Η δυναμική της πρώτης φράσης

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

"Η πρώτη φορά που άκουσα να λένε Πόιζονβιλ την Πέρσονβιλ, ήταν από έναν κοκκινομάλλη αλήτη, ονόματι Χίκι Ντιούι, στο μαγαζί Μπιγκ Σιπ, στο Μπιουτ."

Ο κόκκινος θερισμός, Ντάσιελ Χάμετ


"Αν θέλετε λοιπόν στ' αλήθεια να τ' ακούσετε, τότε πρώτο και κύριο μπορεί να περιμένετε πως θα σας πω πού γεννήθηκα, και τι φρίκη που ήτανε τα παιδικά μου χρόνια, και τι φτιάχνανε οι δικοί μου και τα ρέστα πριν με κάνουνε, κι ένα σωρό αηδίες και ξεράσματα καταπώς στο Δαβίδ Κόπερφηλντ, όμως δεν έχω όρεξη να πιάνω τέτοιες ιστορίες."

Ο φύλακας στη σίκαλη, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ

 

[Μεταλλαγμένη]

Τι όμορφο νήμα!

Μια εισαγωγή που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή από το Βυζί, του Φίλιπ Ροθ.

"Όλη αυτή η ιστορία άρχισε παράξενα."

Και στη "Μεταμόρφωση" είχε μια αντίστοιχα δυνατή φράση:
"Μόλις ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από εφιαλτικό όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε μια πελώρια κατσαρίδα."

Κι εγώ αυτή σκέφτηκα Ιζι!! Σε βάζει κατευθείαν στο ζουμί και σε προδιαθέτει για τον σουρεαλισμό του βιβλίου!

"Αν θέλετε λοιπόν στ' αλήθεια να τ' ακούσετε, τότε πρώτο και κύριο μπορεί να περιμένετε πως θα σας πω πού γεννήθηκα, και τι φρίκη που ήτανε τα παιδικά μου χρόνια, και τι φτιάχνανε οι δικοί μου και τα ρέστα πριν με κάνουνε, κι ένα σωρό αηδίες και ξεράσματα καταπώς στο Δαβίδ Κόπερφηλντ, όμως δεν έχω όρεξη να πιάνω τέτοιες ιστορίες."

Ο φύλακας στη σίκαλη, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ

Πολύ ενδιαφέρουσα και πιασάρικη εισαγωγή!

 

[Μεταλλαγμένη]

Άλλη μια τέτοια πρώτη φράση από τον Φίλιπ Ροθ είναι αυτή του βιβλίου "Η νόσος του Πορτνόυ": Ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη στη συνείδησή μου, που τον πρώτο χρόνο στο σχολείο πίστευα μου φαίνεται ότι η κάθε μου δασκάλα ήταν η μάνα μου μεταμφιεσμένη.

Προϊδεάζει τον αναγνώστη για τον τεράστιο ρόλο που έπαιξε στην ζωή και στην προσωπικότητά του κεντρικού ήρωα, η μητέρα του.

 

[Μάρω]

Μα τι ωραίο νήμα! Μπράβο στη Μεταλλαγμένη που το ανέσυρε από την αφάνεια!

Η αρχή, λένε είναι το ήμισυ του παντός! Αν αυτό αληθεύει, η πρώτη φράση, η πρώτη σελίδα ενός έργου είναι ενδεικτική, ελκύει ή απωθεί ή ακόμα αφήνει αδιάφορο τον αναγνώστη.

Θα μιλούσα για το ξεκίνημα της Άννας Καρένινα, αλλά αναφέρθηκε παραπάνω.

Αμέσως μετά το μυαλό μου πάει στο Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου του Γκ.Γκ.Μαρκες
Ξεκινάει έτσι,
«Την ημέρα που επρόκειτο να τον σκοτώσουν ο Σαντιάγο Νασάρ σηκώθηκε στις πεντέμιση το πρωί για να περιμένει το πλοίο που θα ‘φερνε τον επίσκοπο»,

οπότε μαθαίνουμε ότι ο προαναγγελθείς θάνατος αφορά τον Νασάρ. Εμένα τουλάχιστον το ξεκίνημα αυτό με τράβηξε και το έργο στη συνέχεια με καθήλωσε.

 

[Φιλιπ]

"για χρόνια πλάγιαζα νωρις" . (Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο.Μ.Προύστ )

 

[Μάρω]

Θα μπορούσε να μπει και στα Αγαπημένα αποσπάσματα ή αποφθέγματα. Το γεγονός ότι ξεκινά έτσι το βιβλίο κι ότι τη θεωρώ μια δυνατή αρχή, με έκαναν να προτιμήσω αυτό το νήμα.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τὸν ἔρωτα μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας. Πρὶν τὴν ἀποτυχία δὲν ὑπάρχει γνώση· ἡ γνώση ἔρχεται πάντα μετὰ τὴ βρώση τοῦ καρποῦ. Σὲ κάθε ἔρωτα ξαναζεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς γεύσης τοῦ παραδείσου καὶ τῆς ἀπώλειας τοῦ παραδείσου. Σπουδάζουμε τὸν ἔρωτα μόνον ἐξόριστοι ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς ποὺ αὐτὸς χαρίζει.

