Τίτλος: Το Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής
Πρωτότυπος τίτλος: Le Petit Bleu de la Côte Ouest
Συγγραφέας: Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ (Jean-Patrick Manchette)
Γλώσσα: Ελληνικά
Μετάφραση: Θοδωρής Τσαπακίδης
Εκδόσεις: Άγρα
Έτος πρώτης έκδοσης: 1976 (Γαλλικά)
Αριθμός σελίδων: 208
ISBN: 978-960-505-376-5
Πρώτη φορά διάβασα το το Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής του Μανσέτ, σε κόμιξ κι όπως το εικονογράφησε κάποιος Jacques Tardi, και βέβαια μου άρεσε.
Ο Μανσέτ μου αρέσει και γενικότερα θα ήθελα να είχε γράψει περισσότερα βιβλία. Η αστυνομική του λογοτεχνία γέρνει, για μένα, στην κλασική αμερικάνικη όπως αυτή του Ντάσιελ Χάμετ, του Ρέιμοντ Τσάντλερ κτλ. κι απορώ γιατί χρειάστηκε να φτιαχτεί ειδικός ο όρος "νέο-πολάρ" για αυτήν την λογοτεχνία. Ομοίως, ο πρωταγωνιστής αυτού εδώ του βιβλίου, ο Ζωρζ Ζερφό, θα έλεγε κανείς πως φέρνει σαν χαρακτήρας στον Μερσό του Καμύ.
Εδώ, υπάρχει ένας καθημερινός άνθρωπος που από μια σύμπτωση μπλέκεται σε μια περιπέτεια με πιστολίδι και νεκρούς κι ο ίδιος επιβιώνει κυρίως από τύχη κι αντανακλαστικά. Μόνο που είναι αποστασιοποιημένος από όλα όσα τον αφορούν κι έτσι εύκολα αφήνεται να παρασυρθεί από αυτά που δεν τον αφορούν όμως και πάλι, δίχως πραγματικό πάθος, με μια απλή, σχεδόν παιδιάστικη σκέψη.
Είναι χαρακτηριστικό, πως όταν πιωμένος λέει τις περιπέτειές του στην Αλφοσίν, κι αυτή χωρίς να τον πολυπιστεύει τον πικάρει πως είναι «άνθρωπος της περιπέτειας», ο Ζερφό διαμαρτύρεται: «Όχι καθόλου. Το αντίθετο είμαι. Κάποιος που δεν θέλει περιπέτειες!» Μόνο που το συγκεκριμένο περιπετειώδες κεφάλαιο της απόλυτα συμβατικής του ζωής, θα διαλέξει να το τραβήξει μέχρι το τέλος.
Χαρακτηριστική η στιγμή που θυμόμουν από το κόμιξ, με τον Ραγκύς που του φρόντισε το χτυπημένο πόδι ο οποίος, όταν του λέει πως μάλλον θα του μείνει να κουτσαίνει, ο Ζερφό του απαντά πως αυτό δεν τον νοιάζει.
Άλλες παρουσιάσεις βιβλίων του Μανσέτ στην Λέσχη του Βιβλίου:
- Νάδα (1972)
- Τί Λούκι! (1976)
- Μοιραία (1977)
- Η Πρηνής Θέση τού Σκοπευτή (1981)
Last edited: