Ζαν Κλώντ Ιζζό (Jean-Claude Izzo): "Το Μαύρο Τραγούδι της Μασσαλίας"

[Τζάκο Σ]

Τίτλος: Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας
Πρωτότυπος τίτλος: Total Kheops
Συγγραφέας: Ζαν Κλώντ Ιζζό
Μετάφραση: Σωμερίτης Ριχάρδος
Εκδόσεις: ΠΟΛΙΣ
Έτος έκδοσης: 1999
Έτος πρώτης έκδοσης: 1995 (Γαλλικά)
Αριθμός σελίδων: 288
ISBN: 9789604353217

• Αγόρασε την "Τριλογία της Μασσαλίας" από τον Ιανό
• Αγόρασε την "Τριλογία της Μασσαλίας" από το GreekBooks.gr

Τρείς φίλοι ο Φαμπιό, ο Μανού και ο Ουγκώ μεγαλωμένοι στις λαϊκές φτωχογειτονιές μεταναστών της Μασσαλίας ερωτευμένοι με την ίδια κοπέλα την Λόλ, αναμιγνύονται με μικροκλοπές για να τα βγάλουν οικονομικά στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν. Κοινή αρχη για τους τρείς φίλους, πολύ διαφορετικό μέλλον. Ο Ουγκώ αποφασίζει να ξενιτευτεί και να προσπαθήσει μακριά από τη σαπίλα που επικρατεί, ουσιαστικά όμως λόγω του ανταγωνιστικού έρωτά του με την Λόλ. Ο Φαμπιό αηδιασμένος από μια απόφαση που θα πάρουν σε μια συμπλοκή ληστείας θα αποφασίσει να γίνει “Μπάτσος”. Μόνο ο Μανού θα μείνει σε μια περίεργη σχέση με την Λόλ και θα ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία του. Θα αναμειχθεί με εμπόριο, ληστείες, φυλακή, μέχρι να πιάσει την καλή όπως ο ίδιος υποστήριζε..

Είκοσι χρόνια μετά, ο Μανού βρίσκεται δολοφονημένος εκτελώντας μια δουλεία που του είχε ανατεθεί. Ηθικό χρέος, νεανική φιλία και ισόβιες τύψεις, θα “αναγκάσουν” τον Ουγκώ να επιστρέψει και εκδικηθεί τον δολοφόνο του φίλου του. Γρήγορα προσαρμόζεται στα παλιά του λημέρια και καταφέρνει να “καθαρίσει” τον φονιά του Μανού. Πλέον ελευθερωμένος από τις τύψεις βρίσκει και αυτός τον θάνατο στην προσπάθεια να ξεφύγει από τις αρχές κάτω από “περίεργες” συνθήκες.

Το τρίτο μέλλος της παλιοπαρέας ο Φαμπιό, που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει την ίδια τύχη με τους άλλους δύο, Θα αναλάβει την υπόθεση με σκοπό να την φτάσει μέχρι τέλους στην μνήμη των φίλων του. Ο Φαμπιό με πατέρα Ιταλό και μητέρα Ισπανίδα, γόνος και ο ίδιος μετανάστη , δεν έχει καταφέρει να εναρμονιστεί με το κλίμα της αστυνομίας, σε μια τόσο "δύσκολη" πόλη. Ευαίσθητος, ρομαντικός και μπερδεμένος, χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές στο ενεργητικό του είναι περιθωριοποιημένος στους κύκλους της αστυνομίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας ξυπνάνε μνήμες σε όλες τις γωνιές αυτής της υπέροχης και συνάμα αηδιαστικής πόλης. Φυσικά και της Λόλ, η οποία ποτέ της δε τον συχώρεσε, που τους εγκατέλειψε και πέρασε στην “απέναντι μεριά”

Στην πορεία της έρευνας συνεχώς κοινωνικορατσιστικά φαινόμενα και γεγονότα. Νέοι φόνοι ασυδοσία και ανομία από συμμορίες, με τις αρχές αποστασιοποιημένες. Πολιτικά παιχνίδια και την Ιταλική μαφία να θέλει να εισέλθει στους κύκλους του οργανωμένου εγκλήματος στη Μασσαλία. Τίποτα τελικά δεν είναι όπως φαίνεται και οι φόνοι ένας ένας συνδέονται σε ένα παιχνίδι και μια σκευωρία μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να διαχειριστεί ο Φαμπιό. Με κίνδυνο τη ίδια του τη ζωή, θα φτάσει ως το τέρμα και θα μπορέσει να ονειρευτεί ξανά την Λόλ..