Στὴν ἐμπειρία τοῦ ἔρωτα εἴμαστε ὅλοι πρωτόπλαστοι. Ἡ πείρα τῶν ἄλλων δὲν μᾶς μαθαίνει τίποτα γιὰ τὸν ἔρωτα. Εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας τὸ ἀρχέγονο καὶ μέγιστο μάθημα τῆς ζωῆς, ἡ ἀρχέγονη καὶ μέγιστη ἐξαπάτηση.

Χρήστος Γιανναράς, Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων, εκδόσεις Δόμος

 

[Έλλη Μ]

"για χρόνια πλάγιαζα νωρις" . (Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο.Μ.Προύστ )

και συνεχίζει:
Μερικές φορές, μόλις έσβηνα το κερί, τα μάτια μου έκλειναν τόσο γρήγορα, ώστε δεν πρόφταινα ν’ αναλογιστώ: «Με παίρνει ο ύπνος».

Παρολο που ο πρώτος τομος (και ο μονος) που εχω διαβάσει ειναι πολύ καλός, αυτή η φραση με παραπέμπει πολύ άμεσα σε αυτό:

 

[Άγγελος]

"Ο πατέρας μου, μύριο το κύμα που τον σκέπασε, δεν ήθελε να γίνω ναυτικός", Τα λόγια της πλώρης.

 

[Φθινόπωρο]

"Είμαι η Ελένη η Συβαρίτισσα νεκρή από αιώνες.
Μόλις πρόσφατα και ανέλπιδα έζησα ξανά, γι' αρκετά χρόνια."

(Λιλή Ζωγράφου, η Συβαρίτισσα)

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

μύριο; εκατό μύριο; δισ εκατό μύριο; Άγιος Δημήτριος ο Μυριοβλύτης;

 

[Φιλιπ]

"πως χαράσσονται οι δρομοι πανω στην χιονισμένη χέρσα γη?"
Βαρλάμ Σαλάμοφ.Ιστορίες από την Κολιμά.

 

[Στιλλ ιλλ]

Είμαι ένας άρρωστος άνθρωπος...είμαι ένας μοχθηρός άνθρωπος.Δεν είμαι καθόλου ελκυστικός, είμαι αποκρουστικός

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, Σημειώσεις απο το Υπόγειο

 

[Καλόγερος]

«Αυτό το βιβλίο είναι για τους ολίγιστους. Ίσως να μην έχει γεννηθεί κανείς τους ακόμα.(...)»

Ο Αντίχριστος - Φρ. Νίτσε

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

και τελικά γεννήθηκε;

 

[Στιλλ ιλλ]

Kαι αν γεννήθηκε, διατήρησε την επιθυμία για ζωή αφου ξεκίνησε να το διαβάζει ;

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

δεν τα μπορώ τα γκρεμοκρεμάσματα

 

[Εσιντ]

100 χρόνια μοναξιά. Πολύ δυνατό!

δυνατο δεν ξερω αν ειναι αλλα το βιβλιο αυτο εχω κανει 3 προσπαθειες και δεν εχω καταφερει να το διαβασω

 

[Χήθκλιφ]

«Αφού ανακάλυψε ότι σκοπός της ζωής του ήταν να σκοτώνει ζώα, η επιδίωξη αυτού του σκοπού τον οδήγησε πολύ μακριά από τα εύκρατα κλίματα...»

Άντζελα Κάρτερ - «Κύριος» (από την ανθολογία διηγημάτων «Τρέμω στο άγγιγμά σου»)

 

[Μεταλλαγμένη]

"Ο γυμνός παπαγάλος έμοιαζε με ανθρώπινο έμβρυο διασταυρωμένο με μαδημένο κοτόπουλο"
(Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα - Τομ Ρόμπινς)

Εδώ είναι που συνειδητοποιείς ότι αυτόν τον συγγραφέα ή θα τον λατρέψεις ή θα τον μισήσεις, δεν υπάρχει μέση οδός. Κλίνω προς το πρώτο

 

[Τσίου]

^ Κι εγώ προς τα'κει κλίνω. Διάβασα τις πρώτες σελίδες από τον τρυποκάρυδο και σκεφτόμουν: Αχ αλήθεια; Σοβαρά τώρα;?

Πάλι καλά που έριξα μια ματιά στις προηγούμενες αναρτήσεις, ενώ ήμουν σίγουρη ότι δεν θα βρω αυτό που ήθελα να γράψω και Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται.

Θυμάμαι είχε καταπληκτική δυναμική η πρώτη πρόταση απ' το "Ιεροτελεστίες" του Κέες Νοοτεμποομ, αλλά δεν έχω το βιβλίο...

Τη μέρα που ο Ίννι Βίντροπ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, οι μετοχές της Φίλιπς έφτασαν στις 149.60 μονάδες.​

~Ιεροτελεστίες, Κέες Νόοτεμποομ~​

A human body starts to decompose four minutes after death.​

~The chemistry of death, Simon Beckett~​