Αυτό γιατί τώρα;;;
Εντάξει...το παραδέχομαι. Έχω κι εγώ τα δικά μου κολλήματα
- Thread starter Μανταλενα
- Start date
Παιδιά, αν θέλουμε, ανοίγουμε αυτοδιαχειριζόμενη ψυχιατρική κλινική! Έχουμε όλα τα φόντα!!
Τα δικά μου κολλήματα :
- Μου αρέσει ο ακατάστατος χώρος. Για την ακρίβεια με ενθουσιάζει. οι τακτοποιημένοι μου φαίνονται άδειοι.
- Μου αρέσει το τικ-τακ των ρολογιών και ιδίως του παλιού τύπου.
- Λατρεύω να βλέπω manga.
- Αν δεν πάει 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, δεν κοιμάμαι.
- Τρελαίνομαι για ακαταλαβίστικα πράματα. Με βοηθούν στην δημιουργία πρωτότυπων/περίεργων/ακραίων συνειρμών.
- Πάντα πρέπει να απασχολώ το μυαλό μου με κάτι, γιατί αλλιώς βαριέμαι κι εκνευρίζομαι.
- Πάντα στους δρόμους παρατηρώ το περπάτημα των άλλων.
- Είμαι πνεύμα αντιλογίας ακόμη και στον εαυτό μου.
- Είμαι όντως στον κόσμο μου
- Τραγουδώ στο μπάνιο (και ΝΑΙ ! είμαι φάλτσος, το ξέρω από την από πάνω που κλείνει το παραθυράκι του φωταγωγού)
- Δεν μου αρέσουν τα σανδάλια και οι παντόφλες.
- Πρέπει να βρω τρόπο να γίνω βρυκόλακας ή λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης (αυτό τώρα πιάνει ; )
Δεν ξέρω πια από τα παραπάνω θεωρούνται κολλήματα, καμιά βοήθεια ;
Τα δικά μου κολλήματα :
- Μου αρέσει ο ακατάστατος χώρος. Για την ακρίβεια με ενθουσιάζει. οι τακτοποιημένοι μου φαίνονται άδειοι.
- Μου αρέσει το τικ-τακ των ρολογιών και ιδίως του παλιού τύπου.
- Λατρεύω να βλέπω manga.
- Αν δεν πάει 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, δεν κοιμάμαι.
- Τρελαίνομαι για ακαταλαβίστικα πράματα. Με βοηθούν στην δημιουργία πρωτότυπων/περίεργων/ακραίων συνειρμών.
- Πάντα πρέπει να απασχολώ το μυαλό μου με κάτι, γιατί αλλιώς βαριέμαι κι εκνευρίζομαι.
- Πάντα στους δρόμους παρατηρώ το περπάτημα των άλλων.
- Είμαι πνεύμα αντιλογίας ακόμη και στον εαυτό μου.
- Είμαι όντως στον κόσμο μου
- Τραγουδώ στο μπάνιο (και ΝΑΙ ! είμαι φάλτσος, το ξέρω από την από πάνω που κλείνει το παραθυράκι του φωταγωγού)
- Δεν μου αρέσουν τα σανδάλια και οι παντόφλες.
- Πρέπει να βρω τρόπο να γίνω βρυκόλακας ή λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης (αυτό τώρα πιάνει ; )
Δεν ξέρω πια από τα παραπάνω θεωρούνται κολλήματα, καμιά βοήθεια ;
Last edited:
Και νόμιζα πως ήμουν η μόνη που την ενθουσιάζει ο ήχος των ρολογιών.
Και δυστυχώς το δεύτερο το εχω κι εγώ αν και δεν το θέλω!Χμμμ...για να δούμε από κολλήματα τι έχουμε...
1) Δε φεύγω από το σπίτι το πρωί, αν δεν έχω πιεί τον καφέ μου, ο κόσμος να χαλάσει, να έρθει η συντέλεια, εγώ θα τον απολαύσω(εννοείτε μόνο εσπρέσσο).
