προφανώς πρόκειται για συνεπτυγμένους τύπους αιτιατικής πληθυντικού της δεικτικής αντωνυμίας 'αυτή'. Όσο έχω παρατηρήσει, όταν η αντωνυμία στη συγκεκριμένη πτώση και αριθμό ως αντικείμενο ρήματος προηγείται αυτού, προφορικά και γραπτά προτιμάται το ''τις'', ενώ όταν έπεται αυτού, προτιμάται το ''τες'' - πχ, ''ΤΊΣ πήρα'', αλλά ''πάρ' ΤΕΣ'', ''ΤΙΣ βλέπω'' αλλά ''δές ΤΕΣ'', κοκ.
Στην παλιά γραφή της δημοτικής, μέχρι σχεδόν το 1950, αντί του 'ε'' υπήρχε ''αι'' (''ταις''), κατ' αναλογίαν προς την δοτική της αρχαίας (στην πραγματικότητα, καμμιά λογική σχέση).