Η μονομανία του ενός συγγραφέα

[Ελένιον]

Ως έφηβη είχα μανία να συλλέγω (παρακαλώ όχι φροϋδικούς σχολιασμούς πάνω σε αυτό).Το μόνο καλό που βγήκε από αυτό ήταν οι συλλογές με τα έργα ενός συγγραφέα.
Μεγαλώνοντας, σε κάθε μετακόμιση αποφάσιζα με πόνο καρδιάς να ξεφορτωθώ και μία συλλογή (τα κουμπιά, τα κίντερ, τις καρτ-ποστάλ κλπ). Μόνο στην τελευταία κατάφερα πρώτη φορά με εξαιρετική δυσκολία να "διώξω" βιβλία: του σχολείου, ένα για το φενγκ-σούι που μου είχαν κάνει δώρο και δύο-τρία ακόμη απαράδεκτα.
Η πρώτη συλλογή/εμμονή ήταν ο Όσκαρ Γουάιλντ. Νομίζω τα έχω σχεδόν όλα. Τα περισσότερα διαβασμένα. Με τον Όσκαρ Γουάιλντ, αισθάνομαι ότι κρύβει βάθος και σοφία κάτω από πέπλα κομψότητας κι ελαφρότητας. Τον ...προδίδουν οι παιδικές ιστορίες που έχει γράψει ( Ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας και άλλες ιστορίες).
Μετά Κάρεν Μπλίξεν (Ισακ Ντίνεσεν), Τρούμαν Καπότε, Σάλιντζερ, λίγο Κούντερα, λίγο Σαίξπηρ. Η επόμενη φάση ήταν ο Παπαδιαμάντης και ύστερα ο Ντοστογιέφσκι και η πιο πρόσφατη η Ιωάννα Καρυστιάνη.
Μου αρέσει ο παραλληλισμός που κάνει ο Ιαβέρης μεταξύ φίλων και συγγραφέων.
Και μου αρέσει και ο Σάλιντζερ που έχει γράψει μόνο τέσσερα βιβλία, οπότε ήταν εύκολο να τον ...αγοράσω και διαβάσω όλο. Βέβαια με εκδικήθηκε με δύο τρόπους: καταρχήν έρχεται και γυρεύει ξανά και ξανά διάβασμα. Έπειτα, έχω ακούσει για ένα βιβλίο του που θα κυκλοφορούσε πριν χρόνια, αλλά στοίχειωσε. Πρόσφατα μάλιστα επανεκδόθηκε ένα και νόμιζα ότι ήταν αυτό, το παρήγγειλα και είδα ότι ήταν παλιότερο με άλλο εξώφυλλο
(Best of ! Most of !
Satiate the need
Slip them into different sleeves !
Buy both, and feel deceived που έλεγε κι ο Morrissey)
Φλυάρησα και απόψε, πάω να διαβάσω και λίγο. Καληνύχτα.

 

[Ωρείθυια Χάμιλτον]

Ο μόνος συγγραφέας με τον οποίο με έπιασε πρααγματική μονομανία όταν διάβασα ένα βιβλίο του ήταν ο Γιάννης Ξανθούλης.. Το πρώτο βιβλίο του που διάβασα(το ροζ που δεν ξέχασα)μου άρεσε τόσο πολύ που ξεκίνησα να διαβάζω μετά μανίας. Ήμουν δεύτερο έτος στη σχολή, στο κυλικείο πάντα με έναν Ξανθούλη στο χέρι!(ακούγεται λίγο κάπως αυτό ε;))Μέχρι πού έφτασαν οι φίλοι μου να με κοροϊδεύουν, επειδή διάβασαν ένα απόσπασμα από την "οικογένεια Μπες-Βγες"... Εν τέλει νομίζω ότι το πρώτο του ήταν και το πιο αγαπημένο μου, για να μην αναφέρω ότι απογοητεύτηκα πολύ από "το τρένο με τις φράουλες", που ενδεχομένως, αν τον διάβαζα αποσπασματικά, να μη μου είχε κάνει τέτοια εντύπωση... Γενικά πάντως είναι θετικό το ισοζύγιο!

 

[ΞένηΛογοτεχνια]

Εγώ πιστεύω ότι πάσχω από αυτό σίγουρα! Τολμώ να πω πως επειδή γοητεύομαι από τα θρίλερ μυστηρίου έχω διαβάσει τα άπαντα του Νταν Μπράουν! Είμαι σίγουρος πως δεν μου έχει ξεφύγει κανένα!!!! Αν και κάποια δεν είναι καν .. μυθιστορήματα ή θρίλερ μυστηρίου ...πως να το πω όμως με μάγεψε η γραφή του και η ευστροφία του! Από την άλλη έχω διαβάσει όλο το Χάρι Πότερ με μανία και από όσο ξέρω δεν έχει άλλα βιβλία γραμμένα η Ρόουλινγκ! Ακόμα, έχω διαβάσει πολλά βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα (πρόσφατα) αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχω διαβάσει τόσο πολλά ώστε να ισχυριστώ πως είμαι "άρρωστος" και με αυτή! Τέλος, ξέρω πολλούς ανθρώπους που έχουν αυτή την "ασθένεια" με τον Πάολο Κοέλ(ι)ο.... Παρ'όλα αυτά , εμένα η γραφή αυτού του ανθρώπου με αηδιάζει μέχρις εσχάτων !! Αυτάάά΄...

 

[Μαύρο Βέλος]

Και εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να το πάθω...Και συγκεκριμένα θα ήθελα να τον ακολουθήσω και χρονικά. Δηλαδή να άρχιζα με το πρώτο του και να τελείωνα με το τελευταίο.
Πάντως αυτό έχει και το αρνητικό του: θα φας και τις πιθανές "πατάτες" του συγγραφέα.

 

[Γιωργος Τ]

Με τρεις συγγραφείς "κόλλησα" μέχρι στιγμής και θέλησα να διαβάσω όλα τα βιβλία τους: τον Καζαντζάκη, τον Θέμελη και τον Λουντέμη. Από τα βιβλία του Καζαντζάκη τα αγόρασα όλα πλην των ταξιδιωτικών, από του Θέμελη τα έχω όλα, και από Λουντέμη έχω τη σειρά που είχαν προσφέρει Τα Νέα, με τα περισσότερα βιβλία του. Σιγά-σιγά τα διαβάζω. Μέχρι στιγμής, κανένα βιβλίο τους δε με έχει απογοητεύσει .

 

[Αλίκη]

Μονομανια, ναι, εχω μονομανια πραγματικα με την Ροουλινγκ, εχω διαβασει ολα της τα βιβλια, περα απο τα Χαρι Ποτερ κ τα αλλα τα μικρα που εβγαλε για το Χαρι Ποτερ παλι, τα εχω διαβασει στα ελληνικα, στα αγγλικα κ λιγο στα γαλλικα κ αναμενω με ανυπομονησια το καινουργιο βιβλιο που εγραψε που ειναι λεει για μεγαλους. Απλως λατρευω τον τροπο που γραφει. Τη λατρευω ολοκληρωτικα σαν συγγραφεα κ ελπιζω να μη με απογοητευσει ποτε. Παλιοτερα ειχα μονομανια με τον Κινγκ, αλλα ο ανθρωπος εχει γραψει πααααρα πολλα κ δεν μπορω να πω οτι εχω διαβασει ουτε τα μισα των μισων. Αγαπω πολυ τον Τολκιν, κ καποια στιγμη θελω να τα εχω διαβασει ολα οσα εχει γραψει, παρομοιως αγαπησα φετος την Οστεν και δεν ξερω αν πιανεται, αλλα τελευταια εχω μια μανια και με τον Ντον Ροσα, τον σχεδιαστη κομιξ, που με εμπνεει απιστευτα κ δεν χορταινω να διαβαζω ιστοριες του!!!

 

[Λευτέρης Λ]

Κλινική περίπτωση η μονομανία μου, σε βάθος χρόνου.
- Απο τα 12 μέχρι τα 15 μου (αιώνες πριν δηλαδή) Ιούλιος Βέρν. Γύρω στα 35-40 βιβλία (πρόλαβα να διαβάσω καμμιά εικοσαριά) απο τις αξέχαστες "εκδόσεις Αστέρος", μέσα και τέλη της δεκαετίας του 70. Αν σου έπεφτε στο κεφάλι οποιοδήποτε απο τα βιβλία της σειράς, στο είχε σπάσει. Εξώφυλλο όχι απλά χοντρό, σκέτο κόντρα-πλακέ και μάλιστα πολύχρωμο. Οι παλιότεροι θα τα θυμούνται. Εκδόσεις απίστευτης ποιότητας, με όμορφες γκραβούρες. Όλα συλλεκτικά πιά, έκλαψα όταν ανακάλυψα ότι κάποιος τα είχε πετάξει (!) λίγο μετά την εποχή που έφυγα απο το πατρικό μου. Δε ρώτησα ποιος το είχε κάνει, δεν ήθελα να ξέρω.

- Στην ύστερη εφηβεία μου, Τζαίημς Τσαίηζ (αστυνομικό) , Άλισταιρ Μακλήν (περιπέτεια), Λουίς Λ΄Αμούρ (γουέστερν), Αγκάθα Κρίστι, Ζεράρ ντε Βιλλιέ (κατασκοπεία), Α.Ε. Βαν Βόγκτ (επιστημονική φαντασία). Γύρω στα 30-40 απο τους πέντε πρώτους, καμμιά δεκαριά απο τον τελευταίο, σε ρυθμό πολυβόλου, ακόμα και κατά τη διάρκεια του μαθήματος στο σχολείο. Οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται υπερβολικοί, αλλά ήταν όλα βιπεράκια και το καθένα "έφευγε" μέσα σ΄ένα δίωρο, άντε τρίωρο το πολύ.

- Πολύ αργότερα ανακάλυψα και κατά περιόδους κόλλησα με Άλντους Χάξλεϊ, Τομ Ρόμπινς, Γουίλιαμ Γκίμπσον (κυβερνοπάνκ), Ουμπέρτο Έκο, Φ. Κάφκα, Χένρι Μίλλερ, Ε.Α. Πόε, Κούρτ Βόνεγκατ, Φράνκ Χέρμπερτ (Ντιούν) και τα τελευταία χρόνια με τον Τόμας Πύντσον (αυτός μασιέται δύσκολα και καταπίνεται δυσκολότερα, αλλά είναι τελικά θέμα εξάρτησης, αφού αποτελεί μια κατηγορία μόνος του).

- Τους υπόλοιπους που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου, προσπαθώ στη χειρότερη περίπτωση να τους "ζευγαρώνω". Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος "μονός".

 

[Αλίκη]

(αυτές οι μαμάδες έχουν κάνει εγκλήματα, ειδικά με κόμιξ...) :κατάρα!:

Εμενα μια φορα το κομιξ που μου σκισε το ξανακολλησα...

 

[ΜαρίαΚ]

Εγώ μονομανία, είχα κ έχω με την Jane Austen! Βρίσκομαι στο 5ο από τα 6 πασίγνωστα μυθιστορήματα της, και θα συνεχίσω και με τα λιγότερα δημοφιλή, αυτά δηλ. που έγραψε κυρίως στην παιδική της ηλικία. Επίσης όταν ήμουν μικρότερη, είχα κολλήσει με τη Λίτσα Ψαραύτη, της οποίας είχα διαβάσει 4 βιβλία σε 2 εβδομάδες. Μεγάλο κόλλημα!

 

[Λοανα]

Μονομανίας φανατική κι εγώ, και γιατί όχι;Είναι σαν να δοκιμάζεις γλυκό(η έτερη αδυναμία μου)από ένα ζαχαροπλαστείο, να ξετρελένεσαι και να μην ξαναπηγαίνεις εκει!Παράλογο!Εμένα λοιπόν αν μου αρέσει το βιβλίο ενός συγγραφέα,προσπαθώ να διαβάσω τα άπαντά του!Περιττό επομένως να αναφέρω ονόματα,γιατί ακολουθώ αυτην τη μέθοδο με όλους τους συγγραφείς.Άλλες φορές απογοητεύτηκα(πρβλ. ECO),έτσι όμως γνώρισα και τον αιώνια αγαπημένο μου MARQUEZ!!!