2)Για τον ίδιο λόγο, ξυπνάω το πρωί στις 5:30 πλέον χωρίς ξυπνητήρι.Το ωραίο είναι ότι χρειάζομαι 15 με 20 λεπτά με το αυτοκίνητο και στο χαλαρό για να πάω στην εργασία μου και να χτυπήσω κάρτα στις 8:00.
3) Σιχαίνομαι και φοβάμαι τις κατσαρίδες....υπάρχουν και με φτερά.Ω! θεέ μου, εύχομαι να με δοκιμάζεις.....
4)Πάντα έχω το βιβλίο που διαβάζω μαζί μου ή τουλάχιστον στο αυτοκίνητο εάν οι περιστάσεις δε το επιτρέπουν
5) Δε μου αρέσει η έντονη ηλιοφάνεια, ειδικά τώρα το καλοκαίρι και λατρεύω την συννεφιά και την βροχή.
6) Ακολουθώ την φιλοσοφία του συγχωρεμένου του πατέρα μου....''κάνε το καλό και ρίχτω στο γιαλό", προσπαθώ τουλάχιστον, με αβέβαια αποτελέσματα.
7) θεωρώ τις γυναίκες ανώτερα όντα από τους άνδρες.
1) Δε φεύγω από το σπίτι το πρωί, αν δεν έχω πιεί τον καφέ μου, ο κόσμος να χαλάσει, να έρθει η συντέλεια, εγώ θα τον απολαύσω(εννοείτε μόνο εσπρέσσο).
2)Για τον ίδιο λόγο, ξυπνάω το πρωί στις 5:30 πλέον χωρίς ξυπνητήρι.Το ωραίο είναι ότι χρειάζομαι 15 με 20 λεπτά με το αυτοκίνητο και στο χαλαρό για να πάω στην εργασία μου και να χτυπήσω κάρτα στις 8:00.
3) Σιχαίνομαι και φοβάμαι τις κατσαρίδες....υπάρχουν και με φτερά.Ω! θεέ μου, εύχομαι να με δοκιμάζεις.....
4)Πάντα έχω το βιβλίο που διαβάζω μαζί μου ή τουλάχιστον στο αυτοκίνητο εάν οι περιστάσεις δε το επιτρέπουν
5) Δε μου αρέσει η έντονη ηλιοφάνεια, ειδικά τώρα το καλοκαίρι και λατρεύω την συννεφιά και την βροχή.
6) Ακολουθώ την φιλοσοφία του συγχωρεμένου του πατέρα μου....''κάνε το καλό και ρίχτω στο γιαλό", προσπαθώ τουλάχιστον, με αβέβαια αποτελέσματα.
7) θεωρώ τις γυναίκες ανώτερα όντα από τους άνδρες.
Αυτό δεν είναι παραξενιά, είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό πλάσμα.
Αρχικά το πήρα για κοπλιμεντο αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι μιλάμε για κολλήματα και παραξενιές!
:χαχαχα::χαχαχα: αστειεύομαι φυσικά! Πάντως κι αυτό που λες κάνε το καλό και ριξτο στο γιαλό δεν τ θεωρώ παράξενο, είναι καλό που υπάρχουν ακόμη τέτοια άτομα.
Ανώτερα αλλά οι κατσαρίδες κατσαρίδες!!!!!! :χαχαχα:
Αλλάζει η γεύση , το νερό περνά μέσα από τις σωληνώσεις ...
καλύτερα μαζί σου και τρελόοοοςΕγώ παιδιά, έχω ήδη καπαρωμένο δωμάτιο σε πτέρυγα στο Δαφνί, που κλείσαμε οι του προηγούμενου φόρουμ στο οποίο έπαιρνα μέρος. Αν θέλετε το καλό σας, κλείστε μία πτέρυγα δίπλα στη δική μας.
