Κακώς, η σαλατα με τις φακες ειναι απείρως καλύτερη, take my word for it, ειναι η αγαπημένη μου.
@Φαροφύλακας , οταν φτιαξεις την προικα σου, περιμενω να δω ντοκουμεντα κι αποδειξεις οτι ξερεις τελικα να βραζεις μακαρονια.
@Ροκμαντικ, οσο γι αυτό...
Η θεία (σύγκρυο) Ελλη προτείνει
- Thread starter Έλλη Μ
- Start date
@Φαροφύλακας , οταν φτιαξεις την προικα σου, περιμενω να δω ντοκουμεντα κι αποδειξεις οτι ξερεις τελικα να βραζεις μακαρονια.
@Ροκμαντικ, οσο γι αυτό...
Εκει χρειάζεται μια διόρθωση, που μου την επεσημανε ενας φίλος τις προάλλες με τον οποιο μαγειρευουμε, ενιοτε και παρέα.
Λοιπόν, δεν θελεις πράσινες φακές. Μου ειπε οτι εγω του είχα πει
πως ηθελε φαγόπυρο (λιγο), εναλλακτικά πληγούρι.
Θεωρησα χρέος μου να διορθωσω την παρατυπία μου, αν και δεν βλέπω να δημιουργησε καποιο τεράαααστιο πρόβλημα.
Κατα τα άλλα, εχω διευρυνει το ρεπερτοριο της σαλατας, εντασσοντας συνδυασμο αλλου όσπριου με αλλα φρούτα, αλλα δεν εχω προλάβει να εκτελέσω τη συνταγη.
Λοιπόν, δεν θελεις πράσινες φακές. Μου ειπε οτι εγω του είχα πει
πως ηθελε φαγόπυρο (λιγο), εναλλακτικά πληγούρι.Θεωρησα χρέος μου να διορθωσω την παρατυπία μου, αν και δεν βλέπω να δημιουργησε καποιο τεράαααστιο πρόβλημα.
Κατα τα άλλα, εχω διευρυνει το ρεπερτοριο της σαλατας, εντασσοντας συνδυασμο αλλου όσπριου με αλλα φρούτα, αλλα δεν εχω προλάβει να εκτελέσω τη συνταγη.
~~~•°°•Exercises de style•°°•~~~
Που λες, αγαπητέ μου @ΜιΛάμπρος , μια μέρα στη δουλειά, ένας συνάδελφος μου πρόσφερε κάτι φρούτα του δάσους, του πάθους, φραμπουάζ, φραμπαλάδες, δεν πολυκατάλαβα, ομορφούτσικα φαινόσαντο, ευγενική ουσα δεν ήθελα να τονε προσβάλω και τα δέχτηκα.
«Δοκίμασε», μου λέει.
«Μάλιστα», του απαντάω.
Με το που τοποθετώ το φρουτάκι από το βαζάκι στο στοματάκι και αυτό ταύτο άγγιξε τον ουρανίσκο μου, η διακαής μου ανάγκη να το φτύσω ήταν ανάλογη του Αραγκορν, όταν εδοκίμαζε την σουπίτσα που φτιαξε εκεινη η ξανθοκοκκινομαλλουσα*, αλλά δεν έβρισκα χαρτοπετσέτα. Με ένα απαισιόδοξο και εύηχο «μμμμ…» προκάλεσα την ερώτηση που ακολούθησε, για της οποίας την ανταπάντηση που δέχτηκα, δεν ήμουν προετοιμαζμένη.
«Σου άρεσαν, Ελισάβετ;»
«Συγγνώμη, μα καθόλου»
«Ούτε κι εμένα!» (Ντόινγκ!!
)
Αφορμή, λοιπόν, του παραπάνω παθήματος, του οποίου το μάθημα είναι να μην δέχεσαι ποτέ αυτό που σου προσφέρουν, ακόμη κι αν η συσκευασία είναι χαριτωμένη ή το περιεχόμενο μοιάζει θελκτικό, ήταν να μου δώσει ο συνάδελφος τη συνταγή για το βάσκικο τσηζκέικ για το οποίο προόριζε τα φρούτα που, για κακή μου τύχη, δοκίμασα εγώ.
