Λοιπον, με τις παραπανω παραθεσεις, γινονται ξεκαθαρα καποια πραγματα, τα οποια τα συνοψιζω ως εξης:
Πρωτον, οι ομοφυλοφιλοι υφισταντο ενα κοινωνικο ρατσισμο.
Δευτερον, υπηρχε θεσμοθετημενη "παιδεραστία" στην αρχαια Ελλαδα, δηλ. ενας ενηλικας πολιτης γινοταν μεντορας ενος εφηβου, χωρις αυτο να σημαινει ερωτικη σχεσή ή "παιδεραστία" με τη σημερινη εννοια.
Ομως η ομοφυλοφιλια γινεται διαφορετικα αντιληπτη ανα εποχες.
Για παραδειγμα εγω εχω καταλαβει απο ταινιες και αλλες ιστοριες οτι εδω και 50 χρονια το να ειναι κανεις θηλυπρεπης και "αδελφη" ειναι κουσουρι, ενω, παραδοξως, δεν ειναι κουσουρι οταν ενας ενεργητικος αντρας πηγαινει με γυναικες και/ή "αδελφές" (ενεργητικά). Σε καποιες καταστασεις (πχ ελλειψη γυναικων) θεωρειται φυσιολογικο.
Κοινωνικα λοιπον υπηρχε διαφοροποιηση μεταξυ του θηλυπρεπους, παθητικου ομοφυλόφιλου, κίναιδου ή αδελφής, και του αρρενωπου, ενεργητικού που πήγαινε ερεγητικά με γυναίκες και/ή αδελφές. Το πρωτο ηταν απεχθες και ντροπιαστικό, το δευτερο οχι τοσο.
Με τη σημερινη αντιληψη, που τιθεται θεμα σεξουαλικου προσανατολισμου και οχι κουσουριου, αυτη η οπτικη ειναι παραδοξη και υποκριτική: Ετσι οι "αντρακλες" που πηγαινουν με θηλυπρεπείς/παθητικούς άντρες, χωρίς να το θένε ανηκουν στην ιδια κατηγορια με αυτους, μιας και εχουν τον ιδιο σεξουαλικο προσανατολισμο. Μονοδρομη ομοφυλοφιλια δεν υπαρχει.
Οποτε, τα ερωτηματα που εξακολουθουν να υπαρχουν οσον αφορα την Α. Ελλαδα ειναι:
Πρωτον, ποιος ειναι ορισμος του "ομοφυλόφιλου" της εποχης; Ηταν ο οποιοσηδποτε αντρας που ειχε ομοφυλοφιλικο σεξουαλικο προσανατολισμο; Η ηταν κατι πιο συγκεκριμενο;
Πιθανολογώ οτι τα ατομα στα οποια ισχυαν οι παραπανω ποινες και περιορισμοι δεν ηταν απλα αντρες που ενιωθαν ελξη προς αλλους αντρες, αλλα θηλυπρεπεις νέοι ή αντρες (πχ. κατι σαν τραβεστι ή πόρνοι), ή ομοφυλόφιλοι που ακολουθουσαν δικο τους (αντικοινωνικο) τροπο ζωης, δηλ. δεν ειχαν συντροφους γυναικες, δεν δημιουργουσαν οικογενεια κλπ.
Δευτερον, αυτη η θεσμοθετημενη "παιδεραστία" ειχε καμια φορα και ερωτικο (ομοφυλοφιλικό) στοιχειο; Και εαν ναι, αυτο ηταν εξαιρεση ή κανονας.
Εστω λοιπον οτι υπηρχε ερωτισμος στη σχεση μεταξυ ενος ενηλικα και ενος νεου.
Σε αυτα τα πλαισια, αυτη η σχεση δε θα θεωρουταν "ομοφυλοφιλια", να θεωρουταν κατι φυσιολογικο και αναμενομενο.
Θα υπηρχε η εξης παραδοξοτητα εκεινη την εποχη: η ομοφυλοφιλια δεν θεωρουταν σεξουαλικος προσανατολισμος, αλλα μια περιθωριακη κατασταση και πιθανοτατα αφορουσε αντρες (μεταξυ τους) ή αντικοινωνικα ατομα που αποπλανουσαν αντρες ή παίδες. Εφοσον οι εφηβοι δεν θεωρουνταν αντρες/πολιτες, η ερωτικη σχεση με αλλους αντρες (εαν υπηρχε) δεν θεωρουταν ομοφυλοφιλια, αλλά κατι αποδεκτο. Η σχεση τους, εφοσον ηταν αποδεκτη και θεσμοθετημενη, δεν θεωρουταν αποπλανηση.
Ο Πλευρης λοιπον λεει "αφου η ομοφυλοφιλια ηταν ανεπιθυμητη και κολασιμη, αποκλειεται να υπηρχε η εικονα που λενε καποιοι, οτι οι μεντορες ειχαν ερωτικες σχεσεις με τους παιδες".
Ομως εαν τα πραγματα ειναι ετσι οπως τα ερμηνευω, τα επιχειρηματα του Πλευρη δεν αναιρουν την πιθανοτητα να ηταν η ομοφυλοφιλια αντιληπτη με διαφορετικο τροπο απο σημερα, και να υπηρχε "υπο προϋποθέσεις".
Το βιβλίο αυτό φυσικά και ειναι εναντίον των ομοφυλόφιλων, ΑΛΛΑ παραθέτει κάποια αποσπάσματα απο κειμενα που αφορουν την Αρχαια Ελλαδα και τη συζητηση μας. Φυσικα ο σκοπος του συγγραφεα ειναι να αποδειξει οτι η ομοφυλοφιλια ηταν μη αποδεκτη τοτε. Σιγουρα μεροληπτει, αλλα απο κει και περα δεν μπορω να σχολιασω το αν κανει επιλεκτικες παραθεσεις, ή αν παραλειπει συμφραζομενα και πληροφοριες. Οποιος θελει ας το ψαξει παραπανω να μας πει. Εχουμε και λεμε: