Είναι άραγε δυνατόν να χωρέσει ολόκληρο βιβλίο, ή τουλάχιστον το πνεύμα του σε μια και μόνο φράση, την εισαγωγική; κι όταν αυτό συμβαίνει, αποτελεί πρόθεση του συγγραφέα να συνοψίσει στην αρχική πρόταση τον βασικό άξονα των όσων θα επακολουθήσουν ή προκύπτει αβίαστα;
Άσχετα με το λόγο για τον οποίο γίνεται, υπάρχουν περιπτώσεις "πρώτων φράσεων" στις οποίες συμπυκνώνεται με συγκλονιστικό τρόπο η βασική ιδέα της πλοκής ή το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα χτίσει ο συγγραφέας. Μια σύντομη αναζήτηση τέτοιων εντυπωσιακών "μπασιμάτων" με οδήγησε στη "Δίκη" του Φ. Κάφκα και στον "Ξένο" του Α. Καμύ.
Προφανώς υπάρχουν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις και ίσως να παρουσίαζε ενδιαφέρον μια άτυπη "κόντρα"
μεταξύ φράσεων που θα καταθέσουμε σ΄αυτό το νήμα, προσπαθώντας να αναδείξουμε εκείνη ή εκείνες που χαρακτηρίζονται απο την ιδιότητα που προσπάθησα να περιγράψω παραπάνω.
Επεκτείνοντας το σκοπό του νήματος - αν υπάρχει δυστοκία ως προς τον εντοπισμό τέτοιων φράσεων - θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αγαπημένες εισαγωγικές προτάσεις απο βιβλία που έχουμε διαβάσει, άσχετα αν συμπυκνώνουν κάποιο ευρύτερο νόημα ή όχι. Θα αρκεί το γεγονός ότι απλά τις έχουμε αγαπήσει (υπάρχει νήμα για αγαπημένα αποσπάσματα, αλλά αναφέρομαι σε εισαγωγές)
Η Δίκη, Φράντς Κάφκα
"Κάποιος πρέπει να είχε διαβάλει τον Γιόζεφ Κ., γιατί ένα πρωινό, δίχως να κάνει τίποτα κακό, ήρθαν και τον συνέλαβαν"
(το παράλογο)
Ο Ξένος, Αλμπέρ Καμύ
"Σήμερα πέθανε η μαμά. Ίσως και χτες, δεν ξέρω"
(η παράξενη αδιαφορία του Μερσώ, που διαποτίζει όλο το μυθιστόρημα)
Άσχετα με το λόγο για τον οποίο γίνεται, υπάρχουν περιπτώσεις "πρώτων φράσεων" στις οποίες συμπυκνώνεται με συγκλονιστικό τρόπο η βασική ιδέα της πλοκής ή το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα χτίσει ο συγγραφέας. Μια σύντομη αναζήτηση τέτοιων εντυπωσιακών "μπασιμάτων" με οδήγησε στη "Δίκη" του Φ. Κάφκα και στον "Ξένο" του Α. Καμύ.
Προφανώς υπάρχουν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις και ίσως να παρουσίαζε ενδιαφέρον μια άτυπη "κόντρα"
μεταξύ φράσεων που θα καταθέσουμε σ΄αυτό το νήμα, προσπαθώντας να αναδείξουμε εκείνη ή εκείνες που χαρακτηρίζονται απο την ιδιότητα που προσπάθησα να περιγράψω παραπάνω. Επεκτείνοντας το σκοπό του νήματος - αν υπάρχει δυστοκία ως προς τον εντοπισμό τέτοιων φράσεων - θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αγαπημένες εισαγωγικές προτάσεις απο βιβλία που έχουμε διαβάσει, άσχετα αν συμπυκνώνουν κάποιο ευρύτερο νόημα ή όχι. Θα αρκεί το γεγονός ότι απλά τις έχουμε αγαπήσει (υπάρχει νήμα για αγαπημένα αποσπάσματα, αλλά αναφέρομαι σε εισαγωγές)
Η Δίκη, Φράντς Κάφκα
"Κάποιος πρέπει να είχε διαβάλει τον Γιόζεφ Κ., γιατί ένα πρωινό, δίχως να κάνει τίποτα κακό, ήρθαν και τον συνέλαβαν"
(το παράλογο)
Ο Ξένος, Αλμπέρ Καμύ
"Σήμερα πέθανε η μαμά. Ίσως και χτες, δεν ξέρω"
(η παράξενη αδιαφορία του Μερσώ, που διαποτίζει όλο το μυθιστόρημα)
Last edited:
υπερτέλειο!