Ανακατεύουμε το 1 και το 2, έως ότου το 2 διαλυθεί καλά. Κανένας χειροδύναμος δεν μας χρειάζεται, τα καταφέρνουμε μόνΗ μας μια χαρά. Ρίχνουμε το 3, ένα ένα
δηλαδή να ενσωματωθεί το καθένα προτού προσθέσουμε το επόμενο. Μετά, λέω να ριξουμε το 4 και αναδευουμε χαλαρά για ένα λεπτουδάκι. Συνεχίζουμε με τα 5, 6, 7 (σε αυτό το σημείο, η συνταγή έχει μιαν ελευθεριότητα, οπότε μπορείς να αλλάξεις τη σειρά, να τα ρίξεις ανάποδα, τέλος πάντων, σηκώνει την τσαχπινιά του). Τέλος, θα ρίξεις το 8, κατά τον τρόπο που υποδεικνύεται στο αντίστοιχο σημείο.
Ηρθε η ώρα του, λοιπόν!!!
Θα το ρίξεις στη λαδόκολλα η οποία καλό είναι να προεξέχει αρκετά από το σκεύος, μιας και αυτό το πράγμα θα φουσκώσει. Να το βάλεις πάνω από τη μέση του φούρνου και να το ψησεις για μια ώρα.
Όταν θα το βγάλεις, θα νομίζεις ότι το έκαψες. Μην κανεις το λάθος και το πετάξεις! Καμμένο πρέπει να βγει. Τι γιατί; Γιατι έτσι μας αρέσει.
Θα το αφησεις να κρυώσει και θα το βάλεις στο ψυγειο, ιδανικά αφου το έχεις βγάλει από τη λαδόκολλα.
Alors, αν βρεθει κανένας πανασχετος και σε ρωτησει σε τόνο ειρωνικό; Ε, μήπως σου άρπαξε λιγάκι; θα τον κοιτάξεις υπο γωνία και θα του πεις: «Μην κρίνεις από αυτό που βλέπεις.. Μάθαμε τώρα όλοι και γίναμε Εγώ**!»
*ginger λέγεται αυτή η απόχρωση
**Όταν λές Εγώ, προφανώς και δεν εννοείς εγώ εγώ αλλά εσύ εγώ.
Σχόλια δικά μου δικά μου:
Όταν περασε από τεστ, ακούστηκε η βιαστική αποψη ότι μοιαζει πολύ στη γαλατόπιτα και λέω βιαστική μιας και προηγήθηκε (η άποψη) της κατάποσης. Ούτε η υφή του γλυκού ούτε η γευση του εχουν την παραμικρή σχέση με τη γαλατοπιτα. Αφενός, δεν είναι τοσο συμπαγές και σφιχτό, αφετέρου δεν κάθεται στο στομάχι βαρύ όπως η γαλατόπιτα.
Αν σου αρεσει το αμερικαν τσηζκεηκ, εικαζω οτι θα σου αρεσει κι αυτο, εκτος κι αν εισαι τυπος που τρωει τσηζκεηκ για να φαει το μπισκοτο της βασης, οποτε δεν θα σε ενθουσιάσει.
Που λες, αγαπητέ μου @ΜιΛάμπρος , μια μέρα στη δουλειά, ένας συνάδελφος μου πρόσφερε κάτι φρούτα του δάσους, του πάθους, φραμπουάζ, φραμπαλάδες, δεν πολυκατάλαβα, ομορφούτσικα φαινόσαντο, ευγενική ουσα δεν ήθελα να τονε προσβάλω και τα δέχτηκα.
«Δοκίμασε», μου λέει.
«Μάλιστα», του απαντάω.
