεν είμαστε όλοι έτσι. Καποιοι μπορουν να δημιουργησουν και να αναπτυχθούν πολύ καλά μέσα στο "λιμάνι"

 

[Χρυσηίδα]

Κι εγώ, βρε παιδάκια, παραδοσιακή είμαι. Άμα θέλει να κερατώσει ο άλλος, ας κερατώσει. Μονάχα μην το μάθω...

 

[Φτωχόπαιδο]

Επειδή είναι φίλοι μου, Αυτός 42 Αυτή 54 αλλά τέτοια Συντροφικότητα-Κατανόηση-Ανεκτικότητα-Αγάπη και δεν ξέρω τι άλλο δεν συνάντησα ποτέ μου, συνεπώς...

 

[Χήθκλιφ]

Φτωχόπαιδο, χάρηκα για το παράδειγμα που έφερες. Θαυμάζω τα αντισυμβατικά ζευγάρια.

 

[Στράτης]

Συμφωνώ με όλους σας, αγαπημένοι φίλοι. Η προϋπόθεση να λέω αλήθεια ή αν γνωρίζω στην πράξη την ατάκα “λιμάνι και ταξίδι” είναι κομματάκι δύσκολο, το πιθανότερο να είμαι ένα χαριτωμένο ανθρωπάκι, ντροπαλό με ανασφάλειες, που ονειρεύεται γυναίκες, κακή ζωή και περιπέτεια.

Να το έλεγα πιο προσγειωμένα,
στη σκέψη, να έχω πατήσει κάθε ιερό και όσιο· μου μιλάς και σε βλέπω σε τρελά όργια ή καταστρώνω το τέλειο έγκλημα ή αυτό και κείνο.
Η μόνιμη σχέση είναι αυτή που είναι και δεν θα τολμήσω να πω κάτι γιατί ίσως αρχίσει πόλεμος.
Είναι πολλά προς κουβέντα, σχέσεις, έρωτες, αγάπες, “πάνω χέρι”, ηθική, βιώματα, φύλο, απιστία. Πολλά.

Θα πω μόνο πως, τα άτακτα πράγματα είναι υλικό ανεξάντλητο και ποτέ βαρετό (τώρα, θεωρία και πράξη είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του).

 

[Φαντινα]

Πολυ ευστοχες οι αναλυσεις κ οι ερμηνειες που κανατε.Ναι,ο μικροτερος ανδρας υπογραμμιζει στη γυναικα τη νιοτη που φευγει ,οπως χαρακτηριστικα εγραψε καποιος...
Προσωπικα, πιο ευκολα θα επελεγα εναν ανδρα 20 χρονια μεγαλυτερο μου παρα καποιον 20...μηνες μικροτερο μου...
Νομιζω οτι ο νεοτερος κραταει ενα "πλεονεκτημα" στη σχεση!!Ειναι παντα ο επιφοβος για να τον χασεις!Το πιο επιθυμητο"στελεχος",ειναι το πολυ νεαροτερο -εκτος αν πχ ο 45αρης διπλα στην 20αρα ειναι ο ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΕΥ κ η αλλη απολυτα συνηθισμενη φυσιογνωμικα,πνευματικα κλπ...(Προσωπικα με απωθει,αλλα εγω ειμαι εξαιρεση)

Αντρας μικροτερος?Το χειροτερο μου!Το μοναδικο "Ελαττωμα"που δεν μπορει να αλλαξει ακομη κ αν ο αλλος το επιθυμει!.

Οσο για την απιστια δε θα τη δικαιολογησω πισω απο το αλλοθι του ενστικτου.Αυτο που μας διαφοροποιει απο τα ζωα δεν ειναι η γλωσσα(κ αλλα ειδη εχουν κωδικες επικοινωνιας)ουτε η...πολεοδομια μας(τα μυρμηγκια κ οι μελισσες οικοδομουν κομψοτεχνηματα),ειναι η διακριση.Αρα η επιλογη του δρομου που θα ακολουθησουμε.Μπορουμε να χαλιναγωγουμε τα ενστικτα μας ,οπως το πραττουμες κ σε αλλες εκφανσεις του κοινωνικου βιου.

Η συστηματικη απιστια ειναι αρνηση επενδυσης αληθινων συναισθηματων,εγωκεντρισμος,ωραιοπαθεια,ανωριμοτητα.

Ωστοσο, θεωρω οτι η μια παρεκτροπη της στιγμης δεν ακυρωνει μια σχεση ουσιας,αλληλουποστηριξης κι αγαπης.Μιλαω ομως αυστηρα για μια περιστασιακη παρεκτροπη,οχι για συστηματικη ροπη προς την απιστια,η οποια τελικα εξευτελιζει την ιδια τη σχεση!Ουτε μπορεις να αγεσαι και να φερεσαι απο τα ενστικτα σου μονο -αλλιως ενδιδεις στο ζωο και δεν εξανθρωπιζεσαι
Δε συμφωνω καθολου με το Γλωσσολαγνο ως προς τη φορτιση των ανδρων,που τους στερει χρονια...Η γυναικα δεχεται απειρως πολυ μεγαλυτερες κοινωνικες πιεσεις ως προς τη σεξουαλικοτητα της,και εχει απειρως περισσοτερες ευθυνες απο τον ανδρα ,αρα με τη λογικη του επρεπε οι γυναικες να αντεχουν μακραν λιγοτερα χρονια κ να μη φτανουν ουτε τα 50!!Αυτα.