Επιτραπέζια παιχνίδια

[Εσιντ]

εγω απο επιτραπεζια μονο φιδακι και γκρινιαρη εχω παιξει και γκρινιαζω οταν χανω
αααααα και μονοπολη

 

[Ίζι]

Βρέθηκα σε μια παρέα παίζοντας το επιτραπέζιο Η Μάχη των Φύλων. Η ιδέα είναι ότι χωρίζεσαι σε ομάδες άντρες vs γυναίκες και παίζεις ένα παιχνίδι γνώσεων, στο οποίο οι ερωτήσεις που απευθύνονται σε άντρες είναι "γυναικείες" και οι ερωτήσεις που απευθύνονται σε γυναίκες "αντρικές". Λοιπόν, δεν έχω παίξει πιο βαρετό και πιο ηλίθιο παιχνίδι στη ζωή μου. Καταρχήν οι γυναικείες ερωτήσεις αφορούν μόδα, συνταγές, μωρά, ποπ σταρ. Οι αντρικές αθλητικά, αθλητικά, αθλητικά, επιστήμες-τεχνολογία και αθλητικά. Εμείς οι καημένες οι γυναίκες νιώθαμε σαν να παίζουμε τρίβιαλ απαντώντας μόνο στην αθλητική κατηγορία. Σιχτιρίσαμε την ώρα και τη στιγμή... και δεν τέλειωνε το ρημάδι! Φυσικά κέρδισαν οι άντρες, μια που είχαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως "Ποιο έπιπλο φοβούνται οι ανύπαντρες γυναίκες; Το ράφι. Χα-χα-χα".

Το παιχνίδι, εκτός από βαρετό και σεξιστικό ήταν και τέρμα ηλίθιο. Είχε, ας πούμε, την ερώτηση: "Ποιο αυγό είναι καλύτερο, της κότας ή της χήνας;". Καλύτερο. Όχι μεγαλύτερο. Όχι θρεπτικότερο. Καλύτερο. Βγάλε άκρη. ΔΕΝ το προτείνω

 

[Φαροφύλακας]

Το έχω παίξει. Εμένα, πάλι, μου αρέσει η λογική αν και συμφωνώ, είναι αρκετά κακοφτιαγμένο. Για παράδειγμα, πάντα με διασκεδάζει ότι καμία γυναίκα δεν ξέρει, ούτε κατά προσέγγιση, πόσα αεροπλανοφόρα έχει η Ελλάδα. Πράγμα, στο οποίο μπορεί να απαντήσει ένας άντρας, βέβαια.

Spoiler

Δηλ. όταν η Ρωσία π.χ. έχει ένα αεροπλανοφόρο, η Ελλάδα πόσα να έχει; Το βρίσκω πολύ αστείο που οι γυναίκες πάντοτε κάθονται και το σκέφτονται και ξεστομίζουν κάποιον ακέραιο...

Νομίζω πως εάν κατέφερναν να βγάλουν τις ηλίθιες ή άσχετες ερωτήσεις που αποτελούν και το πλειοψηφία, και βάζαν τέτοιες ερωτήσεις θα είχε φάση.

 

[Ίζι]

Καλά η ιδέα είναι καλή, γι' αυτό και παίξαμε αυτό αντί για χαρτιά. Όμως σε πόσες ανόητες ερωτήσεις σχετικά με το ποδόσφαιρο να απαντήσει κανείς πριν εξαντληθεί η υπομονή του; Ή είχε συνταγές με πέντε συστατικά, ας πούμε, όπου έπρεπε να πεις και τα πέντε. Λες και δεν υπάρχουν παραλλαγές στις συνταγές. Στο πόδι το έφτιαξαν.

 

[Μαύρο τριαντάφυλλο]

το trivial ειναι το αγαπημενο μου αλλα το ατιμο ειναι πανακριβο! θα ελεγα απο τωρα οτι ετσι και το παιξουμε σε μια συναντηση της λεσχης ξερω απο τωρα τον νικητη!

 

[Κόμης]

Το έχω το Μάχη των Φύλων. Δεν είναι και κακό, αλλά ισχύει ότι θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη δουλειά στις ερωτήσεις γενικά. Έχω και ένα Trivial αντίστοιχο, το οποίο είχε, κατά τη γνώμη μου, πολύ χειρότερες ερωτήσεις. Ειδικά οι "γυναικείες" ήταν κυρίως ερωτήσεις σχετικά με celebrities και τέτοια. Είχα ξενερώσει τη ζωή μου, μία φορά το έπαιξα και από τότε πιάνει αράχνες.