Με το που τοποθετώ το φρουτάκι από το βαζάκι στο στοματάκι και αυτό ταύτο άγγιξε τον ουρανίσκο μου, η διακαής μου ανάγκη να το φτύσω ήταν ανάλογη του Αραγκορν, όταν εδοκίμαζε την σουπίτσα που φτιαξε εκεινη η ξανθοκοκκινομαλλουσα*, αλλά δεν έβρισκα χαρτοπετσέτα. Με ένα απαισιόδοξο και εύηχο «μμμμ…» προκάλεσα την ερώτηση που ακολούθησε, για της οποίας την ανταπάντηση που δέχτηκα, δεν ήμουν προετοιμαζμένη.
«Σου άρεσαν, Ελισάβετ;»
«Συγγνώμη, μα καθόλου»
«Ούτε κι εμένα!» (Ντόινγκ!!
)Αφορμή, λοιπόν, του παραπάνω παθήματος, του οποίου το μάθημα είναι να μην δέχεσαι ποτέ αυτό που σου προσφέρουν, ακόμη κι αν η συσκευασία είναι χαριτωμένη ή το περιεχόμενο μοιάζει θελκτικό, ήταν να μου δώσει ο συνάδελφος τη συνταγή για το βάσκικο τσηζκέικ για το οποίο προόριζε τα φρούτα που, για κακή μου τύχη, δοκίμασα εγώ.
- Τυρι κρέμα: 600γρ
- Ζάχαρη: 230γρ κρυσταλλική
- Αυγά: 4 μεσαία (κάπου εδώ, θα μας ζητήσει ο @ΚρίτωνΓ to define μεσαία, δεν του απαντάμε, έχουμε ήδη λύσει αυτή την απορία, σε προηγούμενη σύνδεσή μας).
- Κρέμα γάλακτος 35%: 300μλ
- Ξύσμα λεμονιού: αν με ρωτάς, ολοκλήρου του λεμονιού. Αν δεν με ρωτάς, βάλε όσο θες
- Εκχύλισμα βανίλιας: 1κγ
- Αλάτι: ολίγον
- Αλεύρι: 30γρ (να το κοσκινίσεις, πριν το ρίξεις, ή ρίχνοντάς το)
- Χρόνο: κάμποσο
- Υπομονή: είναι θέμα χαρακτήρα αυτή, στον δικό μου εξαντλείται απότομα
- Αναδευτηρι ή μίξερ: Δεν έχω μίξερ, μια χαρά το κατάφερα χωρίς. Σε αυτή την περίπτωση, θα αφήσεις αρκετή ώρα το τυρί εκτός ψυγείου.
- Μπολ: ένα μεγάλο
- Σκεύος εντός του οποίου θα ρίξεις το μίγμα για να το ψήσεις. Χρησιμοποιώ αποσπώμενη βάση στην οποία εβαλα λαδόκολλα (συνίσταται). Όσο μεγαλύτερο, τόσο πιο λεπτό θα βγει το τσηζκέικ
- Φούρνο: έναν που να χωράει το παραπάνω σκεύος
- Θερμοκρασία: 200 κελσίου ή 392 φαρενάιτ στον αερα.
Ανακατεύουμε το 1 και το 2, έως ότου το 2 διαλυθεί καλά. Κανένας χειροδύναμος δεν μας χρειάζεται, τα καταφέρνουμε μόνΗ μας μια χαρά. Ρίχνουμε το 3, ένα ένα
δηλαδή να ενσωματωθεί το καθένα προτού προσθέσουμε το επόμενο. Μετά, λέω να ριξουμε το 4 και αναδευουμε χαλαρά για ένα λεπτουδάκι. Συνεχίζουμε με τα 5, 6, 7 (σε αυτό το σημείο, η συνταγή έχει μιαν ελευθεριότητα, οπότε μπορείς να αλλάξεις τη σειρά, να τα ρίξεις ανάποδα, τέλος πάντων, σηκώνει την τσαχπινιά του). Τέλος, θα ρίξεις το 8, κατά τον τρόπο που υποδεικνύεται στο αντίστοιχο σημείο.Ηρθε η ώρα του, λοιπόν!!!
Θα το ρίξεις στη λαδόκολλα η οποία καλό είναι να προεξέχει αρκετά από το σκεύος, μιας και αυτό το πράγμα θα φουσκώσει. Να το βάλεις πάνω από τη μέση του φούρνου και να το ψησεις για μια ώρα.