 

[Χρυσηίδα]

Αυτό το καλοκαίρι, οι αναγνωστικές μου συνήθειες άλλαξαν χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το λόγο. Από κει που πάντα με θυμάμαι να τελειώνω ένα βιβλίο για να πιάσω στη συνέχεια κάτι εντελώς διαφορετικό, υφολογικά, χρονολογικά, ακόμα και ειδολογικά, φέτος την έπαθα τη μονομανία

Βασικά όλα ξεκίνησαν από την θεατρική παράσταση Κήπος Στάχτες (βασισμένη στην αυτοβιογραφική τριλογία του Σέρβου συγγραφέα Ντανίλο Κις) που παρακολουθήσαμε με μερικούς λεσχήτες. Από τότε μέχρι σήμερα έχω διαβάσει τα δύο από τα τρία βιβλία της τριλογίας και αυτή τη στιγμή διαβάζω μία συλλογή διηγημάτων του με τον τίτλο Η Εγκυκλοπαίδεια των Νεκρών. Αυτό τελειώνει εντός ολίγων ημερών, οπότε θα ξεκινήσω την Κλεψύδρα του, το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας.

Πάρα πολύ καλός ο Κις, για όσους αρέσει ο μοντερνισμός, η βαριά γραφή και η ανατροπή της κλασικής μυθιστορηματικής φόρμας.

 

[Χήθκλιφ]

Η μονομανίες γενικά συνάδουν πολύ με τον χαρακτήρα μου, συνεπώς όταν ξεχωρίζω το ύφος, την γραφή κάποιου συγγραφέα, επιθυμώ μανιωδώς να αποκτήσω ό,τι έχει γράψει.

Ωστόσο, εδώ συναντώ προβλήματα, καθότι πέρα από την ευτυχή περίπτωση του Ναμπόκοφ, του οποίου σχεδόν όλα τα έργα υπάρχουν στη γλώσσα μας, οι υπόλοιποι με τους οποίους «κόλλησα», δεν είχαν την ίδια τύχη. Για παράδειγμα από τα 25 μυθιστορήματα της Άιρις Μέρντοχ, στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί μόνο 9 και μόνο από έναν εκδοτικό οίκο. Φυσικά σκοπεύω να αποκτήσω όσα μου λείπουν στις αγγλικές τους εκδόσεις, όμως επειδή απεχθάνομαι το γνωστό «μαλακό εξώφυλλο» και το χαρτί εφημερίδας των ξενόγλωσσων βιβλίων, η αγορά τους με σκληρό εξώφυλλο και σε άψογη κατάσταση, καταλήγει να είναι πολυτέλεια... ωιμέ!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Δεν έχω μονομανία με κάποιον συγγραφέα γιατί αποφεύγω να διαβάζω σερί πάνω από 1-2 έργα του ίδιου συγγραφέα. Υπάρχουν βέβαια συγγραφείς ή σειρές που ήθελα να τις διαβάσω ολόκληρες αλλά σε βάθος χρόνου. Μικρός εξ ανάγκης είχα μονομανία με τον Βερν (στο μόνο βιβλιοπωλείο του χωριού μου το 70% των διαθέσιμων τίτλων ήταν από την τριάδα Βερν-Καζαντζάκης-Λουντέμης και με δεδομένο ότι ούτε ο Καζαντζάκης ούτε ο Λουντέμης με τρελαίνουν, τότε δε τους αντιπαθούσα, ο Βερν ήταν μονόδρομος) αλλά και πάλι τα περίπου 40 βιβλία του που έχω διαβάσει δε νομίζω να καλύπτουν πάνω από το 50-60% του έργου του.

 

[Φαροφύλακας]

Μου θύμισες πως έχω ωραίες αναμνήσεις και από λιγότερα γνωστά έργα του Βέρν (όπως Η Δεύτερη Πατρίδα, Ο Ρολογάς της Γενεύης, Οι Πειρατές του Αιγαίου κτλ.)

 

[Χήθκλιφ]

«Ο ρολογάς της Γενεύης» ! Λατρεμένο... Σχεδόν πίστευα πως ήμουν η μόνη που το γνωρίζει με αυτόν τον τίτλο (Αστήρ). Πλέον είναι πιο γνωστό ως «Μαστρο - Ζαχαρίας», που είναι μεν πιστό στον γαλλικό τίτλο, αλλά λιγότερο μυστηριώδες... Παράξενο να το αναφέρεις, μιας που εχθές ανάρτησα ένα βιντεάκι επειδή μου θύμισε ακριβώς αυτό το διήγημα! Τι ωραία σύμπτωση )

 

[Φαίη]