 

[Έλλη Μ]

Παιζω το trivial genious... Σε κανα δυο χρωματα ειμαι για γέλια.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τα οποία είναι ποια;;

 

[Έλλη Μ]

Στα αθλητικα (πορτοκαλι) πιάνω πάτο και λίγο καλύτερα τα πάω στην Ιστορία. Λιγο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ροζ όμως;;;;;

 

[Έλλη Μ]

Στο Ροζ ειμαι κινδυνος θάνατος Kαι στο set, επίσης (κάπου παραπανω πρεπει να εχω ποστάρει λινκ).

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ήμουν σίγουρος!!!

Ροζ, Πράσινο και Καφέ, με μια ιδιαίτερη αδυναμίες στο Ροζ!!))

 

[Έλλη Μ]

Και στο κάφε!! Το ξέχασα. Στο καφέ τα καταφέρνω ακόμη καλυτερα απο το ροζ. Μετά μπλε, μετά πράσινο.

 

[Ίζι]

Με σειρά προτίμησης: Καφέ, ροζ, πράσινο, κίτρινο, μπλε, πορτοκαλί. Να πω ότι έχω παίξει τρίβιαλ με τον Μπου και είναι πραγματικά μοναδικός σε όλες τις κατηγορίες. Ο καλύτερος αντίπαλος που μου 'χει τύχει ποτέ.

 

[Έλλη Μ]

Αυτές τις μέρες, έπαιξα ενα αρκετά παλιο επιτραπέζιο, το Nexus, (με τη λογική των victory points) και -αφού ξεπέρασα τον σκοπελο να το καταλάβω, μιας και χρειάζεται κανα μισάωρο με 45' για να στησεις και να εξηγησεις τετοια παιχνίδια- μου άρεσε πάρα πολύ. Το κακό με αυτά τα παιχνίδια είναι οτι φαντάζουν πολύπλοκα, όταν κάποιος στα εξηγεί, μιας και εχει πολλές πληροφορίες, στην ουσία όμως, ρολάρουν όπως τα περισσότερα του είδους, με μια σειρά απο βήματα που κάνει ο παικτης σε κάθε γύρο. Το καλό ειναι πως ειναι πολύ διασκεδαστικά αυτά της στρατηγικής και μπορουν να διαλυσουν μια παρέα για πλάκα.

Οπότε, Νικόλα, καταλαβαινεις οτι τα άλλα Παιχνιδια πήραν μια μικρή παράταση.

 

[Τσίου]

Μ'αρέσουν πολύ τα επιτραπέζια αλλά δεν έχω την υπομονή να παίξω για πολλές ώρες, στα 20-30 λεπτά αρχίζω να πνίγω χασμουρητά Το μόνο που μου είχε κρατήσει κάπως το ενδιαφέρον είναι οι ιστορίες μυστηρίου της Κάισσα. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω και με τα χαρτιά, πράγμα περίεργο διότι οι γονείς μου γεννήθηκαν με μια τράπουλα στο χέρι.

 

[Στιλλ ιλλ]

Ουτε μπιρίμπα ?? Είχα γίνει μάστερ το καλοκαίρι (πιο γιαγιά πεθαίνεις).

 

[Τσίου]

Τίποτα! :λυγμ: και μ'αρέσουν τόσο πολύ.

 

[Έλλη Μ]

Ουτε μπιρίμπα ??

Ομως, μ' αρεσει το πόκερ, αλλα η πενταφυλλία (5 στο χέρι, δηλαδη) και, δυστυχώς, ποτέ μα ΠΟΤΕ δε μου κανουν το χατήρι, οι άχρηστοι, αλλα προτιμάνε το texas hold'em.:κατάρα!:

 

[Μπου Ραντλι]

Επιτραπέζια παιγνίδια και χαρτιά έχω παίξει άπειρες φορές, τους έχω αφιερώσει πολλές...εργατοώρες!!! Πιστεύω πως το καλύτερο για μία παρέα που δεν έχει ξαναπαίξει μαζί είναι το Uno, επειδή είναι εύκολο και πολύ διασκεδαστικό, παρείστικο. Ένα που ταιριάζει για μέλη της Λέσχης είναι το Cluedo, ιδανικό για 5-6 άτομα και προσπαθείς να βρεις το δολοφόνο (είσαι κάτι σαν Πουαρώ ή Χολμς).

Στο Trivial η αγαπημένη μου σειρά είναι : κίτρινο, μπλε, καφέ, πορτοκαλί, ροζ, πράσινο.

Ίζι τώρα το είδα