Όταν θα το βγάλεις, θα νομίζεις ότι το έκαψες. Μην κανεις το λάθος και το πετάξεις! Καμμένο πρέπει να βγει. Τι γιατί; Γιατι έτσι μας αρέσει.
Θα το αφησεις να κρυώσει και θα το βάλεις στο ψυγειο, ιδανικά αφου το έχεις βγάλει από τη λαδόκολλα.
Alors, αν βρεθει κανένας πανασχετος και σε ρωτησει σε τόνο ειρωνικό; Ε, μήπως σου άρπαξε λιγάκι; θα τον κοιτάξεις υπο γωνία και θα του πεις: «Μην κρίνεις από αυτό που βλέπεις.. Μάθαμε τώρα όλοι και γίναμε Εγώ**!»
*ginger λέγεται αυτή η απόχρωση
**Όταν λές Εγώ, προφανώς και δεν εννοείς εγώ εγώ αλλά εσύ εγώ.
Σχόλια δικά μου δικά μου:
Όταν περασε από τεστ, ακούστηκε η βιαστική αποψη ότι μοιαζει πολύ στη γαλατόπιτα και λέω βιαστική μιας και προηγήθηκε (η άποψη) της κατάποσης. Ούτε η υφή του γλυκού ούτε η γευση του εχουν την παραμικρή σχέση με τη γαλατοπιτα. Αφενός, δεν είναι τοσο συμπαγές και σφιχτό, αφετέρου δεν κάθεται στο στομάχι βαρύ όπως η γαλατόπιτα.
Αν σου αρεσει το αμερικαν τσηζκεηκ, εικαζω οτι θα σου αρεσει κι αυτο, εκτος κι αν εισαι τυπος που τρωει τσηζκεηκ για να φαει το μπισκοτο της βασης, οποτε δεν θα σε ενθουσιάσει.
Last edited:
@Έλλη Μ , ὦ Ἔλλη! Βρε μπας και είσαι η Ελισάβετ από το περυσινό Μάστερ Τσέφ;;;;
Θα το φτιάξω και θα πάρω δυνάμεις για το ριφιφί. Υπήρξε αίτημα για σοκολατόπιτα σήμερα το απόγευμα, συμπληρωματικό των αιτημάτων για παρασκευή παστουρμαδόπιτας και κοτόπιτας (ή μπρέκι στα αιτωλοακαρνανικά που ομιλώ άπταιστα παιδιόθεν) που υποσχέθηκα να φτιάξω στον οικογενειακό περίγυρο, αλλά θα το παραπέμψω στις καλένδες και θα δώσω προταιρεότητα στο βάσκικο έδεσμα.
Θα το φτιάξω και θα πάρω δυνάμεις για το ριφιφί. Υπήρξε αίτημα για σοκολατόπιτα σήμερα το απόγευμα, συμπληρωματικό των αιτημάτων για παρασκευή παστουρμαδόπιτας και κοτόπιτας (ή μπρέκι στα αιτωλοακαρνανικά που ομιλώ άπταιστα παιδιόθεν) που υποσχέθηκα να φτιάξω στον οικογενειακό περίγυρο, αλλά θα το παραπέμψω στις καλένδες και θα δώσω προταιρεότητα στο βάσκικο έδεσμα.
Θα μπορούσε να είναι και το εναλλακτικό φαινόσαντε (στερεοελλαδίτικης προελεύσεως)
Τρώω γλυκά από την εποχή που ήμουν σπερματοζωάριο.
Που είναι τα φρούτα στη συνταγη (οέο);;;
Εννοεις εκεινη την οχι και πολυ ψηλη, ξανθια που ηταν 34-35; Η μονη μας ομοιοτητα ειναι το ψηφιο των μοναδων στην ηλικια.
Αχ, δεν την συμπαθω, μου κανει λιγο μπαναλ.
Α παπα, μακρια απο μας αυτα τα πραματα!
δεν εχω την παραμικρη ιδεα τι ειναι το μπρεκι, αλλα ακουγεται ως απειλη, "μη σου αστραψω κανα μπρεκι" ή "θα μου γυρισει το μπρεκι και θα ακουσεις κανα γαλλικο" . Κι εγω φτιαχνω, αμε.
τωρα που ειπα γαλλικα, η προαναφερθείσα παικτρια καθηγήτρια γαλλικων δεν ήταν;
εισαι φιλος μου, το καταλαβα με τον Μπαντιου
Δεν συμπαθω τα φρουτοντεκορ και τις σαλτσες. Αυτες που τρωγονται στο φαγητο, στα γλυκα, ουτε καν αυτες που λεγονται ενθεν κι ενθεν. Αν τυχω σε τετοιο τσηζκεηκ, το σφουγγαριζω προτου το δοκιμασω.
Κάτσε κάτσε, εδώ υπάρχουν κενά!
Φρούτα του δάσους = κόκκινο φραγκοστάφυλλο + μύρτιλο + μαύρο μούρο + σμέουρο*
*Φραμπουάζ = σμέουρο ή κόκκινο βατόμουρο
Φρούτο του πάθους = μαρακούγια ==> δες εδώ
Τι απ' όλα ήταν;;
Θα σου δείξω την κατασταση πριν κι όχι μετά, γιατι θα με λες άχρηστη (με το δίκιο σου)Προσπαθώ να κάνω εικόνα μια τούρτα με κανελόνια αλλά δεν...
οτι, πλαγίως, ρωτάς πώς τα εφτιαξα, αλλά δεν σου λέω
Καλή ιδέα απλά τα κανελόνια θα έμεναν άψητα / άβραστα!!
Μια χαρά εγιναν, απο αυτή την άποψη. Αλλού ήταν η αποτυχία, αλλα δεν λεω παραπάνωθα έμεναν άψητα / άβραστα!!
Και στάθηκαν στο υψος τους, μ!
Εντάξει κα. Κοντιζα! 
Πεταλουδίτσα, άργησα αλλά δεν ήθελα να σε ξεπετάξω.Ρίξε καμιά συνταγή στο νήμα της θείας Έλλης, χειμώνας έρχεται, θα την αξιοποιήσω.
Ηθελα να καμνω εντυπωσιακό entry, τέτοιο που να μην μπορέσεις να του αντισταθείς!!
Ακου τώρα, μιλουσα προψες με εναν φίλο μου και μου λέει, Ελλίτσα, εφτιαξα μανιταρόσουπα που θα σου αρεσει πολυ. Ειναι γρήγορη, δεν θα μυρισουν τα μαλλιά σου και δεν θα ταλαιπωρηθεις.
Μου περιέγραψε τα ακόλουθα, αλλά εγώ τα τροποποίησα γιατι:
- Δεν ειχα ακριβώς τα υλικά
- Δεν ειχα τη Σούλα στο σπίτι να πάει και να μου τα αγοράσει.
Μου είπε να πάρω κατσικισιο γάλα και του είπα να μου μιλάει καλύτερα (εβαλα αυτό που είχα)
Μου ειπε, επίσης, να πάρω πάπρικα γλυκιά, αλλά στο δικό μας σπίτι μπαίνει μονο η καπνιστη
Μου είπε οτι θα χρειαστώ αλεύρι (είχα), λεμονι (είχα), σόγια (είχα!!), λίγο γιαούρτι (ναι!), λεμόνι (κι όμως, είχα) και σκόρδο (δεν είχα, δεν πήρα, δεν έβαλα), ζωμό λαχανικών (εδώ γελάω, δεν προλαβαινω να τα κάνω αυτά, γι' αυτό υπάρχουν και οι κύβοι#NOtT#κύβοι).
Ακου τι έκανα εγώ, που τρελαινομαι για μανιτάρια:
Καταρχάς, ψιλοκοψα το κρεμμυδι και το έβαλα σε λίιιγο λάδι και μετά, αφού μαλάκωσε, εριξα τα μανιτάρια μέσα για 3-4 λεπτά.