Εμείς θα σας μαγειρεύουμε... κι εσείς θα μας διαβάζετε!!!)
https://www.youtube.com/watch?v=65PVa0jVLpE
1.δεν θέλω πολλές κουβέντες πριν τον πρωινό καφέ...
2.δεν πάω πουθενά χωρίς τη ζακέτα μου!
2.δεν πάω πουθενά χωρίς τη ζακέτα μου!
Ούτε και στην πλαζ;!! 
Θυμάμαι παλιοτερα να έχω πολυ περισσότερους ψυχαναγκασμούς απο τώρα. Μάλλον, με τον καιρό μου πέρασαν, σαν τις αλλεργίες.
Το κόλλημα όμως που διατηρώ απο παιδί ειναι την άρνησή μου να πώ κάποιες λέξεις που δεν ταιριάζουν καθολου στην αισθητική μου.
Αυτό είναι αντικειμενο κοροϊδίας με φιλους και γνωστούς που το ξερουν. Προτιμώ να πω κάτι περιγραφικά, ή να βρω συνώνυμο. Αν και για να' μαι ειλικρινής, πότε δεν κατάλαβα κάποια αντικειμενα συζήτησης ή πληροφορίες πολυ πολύ προσωπικές που μοιράζονται οι ανθρωποι μεταξύ τους.
Το κόλλημα όμως που διατηρώ απο παιδί ειναι την άρνησή μου να πώ κάποιες λέξεις που δεν ταιριάζουν καθολου στην αισθητική μου.
Αυτό είναι αντικειμενο κοροϊδίας με φιλους και γνωστούς που το ξερουν. Προτιμώ να πω κάτι περιγραφικά, ή να βρω συνώνυμο. Αν και για να' μαι ειλικρινής, πότε δεν κατάλαβα κάποια αντικειμενα συζήτησης ή πληροφορίες πολυ πολύ προσωπικές που μοιράζονται οι ανθρωποι μεταξύ τους.
Μόλις εφαγα φλας και θυμηθηκα γιατί εγραψα το παραπάνω: γιατι ήθελα να γράψω το παρακάτω:
(και το ξέχασα)
Μου χτυπάει στο δόξα πατρί όλο το λεξιλογιο που συνοδεύει έναν γάμο: πεθερος/-α, κουνιάδος/ά, γαμπρός/νυφη, μπατζανοτέτοιοι, και η κτητική που τα ακολουθεί. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορώ να τα βάλω στο λόγο μου. Και δεν έχω τέτοιες σχέσεις. Πολύ απλά, είανι οι γονείς του, ο αδερφός του, η μάνα του, ο πατέρας του, η γυναικα του αδερφου του κλπ. Μου δεν ειναι τι-πο-τε. Και το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς!!
(και το ξέχασα)
Μου χτυπάει στο δόξα πατρί όλο το λεξιλογιο που συνοδεύει έναν γάμο: πεθερος/-α, κουνιάδος/ά, γαμπρός/νυφη, μπατζανοτέτοιοι, και η κτητική που τα ακολουθεί. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορώ να τα βάλω στο λόγο μου. Και δεν έχω τέτοιες σχέσεις. Πολύ απλά, είανι οι γονείς του, ο αδερφός του, η μάνα του, ο πατέρας του, η γυναικα του αδερφου του κλπ. Μου δεν ειναι τι-πο-τε
. Και το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς!!
Χαχα! Ωραίο αυτό το τελευταίο! Κι εγώ δεν έχω μάθει ακόμα ποιος είναι ποιος σε αυτές τις σχέσεις! Με το που το μαθαίνω το ξεχνάω! Αυτή η «συνυφάδα»! (μπλιαχ! λέξη είναι αυτή; ) Δεν έχω ιδέα ποια είναι και ποια σχέση έχει με ποια και ΄γω δεν ξέρω!
