Πάντα διαβάζω το οπισθόφυλλο, αλλά σχεδόν ποτέ δεν εξαρτάται το αν θα διαβάσω/αγοράσω το βιβλίο μόνο από αυτό. Αν εμπιστεύομαι έναν συγγραφέα, πχ Μανφρέντι, τότε απλώς το διαβάζω για να δω τι συμβαίνει περίπου. Αν πρόκειται για κάποια συνέχεια μιας σειράς, π.χ. η σειρά με τον Λάνγκντον του Μπράουν, διαβάζω για να ξέρω ποια πόλη θα βαλθεί να "σώσει" αυτή την φορά
Γενικά μου αρέσουν πολύ τα οπισθόφυλλα γιατί με βάζουν σε κατάσταση προεργασίας για το τι θα διαβάσω. Δε μου αρέσουν τα οπισθόφυλλα που έχουν απλώς κομμάτια από εντυπώσεις κριτικών σε έντυπα. {π.χ το Όνομα του Ρόδου) που διαβάζω αυτόν τον καιρό (ακόμη το παλεύω...). Ειλικρινά, είχα ψάξει πριν καιρό για να βρω το θέμα του Εκκρεμούς του Φουκώ και δεν το έβρισκα!!! Έβρισκα μόνο αοριστολογίες από κριτικούς...Έλεος!
Εκτός από τα οπισθόφυλλα, κάνω και μια αναζήτηση στο ίντερνετ για να ξέρω περί τίνος πρόκειται, με τι ασχολείται ο/η συγγραφέας και από πού κρατάει η σκούφια του...Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μόνο φάκελο που δεν τους έχω φτιάξει...
Πριν λίγο καιρό κάπου, ίσως κι εδώ, είχα διαβάσει για μια κίνηση κάποιων ανθρώπων να τυλίξουν τα βιβλία με ένα απλό χαρτί περιτυλίγματος (λαδόκολλα) και να γράψουν μόνο επάνω τη θεματολογία του βιβλίου πχ. αστυνομικό ή επιστημονικής φαντασίας. Αυτό το έκαναν με σκοπό να αποστασιοποιηθούν οι αναγνώστες από το δέλεαρ της εικόνας του εξώφυλλου και την καθοδήγηση της περιγραφής...Με είχε παραξενέψει λιγάκι, θυμάμαι...Σαν ραντεβού στα τυφλά, ένα πράγμα...Θα είχα φύγει πριν καν πάω...
Θέλω τη περιγραφή και τη θέλω όλη....!!!