Μετα απο 5-7', λέω, δεν ρίχνεις και την πάπρικα, αλάτι και πιπέρι και τη σόγια σως;;
Ε και τα έριξα.
Τα 'αφησα λίγο να τα βρουνε μεταξύ τους (εδώ, ταιριάζει πάρα πάρα πάαααρα πολύ φρέσκο θυμαρι. Μιας και δεν είχα, εβαλα φρεσκη ριγανη και ταίριαζε πάρα πολύ, αλλά το θυμάρι ειναι το ιδανικότερο) και μετά επεσε μεσα το παραλληλογραμμο κύβος και 700ml νερού. Τα αφησα λίγο, για 5 λεπτα και μετά ανακατεψα σε γαλα (μαλλον 400ml) με 2-3 κουταλιες αλευρι, το ριξα στο μείγμα και αφησα λιγο ακομη, περιπου 10΄, σε χαμηλή φωτια.
Εκει, αφου εφυγα την κατσαρόλα απο το ματι, εριξα το λεμονι, που γενικά δεν πολυπροτιμώ αλλά ειναι ουσιώδες και απαραιτητο.
1 ίσως κι 1 1/2 λεμόνι (τον χυμο) και το γιαουρτι, αραιωμενο σε λίγη σουπα. Περιπου 150gr γιαουρτιου, προτιμω το στραγγιστό.
Σε μενα, αρεσει πολύ το γιαουρτι σε όλες τις σουπες. Σε αυτην, ενσωματωμενο, ήταν πραγματικα πάρα πολύ ταιριαστο και εδωσε οξυτητητα στο σώμα της σουπας, το οποιο σώμα εδωσε το γάλα.
Σε αυτό το σημειο, διαφοροι επιδοξοι Κοντιζάδες, θα μας ρωτησουν δήθεν τάχα μου τυχαία, μηπως να αλλάξει εκεινο το υλικο με το άλλο υλικο. Μη δωσεις σημασία, κανε αυτα που εγραψα και σου υπόσχομαι οτι θα ειναι πολύ πολύ νοστιμο, so long as σου αρέσουν τα μανιτάρια.
Εγώ ξερω σε ποιον αρεσει, που ήδη την έφαγε, σε ποιον θα αρεσει, που θα του την φτιάξω σύντομα, σε ποιον θα άρεσε παρα πολύ, αν του την εφτιαχνα ποτέ και σε ποιον θα μου την έφερνε καπέλο, μιας και σιχαινεται τα μανιτάρια.
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Τέλεια φαίνεται η συνταγή @Έλλη Μ και τα υλικά του γούστου μου, δεν πειράζει που άργησες λίγο, καλά τα λες, το καλό θέλει τον χρόνο του.
Σόγια σως πρώτη φορά θα χρησιμοποιήσω στην μαγειρική, μπορεί να την έχω δοκιμάσει σε κάνα εξωτικό πιάτο αλλά δεν είμαι σίγουρη. Όπως και να έχει θα πω εντυπώσεις κάποια στιγμή.
Και μιας και ανακινήθηκε το νήμα, θα ήθελα να ρωτήσω τη νηματοθέτρια ή όποιος άλλος θελήσει να απαντήσει, αν φτιάχνεται κάποιο ντρέσινγκ για σαλάτες. Μου αρέσει να κάνω σαλάτες, να βάζω ότι περισσεύει (πχ ψητό κοτόπουλο), να βράζω σε νερό κόκκινες ή μαύρες φακές ή κάποιο όσπριο και να τα βάζω μετά μέσα σε σαλάτες. Θα ήθελα όμως να τις περιχύνω με κάτι που να μου εκτινάζει λίγο την γεύση, πχ η πάπρικα η καπνιστή που χρησιμοποίησε η Έλλη στην πάνω συνταγή μου αρέσει πολύ σαν γεύση. Στο εμπόριο υπάρχει μπάρμπεκιου σως, που επίσης μου ταιριάζει σαν γεύση, αλλά εκτός του ότι οι συγκεκριμένες είναι για κρέας, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι πιο απλό και χειροποίητο.
