Η ομοφυλοφιλία / εφηβοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα

Όταν ήμουν φαντάρος είχαμε στη μονάδα ένα 18άρη-σειρά μου-που τον είχαν βιάσει στα 14,στο χωριό του,ο δάσκαλος,ο παπάς κι ο χωροφύλακας.
Ήταν κύκλωμα παιδεραστών που δρούσαν για χρόνια ανενόχλητοι μέχρι που τους κατήγγειλε ο λίγο "χαζούλης" στρατιώτης.
Το πιο σοκαριστικό στην όλη ιστορία ήταν ο "χαλαρός" τρόπος που χαρακτήρισαν οι περισσότεροι στο στρατόπεδο τους παιδεραστές.
Δεν ενοχλήθηκαν και πολύ.Ας μην στεκόμαστε λοιπόν ιδιαίτερα στις ηθικές διαφορές αρχαίων/σύγχρονων Ελλήνων.Δεν είναι και τόσο μεγάλες.
 
Last edited:

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Μπου, ο βιασμός είναι βιασμός, είτε μιλάμε για 14χρονο αγόρι είτε για 20χρονο κορίτσι. Το σοκαριστικο θα ελεγα οτι ηταν ο "χαλαρος" τροπος που χαρακτηριστηκαν οι βιαστές, είτε ηταν παιδεραστές είτε οχι. Το οτι το θυμα ηταν ανηλικο, και μαλιστα αγορι, το κανει ακομα πιο σοκαριστικό.

Το ζητημα ομως εδω ειναι η εφηβοφιλία, όχι η αποπλάνηση και ο βιασμός. Το οτι επιτρεποταν καποτε να νιωσει ο καθενας ερωτικη ελξη (και δεν εννοω διεστραμμένες ορέξεις) για ενα 16χρονο κορίτσι, δεν τον εξισωνει με ανωμαλο και βιαστή που απλα "τη βρισκει" με παιδακια.
 
Last edited:
Θα θέσω ένα προβληματισμό αγαπητή / έ Πάντσο και λοιποί φίλοι.
Στο τσιγγάνικο μαχαλά της Ρόδου υπάρχουν κορίτσια ετών 12, το μέγιστο 14 που είναι ήδη μητέρες. Οι πατεράδες των παιδιών δεν είναι ανήλικα αγόρια, αλλά ενήλικοι άνδρες.
Να θεωρήσουμε την όλη κατάσταση "φυσιολογική", επειδή είναι μέρος της κουλτούρας τους.
Λοιπόν, η εφηβοφιλία της αρχαίας Ελλάδας ήταν κάτι το αντίστοιχο. Μέρος της τότε κουλτούρας. Η εξέλιξη της κοινωνίας ανέτρεψε το τότε κατεστημένο.
Συνεπώς, επί του προκειμένου έχουμε να κάνουμε με μια μελέτη της τότε συμπεριφοράς. Προφανώς αν μιλάμε για το σήμερα, στην κοινωνία των ανθρώπων, αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζεται τουλάχιστον άρρωστη. Ομως πρέπει να διαχωρίσουμε το παράνομο του Σήμερα με την κουλτούρα του Χθες.
Το ίδιο αρρωστημένο είναι σήμερα να θεωρείται πως οι γυναίκες είναι μάγισσες (κάποιες είναι) και να ρίχνονται στην πυρά.
 
Το σκέφτομαι ακριβώς όπως ο Μονόκερος. Είναι ο μόνος που θέτει το θέμα στη σωστή του βάση (στις τελευταίες σελίδες τουλάχιστον, που αναζωπυρώθηκε το θέμα).

Είναι πολύ αστείο και γι' αυτό έχω προτιμήσει να μην σχολιάσω τίποτα, να θεωρούν κάποιοι ότι προβάλλουμε και αποδεχόμαστε τη διαφθορά, τον βιασμό και τόσα άλλα, τα οποία μας τα περιέγραψε τόσο αναλυτικά ο Πάντσο.
 