Αστυνομικό νουάρ μυθιστόρημα, με αφήγηση και περιγραφές που συναρπάζουν. Με τον ήρωα μας, λάτρης των γυναικών και του ψαρέματος, διεξάγει την έρευνά του υπό τους ήχους της jazz..του dizzy gillespie και του thelonious monk, απολαμβάνοντας γεύσεις και μυρωδιές φαγητών και αλκοόλ. Πολλές περιγραφές της κοινωνίας, πολιτικές αλλά κυρίως ρατσιστικές, για μία πόλη, ένα λιμάνι, που αποτελεί σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών. Χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές, τάσεις για μία μαγευτική Μασσαλία, που σίγουρα σε κάνει να θέλεις να επισκεφτείς. Αλλά και μια Μασσαλία που παλεύει συνεχώς με τη μετανάστευση, το ρατσισμό και το φασισμό. Παιδιά που ξεκινούν υποδεέστερα από την στιγμή που γεννιούνται, χωρίς ίσες ευκαιρίες. Μια Μασσαλία ξεχασμένη από τον Θεό..

Χαρακτηριστικό απόσπασμα :

Αυτή είναι η ιστορία της Μασσαλίας. Η παντοτινή. Μια ουτοπία. Η μοναδική ουτοπία στη γή. Ένας τόπος όπου ο καθένας, όποιο κι αν ήταν το χρώμα του, μπορούσε να έρθει μ’ ένα καράβι ή μ' ένα τρένο, με μια βαλίτσα στο χέρι, χωρίς δεκάρα στην τσέπη, και να γίνει ένα μ' όλους τους άλλους. Μια πόλη όπου μόλις πάταγε το πόδι του στο έδαφος, ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να πεί «Εδώ είναι. Στον τόπο μου βρίσκομαι». ​

​

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Μπράβο σου, Τζάκο, για την πολύ όμορφη παρουσίαση αλλά και για την επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου. Μου άρεσε πάρα πολύ, όπως και τ'άλλα δύο μυθιστορήματα της τριλογίας, το "Τσούρμο" και το "Solea". Ο Φαμπιό Μοντάλ δε, έγινε ένας απ'τους αγαπημένους μου λογοτεχνικούς ήρωες.

Το έχω ξαναπεί νομίζω, αν κάποιος περιμένει να διαβάσει κάτι με ρυθμό, δράση και σασπένς, ένα κλασικό αστυνομικό δηλαδή, μπορεί και να μην ενθουσιαστεί, όμως απ'την άλλη, προσφέρει ένα σωρό πράγματα. Ο Ιζζό πραγματεύεται τη φιλία, τον έρωτα, τη ζωή και τον θάνατο ενώ παράλληλα αναλύει και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στη Μασσαλία μιλώντας για τους μετανάστες, τον ρατσισμό, τη βία, το μίσος και την έλλειψη ευκαιριών, όπως λες κι εσύ, Τζάκο.

Όχι βέβαια πως δεν έχει καθόλου δράση ή πως η πλοκή δεν είναι ενδιαφέρουσα.

Αλήθεια, τα άλλα δύο μυθιστορήματα της τριλογίας τα διάβασες;

 

[Τζάκο Σ]

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όντως μπαίνει στους αγαπημένους ήρωες ο Φαμπιό. Εχω πάρει την νέα έκδοση με την Τριλογία της Μασσαλίας και μόλις τελείωσα το πρώτο. Αυτά τα νουάρ όχι "κλασικά" αστυνομικά έχουν το κάτι μαγικό. Ανυπομονώ για τα επόμενα δύο που θα ξεκινήσω απο αύριο κιόλας. Σε παρόμοιο ύφος είναι και η τριλογία του Μωρίς Αττιά που δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει , Μαύρο Αλγέρι - Κόκκινη Μασσαλία -Παρίσι blues και εξίσου καλά.

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Αυτή την έκδοση έχω κι εγώ, ωραιότατη μου φάνηκε. Κι εγώ σερί τα διάβασα, Τζάκο, και είναι και τα τρία πάρα πολύ ωραία. Καλοδιάβαστα λοιπόν.

Υ.Γ. Δεν την έχω διαβάσει την τριλογία του Αττιά αλλά έχω ακούσει πως αξίζει. Άμα μου λες ότι είναι και σε παρόμοιο ύφος με την τριλογία του Ιζζό, μου φαίνεται πως θα την βάλω στη λίστα.

 

[Φαροφύλακας]

Διαβάζω τώρα την ιστορία κι είναι διανθισμένη με πολλές μουσικές αναφορές.

 

[Λόελλα]

Δε μου άρεσε. Δεν ήταν κακό αλλά μάλλον μέτριο. Πολύ λογοτεχνική γραφή για αστυνομικό για τα δικά μου μέτρα. Πιστεύω ότι αγγίζει όσους δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε θέματα όπως μετανάστευση, γκέτο κ.λπ. Το "χαρακτηριστικό απόσπασμα" το θυμάμαι κι εγώ για άλλους λόγους. Αυτά που λέει δε χαρακτηρίζουν μόνο τη Μασσαλία αλλά σχεδόν όλες τις πόλεις του κόσμου. Εντάξει, ο Ιζό αγαπάει τη δική του πόλη, δεν είναι κακό.