Σόγια σως πρώτη φορά θα χρησιμοποιήσω στην μαγειρική, μπορεί να την έχω δοκιμάσει σε κάνα εξωτικό πιάτο αλλά δεν είμαι σίγουρη. Όπως και να έχει θα πω εντυπώσεις κάποια στιγμή.
Και μιας και ανακινήθηκε το νήμα, θα ήθελα να ρωτήσω τη νηματοθέτρια ή όποιος άλλος θελήσει να απαντήσει, αν φτιάχνεται κάποιο ντρέσινγκ για σαλάτες. Μου αρέσει να κάνω σαλάτες, να βάζω ότι περισσεύει (πχ ψητό κοτόπουλο), να βράζω σε νερό κόκκινες ή μαύρες φακές ή κάποιο όσπριο και να τα βάζω μετά μέσα σε σαλάτες. Θα ήθελα όμως να τις περιχύνω με κάτι που να μου εκτινάζει λίγο την γεύση, πχ η πάπρικα η καπνιστή που χρησιμοποίησε η Έλλη στην πάνω συνταγή μου αρέσει πολύ σαν γεύση. Στο εμπόριο υπάρχει μπάρμπεκιου σως, που επίσης μου ταιριάζει σαν γεύση, αλλά εκτός του ότι οι συγκεκριμένες είναι για κρέας, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι πιο απλό και χειροποίητο.
Δώσε προσοχή σε αυτά, θελει λιγο, κάτι το αλάτι κατι τα αλλα, μη σου βγει λύσσα
Σε μενα αυτά τα παρασκευάσματα δεν ταιριάζουν, τα αντιπαθω λιγάκι. Και θελω τις γευσεις οσο απλουστερες γινεται, δηλαδή κατι φαγητα με τυρια, κρεμες γαλακτος, περιπλοκες σαλτσες κλπ, δεν θα τα πλησιασω, γιατι δεν τα χωνευω ποτε.
Ουτε τα περιπλοκα ξυδια δοκιμάζω ποτε ούτε το μπαλσαμικο θεωρώ οτι ειναι umami
Umami σιγουρα ειναι η σόγια.
Κι επειδή φτιάχνω πολύ συχνά σαλάτες (οταν ειμαστε εμεις κι εμεις, τα πραγματα ειναι απλα), συνηθως αναμειγνυω ξυδι, λεμονι, λάδι, μέλι, γιαούρτι, ξυνογαλα, γαλα. Οχι ταυτόχρονα. ό,τι έχω συνηθως κι ο,τι -γευστικα- ταιριαζει. Η σογια, ταιριάζει σε όλα, όπως και η καπνιστη πάπρικα, αλλά πρεπει να προσεχεις τις ισορροπίες και τις ποσότητες. Ταιριαστό ειναι και το ταχινι καπου ενδιαμεσα, αλλά δεν θα μου άρεσε σε οτιδήποτε έχδι όσπρια.
Δηλαδή, πραγματικά η καπνιστη πάπρικα παει σε όλα, απο ψαρι εώς κρεας και λαχανικα. Σκεψου, εκει που ο @Φαροφύλακας τρώει γιαουρτι με μπανανες και καρπους, εγω τρώω γιαουρτι με αλατι και παπρικα καπνιστη.
Say no more, η διατροφή μου αποτελείται κυρίως από σαλάτες οσπριων , έχω βρει 2-3 σπιτικές σως που φτιάχνω συχνά. Μπορεις να μπλενταρεις οποιο φρέσκο αρωματικό βότανο εχεις, με ξηρούς καρπούς αυτούσιους ή ως αλειμμα (ταχινι), αυτη ειναι η βάση. Θα αφήσω το λινκ απ' όπου τις είδα για περισσότερες λεπτομέρειες και συνταγες.
Healthy Dressing Recipes Archives
Discover a collection of healthy dressing recipes that elevate your plant-based meals. From tahini wonders to zesty vinaigrettes, all healthy and delicious.
cookingforpeanuts.com
Το umami είναι το γλουταμινικό μονονάτριο, έτσι για την ιστορία!Ουτε τα περιπλοκα ξυδια δοκιμάζω ποτε ούτε το μπαλσαμικο θεωρώ οτι ειναι umami
Umami σιγουρα ειναι η σόγια.