Είχαν όμως στην αρχαία Ελλάδα οι νεαροί γόνοι της αριστοκρατίας τη δυνατότητα να αποφύγουν αν ήθελαν τη συναναστροφή με τους "μέντορες" τους;
Για μένα έχει κομβική σημασία αυτό.
 
Μπου, γι' αυτό προτείνω πριν εκφράσει κανείς την άποψή του για το οτιδήποτε να έχει διαβάσει δυο - τρία πράγματα επί του θέματος... Και δεν εννοώ να έχει διαβάσει τις απόψεις των απανταχού ιντερνετικών σχολιαστών, αλλά τα πρωτότυπα κείμενα των αρχαίων.

Όλα είναι εκεί :)
 
Είναι πολύ ενδιαφέρον το νήμα (πριν τον Πάντσο), και θα με ενδιέφερε να διαβάσω κι άλλες απόψεις. Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το θέμα και σήμερα μου δώσατε πολλές ιδέες για επόμενα αναγνώσματα. Επίσης, αν κάποιος το γνωρίζει, η απορία του Μπου μου κίνησε το ενδιαφέρον. Είχαν οι έφηβοι δυνατότητα να αρνηθούν; Το ρωτάω για καθαρά εγκυκλοπαιδικούς λόγους και για να ξαναπάρει μπρος η τόσο όμορφη συζήτηση που υπήρχε.
 
Δεν καταλαβαίνω τη διάκριση. Μα για γόνους εύπορων οικογενειών μιλάμε προφανώς. Ή θα γεννιόσουν ελεύθερος άντρας και άρα θα ανήκες σε οικογένεια της μεσαίας ή ανώτερης τάξης, ή θα γεννιόσουν δούλος, οπότε δεν θα περνούσες καν το χρόνο σου στην παλαίστρα και τα γυμναστήρια. Τα γνωστότερα παραδείγματα τέτοιων νεαρών (Αλκιβιάδης, Πλάτωνας κ.ά.) προέρχονταν από την τότε αριστοκρατία.
Και φυσικά μπορούσαν να αρνηθούν, αν δεν ελκύονταν από κάποιον μεγαλύτερο άντρα.
Οι σχέσεις αυτές συνάπτονταν με κοινή συναίνεση. Δεν επρόκειτο για βιασμούς, δηλαδή.
 
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος πάντως γιατί οι αρχαίες μαρτυρίες προφανώς προέρχονται από οπαδούς αυτής της πρακτικής που θα είχαν κάθε συμφέρον να την εξωραίσουν .
Τι θα πουν το 4000 μ.Χ.οι μελετητές για τον Άρθουρ Κλάρκ αν μέχρι τότε έχει διασωθεί μόνο η δική του άποψη που δικαιολογεί την παιδοφιλία/εφηβοφιλία;Θα πιστέψουν πως
όλα γίνονταν με συναίνεση των μικρών; Είναι γνωστό ότι τους έκανε δώρα για να κοιμούνται μαζί του. Μήπως το ίδιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα;
 
Εδώ όμως μπαίνουμε στο χώρο των εικασιών, φίλε. Το νήμα έχει ως στόχο να συγκεντρωθούν αυθεντικά αποσπάσματα αρχαίων συγγραφέων σχετικά με ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Μόνο στις δικές τους μαρτυρίες μπορούμε να βασιζόμαστε. Αν αρχίσουμε τις υποθέσεις και τη δυσπιστία απέναντι στα γραφόμενά τους, φοβάμαι ότι θα απομακρυνθούμε απ' το βασικό θέμα.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Λοιπον, ριχνω μια ματια στο βιβλιο "Οι Κίναιδοι" του Κ. Πλέυρη. :)))) Το βιβλίο αυτό φυσικά και ειναι εναντίον των ομοφυλόφιλων, ΑΛΛΑ παραθέτει κάποια αποσπάσματα απο κειμενα που αφορουν την Αρχαια Ελλαδα και τη συζητηση μας. Φυσικα ο σκοπος του συγγραφεα ειναι να αποδειξει οτι η ομοφυλοφιλια ηταν μη αποδεκτη τοτε. Σιγουρα μεροληπτει, αλλα απο κει και περα δεν μπορω να σχολιασω το αν κανει επιλεκτικες παραθεσεις, ή αν παραλειπει συμφραζομενα και πληροφοριες. Οποιος θελει ας το ψαξει παραπανω να μας πει. Εχουμε και λεμε:

  • Στον "Γοργία" του Πλατωνα ο Σωκράτης λεει οτι ο βιος των κιναιδων ηταν φρικτος, αισχρος και αθλιος (494Ε).
  • Ο Αισχίνος στο λόγο "Κατά Τιμάρχου" (16) αναφερει οτι οποιος ατιμασει "παίδα", καταδικαζεται και παραδιδεται στους 11 δημιους. Στο 21 αναφερει οτι οι ομοφυλόφιλοι δεν ειχαν πολιτικα δικαιωματα (εκλογες, δικες, θρησκευτικες τελετες) και οποιος παρεβαινε την απαγορευση τιμωρουταν με θανατο. Επισης τους απαγορευοταν να αγορευουν (27-31). Ο Αισχίνης επίσης αναφέρει τη "γραφή εταιρήσεως"
  • Ο Δημοσθένης στο "Κατα Μειδίου" αναφέρει νομο του Σολωνα κατα τον οποιον οποιος παρακινει σε ακολασια παιδι ή άντρα, δικαζεται. Στο "Κατα Ανδροτιωνος" αναφερει οτι οι ομοφυλοφιλοι δεν ειχαν δικαιωμα να μιλουν στην αγορα (21-30)
  • Ο Πλούταρχος στον "Αλέξανδρο" αναφέρει οτι ο Μ. Αλέξανδρος έβρισε καποιον που το προτεινε να του πουλησει 2 αγορια (22) ρωτωντας τον αν εχει ακουσει ποτε να κανει κατι τοσο "αισχρόν" για να του προτεινει κατι τετοιο.

Επισης παραθετει αποσπασματα απο μεταφραστες και συγγραφεις που εγραψαν για το Α.Ελληνικο Δικαιο που υποστηριζουν τα παραπανω, τα οποια ομως δεν αναφερω γιατι μπορει να ειναι απλως ερμηνειες.
 
Στο 494 του Γοργία μιλά ο Σωκράτης με τον Καλλικλή για την ευτυχία και όντως τα λέει αυτά ο Σωκράτης υπό μορφήν ερώτησης προς τον Καλλικλή ο οποίος συμφωνεί.

Δεν έχω στην βιβλιοθήκη μου τα κείμενα του Αισχίνη και του Δημοσθένη, νομίζω όμως ότι έχω τον Αλέξανδρο του Πλούταρχου, οπότε θα το τσεκάρω κι αυτό.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Λοιπον, με τις παραπανω παραθεσεις, γινονται ξεκαθαρα καποια πραγματα, τα οποια τα συνοψιζω ως εξης:

Πρωτον, οι ομοφυλοφιλοι υφισταντο ενα κοινωνικο ρατσισμο.
Δευτερον, υπηρχε θεσμοθετημενη "παιδεραστία" στην αρχαια Ελλαδα, δηλ. ενας ενηλικας πολιτης γινοταν μεντορας ενος εφηβου, χωρις αυτο να σημαινει ερωτικη σχεσή ή "παιδεραστία" με τη σημερινη εννοια.

Ομως η ομοφυλοφιλια γινεται διαφορετικα αντιληπτη ανα εποχες.
Για παραδειγμα εγω εχω καταλαβει απο ταινιες και αλλες ιστοριες οτι εδω και 50 χρονια το να ειναι κανεις θηλυπρεπης και "αδελφη" ειναι κουσουρι, ενω, παραδοξως, δεν ειναι κουσουρι οταν ενας ενεργητικος αντρας πηγαινει με γυναικες και/ή "αδελφές" (ενεργητικά). Σε καποιες καταστασεις (πχ ελλειψη γυναικων) θεωρειται φυσιολογικο.
Κοινωνικα λοιπον υπηρχε διαφοροποιηση μεταξυ του θηλυπρεπους, παθητικου ομοφυλόφιλου, κίναιδου ή αδελφής, και του αρρενωπου, ενεργητικού που πήγαινε ερεγητικά με γυναίκες και/ή αδελφές. Το πρωτο ηταν απεχθες και ντροπιαστικό, το δευτερο οχι τοσο.

Με τη σημερινη αντιληψη, που τιθεται θεμα σεξουαλικου προσανατολισμου και οχι κουσουριου, αυτη η οπτικη ειναι παραδοξη και υποκριτική: Ετσι οι "αντρακλες" που πηγαινουν με θηλυπρεπείς/παθητικούς άντρες, χωρίς να το θένε ανηκουν στην ιδια κατηγορια με αυτους, μιας και εχουν τον ιδιο σεξουαλικο προσανατολισμο. Μονοδρομη ομοφυλοφιλια δεν υπαρχει.

Οποτε, τα ερωτηματα που εξακολουθουν να υπαρχουν οσον αφορα την Α. Ελλαδα ειναι:

Πρωτον, ποιος ειναι ορισμος του "ομοφυλόφιλου" της εποχης; Ηταν ο οποιοσηδποτε αντρας που ειχε ομοφυλοφιλικο σεξουαλικο προσανατολισμο; Η ηταν κατι πιο συγκεκριμενο;

Πιθανολογώ οτι τα ατομα στα οποια ισχυαν οι παραπανω ποινες και περιορισμοι δεν ηταν απλα αντρες που ενιωθαν ελξη προς αλλους αντρες, αλλα θηλυπρεπεις νέοι ή αντρες (πχ. κατι σαν τραβεστι ή πόρνοι), ή ομοφυλόφιλοι που ακολουθουσαν δικο τους (αντικοινωνικο) τροπο ζωης, δηλ. δεν ειχαν συντροφους γυναικες, δεν δημιουργουσαν οικογενεια κλπ.

Δευτερον, αυτη η θεσμοθετημενη "παιδεραστία" ειχε καμια φορα και ερωτικο (ομοφυλοφιλικό) στοιχειο; Και εαν ναι, αυτο ηταν εξαιρεση ή κανονας.

Εστω λοιπον οτι υπηρχε ερωτισμος στη σχεση μεταξυ ενος ενηλικα και ενος νεου.
Σε αυτα τα πλαισια, αυτη η σχεση δε θα θεωρουταν "ομοφυλοφιλια", να θεωρουταν κατι φυσιολογικο και αναμενομενο.

Θα υπηρχε η εξης παραδοξοτητα εκεινη την εποχη: η ομοφυλοφιλια δεν θεωρουταν σεξουαλικος προσανατολισμος, αλλα μια περιθωριακη κατασταση και πιθανοτατα αφορουσε αντρες (μεταξυ τους) ή αντικοινωνικα ατομα που αποπλανουσαν αντρες ή παίδες. Εφοσον οι εφηβοι δεν θεωρουνταν αντρες/πολιτες, η ερωτικη σχεση με αλλους αντρες (εαν υπηρχε) δεν θεωρουταν ομοφυλοφιλια, αλλά κατι αποδεκτο. Η σχεση τους, εφοσον ηταν αποδεκτη και θεσμοθετημενη, δεν θεωρουταν αποπλανηση.

Ο Πλευρης λοιπον λεει "αφου η ομοφυλοφιλια ηταν ανεπιθυμητη και κολασιμη, αποκλειεται να υπηρχε η εικονα που λενε καποιοι, οτι οι μεντορες ειχαν ερωτικες σχεσεις με τους παιδες".
Ομως εαν τα πραγματα ειναι ετσι οπως τα ερμηνευω, τα επιχειρηματα του Πλευρη δεν αναιρουν την πιθανοτητα να ηταν η ομοφυλοφιλια αντιληπτη με διαφορετικο τροπο απο σημερα, και να υπηρχε "υπο προϋποθέσεις".
 
Last edited:
Top