Κάπου υπάρχει ένα φοβερό βιντεάκι των Monty Python για το γούστο της τρελής παρέας τους σχετικά με συγκεκριμένες λέξεις.
Άντε να πω κι ένα κόλλημα από τα ων ουκ έστιν αριθμός. Δεν (υπο)γράφω ποτέ με στυλό που μου δίνουν, π.χ. στις τράπεζες, υπηρεσίες, κλπ. Έχω πάντα το δικό μου. Όχι από μικροβιοφοβία πάντως! Απλά επειδή γράφει, συνήθως, καλύτερα!
Κάπου υπάρχει ένα φοβερό βιντεάκι των Monty Python για το γούστο της τρελής παρέας τους σχετικά με συγκεκριμένες λέξεις.
Άντε να πω κι ένα κόλλημα από τα ων ουκ έστιν αριθμός. Δεν (υπο)γράφω ποτέ με στυλό που μου δίνουν, π.χ. στις τράπεζες, υπηρεσίες, κλπ. Έχω πάντα το δικό μου. Όχι από μικροβιοφοβία πάντως! Απλά επειδή γράφει, συνήθως, καλύτερα!
Πάντα πίστευα πως το σώμα μας ανεξάρτητα από συνθήκες οφείλουμε να το συντηρούμε κατά πώς πρέπει, τηρώντας κανόνες υγιεινής και κρατώντας και κάποιους προσωπικούς αισθητικούς κανόνες, όχι ψυχαναγκαστικά αλλά σε ένα πλαίσιο μάλλον ευχαρίστησης, αυτοσεβασμού, αυτοσυντήρησης... Τα τελευταία πέντε χρόνια που έζησα αρκετές συνθήκες εκτάκτου ανάγκης αυτό διαταράχθηκε...ποτέ δεν ξεπέρασα τη δυσφορία αυτής της διαταραχής...Στα χειρότερά μου ήθελα να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να νιώθω πως δεν τον έχω εγκαταλείψει...κανείς δεν καταλάβαινε τα χειρότερά μου, ακόμα κι όταν τα ομολογούσα...κι αυτό μ’ άρεσε...τις τελευταίες μέρες χάσαμε το κοντρόλ αυτής της ισορροπίας πάλι εγώ κι ο εαυτός μου, αυτός ο πολυαγαπητός μου τύπος...τον κοιτώ στον καθρέφτη και του λέω...συγνώμη φίλε μου μοναδικέ, που δεν είσαι η προτεραιότητά μου αυτόν τον καιρό...
Επίσης όσον αφορά στην πιο πάνω κουβέντα...ήμουν τυχερή...δεν είχα τίποτα απ’ όλα αυτά (συν τέτοιους και συν τέτοιες δηλαδή, ευτυχώς, γιατί ακούω κάτι ιστορίες που μπλέκονται όλοι αυτοί και ξερνώ από αηδία) είχα για λίγο πεθερά...αν ζούσε θα υπέφερα από ευγένεια, γιατί δεν θα κοντράριζα, άρα θα υπέμενα...είχα θείο και θείες εξ αγχιστείας...τους λάτρεψα και με λάτρεψαν...τους μιλούσα στον πληθυντικό και προσφωνούσα θείους...αυτοί με έλεγαν παιδί τους...ο άνθρωπος που παντρεύτηκα χωρίς κτητική διάθεση (κι αυτό υπήρχε έμπρακτα) ήταν ο σύντροφός μου και ο άντρας μου...με πολύ αγάπη και σεβασμό ως την χειρότερή μας σύγκρουση και την οριστική διάλυση της σχέσης μας...ακόμα το κρατώ παρ’ ότι άλλοι δεν θα μιλιόντουσαν ποτέ ξανά...θέμα αυτοσεβασμού και σεβασμού όσων καλών πέρασα σε βάθος χρόνου...
...πολλοί δυσανασχετούν με όρους όπως άντρας μου και γυναίκα μου. Εγώ τους αγαπώ αυτούς τους όρους και την ουσία τους...που κρύβει δεσμούς ζωής...ανεξάρτητα απ’ το τι μπορεί να συμβαίνει ανάμεσα στους δεσμευμένους...
Επίσης όσον αφορά στην πιο πάνω κουβέντα...ήμουν τυχερή...δεν είχα τίποτα απ’ όλα αυτά (συν τέτοιους και συν τέτοιες δηλαδή, ευτυχώς, γιατί ακούω κάτι ιστορίες που μπλέκονται όλοι αυτοί και ξερνώ από αηδία) είχα για λίγο πεθερά...αν ζούσε θα υπέφερα από ευγένεια, γιατί δεν θα κοντράριζα, άρα θα υπέμενα...είχα θείο και θείες εξ αγχιστείας...τους λάτρεψα και με λάτρεψαν...τους μιλούσα στον πληθυντικό και προσφωνούσα θείους...αυτοί με έλεγαν παιδί τους...ο άνθρωπος που παντρεύτηκα χωρίς κτητική διάθεση (κι αυτό υπήρχε έμπρακτα) ήταν ο σύντροφός μου και ο άντρας μου...με πολύ αγάπη και σεβασμό ως την χειρότερή μας σύγκρουση και την οριστική διάλυση της σχέσης μας...ακόμα το κρατώ παρ’ ότι άλλοι δεν θα μιλιόντουσαν ποτέ ξανά...θέμα αυτοσεβασμού και σεβασμού όσων καλών πέρασα σε βάθος χρόνου...
...πολλοί δυσανασχετούν με όρους όπως άντρας μου και γυναίκα μου. Εγώ τους αγαπώ αυτούς τους όρους και την ουσία τους...που κρύβει δεσμούς ζωής...ανεξάρτητα απ’ το τι μπορεί να συμβαίνει ανάμεσα στους δεσμευμένους...
Αν είναι να πάω σε δημόσια υπηρεσία ή κάπου που ξέρω ότι θα χρησιμοποιήσω στυλό, παίρνω δικό μου απ'το σπίτι. Από μικρή σιχαίνομαι την λιπαρότητα (είτε είναι από βρωμιά, είτε από κρέμα χεριών, είτε φυσική). Στο λεωφορείο τυλίγω το εισιτήριο γύρω από την μπάρα και πιάνομαι με αντίχειρα και δείκτη, αν δεν υπάρχει μπάρα γαντζώνω το εισιτήριο στις πάνω χειρολαβές και κρατιέμαι από δείκτη και μεσαίο. Τρώω πίτσα με μαχαιροπίρουνο. Αν τρώω σε ξένο σπίτι και η πλαστική λαβή του μαχαιριού δεν είναι καλά πλυμμενη, τυλίγω την λαβή με χαρτοπετσέτα ή κατα λάθος μου πέφτει κάτω για να ζητήσω άλλο, αν είμαι στην μάνα μου απλά αδειάζω όλο το συρτάρι μέχρι να βρω λαβή πιο τριζάτη απ'την λεπίδα. Το τηλεχειριστήριο και το ποντίκι τα καθαρίζω με οινόπνευμα (μια φορά το ποντίκι είχε ξεβάψει και κυκλοφορούσα με κόκκινη παλάμη λες και είχα βάψει αβγά). Δεν κάθομαι σε θέση που έχει κάτσει άλλος πρόσφατα και την έχει ζεστάνει με το πωπουδάκι του. Πάντα ρίχνω betadine στην τουαλέτα πριν κάτσω και σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης βασανίζομαι μέχρι να τελειώσω το τελετουργικό.
γάντια; 
) και προτιμάω να βραχώ σαν τον Καλικάντζαρο.
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ! Δείτε πως είναι σήμερα ο Κωσταντίνος Κατακουζηνός!