Τους προηγούμενους μήνες με είχε πιάσει μονομανία με τη Βαμβουνάκη. Μέσα σε σύντομο διάστημα διάβασα γύρω στα 8 βιβλία της. Σχεδόν όλα της τα βιβλία κινούνται στα ίδια πάνω κάτω μονοπάτια, αλλά ίσως και για αυτό είχα κολλήσει μαζί της. Μού άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής της, οι συχνές αναφορές της σε βιώματα της, σε άλλα βιβλία και συγγραφείς, σε ιστορίες ανθρώπων με ψυχολογικό ενδιαφέρον. Τη διάβαζα σχεδόν αχόρταγα!
Έχω κάνει ένα διάλειμμα εδώ και κάποιο καιρό, αλλά η αλήθεια είναι πως πάντα υπάρχει ο πειρασμός να διαβάσω κάτι δικό της! Ίσως πάντως να μπω στη διαδικασία κάποια στιγμή και να διαβάσω οτιδήποτε έχει γράψει

 

[Αμάντα]

Από τα δώδεκά μου χρόνια έως και τώρα, ο Βασιλιάς καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ύστερα από ιντερνετικές αναζητήσεις, υπομονή και συγκινήσεις, κατάφερα να αποκτήσω όλα του τα βιβλία (τα fiction μόνο, μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων, όχι πχ το Περί Συγγραφής ή ένα που έγραψε για τα Γκάργκοιλς, αλλά σιγά-σιγά). Το μόνο που λείπει είναι το Cycle of the Werewolf, κι ύστερα η συλλογή μου θα είναι πλήρης.
Αν δεν είναι αυτό μονομανία, δεν ξέρω κι εγώ τι είναι.

Κι εν τω μεταξύ, όσο θυμάμαι το πόσο τυχαίο ήταν που τον ανακάλυψα, μου φαίνεται σχεδόν αστείο: έβλεπα ένα βιντεάκι με τα 10 πιο τρομακτικά θρίλερ ή κάτι τέτοιο, κι ήταν μέσα το IT. Μου κίνησε την περιέργεια, κι όταν, στην αρχή της ταινίας, παρατήρησα εκείνο το based on the novel of, -οι βιβλιοφάγοι πάντα το κοιτάμε νομίζω- είπα ''ώπα''.

Κι από εκεί ξεκίνησαν όλα.

 

[Φαίη]

Τον τελευταίο καιρό έχω καταπιαστεί με τα έργα του Γιάλομ και, ναι, νομίζω πως έχω ήδη μπει σε κατάσταση μονομανίας!...
Παραπάνω ανέφερα τη Βαμβουνάκη. Από τότε, έχω διαβάσει άλλα τρία βιβλία της, οπότε καλά πάμε και με αυτήν!...

 

[Γουλφ]

Τώρα τελευταία μονομανία έχω με τον Κάφκα (στόχος να διαβάσω τα πάντα), και με την Βιρτζίνια Γουλφ (4 μέχρι τώρα).
Επίσης έχω διαβάσει πολύ Κινγκ (τα 8 του πύργου και πολλά από τα παλιά κλασικά-αϋπνία, χρήσιμα αντικείμενα, λάμψη, κλπ κλπ) , Όσκαρ Γουάιλντ, Τόλκιν, Ντοστογιέφσκι, ενώ είμαι στο 3ο βιβλίο του Φώκνερ.
Με περιμένουν υπομονετικά στη βιβλιοθήκη να τους ξεκινήσω ο Καζαντζάκης κ ο Λουντέμης , έχω αποκτήσει πολλά έργα τους από το μπαζαρ του βήματος (θα ξαναγίνει ποτε άραγε;) και από εφημερίδες.
Αυτό το νήμα μάλλον απαντά και στο ποιοι είναι οι αγαπημένοι μας συγγραφείς ή στο θέμα συγκέντρωσης πολλών αδιάβαστων

 

[Φιλιπ]

απο μονομανίες άλλο τίποτα.αμα μ αρεσει καποιος συγγραφέας,δεν αφηνω τίποτα δικό του αδιάβαστο. ετσι γενικα εχω διαβάσει αρκετά βιβλία αλλα λίγους συγγραφείς.αν μου αρεσει ο τρόπος που γράφει κάποιος δλδ γιατί να μην διαβάσω οτι βρω απο αυτόν?