Αχ το καλο μου!!Το umami είναι το γλουταμινικό μονονάτριο, έτσι για την ιστορία!
Εγώ αλλιώς τα διαβασα στον γαστρονομο, αλλά θα δεχτώ και τη δική σου εκδοχη.
Umami είναι επιβεβαιωμένα η πέμπτη γεύση (εκτός του γλυκού, αλμυρού, ξινού και πικρού) που συναντάς στα τρόφιμα και μπορεί να περιγραφεί ως "ευχάριστη και γαργαλιστική αίσθηση" που αποδίδουν τρόφιμα όπως το κρέας .
Πράγματι το γλουταμινικό μονονάτριο (όπως είπε ο @Νικόλας Δε Κιντ) δίνει χαρακτηριστικά αυτή την αίσθηση "νοστιμιάς που γαργαλάει τον ουρανίσκο" (umami) και γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται ως ενισχυτικό γεύσης στα επεξεργασμένα τρόφιμα. Επίσης όταν εκπαιδεύεις δοκιμαστές (γευσιγνώστες) τους δίνεις διαλύματα με γλουταμινικό μονονάτριο για να κατανοήσουν τη γεύση Umami. Επίσης θεωρείται και καρκινογόνο σε μεγάλες συγκεντρώσεις στη διατροφή μας.
Επίσης umami έχει και η μονοφοσφωρική ινοσίνη ΙΜΡ (και αυτό είναι το "φυσικό umamni" στα τρόφιμα) που είναι η φυσική ουσία που παράγεται μετά-θάνατο (δηλαδή αφού θυσιάσεις το ζώο) από τη διάσπαση του ΑΤΡ (αυτό είναι το μόριο με το οποιο είναι γεμάτα τα κύτταρά μας και το οποίο χρησιμοποιούν βιοχημικά για την παραγωγή ενέργειας). Στους ζωντανούς οργανισμούς, σπάει το ΑΤΡ σε ADP, ελευθερώνει ενέργεια στα κύτταρα και ανασυντίθεται συνέχεια. Όταν δεν ζουν οι οργανισμοί το ΑΤΡ σπάει χωρίς να αναγεννάται και καταλήγει να γίνει τελικά ΙΜΡ.
Πράγματι το γλουταμινικό μονονάτριο (όπως είπε ο @Νικόλας Δε Κιντ) δίνει χαρακτηριστικά αυτή την αίσθηση "νοστιμιάς που γαργαλάει τον ουρανίσκο" (umami) και γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται ως ενισχυτικό γεύσης στα επεξεργασμένα τρόφιμα. Επίσης όταν εκπαιδεύεις δοκιμαστές (γευσιγνώστες) τους δίνεις διαλύματα με γλουταμινικό μονονάτριο για να κατανοήσουν τη γεύση Umami. Επίσης θεωρείται και καρκινογόνο σε μεγάλες συγκεντρώσεις στη διατροφή μας.
Επίσης umami έχει και η μονοφοσφωρική ινοσίνη ΙΜΡ (και αυτό είναι το "φυσικό umamni" στα τρόφιμα) που είναι η φυσική ουσία που παράγεται μετά-θάνατο (δηλαδή αφού θυσιάσεις το ζώο) από τη διάσπαση του ΑΤΡ (αυτό είναι το μόριο με το οποιο είναι γεμάτα τα κύτταρά μας και το οποίο χρησιμοποιούν βιοχημικά για την παραγωγή ενέργειας). Στους ζωντανούς οργανισμούς, σπάει το ΑΤΡ σε ADP, ελευθερώνει ενέργεια στα κύτταρα και ανασυντίθεται συνέχεια. Όταν δεν ζουν οι οργανισμοί το ΑΤΡ σπάει χωρίς να αναγεννάται και καταλήγει να γίνει τελικά ΙΜΡ.
Last edited: